Μα­ρί­α Ἰ­ω­άν­νου : Κα­λο­τζαί­ρι στὸ χω­ριὸ

 

ΤΟ  ΠΕΤΑΛΛΙ κρέμ­με­ται σὰν στραμ­που­λι­σμέ­νος ἀ­στρά­γα­λος, ὁ ἄ­νε­μος τὸν σπρώ­χνει πρὸς τὴ μιὰ πλευ­ρά, κά­τι μπαί­νει ἀ­πό­το­μα στὰ ρου­θού­νια του, κά­ποι­ος μό­λις ἔψη­σε κουλ­λού­ρι, πρέ­πει νὰ τὸ βι­δώ­σει μό­λις πά­ει πί­σω, «σκα­το­πε­τάλ­λι», νὰ τὸ στε­ρε­ώ­σει, εἶ­ναι ἐ­πι­κίν­δυ­νο, λακ­κού­βα, «ὤπ», ἀ­ρι­στε­ρὴ στρο­φή, ἂν ὅ­μως πά­ει πί­σω θὰ τὸν σπά­σει στὸ ξύ­λο, δὲν θὰ ἀν­τέ­ξει, θὰ τὸν σπά­σει στὸ ξύ­λο, θὰ τοῦ ἀ­νοί­ξει τὰ μυα­λά, μό­λις τὸν δεῖ μπρο­στά του, θὰ τοῦ γυ­ρί­σει τὴν κα­ρέ­κλα, τὴν κα­ρέ­κλα ποὺ ἔ­κα­με ὁ μα­κα­ρί­της ὁ παπ­ποῦς, τὴν ὥ­ρα ποὺ ὁ μα­λά­κας θὰ ἔ­χει γυ­ρι­σμέ­νη τὴν πλά­τη θὰ τοῦ σπά­σει τὴν κα­ρέ­κλα τοῦ παπ­ποῦ στὸ κε­φά­λι,

κι ὁ παπ­ποῦς τὸ ἴ­διο θὰ ἔ­κα­μνε ἂν ζοῦ­σε, νὰ πε­θά­νει, «νὰ κορ­τώ­σει νοῦ­ρον», νὰ στα­μα­τή­σει ἡ μά­να του νὰ τοῦ τρίφ­κει τὰ σώ­βρα­κα, τὰ σκα­τά, «νὰ πε­θά­νει, μάμ­μα, νὰ πε­θά­νει πέρ­κι ἡ­συ­χά­σου­με», ἄλτ, κλει­στὸ τὸ πα­ρά­θυ­ρο τῆς Λί­νας, τί μαλ­λιά, ἀ­τέ­λει­ω­τα, πά­λι τοῦ χα­μο­γέ­λα­σε χτές, τὸν σέ­νια­ρε ἀ­π’ τὸ πα­ρά­θυ­ρο, κόλ­λη­σε τὰ μμάθ­κια της πά­νω του, τοῦ ση­κώ­θη­κε, δὲν μπό­ρε­σε νὰ συγ­κρα­τη­θεῖ, τῆς ἔ­παι­ξε τὸ κου­δού­νι κι ἐ­κεί­νη στα­μά­τη­σε τὸ χτέ­νι­σμα, τὸν κοί­τα­ξε ἀ­π’ τὸν κα­θρέ­φτη, τὰ δόν­τια της με­γά­λα, κά­τα­σπρα, χεί­λη ζου­με­ρά, τό­σο ζου­με­ρὰ ποὺ τ’ ἄ­κου­σε ἀ­π’ τὸν δρό­μο, πρώ­τη φο­ρὰ τοῦ ’­στει­λε φι­λί, «κάτ­τε, ππίσ­σι­ι­ι­ι­ι»*, ἡ Λί­να, ἡ Λί­να χτε­νί­ζει τὰ μαλ­λιὰ της τὴν ἴ­δια ὥ­ρα κά­θε μέ­ρα, ἔ­χει πάν­τα τὸ πα­ρά­θυ­ρο ἀ­νοι­κτό, χά­νε­ται μέ­σα στὰ μμάθ­κια της, μέ­σα στὰ μαλ­λιά της, μιὰ μέ­ρα θὰ κά­μει τὸ βῆ­μα, θὰ τὴ ζη­τή­σει κι ἄς μὴν τὸν θέ­λουν, «ὤπ», ἄλ­λη λα­κού­βα, στρο­φή, μό­νο νὰ δου­λέ­ψει λί­γο ἀ­κό­μα στὶς στα­φί­δες, νὰ μα­ζέ­ψει λε­φτὰ καὶ θὰ πά­ει νὰ τὴ ζη­τή­σει, «σκα­το­πε­τάλ­λι, ἄν­τε­ξε», ἄς τὸν θκι­ώ­ξουν μὲ τὸ κυ­νη­γε­τι­κό, θὰ τὸν σκο­τώ­σει τὸν μα­λά­κα, μιὰ μέ­ρα θὰ τὸν σκο­τώ­σει κι ἂς τὸν πά­ρουν φυ­λα­κή, «νὰ φύ­ει τού­τη ἡ ρε­τσι­νιὰ ποὺ πά­νω μου, ὁ γιὸς τοῦ πελ­λοῦ, ὁ γιὸς τοῦ με­θύ­στα­κα», κά­μνει ὅ,τι μπο­ρεῖ, «σκα­το­πε­τάλ­λι», θέ­λει βί­δω­μα, κι­νεῖ­ται χω­ρὶς σπόν­δυ­λο ἐ­δῶ καὶ μέ­ρες, κά­μνει ὅ,τι μπο­ρεῖ, κά­μνει ὅ,τι μπο­ρεῖ, πό­σο ν’ ἀλ­λά­ξει γιὰ νὰ τὸν συμ­πα­θή­σουν, ἔ­κο­ψε τὰ μαλ­λιά του, ἀ­γό­ρα­σε και­νού­ρια ροῦ­χα, βο­η­θᾶ τὶς γει­τό­νισ­σες, μὰ ὁ πα­πὰς τῆς Λί­νας πάν­τα τὸν βλέ­πει μὲ τὸ μι­σό του, κά­θε­ται στὸ τρα­κτέρ του καὶ τὸν καρ­φώ­νει μὲ τὴν ἄ­κρη τοῦ μαθ­κιοῦ, βα­σι­λιάς, «ὤπ», στρο­φή, ὅ­μως θὰ τὸν συμ­πα­θή­σει ποῦ θὰ πά­ει, θὰ ξε­χά­σει πὼς εἶ­ναι ὁ γιὸς τοῦ με­θύ­στα­κα, θὰ τὸν δεῖ γιὰ αὐ­τὸ ποὺ εἶ­ναι, «ἔ­ε­ε», κορ­μός, δὲν τοῦ ἔ­μει­νε μυα­λὸ μ’ αὐ­τὰ ποὺ βλέ­πει, τὸ πε­τάλ­λι ἐ­πα­να­στά­τη­σε, κι­νεῖ­ται με­θυ­σμέ­νο, θέ­λουν φού­σκω­μα καὶ τὰ λά­στι­χα, νὰ κό­ψει τα­χύ­τη­τα κα­λύ­τε­ρα, νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει σπί­τι σῶ­ος καὶ ἀ­βλα­βής, γε­ρός, δυ­να­τός, νὰ προ­λά­βει νὰ ζη­τή­σει τὴ Λί­να σὲ γά­μο, νὰ σώ­σει ἐ­πι­τέ­λους τὴ μά­να του, τὸν χρει­ά­ζε­ται, τὸν χρει­ά­ζε­ται, «ναί, μάμ­μα, ἐν ζή­τη­μα ζω­ῆς τζαὶ θα­νά­του», νὰ στα­μα­τή­σουν οἱ σοῦ­ζες, τὰ δι­α­λυ­μέ­να τι­μό­νια, τὰ σκα­το­πε­τάλ­λια, τὸν χρει­ά­ζε­ται, ὁ κό­σμος, ἡ Λί­να, ἡ μά­να του, προ­πάν­των ἡ μά­να του· τὸ πρω­ί, στὸ βά­θος τοῦ δι­α­δρό­μου, ἡ μύ­τη της ἔ­στα­ζε σὰν κόκ­κι­νο κε­ρί.

* «κάτ­τε, ππίσ­σι­ι­ι­ι­ι»: «γά­τε, φύ­γε ἀ­πὸ δῶ».

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Μα­ρί­α Ἰ­ω­άν­νου (Λε­με­σός). Σπού­δα­σε Λο­γο­τε­χνί­α στὸ Η.Β. (King’s College London, University of Reading) καὶ ὁ­λο­κλη­ρώ­νει τὸ δι­δα­κτο­ρι­κό της στὴ Δη­μι­ουρ­γι­κὴ Γρα­φὴ (University of Winchester, Vice-Chancellor's Excellence in Research Award 2019). Τὸ πρῶ­το της βι­βλί­ο Ἡ γι­γαν­τια­ία πτώ­ση μιᾶς βλε­φα­ρί­δας (Γα­βρι­η­λί­δης, 2011) ἔ­λα­βε τὸ Βρα­βεῖ­ο Πρω­το­εμ­φα­νι­ζό­με­νου Λο­γο­τέ­χνη (Κρα­τι­κὰ Βρα­βεῖ­α Λο­γο­τε­χνί­ας Κύ­πρου), ἐ­νῶ τὸ Κα­ζά­νι (Νε­φέ­λη, 2015) ἦ­ταν ὑ­πο­ψή­φιο γιὰ τὸ Βρα­βεῖ­ο Νέ­ου Λο­γο­τέ­χνη 2016 (ἑλ­λη­νι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Κλε­ψύ­δρα/Ἔ­να­στρον). Μι­κρὸ-δι­η­γή­μα­τά της με­τα­φρά­στη­καν σὲ δι­ά­φο­ρες γλῶσ­σες καὶ βρα­βεύ­τη­καν σὲ δι­α­γω­νι­σμούς. Τὸ 2019, τὸ δι­ή­γη­μά της Pillars προ­τά­θη­κε ἀ­πὸ τὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Sand (Βε­ρο­λί­νο) γιὰ νὰ συμ­πε­ρι­λη­φθεῖ στὴν ἀν­θο­λο­γί­α Best Small Fictions (ΗΠΑ), ἐ­νῶ τὸ πα­ρα­μύθι της Ἡ Μύ­γα κι ἡ Κα­νά­τα κυ­κλο­φο­ρεῖ ἀ­πὸ τὶς ἐ­κδό­σεις Πα­τά­κη.