Ημέρα των ζώων

 

Του Γιάννη Σχίζα 

 H 4 Oκτωβρίου ήταν η «Ημέρα των ζώων»   που  η συμβατική σκέψη  συνήθως την αναθέτει  στους ανθρώπους του πολιτικού περιθωρίου ή … στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας!  Από την νεολιθική εποχή της αρχής της γεωργικής περιόδου και της  υποχώρησης του ανθρώπου από το ρόλο του  κυνηγού, τα ζώα ήταν πολύτιμα.  Η   χρησιμοθηρική  αντίληψη για τα ζώα είχε πάντοτε το πάνω χέρι στη διαδρομή αυτών  των αιώνων,  όμως  δεν έλειπαν οι κουβέντες με νόημα !  Προείχε η απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων  Σιάτλ στον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς το 1855, ύστερα από πρότασή του δεύτερου για αγορά ινδιάνικης γης :  « Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά…».

Τα  αποκαλούμενα «ζώα έλξης» έχουν εξαλειφθεί  σχεδόν από τον δυτικό κόσμο .  Όμως στο τρίτο κόσμο και στις ορεινές περιοχές  επιζούν σε σημαντικούς αριθμούς και εμπνέουν αφηγήσεις   όπως τα «Μεθυσμένα άλογα» - κατά πως έλεγε ένα ιρανικό φιλμ   του 2000, χαρακτηρίζοντας   τα άλογα που διέτρεχαν την ιρανική και ναρκοθετημένη μεθόριο για να κάνουν  λαθρεμπόριο.

Τώρα πλέον στη  χρησιμοθηρική  δραστηριότητα  απομένουν  τα φαγώσιμα ζώα..… Πάντως και έτσι οι προβληματισμοί για την «ευζωία» των ζώων  αναπτύσσονται αλματωδώς,  ακόμη και στους χώρους των κτηνίατρων. Το  είδαμε αυτό σε δυο  συνέδρια «Βιολογικής αιγο-προβατοτροφίας » που έγινε το  2003  και το 2004,    στο Μεσολόγγι  και στο Αγρίνιο , να  υποστηρίζεται  ότι η ευημερία των ζώων από την άποψη της διατροφής, της υγιεινής, της άνεσης κινήσεων, της αποφυγής κάθε περιττού πόνου, καταλήγει στα ευτυχισμένα ζώα… 

Τα ζώα «έπαιξαν» πολύ στην λογοτεχνία. Ο Χριστιανόπουλος  γράφει για τη «Γάτα» στη «Νεκρή πιάτσα» :  «Αρπάζει το κρέας που της ρίχνω, μα όταν σκύψω για να τη χαϊδέψω, τραβιέται πίσω και μου βγάζει νύχια».  Ο Σεφέρης γράφει  για τις  « γάτες του Αη Νικόλα» που δεν άντεξαν στο φαρμάκι αιώνων, χρησιμοποιώντας   το συμπαθές τετράποδο για να δείξει την  υπέρβαση των ορίων…Η Μαργαρίτα Καραπάνου έβρισκε ότι οι σκύλοι έχουν μυθιστορηματικό χαρακτήρα,  η Κατερίνα Πλασαρά υπεραμύνθηκε του ελληνικού μουλαριού και της γίδας της Σκοπέλου, ο Ρένος Αποστολίδης διετέλεσε  γατόφιλος.

Αφήνουμε στην άκρη  τα Fakeζώα με τον Τζιμ Ντάϊτς (1925-2020), που ήταν ο  Σιλβέστρος, ο Τοϋίτι, ο Μίκυ και η Μίνι Μάους, ο Πλούτο...  Ήταν κι αυτά μια μαθητεία ζωής , ένα εξαγνιστήριο παλιών ανθρώπινων κριμάτων, ένα «παιχνίδι» εκεί  όπου δεν πρέπει να «παίζουμε»….

ΑΥΓΗ  10.10.20