Ο τοίχος της ντροπής

ΠΗΓΗ :  ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ 

Ήταν Φεβρουάριος του 2015 όταν μία ομάδα πολιτών της Ραφήνας με επικεφαλής τον Δήμαρχο Βασίλη Πιστικίδη, επισκέφτηκε τον νέο Υπουργό Περιβάλλοντος, κ. Τσιρώνη. Η ατζέντα ήταν καυτή και αφορούσε την κατεδάφιση οικίας εντός του οικισμού Περιβολάκια Ραφήνας. 

Την αποστολή αποτελούσαν εκτός από τον Δήμαρχο, ο πρόεδρος του συλλόγου «Θερινή Διαμονή» και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Περιβολάκια Ραφήνας, κ. Πέτρος Σαντ, οι Βουλευτές, Πάντζας και Χαϊκάλης, ο ιδιοκτήτης της προς κατεδάφιση οικίας και ο δικηγόρος του.

Έτσι αρχίζει ένα δημοσίευμα-μνημείο και ύμνος στον καταπατητή του αττικού δάσους. Είναι από τις περιπτώσεις που δεν μιλάμε για τον καταπατητή εκτάσεων που υπάγονταν σε μία από τις εκτάσεις εφαρμογής των υποπαραγράφων του άρθρου 3 του Ν. 998/79 ώστε να μας χαρακτηρίσουν τρελούς (συνήθης χαρακτηρισμός όσων επιμένουν στην ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος) αλλά για τον καταπατητή του δάασους, όπως αυτό ορίζεται και από τον πιο πρόσφατο και πι αντιδασικό νομοθέτημα, της νομολογίας της "κρίσης" (της μνημονιακής δηλαδή νομοθεσίας).

Σήμερα, έχοντας διανύσει σχεδόν το μισό 2017, έχουμε υποστεί βροχή αλλεπάλληλων νόμων "της κρίσης", όπως ο αντισυνταγματικός με τη δικαστική βούλα 4014/11 και ο "συνταγματικά ανεκτός" 4178/13 (οι τακτοποιητικοί των αυθαιρέτων), ο 4067/12 (ο τακτοποιητικός του τακτοποιητικού), ο 3852/10 (το Καλλικρατικό ζημιάρικο χεράκι που έσβησε πρόστιμα), ο 4042/12 που επιτρέπει πλέον τον αποχαρακτηρισμό χορτολιβαδικών και βραχωδών εκτάσεων, ο 4067/12 με το μπόνους δόμησης μέχρι και 35%!!! ακόμα και σε πρώην δάση και δασικές εκτάσεις, ο 4092/12 με τη δυνατότητα παραχώρησης παραλιών για τη δημιουργία νέας χρήσης, ονόματι "παραθεριστικό χωριό", τον νόμο 4179/2013 που μειώνει στα 50 μέτρα (από τα 100 μέτρα που ίσχυαν έως τότε) η ελάχιστη απόσταση κτιρίων από τον αιγιαλό στα τουριστικά χωριά. Σε μία χώρα που δεν έχει καν οριοθετημένο αιγιαλό στο 90% της ακτογραμμής της.

Το 2015 ήρθε και ο νόμος για τις βοσκήσιμες γαίες, ο 4351/2015 ο οποίος ουσιαστικά θέτει τα δάση στην υπηρεσία της κτηνοτροφίας.

Ο ορισμός του δάσους είχε γίνει πια λάστιχο διαρκώς συρρικνούμενο, μέχρι εξαφανίσεως. Το προεδρικό διάταγμα 32/2016 πήγε να επαναπροσδιορίσει τους ορισμούς. Μάλιστα εισήγαγε κι άλλες έννοιες (πχ φρυγανική έκταση) αλλά στάθηκε  μάλλον εργαλείο για τους περαιτέρω άρπαγες.

Έτσι, έρχεται το επιστέγασμα της όλης επιχείρησης, ο Ν 4389/2016 με τις οικιστικές πυκνώσεις και τον θρίαμβο του αυθαιρετούχου και ακολουθεί ο 4467/17 που αποτελεί το αποκορύφωμα των δασικών μνημονίων, αφαιρώντας ακόμα και αναδασωτέες εκτάσεις από τις προστατευόμενες και επιβάλλοντας μία έννοια "φορητότητας" του δάσους σαν να αντισταθμίζεται η εκχέρσωση 4 στρεμμάτων στην Πεντέλη με την αναδάσωση 4 στρεμμάτων στον Παρνασσό. Ο στόχος τους βέβαια είναι οφθαλμοφανής.

Οικιστικές πυκνώσεις, γεωργικές πυκνώσεις αλλά κυρίως μαφιόζικες πυκνώσεις προσαρμοσμένες στο πνεύμα της εποχής που τα πάντα πρέπει να πουληθούν, που τα πάντα έχουν μόνο οικονομική αξία αφού καμία άλλη αξία τους δεν αναγνωρίζεται ως ωφέλεια.

Ενδεικτικά ο (δασολόγος) υπουργός Β. Αποστόλου, ο εμπνευστής του προαναφερθέντος Ν.4351/2015 σχολίαζε για τις πυκνώσεις του Τσιρώνη 

"Θέλω κλείνοντας να εκφράσω τη διαφωνία μου με τις απόψεις που προτείνουν λύσεις τύπου οικιστικών πυκνώσεων και ιωδών πολυγώνων, αλλά και οριζόντιων αποχαρακτηρισμών. Αν εφαρμοστούν τέτοιες λύσεις, τότε όχι μόνο κάθε χωράφι θα είναι και μια πύκνωση, οπότε θα υπάρχουν ολόκληρες περιοχές που δεν θα έχει μείνει δασικός χάρτης, αλλά και κάθε αποχαρακτηρισμός ενδέχεται να μεταβληθεί σε εργαλείο επιβράβευσης των καταπατητών γιατί δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός των εκχερσωμένων αγρών σε επιλέξιμες αγροτικές εκτάσεις και σε καταπατήσεις οικιστικού χαρακτήρα. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθεί ο αγροτικός χώρος ως πρόσχημα για να αποχαρακτηριστούν εκτάσεις που είναι πραγματικά δασικές"

Βέβαια αργότερα εμπνεύστηκε τις ...αγροτικές πυκνώσεις μιμούμενος τον ...οικολόγο υπουργό, αλλά αυτό είναι άλλο!!!

Ζούμε την ολοκληρωτική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας. Και όχι στο όνομα της ανάπτυξης που οι σύγχρονες αντιλήψεις την θέλουν αειφόρο. Ζούμε την καταστροφή με όρους ληστρικής, αμιγώς καπιταλιστικής και στο μέτρο αυτό εξοντωτικής, ανάπτυξης δραστηριοτήτων και βραχύβιων έργων, που μετά το τέλος της ζωής τους θα αφήσουν σωρούς από μπάζα και ερείπια, θλιβερά ενθυμήματα μίας "ανάπτυξης" που ποτέ δεν ήρθε, θλιβερή εικόνα του αγαθού που χάθηκε μαζί με τις βεβαρυμένες πια ζωές μας.

Και όλα αυτά με την αυτονόητη κατάργηση του δικαίου που βασίζεται σε κανόνες που υποτάσσουν το δημόσιο συμφέρον στις ανάγκες του ιδιωτικού κέρδους. Πάντα κάτω από τις επευφημίες αυθαιρετούχων και αυθαιρετούντων, πολιτών και αξιωματούχων. Οι ένοχοι έχουν ονόματα. Ελπίζω να μη ξεχαστούν αλλά να μείνουν εσαεί χαραγμένα στη μνήμη και σε ένα ξεχωριστό, άυλο μνημείο. 

Σε έναν άυλο τοίχο της ντροπής

________________________

Διαβάστε και εδώ (1), (2), (3), (4), (5) και χιλιάδες δημοσιεύματα σε διαδίκτυο και άλλα μέσα.

Αξίζει να επισημάνουμε πως στο κείμενο που πανηγυρίζει την δικαίωση των καταπατητών, η Δασική Υπηρεσία και γενικά οι διώκτες των καταπατητών έχουν θέση δίπλα σε απατεώνες δασολόγους και πολιτικούς που εκπροσωπούν σκοτεινά συμφέροντα ενώ η "ομοσπονδία" των καταπατητών και των συμπαραστατών τους εμφανίζονται ως άγγελοι της κάθαρσης και αγωνιστές του λαού.

Φωνάζει ο κλέφτης δηλαδή! 

Κρατήστε τα ονόματα των ενόχων στη μνήμη σας. Η λήθη και η αδιαφορία μας έφτασαν εδώ. Δεν πρέπει να τις αφήσουμε να μας πάνε ακόμα πιο κάτω.