Αυτοκινητοπλάνο

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 11.2.17

Η κρίση προκαλεί αναστοχασμό του παρελθόντος, όμως ακόμη και ο φουτουρισμός που ξεφεύγει από τις ράγες του παρόντος μπορεί να έχει ανάλογα, ψυχοβελτιωτικά αποτελέσματα…Με  αυτό  το   «προπονητικό»  σκεπτικό,  βρήκα  ενδιαφέρουσα την  αναφορά  της ΑΥΓΗΣ(3.2.17) στο «υβριδικό»  αυτοκίνητο-αεροπλάνο.

Η αναφορά αυτή έπεται πολλών παρομοίων ... Πέρυσι στο διαδίκτυο κυκλοφορούσε ένα μοντέλο   αυτοκινητοπλάνου, που είχε κατασκευασθεί σε μια χώρα ελάχιστα διάσημη για τα τεχνολογικά επιτεύγματά της, όπως είναι η Σλοβακία. Εδώ και μερικά χρόνια αναπτύσσεται η εντυπωσιακή σύνθεση αεροπλάνου- ελικοπτέρου, που θα επιτρέπει την κάθετη απογείωση και προσγείωση …Εξ άλλου μετά την απόσυρση του υπερηχητικού Κονκορντ από την πολιτική κυκλοφορία (2003) , αμερικανικοί κύκλοι εργάζονται για ένα νέο υπερηχητικό χωρίς τα μειονεκτήματα του προηγούμενου  και κυρίως τον θόρυβο. Αφήνουμε στην άκρη πολλούς ακόμη ελάσσονες νεωτερισμούς, όπως είναι  το λεγόμενο   «διαφανές αεροπλάνο» με εποπτεία του χώρου 360 μοιρών  από κάθε θέση επιβάτη ή το αεροπλάνο μεγάλης  εμβέλειας – όπως έδειξε πρόσφατη πτήση 16ωρης διάρκειας(Κατάρ-Νέα Ζηλανδία), χωρίς διακοπή για ανεφοδιασμό ! 

Ο κόσμος πηγαίνει κατά κει που  εμείς δεν έχουμε ενέργεια για  να φανταστούμε  : Όμως δεν είναι κακός ο αναστοχασμός, έστω κι αν καταλήγει στο ρεφραίν  περί «διαφυγόντων κερδών» πολιτισμού ,   ένεκα μνημονιακής επιτροπείας…

Τα νέα τεχνολογικά  εφευρήματα  «γυαλίζουν» στο βλέμμα του ευρύτερου κοινού, όμως  δεν είναι απλές  εφαρμογές  αλλά  συνεπάγονται  σοβαρές αλλαγές στην οργάνωση της κυκλοφορίας και στη διαχείριση του χώρου. Το «αυτοκινητοπλάνο» δεν είναι απλώς εργαλείο  επίδειξης «ταξικής υπεροχής» , θεραπείας  μποτιλιαρισμάτων ή μέσο εργασίας  Φαντομάδων τύπου Παλαιοκώστα, αλλά κάτι που αναπόφευκτα πατάει  σε ένα σύστημα ελέγχου του αστικού εναέριου χώρου και του  υπεραστικού συγκοινωνιακού χώρου. Αν αυτά τα συστήματα δεν μπορούν να δημιουργηθούν, τότε  κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία σαν μια συμπαθητική φαντασίωση , όχι εφαρμόσιμη πριν το 3000μΧ…

Τα «αεροπλανόπτερα» (αεροπλάνα/ελικόπτερα)  κάθετης απογείωσης  εξοικονομούν  χώρο ,γιατί  δεν χρησιμοποιούν διαδρόμους απογείωσης. Ένα πολεοδομικό συγκρότημα με πολλές  μικρές εστίες παροχής αεροπορικών υπηρεσιών, θα υπερείχε  οπωσδήποτε έναντι   πόλεων με  αποστασιοποιημένη εξυπηρέτηση από (μεγα) αεροδρόμια, που καταλαμβάνουν πολύτιμες εκτάσεις στην αστική περιφέρεια.   Και αυτή όμως η ωφέλεια είναι συζητήσιμη, δεδομένου ότι απαιτεί ενιαία  υβριδική τεχνολογία από τους  ιπτάμενους χρήστες  μιας περιοχής…

Πρόσφατα η δημιουργία ελληνικής διαστημικής υπηρεσίας αντιμετωπίσθηκε  με μάλλον σκωπτική  διάθεση , λόγω των γενικότερων πολιτικών αντιφάσεων. Όμως   όσοι πήραν «στο ψιλό» αυτή την ιστορία θαπρεπε να σκεφθούν ότι  η χώρα έχει ανάγκη από κάποια στοιχειώδη αξιολόγηση και σχολιασμό  των εξελίξεων που διαδραματίζονται στο πιο «προχωρημένο» μέτωπο της εποχής, που είναι αναμφίβολα το διάστημα :  Τη στιγμή μάλιστα που μια νέα τεχνολογία εξοικονόμησης  καταβυθίζει τα διαστημικά  κόστη -  με τελευταίο «κατόρθωμα»   την προσεδάφιση σε όρθια θέση και επαναχρησιμοποίηση των πυραύλων….