Γιώργος Κυριακόπουλος :Η τρισέγγονη της αραπίνας και άλλες ιστορίες

Ευριπίδου 84 105 53 Αθήνα  τηλ.: +30 210 3213907 e-mail: info@hestia.gr

Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Πρώτη έκδοση: Οκτώβριος 2017

Σειρά: Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία    

Σελ. 136, 13 x 20.5,  τιμή: 10 ευρώ

ISBN: 978-960-05-1712-5

«Να μπω εγώ σε ξένη κάμαρη; Ποτέ», απάντησε η σπιτονοικοκυρά με την αρχοντιά γυναίκας με άμεμπτες αρχές. Όμως σαν πήγε τρείς και κάτι, κάποιος της υπέβαλε την ιδέα πως μπορεί να μην είναι καλά, να είναι μέσα και να χρειάζεται βοήθεια. Με κατεβασμένα τα μούτρα πήγε η Γεωργία στο σκρίνιο, που φυλούσε το κουτί με τα κλειδιά. Ξύλινο, με καλοσκαλισμένο το όνομα «Ηνωμένα Βουστάσια» στο λεπτό καπάκι. Και μέσα πάνω από τριάντα κλειδιά, φύρδην μίγδην, κάποια με ένα κομμάτι στραβοκομμένο γκρίζο χαρτόνι περασμένο με σπάγκο και με ένα νούμερο γραμμένο με κόκκινο μολύβι. Έβαλε κάτι γυαλιά του μακαρίτη και άρχισε να τα ανακατεύει με την παλάμη της μέχρι που τσίμπησε εκείνο με το «6». Έβγαλε τα γυαλιά, σηκώθηκε με ίσια την πλάτη. Ανέβηκε πρώτη τη σκάλα, στην αρχή λίγο διστακτικά, έπειτα πιο αποφασιστικά. Πίσω της η Ισμήνη κρατώντας ψηλά την λάμπα να βλέπουν και οι άλλοι. Και παραπίσω η ανιψιά του Τότη με το οινόπνευμα και η κόρη της Γεωργίας με μια λεκάνη. Τελευταίοι οι άντρες. Ξεκλείδωσαν το δωμάτιο.

H πιο όμορφη βιβλιοθήκη του κόσμου βρίσκεται στην Πράγα

 

Η βιβλιοθήκη Klementinum είναι ένα όμορφο παράδειγμα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Άνοιξε το 1722 ως τμήμα του Πανεπιστημίου Ιησουιτών και στεγάζει περισσότερα από 20.000 βιβλία. Έχει ψηφιστεί ως μια από τις πιο όμορφες και μαγευτικές βιβλιοθήκες του κόσμου.

Οι τοιχογραφίες που κοσμούν την οροφή ζωγραφίστηκαν από τον Jan Hiebl. Το 1781, ο τότε διευθυντής Karel Rafael Ungar ίδρυσε τη «Biblioteca Nationalis» μια συλλογή από λογοτεχνικά βιβλία στην Τσεχική γλώσσα. Μερικά σπάνια ιστορικά βιβλία από αυτή τη συλλογή έχουν αποσταλεί στην Google ώστε να σαρωθούν και να είναι διαθέσιμα στους αναγνώστες.

Καθώς η βιβλιοθήκη αποτελεί ένα σπάνιο και ελάχιστα γνωστό θησαυρό, σχετίζεται με σημαντικά επίσης άγνωστα γεγονότα όπως: Η βιβλιοθήκη Klementinum ήταν το 3 μεγαλύτερο πανεπιστήμιο Ιησουιτών στον κόσμο. Η καταγραφή του τοπικού καιρού ξεκίνησε το 1775 και συνεχίζεται ως σήμερα. Αναφέρεται στο μυθιστόρημα του διάσημου Ισπανόφωνου συγγραφέα Jorge Luis Borges.

"Λιτανεία", στο Μικροσκοπικό Θέατρο

Η πολυφωνική θρησκευτική μουσική του αναγεννησιακού Άγγλου συνθέτη Τόμας Τάλις (1505 - 1585) νοηματοδοτεί και φορτίζει, πνευματικά και συναισθηματικά, μια ομαδική σπουδή ακινησίας διάρκειας σαράντα λεπτών.
Η διαμεσολάβηση της δράσης των χορευτών ενισχύει την εικόνα  του εσωτερικού χώρου των ναών του γοτθικού ρυθμού, που θυμίζει το ύφος της μουσικής, ενώ οι φωτισμοί της παράστασης μιμούνται τους χρωματισμούς των βιτρώ των παραθύρων της γοτθικής αρχιτεκτονικής.
Οι στάσεις και οι χειρονομίες των χορευτών αποτελούν αναφορά στη θρησκευτική  τέχνη της γλυπτικής της Ρωμαιοκαθολικής παράδοσης,  καθώς ο συνθέτης παρέμεινε πιστός στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα ως το τέλος της ζωής του, παρόλη την ευρεία διάδοση  και επιβολή της Αγγλικανικής εκκλησίας κατά την εποχή του,  με όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αυτό  συνεπέφερε για εκείνον και την οικογένειά του.

---

Μουσική: Τόμας Τάλλις, Videte Miraculum, Lamentations, Spem in Alium
Χορογραφία, κοστούμια, φωτισμοί: Αναστασία Λύρα
Χορός: Βανέσα Σπινάσα ♦ Τιτή Αντωνοπούλου ♦ Ελένη Πανταζάτου ♦ Νεκτάριος Ράμιας ♦ Ελίνα Παπαδοπούλου
Διάρκεια: 40 λεπτά.

Φωτο Χριστίνα Σαρλάμη

Άσμα ασμάτων

Πρόλογος-εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια

Χαράλαμπος Μαγουλάς

Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2017    

Σελ. 116,  14 x 20.5, τιμή: 12 ευρώ

ISBN: 978-960-05-1681-4

Το Άσμα Ασμάτων είναι το πιο εξαίσιο ερωτικό ποίημα που γράφτηκε ποτέ· ο Γκαίτε το ονόμασε «το πιο θεϊκό απ’ όλα τα ερωτικά τραγούδια». Είναι μία περίφημη ανταλλαγή φιλοφρονήσεων ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι, απ’ άκρη σ’ άκρη, μία αμιγής έκφραση και πρόκληση ερωτικού πόθου, μία αδιάλειπτη παράθεση μεταφορών, οι οποίες συγκινούν με τη διεισδυτικότητα των αναλογιών που ενεργοποιούν και την ποιητικότητα των λέξεων που επιστρατεύουν: μόνο ένα ερωτευμένο κεφάλι θα μπορούσε να τις γεννήσει.

Το Άσμα Ασμάτων είναι το πιο σκοτεινό βιβλίο στη Βίβλο· ο Ωριγένης και ο Άγιος Ιερώνυμος παραθέτουν μία εβραϊκή ρήση που λέει ότι δεν θα πρέπει να διαβαστεί από κανέναν που είναι κάτω από τριάντα ετών. Κανένα βιβλίο στην Παλαιά Διαθήκη και ίσως σε ολόκληρη τη Βίβλο δεν έλαβε με το πέρασμα των αιώνων τόσες ερμηνείες και, όμως, παρ’ όλη την προσοχή της οποίας έτυχε από σχολιαστές και θεολόγους, δεν έγινε ποτέ ευρέως αποδεκτό για δημόσια ή ιδιωτική ανάγνωση, ή για λεπτομερή ανάλυσή του από άμβωνα. […]

Το Άσμα Ασμάτων είναι η καιόμενη βάτος του έρωτα· φλέγεται αλλά δεν απανθρακώνεται.

[Χαράλαμπος Μαγουλάς]

Ο Χαράλαμπος Μαγουλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία στην Αθήνα και Επιστήμες της Γλώσσας στη Γαλλία. Έχει εκδώσει τη συλλογή χαϊκού με τίτλο Ψυχιατρικές σημειώσεις: περίπτωση δ. δ. (Εκδ. Εξάρχεια, 2013) και το μυθιστόρημα Ο πίνακας και ο καθρέφτης (Εστία, 2014). Έχει συμμετάσχει σε συλλογικά βιβλία φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας. Επίσης, έχει μεταφράσει επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα και δοκίμια από τα γαλλικά και τα αγγλικά.

Πιστά στο ραντεβού τους, τα κρασιά της Κρήτης και πάλι στην Αθήνα

ΟιNοτικά 2017

Μετά την περσινή πρώτη ομαδική παρουσίαση στην πρωτεύουσα, τα κρασιά της Κρήτης και οι δημιουργοί τους βρίσκονται και πάλι κοντά στο αθηναϊκό κοινό στην εκδήλωση γευσιγνωσίας «ΟιNοτικά», που θα γίνει στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017.

Στα «ΟιNοτικά» 2017 συμμετέχουν 25 οινοποιεία από όλη την Κρήτη και οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με τους ίδιους τους οινοποιούς και να δοκιμάσουν περισσότερα από 200 κρασιά, τόσο της τρέχουσας εσοδείας, όσο και παλαιότερων. Η εκδήλωση ξεκινά στις 11:00 και τις τρεις πρώτες ώρες είναι αφιερωμένη αποκλειστικά σε επαγγελματίες, με δωρεάν είσοδο, ενώ 14:00 έως 20:00 στο κοινό, με είσοδο 5 ευρώ.

Οι κρήτες οινοποιοί βλέπουν το εν λόγω ραντεβού ως φυσική συνέχεια της εξελικτικής πορείας των κρασιών τους και δικαίως, αφού την τελευταία δεκαετία έχουν βελτιώσει αλματωδώς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους. Έτσι, αυτά κατέχουν πια πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική οινική σκηνή, αλλά και στις ελληνικές εξαγωγές .

Καινοτομία της φετινής διοργάνωσης είναι μία «Πλατεία Γευσιγνωσίας», όπου μονοποικιλιακά κρασιά από τις γηγενείς ποικιλίες της Κρήτης Λιάτικο και Βιδιανό θα παρουσιαστούν σε ξεχωριστή αίθουσα, χωρίς την παρουσία οινοπαραγωγών ή στελεχών τους, προς κατ’ ιδίαν σερβίρισμα και απρόσκοπτη δοκιμή από τους επισκέπτες.

«Οπερέτα»

του Γιώργου  Βέλτσου

Διαβάζοντας ξανά τον Γκομπρόβιτς, γιατί λέω να ξαναδώ στο Ρεξ την πειραγμένη «Οπερέτα» του, κατάλαβα πώς συμπληρώνει κανείς τη φυσική έλξη της ανωριμότητάς του προς την ωριμότητα, με μια κίνηση που πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Το κατάλαβα από αυτά που συνεχίζω να γράφω στις εφημερίδες. Η ωριμότητα (υποτίθεται) με προστατεύει, όπως άλλωστε, και τα γηρατειά, τόσο όσο οι βραδιές μου στα Εξάρχεια επιβεβαιώνουν την αυταξία μιας νεότητας που δεν υπάρχει για μένα.
Αυτό λοιπόν που θα συνεχίσει να μου λείπει είναι ό,τι ο Γκομπρόβιτς ονόμασε Μορφή. Το άφημα δηλαδή στον ανεμοστρόβιλο της νεότητας ή, θα έλεγα, η αντίθεση στην παρα-μόρφωση της μόρφωσής μας. Διότι «ένας νεαρός που πετάει πέτρες είναι κάτι καλό, δεν σκανδαλίζει από καλλιτεχνική άποψη. Αλλά ένας νεαρός που βγάζει λόγους και επιχειρεί να αλλάξει τον κόσμο είναι απλώς αφελής και επηρμένος. Αυτό είναι κάτι κακό» («Διαθήκη»).
Να κάνω λοιπόν τι τον σοβαρό Δουζίνα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ή τον μοχθηρό Διόδωρο Κυψελιώτη στο «Βήμα»; Ο πρώτος μού θυμίζει τον Ζίζεκ την εποχή της Λιουμπλιάνα. Τα κείμενα του δεύτερου συνοψίζονται σε μια φράση του Ζενέ: «Πρωτεύουσα που η βασίλισσά της μόλις έχει δολοφονηθεί».

Η περιπέτεια της ζωής μου

του Φάνη Βορεινάκη 

Το όνειρο ζωής κάθε ορειβατη είναι- ασφαλώς- η ανάβασή του στα Ιμαλάια και η κατόπτευση, έστω  μακρόθεν του Εβερεστ. Αυτό το επιχείρησα και εγώ σε ηλικία 72 ετών (στη διάρκεια της παραμονής μου στο Νεπάλ, «γιόρτασα» τα γενέθλιά μου).

Εν όψει : Μνημείο προς τιμήν του Τένζινγκ Νοργκάϋ, πρώτου (μαζί με τον Χίλαρυ) αναρριχητή στο Έβερεστ

Ημουν στην καλύτερη δυνατή φόρμα, όταν ξεκινήσαμε, ξεχνώντας όμως τον Murphy’s law, που σημαίνει: αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει - ή ενός κακού μύρια έπονται. Αρχίζω με την απαρίθμηση των στραβών :  Πέρασα τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις που διαπίστωσαν αναιμία (τραυματική λόγω απώλειας αίματος μετά από εγχείρηση προστάτη), αναιμία η οποία αποκαταστάθηκε μετά από κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Ο φόβος μου ότι θα επιδρούσε αρνητικά στην προσαρμογή μου, λόγω αυξημένου υψομέτρου ,αποδείχθηκε μάταιος, αφού ανταποκρίθηκα πάρα πολύ καλά σε αυτό. Μάλιστα η τελευταία μου μέτρηση στα 5000 μ. εδειξε 91% κορεσμό σε οξυγόνο και 75 καρδιακούς παλμούς!

Μπορεί η ασθένεια του υψομέτρου να μην άσκησε καμία επίδραση σε εμένα, σε αντίθεση με άλλα δύο μέλη της αποστολής που αναγκάσθηκαν να χάσουν υψόμετρο, αλλά μου συνέβη το χειρότερο δυνατόν. Ενώ έφυγα από την Ελλάδα με ιατρικές εξετάσεις που βεβαίωναν ότι ένα μικρό εξόγκωμα στη δεξιά βουβωνική χώρα ήταν απλώς διογκωμένος λεμφαδένας που επέτρεπε την ανάβαση σε μεγάλο υψόμετρο (μεγάλο εννοείται άνω των 4.000 μ.), αυτό αποδείχθηκε βουβωνοκήλη- και μάλιστα περιεσφιγμένη. Ετσι στα 5000 μ. αναγκάσθηκα λόγω απότομης διόγκωσής της και αφόρητου πόνου, να διακομισθώ εσπευμένα με ελικόπερο στο Kathmandu και να υποβληθώ σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Κρίμα γιατί ήμουν σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, απόλυτα έτοιμος για την σχεδιασμένη ανάβαση στο Island Peak 6.190 μ., την οποία πραγματοποίησε η υπόλοιπη ομάδα: τρεις Ελληνες και ο Νεπαλέζος οδηγός Tula. Μάλιστα λόγω καλοκαιρίας το χάρηκαν και απόλαυσαν την, εδώ τα λόγια είναι ανεπαρκή, θέα των Ιμαλαίων. Στο νοσοκομείο που νοσηλευόμουν, θύμα των νεοέλληνων σκιτζήδων, με πληροφόρησαν οι σχοινοσύντροφοι ότι δεν πραγματοποίησαν την κλασική διαδρομή ανάβασης, αφού λόγω φαινομένου του θερμοκηπίου ο παγετώνας είχε λυώσει σε εκείνη τη διαδρομή, αλλά ανέβηκαν από την βορεινή πλευρά και με μεγαλύτερη κλίση 70^ο , χρησιμοποιώντας σταθερό σκοινί άλλης αποστολής. Οσον αφορά το φαινόμενο της υπερθέρμανσης, η τοπική κοινωνία του Νεπάλ είναι απόλυτα συνειδοποιημένη για τη σημασία του, σύμφωνα με πληροφορίες που αντλούσα από ημερήσια υψηλού επιπέδου αγγλόφωνη εφημερίδα, στο νοσοκομείο.

Μιά και εθίχθη το θέμα της οικολογίας, σημειώνω την υποδειγματική καθαριότητα στα βουνά των Ιμαλάιων, με μόνιμους χώρους επιλεγόμενης περισυλλογής απορριμμάτων και περιφερόμενους πεζοπόρους συλλέκτες των σκουπιδιών, σε αντίθεση με την κατάσταση που πρόσφατα διαπιστώσαμε στη χαράδρα του Ενιπέα στον Ολυμπο.

Στέφανος Ροζάνης: «Ο Σολωμός δεν είναι εθνικός ποιητής, είναι παγκόσμιος»

        

της Μάνιας Ζούση

Τον μανδύα του εθνικού ποιητή, μετά από μονομερώς λανθασμένη και στρεβλή ανάγνωση χρόνων, κατάφερε να αφαιρέσει από τον Διονύσιο Σολωμό, με επιμονή, μελέτη και τεκμηρίωση σε βάθος, ο καθηγητής φιλοσοφίας, συγγραφέας, κριτικός, διανοούμενος και αγαπημένος δάσκαλος πολλών, Στέφανος Ροζάνης. Έχοντας δημιουργήσει  μια παράδοση στις σολωμικές μελέτες, πέτυχε την διαφορετική ανάγνωση του ποιητή, μετακινώντας τον από τα στενά όρια μιας εθνικής μοναξιάς. Με αφορμή την επανέκδοση των εξαντλημένων «Σολωμικών» του από τις εκδόσεις «poema», ο Σ. Ροζάνης, απαντά στο ερώτημα κατά πόσο παρών και υπαρκτός είναι σήμερα ο Σολωμός, με ποιόν τρόπο διαβάζεται, αν υπάρχουν νέοι προσδιορισμοί ή μια τάση επαναφοράς του, αλλά και το πώς το επίθετο εθνικός μπορεί να γίνει παγκόσμιος.

ΑΓΟΡΑ «ΟΙΚΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ»

Στo κτήμα της κατάληψης Πάτμου και Καραβία 23 (Πατήσια, Πλατεία Κολιάτσου), μέσα στο καταπράσινο κήπο επιχειρούμε την δημιουργία μιας αγοράς, με προϊόντα τα οποία προέρχονται από πρωτοβουλίες ανέργων όπως, γυναικείοι συνεταιρισμοί, προσωπικές προσπάθειες, κπλ
Σκοπός μας είναι να γνωρίσουν οι μικρότεροι και να κατανοήσουν οι μεγαλύτεροι ότι μπορούμε μέσα από τέτοιες προσπάθειες να αναδείξουμε τρόπους ανθρώπινης διαβίωσης και επικοινωνίας , συνδυάζοντας το παλιό με το καινούργιο.
Χρονιά πριν οι μικρές αγορές κάθε περιοχής καθόριζαν την τοπική οικονομία και την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των κατοίκων.
Σήμερα που η οικονομική κρίση έχει ισοπεδώσει τα πάντα επιχειρούμε στο μικρό αγαπημένο μας χώρο, στo κτήμα της κατάληψη Πάτμου και Καραβία να παρουσιάσουμε την προσπάθεια ανθρώπων που δεν το «βάζουν κάτω» και συνεχίζουν να παράγουν και να δημιουργούν, προϊόντα όπως, ζυμαρικά, τραχανάδες, όσπρια, σάλτσες, γλυκά του κουταλιού, τουρσιά, καθαριστικά σπιτιού, χειροποίητα από πηλό, κηραλοιφές, σαπούνια, κρασιά κλπ
Κάθε δεύτερη Κυριακή στα Κάτω Πατήσια Πάτμου & Καραβία 23 από τις 16.00 το απογευματάκι μέχρι τις αργά το βραδάκι στήνουμε την μικρή μας αγορά και απολαμβάνουμε το κυριακάτικο απόγευμα με καφέ μεζεδάκι και ότι άλλο προκύψει…

50 ΧΡΟΝΙΑ από την έναρξη λειτουργίας του ιστορικού κινηματογράφου STUDIO

Συμπληρώνονται 50 ΧΡΟΝΙΑ από την έναρξη λειτουργίας το «STUDIO» του ιστορικού κινηματογράφου της πόλης μας, από το 1967. Η μακροβιότερη αίθουσα τέχνης στην Αθήνα που λειτούργησε πάνω από 30 χρόνια και γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα στις τάξεις των σινεφίλ τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

Το «STUDIO», έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εκπαίδευση των νέων της εποχής του και μόρφωσε καλλιτεχνικά και πολιτικά μια ολόκληρη γενιά. Άνοιξε σε μια χρονιά πολιτικά δύσκολη και συσπείρωσε ένα κοινό που αναζητούσε ένα διαφορετικό και ανεξάρτητο σινεμά. Ήταν το στέκι των φοιτητών, το διαφορετικό σινεμά των σπάνιων αριστουργημάτων του παγκόσμιου κινηματογράφου, που δημιούργησε μια γενιά εραστών της 7ης τέχνης.

Παρά τις δυσκολίες της εποχής, παρέμεινε μια όαση ελευθερίας και ένα ανοιχτό σχολείο της κινηματογραφικής τέχνης για σινεφίλ και λάτρεις της τέχνης του κινηματογράφου, από απλούς πολίτες μέχρι κινηματογραφιστές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μουσικούς, ζωγράφους, συγγραφείς και γενικά λάτρεις του ποιοτικού κινηματογράφου.

Το «STUDIO», αντιστεκόταν στον ορυμαγδό των αστραφτερών "λουσάτων" νέων παραγωγών, με τους πακτωλούς διαφήμισης, τα λαμπερά ονόματα των stars, τα ονειρεμένα, παραμυθένια τοπία, στεκόταν μακριά από το θόρυβο της ανούσιας πολυκοσμίας.

Αυτές ήταν οι καστανιές μας

του Στέφανου Σταμέλλου

Το χωριό μας ήταν καστανοχώρι, όπως και τα περισσότερα παρατυμφρήστια χωριά και από την πλευρά της Ευρυτανίας και από την πλευρά της Φθιώτιδας. Όλες οι οικογένειες, και οι πιο φτωχιές, είχαμε καστανιές. Όμως είχαμε την ατυχία να δούμε τις καστανιές να ξεραίνονται σχεδόν όλες από μια ασθένεια που δεν μπορέσαμε να την αντιμετωπίσουμε. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστες υγιείς και η παραγωγή είναι πολύ μικρή.

Κατ’ αρχήν το κάστανο έχει πλούσια διατροφική αξία. Είναι ένας καρπός, θρεπτικός και νόστιμος. Διαβάζουμε ότι «διασώζει από την πείνα τους κατοίκους φτωχών και ορεινών χωριών σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη» και «περιέχει κατά 50% νερό, σχεδόν σαν τον άνθρωπο, αλλά και υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, ασβέστιο, σίδηρο, κάλιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, βιταμίνες» Τι άλλο θα μπορούσε να έχει;

Στην «εξοχή» εμείς είχαμε ως αρχή την παροιμία: «το κάστανο θέλει κρασί και το καρύδι μέλι». Τα καρύδια δεν μπορούσαμε να τους εξασφαλίσουμε το μέλι και τα τρώγαμε σκέτα. Αλλά για τα κάστανα είχαμε το κρασί∙ και τα τιμούσαμε ανάλογα. Το κακό ήταν ότι την εποχή που ωριμάζουν, τα κρασιά δεν έχουν βράσει ακόμα. Οπότε τα κάστανα τα τρώγαμε πίνοντας και μούστο! Κι αυτό ήταν ένα δύσκολο μίγμα για το στομάχι …

Η Ρόζα Εσκενάζη και ο μπασκίνας της

Του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Ωχ, πάλι χάθηκε η μισότρελη γριά μέσα στους δρόμους της απέραντης Αθήνας. Και πάλι ο μπασκίνας της θα πάρει σβάρνα, σαν τρελός, όλα τα τμήματα, μέχρι να την ανακαλύψει. Μονάχα τότε η καρδιά του θε να ρθει στη θέση της. Θα τηνε φέρει στοργικά στο καλυβάκι της, κι εκεί θα προσπαθήσει να τη συνεφέρει, θα την ταΐσει, θα την ξεσκατώσει και θα τη βάλει σα μωρό να κοιμηθεί.
Ήταν η φημισμένη τραγουδίστρια του ’30, η ντίβα του παλιού λαϊκού τραγουδιού. Σε όλα τα καταστήματα δίσκων και γραμμοφώνων, η μποέμικη εικόνα της (σαν καλλονή της μπελ-επόκ) ξετρέλαινε τους μάγκες και τους βλάμηδες. Όλα δικά της: ο άντρας της πιασμένος έμπορος στη Σαλονίκη, ένας κουνιάδος της πολιτευτής, ο ένας γιός της αξιωματικός. Κι η Ρόζα, από καλωσύνες άλλο τίποτα:  άρρωστες τραγουδίστριες να τις συμπαραστέκεται με χρήματα και γιατρικά, νέους εργάτες να τους βρίσκει θέση σε κανένα εργοστάσιο. Κάποτε, λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο, βοήθησε και κάποιον χωροφύλακα από την Κορινθία – ή μήπως ήτανε κρυφό ειδύλλιο; Κανείς δεν ξέρει.
Ύστερα ήρθαν συμφορές απανωτές, πόλεμος, πείνα, κατοχή. Η Ρόζα πια δεν ήταν ντίβα, μεσουρανούσαν άλλες. Άρχισαν να σαλεύουνε και τα μυαλά της. Τότε οι δικοί της την πετάξανε σ’ ένα μικρό καλύβι, στην άκρη της Αθήνας.

Το 2017 για το 1917. H Ρωσική Πρωτοπορία και η Τέχνη Σήμερα

Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων (πρώην ΕΑΤ/ΕΣΑ) Πάρκο Ελευθερίας

Μετρό: Μέγαρο Μουσικής

Ώρες λειτουργίας της Έκθεσης 10 π.μ. - 21 μ.μ. (Τις Δευτέρες κλειστό)

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

·         Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017, 7 μ.μ. Εναρκτήριο ρεσιτάλ πιάνου του Παύλου Αντωνιάδη για την αναγγελία της έκθεσης, με έργα σύγχρονης μουσικής και ρωσικής πρωτοπορίας παρουσία του συνθέτη Wieland Hoban.

·         Εγκαίνια Τετάρτη 1η Νοεμβρίου 7.μμ. Θα ανοίξουν την έκθεση ο Κωστής Μπιτζάνης, πρόεδρος του ΟΠΑΝΔΑ κι ο Σάββας Μιχαήλ, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας καλλιτεχνών και διανοουμένων. Θα ακολουθήσει αναλόγιο με το ποίημα του Αλεξάντερ Μπλοκ Οι Δώδεκα, με τον Σάββα Στρούμπο και την Έλλη Ίγγλις της θεατρικής ομάδας Σημείον Μηδέν, μουσική Αρσένι Αβραάμωφ, με ταυτόχρονη προβολή του νοκυμανταίρ Από τον Τσάρο στον Λένιν.

·         Παρασκευή 3, Kυριακή 5 και Tρίτη 7 Νοεμβρίου, 7 - 9 μ.μ., προβολή κινηματογραφικών ταινιών της σοβιετικής πρωτοπορίας (Ντζίγκα Βερτώφ, Σεργκέι Αιζενστάιν κ.ά.).

·         Σάββατο 4 Νοεμβρίου, 8 - 9 μ.μ. Άγγελου Σκούρτη Τα ερείπια εντός μου – Performance.  

·         Tετάρτη 8 Νοεμβρίου, 7 μ.μ. Βραδυά Ποίησης – αναγνώσεις.

·         Σάββατο 11 Νοεμβρίου, 7 μ.μ., Ο Χορός στην Επανάσταση, ο Χορός ως Επανάσταση, βίντεο γαι την Ισιδώρα Ντάνκαν, χορευτικά δρώμενα από την χορογράφο Βικτώρια Ζαφέτ.

·         Δευτέρα 13 Νοεμβρίου, 9 μ.μ. Θέατρο Πόλεμος Ερειπίων. Κείμενα Ηλίας Πούλος-Δημήτρης Αλεξάκης. Σκηνοθεσία Irène Bonnaud Ερμηνεία Φωτεινή Μπάνου Κιθάρα, loops Βασίλης Τζαβάρας, βιόλα Μιχάλης Καταχανάς.

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Παρουσιάζοντας ένα (μη) σχέδιο για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

• 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΗΝΑΚΗ

ΠΗΓΗ : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

( σχόλιο του Οικολογείν: Όταν οι δημοτικοί και κρατικοί παράγοντες ανακαλύπτουν "πτυχές" από το καθεστώς της Αγοράς Κυψέλης επί προηγούμενης κατάληψης, που έληξε με αστυνομική παρέμβαση...)

Το περασμένο Σάββατο το απόγευμα, η Ελενα, η Σόφη και ο Δημήτρης –όπως μας συστήθηκαν– από το Impact Hub Athens, του νέου διαχειριστή της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης (ΔΑΚ) για την προσεχή πενταετία, θέλησαν να παρουσιάσουν σε μία ομάδα 15 ανθρώπων –που κατοικούν ή δραστηριοποιούνται στην Κυψέλη– το πλάνο τους για τα επόμενα χρόνια στο ιστορικό κτίριο της Φωκίωνος Νέγρη «και να συζητήσουμε μαζί σας πιθανούς τρόπους εμπλοκής σας στο συγκεκριμένο εγχείρημα».

Επειτα από μία σύντομη παρουσίαση των δράσεων εκπαίδευσης, πολιτισμού και κοινωνικής οικονομίας του διεθνούς δικτύου στο οποίο ανήκει το Impact Hub Athens, οι «τρεις» μάς ενημέρωσαν ότι έχει ήδη διεξαχθεί έρευνα με τους κατοίκους και τους επιχειρηματίες της περιοχής και έχει τεθεί υπ’ όψιν της ομάδας η σχετική βιβλιογραφία για την κοινωνική και οικονομική γεωγραφία της Κυψέλης, αλλά και την ιστορία χρήσεων της ΔΑΚ. (Στα αξιοσημείωτα καταγράφεται ότι επιχειρηματίες της εστίασης και της διασκέδασης πέριξ της Φωκίωνος Νέγρη «απέρριψαν κατηγορηματικά» τη δημιουργία μπαρ, καφέ ή μπιστρό εντός της Αγοράς.)

Αυτό που προέκυψε από τη συζήτηση, πάντως, είναι ότι εκκρεμεί «λόγω νομικού μπερδέματος» το ανοικτό κάλεσμα (open call) για κατάθεση προτάσεων για χρήσεις των –δίχως εξοπλισμό– εγκαταστάσεων του ιστορικού κτιρίου.

Mε αφορμή το Νοέμβρη του 1973

Αγαπώντας τον Βίνσεντ

Του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 28.10.17

Αυτό το φαινόμενο του Ολλανδού καλλιτέχνη που δημιούργησε 800 πίνακες σε 8 χρόνια παραγωγικής ζωής , αποθεώνοντας το φως, το τοπίο, τις ανθρώπινες φιγούρες της εποχής του, ήταν επόμενο να εμπνεύσει  πολλούς μεταγενέστερους. Προηγήθηκαν τα «Όνειρα»   του Κουροσάβα  - που εντυπωσίασαν  το 1990 με το παιχνίδισμα πάνω στη δημιουργία του Βαν Γκογκ -  για να έλθει φέτος  το «Loving Vincent», ένα κινηματογράφημα χειροποίητο, με 65000 καρέ-πίνακες,  κατασκευασμένους  από 125 καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους ήταν Έλληνες.

Το ιδιαίτερο στοιχείο  της  συγκεκριμένης δημιουργίας ήταν  η παραγωγή και διαχείριση  εικόνων με βάση το πνεύμα του Ολλανδού Καλλιτέχνη. Όπως οι καλοί ηθοποιοί  «ψυχανεμίζονται» και κινούν  τα πρόσωπα που ερμηνεύουν αφού  υπεισέρχονται κατά το δυνατό περισσότερο στους χαρακτήρες τους, έτσι και οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες δούλεψαν όχι ως αντιγραφείς αλλά ως  εισοδιστές και «χρήστες» του  πνεύματος  και του   χαρακτήρα του Βανγκόγκ.

THE CURING ROOM - αντιπολεμικό κοινωνικό δράμα του David Ian Lee σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά

 

   Το αντιπολεμικό κοινωνικό δράμα του David Ian Lee, σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά μετά την μεγάλη απoδοχή από κοινό και κριτικούς την περασμένη σεζόν, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά από Νοέμβρη στον Πολυχώρο VAULT. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και αυστηρώς ακατάλληλο, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ένα έργο βαθιά συγκινητικό, ανθρώπινο, σκληρό, άγριο, σπαρακτικό. Ένα αγωνιώδες, τολμηρό, αποτρόπαιο και έντονο θρίλερ.

   Από την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017 έως την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018, κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 18:15.

   Η παράσταση The Curing Room είναι υποψήφια για 3 βραβεία από την Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης στα 36α Κορφιάτικα Βραβεία (Ψυχολογικό θεατρικό θρίλερ, Α΄ Αντρικής Ερμηνείας για τoν Στέλιο Ψαρουδάκη και Μουσικής θεατρικού έργου, για το Μάνο Αντωνιάδη)

Η υπόθεση

   Άνοιξη 1944. Νότια Πολωνία. Πριν αποχωρήσουν τα Ναζιστικά στρατεύματα αιχμαλωτίζουν μια διμοιρία Ρώσων στρατιωτών. Τους σκοτώνουν όλους εκτός από επτά άνδρες, που κλειδώνουν γυμνούς, χωρίς φαγητό και νερό στο κελάρι ενός άδειου Μοναστηριού.

“Φυλακισμένες” των Ignacio del Moral & Verónica Fernández , σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά

  Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει τις “Φυλακισμένες”, των Ignacio del Moral  & Verónica Fernández, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, με έναν 16μελή θίασο, από την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017 έως την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2018 κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15.

  

   Το έργο γράφτηκε αρχικά κατ’ ανάθεση για να παρουσιαστεί από τους τελειόφοιτους της Βασιλικής Ακαδημίας τής Μαδρίτης το 2007, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του όμως παίχτηκε στην κεντρική σκηνή του Εθνικού θεάτρου της Μαδρίτης το 2008 σε σκηνοθεσία Ερνέστο Καμπαγέρο.

   Ο πρώτος που ανέβασε έργο του Ignacio del Moral σε Ελληνική σκηνή ήταν ο Στάθης Λιβαθινός στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (2006), Το βλέμμα του Μελαμψού Άνδρα.

ΥΠΟΘΕΣΗ:

   Ισπανία, χειμώνας του 1950, μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Συνεργασία Εκκλησίας και Φασιστών. Η Δικτατορία του Φράνκο στην εξουσία. Καθολικισμός. Γυναικείες Φυλακές μέσα σε ένα Μοναστήρι έξω από μία επαρχιακή πόλη της Ισπανικής ενδοχώρας. Κρύο, πείνα, αρρώστιες, απομόνωση, βία, κακοποίηση, θάνατος.

   Γυναίκες φυλακισμένες. Κάποιες για πολιτικούς λόγους, όπως η κουμουνίστρια και η αναρχική, κι άλλες για κλεψιές, πορνεία, μοιχεία, παράνομες εκτρώσεις, φόνους, κάποια που σκότωσε τον άντρα της και άλλη που έπνιξε το μωρό της.

Νίκος Ζήβας : Αποσπάσματα μνήμης

Εγκαίνια  Έκθεσης :Σάββατο 4 Νοεμβρίου ώρα 19.00.
ΖΗΒΑΣ : Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας πολυετούς εικαστικής μου αναζήτησης, ψάχνοντας και ανασυνθέτοντας θραύσματα και σπαράγματα απ' τα πρόσωπα και τα σώματα των ακροκεράμων και των αγαλμάτων από τη διακόσμηση των κτιρίων της νεώτερης αρχιτεκτονικής μας, τα οποία είναι βιωματικά ενσωματωμένα στη συνέχεια της εικαστικής μου πορείας.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου.

Οι παράνομες διανοίξεις χωματόδρομων που θα βαφτιστούν "συνοδά έργα οδοποιίας" για τα αιολικά

ΠΗΓΗ : ΟΦΙΟΥΣΑ
ΔΕΣ ΥΓ ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ

Η παραπάνω εικόνα είναι από την "μελέτη οδοποιίας" του αιολικού "Γκάγκαρη", πάνω από τον Άγιο Ρωμανό (ΤΗΝΟΣ). Το όνομα "Γκάγκαρη" είναι ...ποιητική ελευθερία:  Η Γκάγκαρη είναι από την άλλη μεριά της Τήνου.  Η οδοποιία που "θα" γίνει, όταν "θα" εγκριθεί από τον Σταθάκη και τον Φάμελλο η ...τροποιητική ΜΠΕ, έχει ήδη γίνει, και όλοι οι γνώστες παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα. Λες και οι χωματόδρομοι ανοίγονται από ...φιλάνθρωπους.


Αυτή είναι το αρχικό τοπογραφικό, σε δορυφορική εικόνα. Η "οδοποιία" δεν είναι άλλη από το πλέγμα των παράνομων διανοίξεων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.  Η μωβ γραμμή είναι ο μεσαιωνικός δρόμος. Μερικές δήθεν από ντόπιους για δική τους εξυπηρέτηση (ένας φουκαράς που το έχει ξεσκίσει, είχε και ταμπέλα "βιομηχανική ζώνη (αυτός μάλλον έψαχνε για ...αγοραστή), και ο ίδιος, ή ποιος ξέρει ποιος, έχει φτιάξει και πλάτωμα σαν αυτά που φτιάχνουν οι αιολικοί, δίπλα σε περίεργα χωματουργικά που δεν έχω καταφέρει να μάθω τίνος είναι και με τι σκοπό. Δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι όλα αυτά είναι τυπικά παράνομα. Είναι η οδοποιία που "θα γίνει".

Θεσμική θωράκιση για την προστασία τριών εμβληματικών ειδών πουλιών στην Ελλάδα

Σχέδια Δράσης για τον Ασπροπάρη, τη Νανόχηνα και το Κιρκινέζι

της Ορνιθολογικής Εταιρείας
 

 

Με τις υπογραφές των Αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος & Ενέργειας θεσμοθετήθηκαν τα πρώτα Σχέδια Δράσης στην Ελλάδα για την προστασία τριών μεταναστευτικών ειδών πουλιών. Τα πολυαναμενόμενα Εθνικά Σχέδια Δράσης για τον Ασπροπάρη (ΦΕΚ Β’ 3760/25-10-2017) και τη Νανόχηνα (ΦΕΚ Β’ 3762/25-10-2017), είδη κρισίμως απειλούμενα με εξαφάνιση, όπως επίσης και το Περιφερειακό Σχέδιο Δράσης για το Κιρκινέζι (ΦΕΚ Β’ 3761/25-10-2017), με περιοχή εφαρμογής τη Θεσσαλία, δημοσιεύθηκαν στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) και περιλαμβάνουν συγκεκριμένες δράσεις για την προστασία των εν λόγω ειδών σε βάθος πενταετίας.

Η έγκριση των Σχεδίων Δράσης είναι αποτέλεσμα των εντατικών προσπαθειών της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και των λοιπών εταίρων που συμμετείχαν στην υλοποίηση των τριών σχετικών Προγραμμάτων LIFE για την προστασία αυτών των ειδών, ενώ προκύπτει βάσει της πολυετούς συνεργασίας της με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στο πλαίσιο υλοποίησης των Προγραμμάτων αυτών. Η Νανόχηνα, ο Ασπροπάρης και το Κιρκινέζι συμπεριλαμβάνονται στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας και προστατεύονται αυστηρά από την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, καθώς και από διεθνείς συμβάσεις. Τα Σχέδια Δράσης είναι επίσης αποτέλεσμα εκτενούς διαβούλευσης με όλους τους κατά τόπους εμπλεκόμενους φορείς και ενδιαφερόμενους, όπως Δασαρχεία, Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, επιστημονική κοινότητα, περιβαλλοντικές οργανώσεις, κυνηγετικές οργανώσεις, κτηνοτρόφους, δημοτικές και άλλες αρμόδιες αρχές σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο.

Εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου του Θεόδωρου Παντούλα, "Μπα, έχει και μπάρμπα το παιδί;", στη Χαλκίδα

 

Εκδήλωση παρουσίαση του βιβλίου του νεοελληνιστή Χαλκιδέου συγγραφέα Θεόδωρου Παντούλα, με τίτλο "Μπα, έχει και μπάρμπα το παιδί;" διοργανώνεται στο βιβλιοπωλείο Πορθμός της Χαλκίδας, στις 27 Οκτώβρη, στις 7μμ

Το βιβλίο κυκλοφορεί σε 114 σελίδες, εκδόσεις manifesto 2017, σε εικονογράφηση Νικόλα Δημητριάδη, και αναλύει τα ζητήματα του νεοελληνικού προβλήματος σήμερα.

☆ Για το βιβλίο, θα μιλήσει ο Δημήτρης Αγγελής.

Ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, σε επιφυλλίδα του στην "Καθημερινή" γράφει σχετικά:

Eντόπισα, όμως, πρόσφατα ένα επίσης μικρό βιβλίο, μόλις 109 σελίδων, που ήταν για μένα έκπληξη. Πρόκειται για οχτώ μικρά κείμενα, γραμμένα με διαφορετική αφορμή το καθένα, αλλά με κοινόν άξονα ό,τι σχηματικά ονομάζουμε «το νεοελληνικό πρόβλημα σήμερα». Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω συναντήσει προβληματισμό, θεματικές, οπτική γωνία ή προοπτική θεωρήσεων, ποιητική γλώσσα και εκφραστική, που να αντιστοιχούν συνεπέστερα στη γραφή της πολιτικής υποθήκης του Eλύτη. Θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου, αλλά και να τη θέσω υπό την κρίση των αναγνωστών της επιφυλλίδας μου. Με ελάχιστες αποσπασματικές παραθέσεις.

• Τα ζητήματα της νεοελληνικής ταυτότητας και παράδοσης είναι μια χρόνια εκκρεμότητα στο δημόσιο και ιδιωτικό μας βίο, που όταν δεν αποφεύγουμε τη διαπραγμάτευσή τους, ευτελίζονται σε μια απλοϊκή αντιπαράθεση μεταξύ "νεωτεριστών" και "συντηρητικών".
Στην πραγματική πραγματικότητα το μόνο που μας συνδέει με την απαγορευμένη ρίζα του κάποτε τρόπου του τόπου μας είναι η βλαστήμια της. Έχουμε από καιρό διαλέξει στρατόπεδο κι έχουμε εγκλωβιστεί στον «μονόδρομο» μιας ανάπτυξης που, εντέλει, πλαστογραφεί κατ' εξακολούθηση το πρόσωπό μας.

Η χώρα ιδρύθηκε με προϋπόθεση την παντελή υποτέλειά της στους «πιστωτές» κι έτσι πορεύτηκε για σχεδόν δυο αιώνες. Τωρινή φιλοδοξία της είναι να επιστρέψει στις Αγορές. Να υποθηκευτεί, δηλαδή εκ νέου.

Ελεύθερος χρόνος και πλούτος

Ελεύθερος χρόνος δεν είναι ο χρόνος της υποχρεωτικής α-εργίας, αλλά ο μετά την εργασία χρόνος - που μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά ή να καταλήξει στην πλήξη και στο άγχος...Ιδού ένα ψυχογράφημα που πρέπει να ανατροφοδοτείται διαρκώς με νέες αναλύσεις

Τιμούν τον Τίτο Πατρίκιο

Ο Τίτος είναι μια λυρική φωνή στο χάος και το ζόφο  που ακολούθησε μετά την ήττα στα βουνά της Μακεδονίας. Είναι από τους ηττημένους που τους αξίζει η τιμή ότι αν και δεν είχαν που να στρέψουν το κεφάλι για μιαν αχτίδα φωτός δεν έδοσαν γη και ύδωρ στον "Πέρση Βασιλέα".  Είναι σαν τους επτακόσιους Θεσπιείς που κανείς δεν τους θυμάται γιατί τους σκιάζει το μεγαλείο των τριακοσίων του Λεωνίδα. Που όμως ήταν κι αυτοί εκεί στον άπελπι αγώνα για την τιμή της Ελλάδας.

 Του Τίτου του αξίζει η τιμή ότι δεν υπόγραψε κι ας μην είχε αυταπάτες. Δεν βολεύτηκε όπως τόσοι και τόσοι πίσω από τη δικαιολογία ότι .. για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη δεν χαράμισαν την ζωή τους και προτίμησαν την επιβίωση. Του Τίτου δεν του άρεσε η επιβίωση. Και στη Μακρόνησο και στη Χούντα επέζησε από καθαρή τύχη. Μόνος του, σιωπηλός, με τη λύρα της ποίησης του συντροφιά, πέρασε από τις Συμπληγάδες και τους Λαιστρηγόνες του μετεμφυλιακού κράτους και της αδόκητης μεταπολίτευσης.

 Αυτής της λυρικής φωνής της αξίζει η αναγνώριση της αξιοπρέπειας μέσα στον ορυμαγδό τόσων διαψεύσεων.

Νίκος Μπογδάνος

ΑΝΤΩΝΗ ΔΟΥΚΕΛΛΗ : ΣΤΑΒΕΝΤΟ ΚΑΙ ΣΟΦΡΑΝΟ

Περπατώντας. Χωρική εμπειρία και αντίληψη εν κινήσει

Φοιτήτρια: Άντρεα Πηλαβάκη

Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Αριάδνη Βοζάνη

Ημερομηνία παρουσίασης: Φεβρουάριος 2017

Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ

Η ερευνητική αυτή εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τη σημασία της εν κινήσει εμπειρίας του σώματος στην διαμόρφωση της σχέσης του ανθρώπου με το χώρο. Υποστηρίζουμε ότι η εν κινήσει εμπειρία μέσω του περπατήματος, είναι η κατ’ εξοχήν χωρική εμπειρία, καθώς η ενεργοποίηση του σώματος ανάγει τον άνθρωπο από παθητική παρουσία σε δυναμικό συστατικό του χώρου. Το υποκείμενο μέσω της κίνησης αντιλαμβάνεται απλώς τις χωρικές αλληλουχίες ή είναι ικανό ως ένα βαθμό και να τις μετασχηματίσει;

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες από το πεδίο των νευροεπιστημών και της ψυχολογίας, οι επιπτώσεις του περπατήματος στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Τα ερεθίσματα που λαμβάνει κατά την διαδικασία της περιπατητικής πορείας είναι καθοριστικά για την σκέψη και την ταυτότητα του.  

Αφού γίνει αναφορά σε βασικούς “τύπους” του στοχαστικού κυρίως περπατήματος, θα διακρίνουμε την περιπατητική εμπειρία σε δύο βασικές κατηγορίες ανάλογα με την “χορογραφία” της κίνησης του σώματος και του βλέμματος. Η πρώτη κατηγορία αφορά τον περίπατο σε χωρικά συστήματα όπου το βλέμμα είναι ικανό να ανοίγεται σε βάθος, ενώ η δεύτερη σε εκείνα τα χωρικά συστήματα (φυσικά ή αστικά) όπου οι οπτικές φυγές είναι περιορισμένες και το βλέμμα αλλάζει συχνά διεύθυνση. Με ποιους τρόπους βιώνεται ο χώρος, τι συναισθήματα προκαλεί και πως διαμορφώνεται η αντιληπτική διαδικασία σε κάθε περίπτωση;

ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Σεπτέμβριος 2017

ΛΛ ο γ ο τ ε χ ν ί ε ς

1489 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΜΟΣ                     Τέσσερα ποιήματα

1492 ΧΑΣΑΝ ΕΡΚΕΚ                                  Δύο ποιήματα

1497 Δ. Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ                  Αδόλωτο (Διήγημα)

1499 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΙΡΒΙΔΑΚΗ                 Τρία ποιήματα

1501 ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΥΛΩΤΗΣ               Δύο ποιήματα

ΛΑφιέρωμα:Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΟΡΜΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

1504  ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ               «Ζήτημα ύψους»

1507  ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ             Μικροαφορισμοί

1509 ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ                        Το ερημοκλήσι και ο καθεδρικός

1521 ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ                                       Απροσδιόριστο σημείο

1523 Κ. Β. ΚΑΤΣΟΥΛΑΡΗΣ                        Η μικρά πλην τιμία χώρα του διηγήματος

 1532 ΑΚΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ                       Η φόρμα στο έργο του Τάσου Χατζητάτση,

                                                                               (καθ)οριστικά ημιτελής