Με γνωστό ορειβατικό-εκδρομικό σωματείο βρεθήκαμε στο χώρο της Δύστου, παλιάς λίμνης που ακολούθησε τις επιλογές της εντατικής και λιπασματοβόρας γεωργίας, ως την υποτιθέμενη αποξήρανσή της...Λέω την υποτιθέμενη γιατί οι απορροές από τον λιμναίο χώρο αποφράχθηκαν γενικώς, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της Δύστου να εποικισθεί από καλαμιώνες...Το τοπίο των καλαμιώνων, με το ελαφρώς καφετί χρώμα και την κυριαρχία εντυπωσιακής κλίμακας, είναι κατά βάση προϊόν ευτροφισμού - με άλλα λόγια η απόπλυση των λιπανθέντων αγρών κατέληξε στην υποστήριξη του καλαμιού, που ως υδροχαρές μπορούσε να επιβιώσει σε ένα πεδίο με υδάτινη αφθονία...Το αποτέλεσμα ήταν μη-γεωργία, μη-λίμνη, κι ακόμη δεν ξέρω αν είναι και μη-λειτουργικός υδροβιότοπος....Οι εγχώριοι επιχειρούν να περιορίσουν τα καλάμια, που όπως και σε άλλες περιπτώσεις (Στυμφαλία) τροποποίησαν ριζικά το λιμναίο οικοσύστημα. Μέθοδος είναι οι πυρκαγιές, όμως επιστήμονες οικολόγοι (Δ. Μπούσμπουρας) επισημαίνουν ότι το εν λόγω ξεπάτωμα είναι προσωρινό...Η φύση υπάγεται οπωσδήποτε σε διαδικασίες οικολογικής διαδοχής, όμως αυτή η "τροποποιησιμότητά" της δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνει ο,τιδήποτε. Υπενθυμίζω την περίπτωση της Λίμνης Κάρλα, στο νομό Μαγνησίας, που αποξηράνθηκε για να αποδοθεί σε γεωργικές χρήσεις, όμως σύντομα αποδείχθηκε η φθίνουσα γονιμότητα των λιμναίων εδαφών, με αποτέλεσμα να είναι σε εξέλιξη η (μερική) αναγέννησή της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου