Άλλα λόγια, ν’ αγαπιόμαστε

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 1.8.15

Δεν μας έφτανε η ζέστη, αλλά θα έχουμε στην Αθήνα και την εκπρόσωπο  του ΔΝΤ κ. Ντέλια Βελκουλέσκου.  Δεν γνωρίζω αν εξακολουθεί να υφίσταται  η απαγορευτική ντιρεκτίβα  όσον αφορά την  διακωμώδηση  παραγόντων της διεθνούς πιστωτικής ολιγαρχίας - κάτι τέτοιο είχε γίνει προ καιρού με την περίπτωση της  κυρίας Μέρκελ-   αλλά  βέβαιο είναι πως η  Ρουμάνα κυρία δεν θα γλυτώσει από  συγκριτικές αναφορές  με τις δραστηριότητες του συμπατριώτη της, κόμητος  Δράκουλα.

Η διαφορά του κόμητος Δράκουλα από το ΔΝΤ έγκειται στο ότι  ο πρώτος έπινε από τα θύματά του αίμα ευθέως, χωρίς παραμύθια, ενώ το ΔΝΤ κάνει το ίδιο αφού προηγουμένως δηλώσει   ότι ασκεί    αιμοκάθαρση …..

Για την ιστορική αλήθεια  ο Δράκουλας ή κατά κόσμον Βλαντ ο Γ, ηγεμόνας του 15^ου αιώνα,   είχε διακριθεί σε μια πρακτική που ενέπνευσε τον  Βιτόριο Γκάσμαν  στο κινηματογραφικό του έργο «οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε». Στο τέλος του έργου ο  Γκάσμαν έλεγε    στους συντρόφους του , που περίμεναν  θανατική εκτέλεση  με παλούκωμα : «Και τώρα ετοιμαστείτε να πεθάνετε σαν άνδρες». Γι αυτό και ο Βλαντ έφερε το προσωνύμιο «Τσέπες» - δηλαδή «παλουκωτής»…

Ο  μυθικός Δράκουλας έπινε αίμα, όμως ο  επίσης μυθικός Σάϊλωκ στον « Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ είχε αδυναμία στη σάρκα

. Αυτό  επρόκειτο να του στοιχίσει  μια μεγάλη δικαστική χασούρα :  Και τούτο γιατί  οι αντίδικοί του προθυμοποιήθηκαν να εκτελέσουν τη συμφωνία με βάση την οποία η μη εξόφληση του  χρέους  συμψηφιζόταν   με την καταβολή ανθρώπινης σάρκας,  όμως απαίτησαν την  παροχή σάρκας άνευ αίματος…. Ο Σαίξπηρ κατάφερε έτσι να παράξει ένα χάπυ έντ για το έργο του διασώζοντας μάλιστα και τον Σάϋλωκ, όμως επίσης δικαίωσε  τις λεγκαλιστικές αυταπάτες της εποχής του : Χρωστάς, δεν πληρώνεις, πιέζεσαι, οδηγείσαι στα δικαστήρια, βρίσκεις   ένα νομικό τρικ,  ξεφεύγεις…

Οι λεγκαλιστικές αυταπάτες είχαν μεγάλη διαδρομή στο αντιμνημονιακό κίνημα. Υπήρχαν άνθρωποι που κάποτε μήνυαν την κυβέρνηση ή τον  Πρόεδρο της Δημοκρατίας πιστεύοντας ότι πραγματικά θα προκαλέσουν δίκη. Τότε, σε έναν όψιμο υποστηρικτή των καλών και σύννομων πολιτικών τρόπων, είχα πει  : Και οι Μπολσεβίκοι αντί  εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα, θα μπορούσαν να ασκήσουν αγωγή στην κυβέρνηση Κερένσκυ,  να  ζητήσουν μια εξωφρενική αποζημίωση και μέσω αυτής να προκαλέσουν την πτώση της… Το καταπληκτικό είναι ότι στη συνέχεια,   ενώ οι αυταπάτες φυλλοροούσαν, μεγαλοπαράγων της πολιτικής έλεγε στον Σταύρο Λυγερό  σε τηλεοπτικό πάνελ, το βράδυ της 25^ης Ιανουαρίου, ότι η ΕΕ έχει θεσμούς και  νόμους που μπορούν να εφαρμοστούν και να διασώσουν τη χώρα…

Και τώρα όλοι στη θάλασσα. Άλλα λόγια -  όχι περί «απαγόρευσης»  διακωμωδήσεων ή περί λεγκαλισμού. Για ν’  αγαπιόμαστε, όσο  μπορούμε…