Ἑ­λέ­νης Ἀ­λε­ξί­ου: " Μετανάστης"

ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΜΑΪΟΥ πε­ρι­μέ­να­με τὸν Ἀ­δερ­φὸ ἀ­πὸ Αὐ­στρα­λί­α. Δε­κα­ο­κτὼ χρο­νά­κια νὰ τὸν δοῦ­με, νὰ τὸν φι­λή­σου­με στὰ μά­γου­λα. «Κάνε κου­ρά­γιο, ἀ­δερ­φή. Ν’ ἀν­τέ­ξεις, ν’ ἀν­τα­μώ­σου­με.» Ὀ­γδόν­τα πα­τη­μέ­να ἐ­γὼ κι ἄν­τε­χα. Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως ὄ­χι.

       Τέ­λος Ἀ­πρί­λη μᾶς πή­ρα­νε τη­λέ­φω­νο τὰ ἀ­νί­ψια. «Ὁ πα­τέ­ρας ἔ­πα­θε ἐγ­κε­φα­λι­κό. Δυ­ὸ μέ­ρες τοῦ δί­νουν.» Δυ­ὸ μέ­ρες τοῦ ἔ­δω­σαν, δυ­ὸ μέ­ρες πῆ­ρε. Τὸν κή­δε­ψαν στὴν Αὐ­στρα­λί­α, τὸν μοι­ρο­λό­γη­σαν στὸ χω­ριό, τοῦ κά­να­με τρι­ή­με­ρα, ἐν­νι­ά­με­ρα, σα­ράν­τα.

        Σα­ράν­τα μέ­ρες δὲν ἔ­κλα­ψα. Χω­ρὶς νε­κρὸ εἶ­ναι ἀλ­λι­ῶς. Βά­λα­με μιὰ φω­το­γρα­φί­α του δί­πλα στὰ κόλ­λυ­βα, μα­ζεύ­τη­κε τὸ σό­ι, ἦρ­θε καὶ τὸ Λε­νι­ὼ μὲ τὰ ἀ­γο­ρά­κια της, ποὺ εἴ­χα­με και­ρὸ νὰ τὰ δοῦ­με. Ἀρ­χί­σα­με τὰ «Φτού σας! Πῶς με­γα­λώ­σα­τε! Ἐ­σεῖς γί­να­τε ἄν­τρες!» Ἤ­πια­με κα­φέ, ἡ ὥ­ρα πέ­ρα­σε, γυ­ρί­σα­με ἥ­συ­χα στὰ σπί­τια μας.

        Σα­ράν­τα μέ­ρες δὲν ἔ­κλα­ψα, μὰ ἐ­κεῖ­νο τὸ βρά­δυ τὸ τεσ­σα­ρα­κο­στό, κλεί­στη­κα στὸ γρα­φεῖ­ο κι ἄρ­χι­σα νὰ σκα­λί­ζω τὶς κοῦ­τες μου. Ἔ­ψα­χνα τὸν Ἀ­δερ­φό, ὅ­πως τὸν θυ­μό­μουν. Μω­ρὸ στὴ σαρ­μα­νί­τσα, μα­θη­τὴ κου­ρε­μέ­νο στὴν ψι­λή, τσο­λιὰ στὰ ἀ­νά­κτο­ρα, ἄν­τρα γε­ρὸ καὶ δου­λε­μέ­νο στὰ χω­ρά­φια νὰ στέ­κει μὲ τὴ βα­λί­τσα του στὸ πλα­τύ­σκα­λο, πρὶν φύ­γει με­τα­νά­στης.

        Τρεῖς τὰ ξη­με­ρώ­μα­τα βρῆ­κα τὸν Θύ­μιο κα­θι­σμέ­νο στὴ βε­ράν­τα τοῦ ἐ­ξο­χι­κοῦ μου. Κα­λο­καί­ρι 1995. Μπρο­στά μας γε­μά­το τρα­πέ­ζι, γε­μά­τα πο­τή­ρια. Πί­σω ξαν­θὰ στά­χυ­α, σγου­ρὰ σύν­νε­φα, ἤ­ρε­μη θά­λασ­σα. «Γειά σου, Ἀ­δερ­φέ μου!» τὸν χαι­ρέ­τι­σα με­γα­λο­φώ­νως σὰ νὰ τὸν κα­λω­σό­ρι­ζα στὸ σπι­τι­κό μου. Ἀν­τή­χη­σε ἡ φω­νὴ στὸ μι­κρὸ δω­μά­τιο. Δι­α­πέ­ρα­σε τὰ ἄλ­μπουμ, τὰ βι­βλί­α, τὴν ἀλ­λη­λο­γρα­φί­α, τὶς κορ­νί­ζες μὲ τοὺς μα­κα­ρί­τες συγ­γε­νεῖς καὶ ἔ­σβη­σε σὰν κα­τευ­ό­διο μὲς στὴ σι­ω­πή. Ἔ­γει­ρα πά­νω στὴ φω­το­γρα­φί­α του κι ἔ­κλα­ψα ὣς τὰ χα­ρά­μα­τα μὲ λι­γώ­μα­τα καὶ πα­ρα­μι­λη­τά.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Ἑ­λέ­νη Ἀ­λε­ξί­ου (Τρί­κα­λα, 1980). Ποί­η­ση. Σπού­δα­σε Φι­λο­λο­γία καὶ κλα­σι­κὴ κι­θά­ρα. Ἔ­χει με­τα­πτυ­χι­α­κὸ τί­τλο σπου­δῶν στὴν Ἐκ­παί­δευ­ση. Βι­βλία: Τὸ Φλάς (ἐκδ. λο­γεῖ­ον, 2009), Ποι­ή­μα­τα ποὺ γρά­ψα­με μα­ζί (Με­λά­νι, 2015).