Τον Νίκο Καλογερόπουλο τον συναντήσαμε στις πρόβες του για τη μουσικοθεατρική παράσταση που ανεβάζει «Αλογόμυγες». Άνθρωπος απλός που με την πρώτη χειραψία σε κάνει να αισθανθείς άνετα μαζί του. Σε ταξιδεύει ο λόγος του, σε συνεπαίρνει, σε μεταφέρει σε άλλες εποχές. Είχαμε ετοιμάσει πολλές ερωτήσεις όμως η κουβέντα μαζί του κυλάει λες και συναντάς έναν παλιό φίλο, ένα ήρεμο Κυριακάτικο μεσημέρι, που έχετε πολλά να πείτε...
-Αλογόμυγες,
λέγεται η παράσταση που θα δούμε στο Γυάλινο μουσικό θέατρο. Τί είναι
τελικά οι «Αλογόμυγες» για τον Νίκο Καλογερόπουλο;«Γιατί αν με σκοτώσετε, (Άνδρες Αθηναίοι) άλλον σαν κι εμένα δε θα βρείτε - για να το πω απλά κι αστεία - που να τον έχει ορίσει ο θεός να βρίσκεται κοντά στην πόλη, η οποία λόγω μεγέθους μοιάζει νωθρό άλογο ράτσας και χρειάζεται Αλογόμυγα να την ξυπνάει. Νομίζω ότι σαν τέτοια με έχει βάλει στην πόλη ο Θεός, να μη σταματώ όλη τη μέρα να σας ξυπνώ, να σας πείθω και τον καθένα χωριστά να επικρίνω τριγυρίζοντας παντού.», αυτό είπε ο Σωκράτης όταν έγραψε την απολογία του.
Κατάλαβες;
Μια τέτοια μύγα – μη γαμή…, ώ άντρες Αθηναίοι…. Μια τέτοια μύγα με τσίμπησε και μένα και από τότε έχασα τον ύπνο μου! Γέννησε μέσα μου τ΄αυγά της και νααα.. οι Α-λο-γό-μυγες… αυγατίσανε μιλιούνια!
Διάλεξα και εγώ μια ντουζίνα από δαύτες, τις πιο βαρβάτες και νααα…τώρα εδώ μπροστά σας, τις αμολάω στην πιάτσα, στην αγορά, στις πλατείες και στους δρόμους, στα σπίτια, στα γραφεία, στα υπουργεία, στη Βουλή, στα σχολεία, στις Εθνικές εορτές και στις παρελάσεις, στην κυλόττα της Αγγέλως!
Καταλάβατε τώρα γιατί το ονόμασα Αλογόμυγες και όχι Βασιλόμυγες;
-Νίκο, στις μέρες μας υπάρχουν αλογόμυγες, και ποιους ενοχλούν;
Μια τέτοια αλογόμυγα είμαι και εγώ. Μόνο που εγώ δεν τσιμπάω, δαγκώνω. Οι αλογόμυγες ενοχλούν την εξουσία, τους άλλους τους ξυπνάνε. Πρέπει να τους ξυπνάνε, γιατί υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων στις μέρες μας, οι πολίτες – που εγώ εκεί απευθύνομαι- και οι καταναλωτές. Ο καταναλωτής και σκατά να του δώσεις θα πάει να τα αγοράσει και να τα μοσχοπληρώσει. Ο πολίτης από την άλλη είναι ο ψαγμένος που ψάχνει. «Γιατί, πώς, πότε, για πού;» Είναι αυτός που υπερασπίζεται την πολιτεία του γιατί την πονάει και την αγαπά. Ο καταναλωτής είναι σαν το βόδι ότι του δώσεις θα φάει.
Για αυτό είναι οι αλογόμυγες για να μας τσιγκλάνε και να μας ξυπνάνε.
" Όλη η πατρίδα περνάει δυσκολίες,
ιδιαίτερα η μεσαία αστική τάξη "
-Διαβάσαμε στον τύπο πρόσφατα ότι αντιμετώπισες ορισμένες οικονομικές δυσκολίες; Τι ισχύει από όλα αυτά;
Οικονομικές δυσκολίες έχουν όλοι οι Έλληνες. Το έργο που έγραψα «Ο Κανένας και ο Καθένας», το οποίο θα ξανανέβει του χρόνου στο θέατρο Σταθμός, του Νίκου Μάκα, είναι ακριβώς αυτό. «Ο Κανένας και ο Καθένας», είναι ο Έλληνας, ο χθεσινός νοικοκύρης, ο χθεσινός πολίτης, που κατάντησε να είναι, «αλήτης» και άστεγος. Όλη η πατρίδα περνάει δυσκολίες, ιδιαίτερα η μεσαία αστική τάξη που είναι ο κορμός για την οικονομία της χώρα μας. Τη διαλύσαν τη χώρα, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι ελάχιστοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Εκεί είναι η ιστορία. Το λέει και το τραγούδι της αλογόμυγας:
«Μια αλογόμυγα με έβαλε στο μάτι
μια αλογόμυγα ‘μοβόρα και βαρβάτη,
μέχρι στον ύπνο μου τη βλέπω πάλι, να τη,
μου έχει ανέβει η ρουφιάνα στο κρεββάτι.
Στις αγορές, στα καφενεία και στους δρόμους,
μ΄ακολουθάει και μου κάθεται στους ώμους
Ποια είσ’ εσύ; την αποπαίρνω με γινάτι
Η αλογόμυγα μου λέει, του Σωκράτη
Κάτσε της λέγω κι άκουσε να σου μιλήσω
Μην μ΄αναγκάζεις να γυρνάω μπρος και πίσω
Αν όπως λες είσαι η μύγα του Σωκράτη
Και όχι όργανο του κάθε τρομοκράτη.
Όχι, μου λέει, ευχαριστώ, δε θα καθίσω
Αλλά και ήσυχον εγώ δεν θα σ΄αφήσω
Αφού σου το΄πα και σου έκλεισα το μάτι
Είμαι η άτακτη η μύγα του Σωκράτη».
Το τραγουδάμε ζωντανά στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, να έρθετε να το δείτε.
Εγώ,
λείπω 5-6 χρόνια λόγω του Τρενοτεχνείου που έκανα στην Κυπαρρισία και
τώρα στην Αθήνα, νιώθω σαν τον Χατζηχρήστο στις ταινίες.
Έκανα το Τρενοτεχνείο το οποίο τώρα το γνωρίζει όλη η Ελλάδα και με
ρωτάνε «Νικόλα, τι γίνεται με το Τρενοτεχνείο;». Το τρενοτεχνείο φέτος
όμως θα παραμείνει κλειστό, διότι χορτάσαμε συγχαρητήρια, μπράβο, εύγε
αλλά οικονομικά μας έβαλε μέσα.
-Τι έφταιξε που παρόλη την απήχηση του κόσμου, το Τρενοτεχνείο δεν κατάφερε να συνεχίσει τη λειτουργία του;
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι το Τρενοτεχνείο δεν το έφτιαξα για τους παραθεριστές και τους επισκέπτες. Το έκανα για να λειτουργεί όλο το χρόνο και να γίνει μια εστία πολιτισμού, διότι είναι χώρος πολιτισμού. Δεν αρκούν οι καλοκαιρινές συναυλίες που μπορεί να έχουν 2000-3000 κόσμο για να το συντηρήσουν, πρέπει να στηριχθεί από τους ντόπιους όλο το χρόνο.
-Δεν στηρίχθηκε δηλαδή η προσπάθεια αυτή από τους ντόπιους;
Όχι, δεν το στηρίξαν, δεν το είχαν ανάγκη. Μάλλον ήθελαν άλλα πράγματα. Ωστόσο αυτό είχε ένα καλό. Έχω 70 ώρες υλικό από την κατασκευή του Τρενοτεχνείου, από την πρώτη αξίνα που έπεσε μέσα μέχρι αυτό που είναι τώρα. Είμαι στο μοντάζ και θα φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ ελπίζω ακόμα να κάνω και μια σειρά στην τηλεόραση σχετικά με όλο αυτό. Θα χτίσω ωραία τη σειρά και θα πρωταγωνιστήσουν όλοι οι φίλοι μου, όπως τότε που παίζανε στην ταινία «Ιππείς της Πύλου», ο Κιμούλης, ο φίλος μου ο Τάκης Σπυριδάκης.
" Τα φιλαράκια μου τα αγαπημένα φύγανε
Βλέπω τις ταινίες τώρα πια και συγκινούμαι "
...Στο
σημείο αυτό ο Νίκος Καλογερόπουλος δακρύζει φέρνοντας στο μυαλό του
αγαπημένους φίλους και συνεργάτες, οι οποίοι δεν είναι πια στη ζωή...Τα φιλαράκια μου τα αγαπημένα φύγανε. Βλέπω τις ταινίες τώρα πια και συγκινούμαι, διότι ο Καπερίδης ήταν φίλος μου 40 χρόνια, αδερφικός φίλος. Παίξαμε μαζί σε πολλές δουλειές, στο «Καμπινγκ», στο «Ερασιτέχνης Άνθρωπος», στο «Όλη η δόξα, όλη η χάρη», στο «Μάθε παιδί μου γράμματα», στο «Όνειρο Αριστερής νύχτας», και δεν πρόλαβε να δει την τελευταία μου ταινία.
Ποιος τον παίρνει τηλέφωνο τώρα; Ο άλλος μου ο φίλος, ο Πόθος, έφυγε και αυτός. Ποιός είναι ο τρίτος στην παρέα, ο Βασίλης Τσιπίδης.
Μου φύγαν και οι τρείς οι φίλοι μου και νιώθω πιο αδύναμος γιατί δεν τους έχω.
-Από το «μάθε παιδί μου γράμματα», μέχρι και σήμερα, παραμένεις ένας καλλιτέχνης πάντα επίκαιρος, πάντα διαχρονικός και πολλές φορές εναλλακτικός σε αυτό περιβάλλον που πολλές φορές βλέπουμε ότι γίνεται έντονα γκρίζο… Η «Τέχνη» τελικά είναι ένας καθρέφτης που ακτινοβολεί την ποιότητα του καλλιτέχνη ή το σφυρί μέσου του οποίου θα μπορούσε να αλλάξει ο ίδιος ορισμένα πράγματα γύρω του;
Και τα δύο. Έτσι και αλλιώς, ο καθένας κουβαλάει τον καθρέφτη του. Μπορεί να μην τον έχει μπροστά του αλλά καθρεφτίζεται στα ματιά του συνομιλητή. Οι κουβέντες των γιαγιάδων που έλεγαν «Κοίτα με στα μάτια», δεν είναι τυχαίες.
-Άρα, στην ουσία μας λες ότι μέσα από τον Καθρέφτη είσαι και σφυρί;
Τα πάντα είσαι μέσα από τον καθρέφτη. Έχω γράψει και τραγούδι για τον Καθρέφτη. Να σας το διαβάσω:
«Απόψε θα σας ταξιδεύσω, με το δικό μου το σκαρί
Θα σας γυρίσω μέσα έξω και από το τέλος στην αρχή
Θα δούμε πρώτα ένα καθρέφτη που έχει μνήμη και ακοή
Και που στο πρώτο ψέμα πέφτει και σου ραγίζει τη φωνή
Θα δούμε ανέμους να μιλάνε, φωτιές να τρέχουν σαν νερά
Και τις σκιές να τραγουδάνε και να πετούν χωρίς φτερά
Θα ξαναδούμε τον Σωκράτη, να πίνει κώνειο σαν νερό
Και να πατάει κρυφά το μάτι στο δικαστή και στον θεό
Και αν μας δεχτεί η κυρά Πυθία, να δώστε βάση στο χρησμό
Κι αν μας κεράσει κι απ΄τα θεία θα αφουγραστούμε το θεό»
Και τα υπόλοιπα τα έχω πει στον «Καραϊσκάκη», το οποίο το απαγορεύσαν. Έφαγε και ένα πρόστιμο 15.000,00 ευρώ στον Real Fm, γιατί το ΕΣΡ έκρινε ότι δε γουστάρει να βγει η φιλοσοφία και η φωνή του Καραϊσκάκη.
-Το τραγούδι «Καραϊσκάκης», ήταν μια αλογόμυγα;
Αν ήταν; Βέβαια ήταν. Ο «Καραϊσκάκης» αν ψάξεις στο ιντερνέτ έχει πάνω από 30.000.000 κλικ.
-Πολύς κόσμος τους τράβηξε το soundtrack της ταινίας καθώς εξέφρασες κόσμο μέσα από αυτό.
Εγώ, ο ενδιάμεσος είμαι. Ο «Καραϊσκάκης», τους εκφράζει. Δανείστηκα από τον παππού τα λόγια του γιατί τα γουστάρω και τα υποστηρίζω. Τελικά, αποδείχτηκε ότι τα γουστάρει κι άλλος κόσμος και περιμένει μια τέτοια κίνηση και έναν τέτοιο καπετάνιο. Αυτό ακριβώς, ένα καπετάνιο, γιατί το καράβι είναι ακυβέρνητό. Τα λέω και στην παράσταση, όπου δεν είναι μόνο τραγούδια, έχει φοβερές εκπλήξεις.
Το 2005 όταν ανέβασα τους «Κυνικούς», στο Λυκαβηττό, πήγα την παραμονή με μια σακούλα σκουπιδιών με 300 προσκλήσεις, για να τις μοιράσω στους 300 της βουλής. Πήγα λοιπόν με ένα γαϊδούρι εκεί. Αυτή η σκηνή για παράδειγμα, περιλαμβάνεται στην παράσταση.
-Πως βλέπεις την Ελλάδα, μετά από 20 χρόνια;
Με
πληγώνει. Θα απαντήσω με τραγούδι. Επειδή τη βλέπω αν συνεχίσει έτσι να
πέφτει στο γκρεμό, για να μη φτάσουμε μετά από 20 χρόνια να τραβάμε τα
φρύδια μας, «Ελλήνων Προσκλητήριο»
Εσύ που όρισες τα ρο των αορίστων
Τώρα οι άχρηστοι κάθονται στο τιμόνι
Και μες στον κόσμο νιώθεις έρημη και μόνη
Που ειν΄τα κάλλη σου και ναι ΄ναι η εμορφιά σου
Που είν΄τ΄αμέτρητα τ΄αριστα παιδιά σου.
Στείλε του μήνυμα κι αγρήγορα να ΄ρθούνε
Για αν χαθείς εσύ, κι εκείνα θα χαθούνε.
Φτερά στα πόδια μου θα βάλω να πετάξω
Και μ΄όση δύναμη μου μένει θα φωνάξω
Για να μ΄ακούσουνε οι ΕΛΛΗΝΕΣ του κόσμου
Και να γιατρέψω την πληγή που έχω εντός μου.»
Άκου, όταν πρωτοπήγα στην Χαλκίδα, μαγεύτηκα με τα πήγαινε - ελα των νερών... τρελάθηκα! Κάποια στιγμή σκέφτηκα αυτό δε θα μπορούσε να αξιοποιηθεί;
Εάν τα αξιοποιούσαν τα νερά θα φωτιζόταν όλη η Ευρώπη. Τι παπαριές κάνουν; Πάνε παντού με τα πετρέλαια και σπέρνουν πόλεμο. Όπου πάνε αυτοί, οι λαοί δυστυχούν. Αυτό θέλουν να φέρουν και σε εμάς;
Και δεν είναι μόνο τα νερά, είναι ο ήλιος μας, είναι όλα όσα έχουμε αλλά είμαστε ανίκανοι να αξιοποιήσουμε.
Και όπως γράφω και στις Αλογόμυγες... στους σερνικομυαλους νενέκους πρωθυπουργούς, υπουργούς ενεργείας, φυσικών και αφύσικων πόρων και στη γίδα μου τη Λιάρα.
«Έν΄αρχίδι κι ένα μύδι Στου Ευρίπου την γιορτή
Βόηθαγαν τον Αρχιμήδη Στην καινούργια μηχανή.
Φύτεψαν εφτά τουρμπίνες Μέσα σε τρελά νερά
Κι έκαναν την νύχτα μέρα Ώ ρε μάνα μου χαρά.
Άστραψε όλη η Ευρώπη Η Ασία το Σουδάν
Και φωνάζαν οι ανθρώποι Αρχιμήδη μου γειασάν
Εζεστάθηκ΄ο κοσμάκης Γούσταρ΄όλος ο ντουνιάς
Κι ήρθανε τα πάνω κάτω Αφθορεί και μονομιάς
Πλάκωσαν κι οι βουλευτάδες Υπουργοί πρωθυπουργοί
Ήρθαν όλοι οι κερατάδες Στ΄ Αρχιμήδη τη γιορτή
Κι αψηλά σε μια κολόνα Τρόικα και Δυο Νου Του
Την κηδεία τους διαβάζαν Και την έκαναν για αλλού».
-Νίκο, ΕΡΤ και ΑΕΠΙ απασχόλησαν πολύ την επικαιρότητα. Εσύ, πρόλαβες την κρατική τηλεόραση σε πολλές εκφάνσεις της. Για όλο αυτό το ντόρο τι άποψη έχεις; Πως βλέπεις την επαναλειτουργία της;
Όλες, τις δουλείες μου, τις έχω κάνει στην ΕΡΤ. Την πονάω, τη νιώθω σπίτι μου και όταν το είδα να κλείνει πόνεσα, παρόλο που είχαν να με καλέσουν χρόνια.
Τον αποχαιρετίσαμε λοιπόν και περιμένουμε σύντομα να μας δώσει τη χαρά να τον φιλοξενήσουμε στο studio του Alma Radio για να τον ακούσουμε live με το μπουζούκι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου