Μεταφορά συντελεστή (απο)δόμησης

Πριν από αρκετά χρόνια, όταν η μεταφορά του συντελεστή δόμησης ήταν μια κατακτημένη ιδέα  με κύριο  στόχο την  αποφυγή  παραβίασης  των πολεοδομικών προδιαγραφών και την οικοδόμηση με φιλικούς όρους για το περιβάλλον , είχε τεθεί το ζήτημα της αντιμετώπισης διαφόρων δομημένων εξαμβλωμάτων σε αστικούς,  περιαστικούς ή «υπαίθριους» χώρους. Τότε είχε προβληθεί  η λύση της δυνατότητας  "αποδόμησης"  αυτών των εξαμβλωμάτων με αντίτιμο τη δυνατότητα δόμησης σε άλλες περιοχές, με ταυτόχρονη συμμόρφωση στην πολεοδομική νομοθεσία. Παραδείγματος χάρη : Ο ιδιοκτήτης ενός «πλεονάζοντος» ορόφου, ενδεχομένως αυθαίρετου και οπωσδήποτε αντιαισθητικού , μπορούσε να «κόψει»  τον όροφο και να μεταφέρει  αλλού το ιδιοκτησιακό του δικαίωμα  – συμβάλλοντας (με το αζημίωτο πάντοτε ) στην αισθητική του δημόσιου χώρου.

Τότε , σε συνθήκες κατασκευαστικού οργασμού, ο Γιάννης Τσαρούχης καλούσε τους υποψήφιους ευεργέτες να συνδέουν το όνομά τους με κατεδαφίσεις μάλλον παρά με νέες οικοδομές...Σήμερα και ενώ ο κατασκευαστικός τομέας έχει καταβυθιστεί λόγω κρίσης, η λογική της μεταφοράς (και επομένως αναδιανομής της δόμησης στον μείζονα χώρο) επανακάμπτει, σε μια πρωτόλεια μορφή. Έτσι  ένα  νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος  υπό τον τίτλο "Έλεγχος και προστασία του δομημένου περιβάλλοντος" προβλέπει την  ενεργοποίηση του θεσμού της Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης. Το ερώτημα όμως σήμερα είναι : Ποιοι και πόσο και που και πως ,  έχουν τη δυνατότητα να «δομήσουν»;