Το αυτοκρατορικό όνειρο

 

Του Γιάννη Σχίζα

Το αυτοκρατορικό όνειρο είναι μια ιδιαίτερη φαντασίωση  που συνδέεται με συλλογικές  επιδιώξεις και επιτυχίες : Είναι κάτι που καταλήγει σε   «πομπώδεις» τελετές  και φανφάρες , που  εξακοντίζουν την σκέψη στον ουρανό της ευτυχίας. Το αυτοκρατορικό όνειρο είναι ουσιώδης  διάσταση της επεκτατικής πολιτικής  και παρουσιάζει ομοιότητα  με το ποδοσφαιρικό όνειρο της διαρκούς νίκης… 

Ο Ερντογκάν ως βασικός  εκπρόσωπός  του,   θυμάται ότι  στη περίοδο της μεγάλης  της  ακμής η Τουρκία έφτασε να κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, τμήματα της Κεντρικής Ευρώπης, της  Δυτικής Ασίας, τον Καύκασο, την Βόρεια Αφρική και το Κέρας της Αφρικής. Βέβαια, ο ίδιος παραγνωρίζει ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του18ου και  19^ου αιώνα η Τουρκία ήταν ο μεγάλος ασθενής, που η ακεραιότητά του διατηρείτο χάρις στον ανταγωνισμό  Αγγλίας και  Ρωσίας.

 

Στη δική μου γενιά, στα 50φτις και  στα 60ξτις, ήταν κοινός τόπος το  ότι η Ελλάδα βίωσε την μεγάλη καθυστέρηση  στη πολιτική και κοινωνική της ζωή γιατί διήγε   υπό τουρκική κατοχή περίπου 400 χρόνια. Η Ελλάδα επιχείρησε για ένα  διάστημα να αντιμετωπίσει το εκκολαπτόμενο αυτοκρατορικό όνειρο της Τουρκίας  και την νοσταλγία που αυτό  υπέθαλπε, κάνοντας υποχωρητικές κινήσεις και διανοίγοντας τις πύλες της Ευρωπαϊκής  Ένωσης . Επιστράτευσε τη λογική της  ζεϊμπεκιάς του Παπανδρέου καθώς  και των ελληνοτουρκικών εκδηλώσεων, καταπίνοντας  κάποια ενοχλητικά  σημεία : Παραδείγματος  χάρη  την κατοχή της Κύπρου, τις διώξεις του ελληνικού στοιχείου  το 1964, το 1963, το 1955 κλπ. Μετά την  ήττα στη Μικρά Ασία το 1922 είχε  υποχωρήσει  δια παντός ο δικός μας μεγαλοϊδεατισμός και η επιδίωξη μιας «κόκκινης μηλιάς».

Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης  έβλεπε ένα άλλο 21^ο  αιώνα για τη Τουρκία- σαν μια χώρα όπως οι άλλες, ενδιαφερόμενη κυρίως για την πολιτική και οικονομική της ανάπτυξη.

Και τώρα; Τώρα που η Τουρκία ανοίγει τα φτερά της σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, που βλέπει π.χ. ακόμη και την διαρκώς πιο ολιγάνθρωπη Βουλγαρία υποψήφιο θύμα της, που έχει τη Βοσνία σαν πελάτη  και την Αλβανία σαν επόμενο βήμα σε μια διαδικασία επεκτάσεων ;

 

Τώρα θα πούμε μια μεγάλη κουβέντα  : Το  τουρκικό αυτοκρατορικό όνειρο  θεραπεύεται μόνο με την ήττα. Και τέτοια δεν νοείται μόνο η στρατιωτική αλλά και η διπλωματική, η πολιτική, η ήττα της μοναξιάς.