Διαχείριση απορριμμάτων ενάντια στους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς και στα συμφέροντα των εργολάβων

Συνέντευξη με τη Δέσποινα Σπανούδη*

Λίγες ημέ­ρες πριν ολο­κλη­ρώ­θη­κε η δη­μό­σια δια­βού­λευ­ση του ανα­θε­ω­ρη­μέ­νου Εθνι­κού Σχε­δί­ου Δια­χεί­ρι­σης Απο­βλή­των (ΕΣΔΑ). Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  είχε εδώ και χρό­νια επε­ξερ­γα­στεί και αντι­πα­ρα­θέ­σει ένα πλή­ρες και ρι­ζι­κά αντί­θε­το σχέ­διο με άξο­νες τον δη­μό­σιο χα­ρα­κτή­ρα, την απο­κέ­ντρω­ση, τον κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο και τη μεί­ω­ση των απορ­ριμ­μά­των. Θε­ω­ρείς ότι ο ανα­θε­ω­ρη­μέ­νος ΕΣΔΑ κι­νεί­ται σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση προ­ω­θώ­ντας ταυ­τό­χρο­να και την ακύ­ρω­ση των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων σχε­δια­σμών;

Είναι σαφές ότι το ανα­θε­ω­ρη­μέ­νο Εθνι­κό σχέ­διο που τέ­θη­κε προς δια­βού­λευ­ση επι­χει­ρεί να ανα­τρέ­ψει πλή­ρως τις πρα­κτι­κές δε­κα­ε­τιών και ταυ­τό­χρο­να τους φι­λο­ερ­γο­λα­βι­κούς σχε­δια­σμούς των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων που πε­ρι­γρά­φεις. Επί της ου­σί­ας υιο­θε­τεί το μο­ντέ­λο που προ­γραμ­μα­τι­κά είχε επε­ξερ­γα­στεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το με­τα­τρέ­πει σε σχέ­διο προς υλο­ποί­η­ση. Συ­νο­πτι­κά το προ­γραμ­μα­τι­κό κεί­με­νο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υιο­θε­τεί μια ιε­ράρ­χη­ση για τη βέλ­τι­στη δια­χεί­ρι­ση των απο­βλή­των που βάζει προ­τε­ραιό­τη­τα στην πρό­λη­ψη, την επα­να­χρη­σι­μο­ποί­η­ση, τη δια­λο­γή στην πηγή, την ανά­κτη­ση υλι­κών και ελα­χι­στο­ποιεί τις ανά­γκες για τε­λι­κή διά­θε­ση που δυ­νη­τι­κά μπο­ρεί να πε­ριο­ρι­στούν στο 5-10% των πα­ρα­γό­με­νων απορ­ριμ­μά­των. Βα­σι­κά στοι­χεία του νέου Εθνι­κού Σχε­δια­σμού απο­τε­λούν το πά­γω­μα και η επα­νε­ξέ­τα­ση  των πα­νά­κρι­βων μο­νά­δων επε­ξερ­γα­σί­ας που είχαν σχε­δια­στεί για να υπο­δέ­χο­νται το σύ­νο­λο των απορ­ριμ­μά­των σε σύμ­μει­κτη μορφή και τα πε­ρισ­σό­τε­ρα προ­βλε­πό­ταν να υλο­ποι­η­θούν με ΣΔΙΤ. Αυτό είναι απα­ραί­τη­το εκτός των άλλων, προ­κει­μέ­νου να υλο­ποι­η­θεί και η βα­σι­κή κα­τεύ­θυν­ση του νέου σχε­δί­ου που προ­βλέ­πει ότι μέχρι το 2020, το 50% των απορ­ριμ­μά­των θα δια­λέ­γε­ται στην πηγή, το 24 % θα ανα­κτά­ται από τα σύμ­μει­κτα απορ­ρίμ­μα­τα και μόλις το 26% θα οδη­γεί­ται για τε­λι­κή διά­θε­ση (ταφή). Πρό­κει­ται για στό­χους φι­λό­δο­ξους που υπερ­βαί­νουν την ισχύ­ου­σα εθνι­κή και κοι­νο­τι­κή νο­μο­θε­σία  (οδη­γία 2008/98 και ν. 4042/2012).

Επί­σης το νέο σχέ­διο κα­το­χυ­ρώ­νει το δη­μό­σιο χα­ρα­κτή­ρα της δια­χεί­ρι­σης των απορ­ριμ­μά­των που τα τε­λευ­ταία χρό­νια είχε «ξε­χει­λώ­σει» και στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έτει­νε στην πλήρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση.  Γι­’αυ­τό εξάλ­λου και δέ­χθη­κε σφο­δρή κρι­τι­κή από τις με­γά­λες ερ­γο­λα­βι­κές επι­χει­ρή­σεις και λόμπυ που υπα­γό­ρευαν τον προη­γού­με­νο σχε­δια­σμό που ανα­τρά­πη­κε.

Η αντι­στρο­φή των σχε­δια­σμών που ήταν σε εξέ­λι­ξη, η δια­σφά­λι­ση του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα και η προ­ώ­θη­ση μιας ρι­ζι­κά αντί­θε­της πο­λι­τι­κής για τη δια­χεί­ρι­ση των απο­βλή­των προ­ϋ­πο­θέ­τει ως πρώτο βήμα την ακύ­ρω­ση όλων των δια­γω­νι­σμών ΣΔΙΤ και των εγκα­τα­στά­σε­ων που εντάσ­σο­νταν στον προη­γού­με­νο σχε­δια­σμό. Η πράξη αυτή απο­τε­λεί πάγια διεκ­δί­κη­ση των κι­νη­μά­των και της Αρι­στε­ράς αλλά και θέση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Πώς μπο­ρεί αυτό να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί ανά­λο­γα με τη φάση στην οποία βρί­σκο­νται;

Η κα­τάρ­γη­ση των έργων δια­χεί­ρι­σης σύμ­μει­κτων με  ΣΔΙΤ δεν είναι δύ­σκο­λη στο βαθμό που: α) για κα­νέ­να δεν είχαν ανα­λη­φθεί νο­μι­κές δε­σμεύ­σεις μέχρι την δη­μο­σιο­ποί­η­ση του νέου ΕΣΔΑ και β) τα πε­ρισ­σό­τε­ρα έχουν ση­μα­ντι­κά προ­βλή­μα­τα με πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό την μα­κρό­χρο­νη υπο­χρέ­ω­ση για υπερ­βο­λι­κά με­γά­λες εγ­γυ­η­μέ­νες πο­σό­τη­τες απο­βλή­των που δεν πα­ρά­γο­νται και δεν ξέ­ρου­με αν θα πα­ρά­γο­νται και στο μέλ­λον αφού λόγω της κρί­σης υπάρ­χει με­γά­λη τάση μεί­ω­σης. Ήδη σε πρό­σφα­τη εκ­δή­λω­ση στην Κό­ριν­θο, φά­νη­κε ότι πολ­λοί  δή­μαρ­χοι δεν ήταν δια­τε­θει­μέ­νοι να ανα­λά­βουν τέ­τοιες δε­σμεύ­σεις όπως απαι­τεί ο σχε­δια­σμός του κ. Τα­τού­λη.

Τέ­τοιες συ­γκε­ντρω­τι­κές μο­νά­δες και εγκα­τα­στά­σεις δια­χεί­ρι­σης σύμ­μει­κτων είναι εκτός του νέου ΕΣΔΑ, αφε­νός γιατί αντι­στρα­τεύ­ο­νται την ανα­κύ­κλω­ση στο βαθμό που προ­έ­βλε­παν ότι όλα τα πα­ρα­γό­με­να από­βλη­τα θα συλ­λέ­γο­νταν σύμ­μει­κτα και αφε­τέ­ρου γιατί προ­ϋ­πέ­θε­ταν ότι το επό­με­νο βήμα θα ήταν εγκα­τα­στά­σεις καύ­σης. Το τε­λευ­ταίο συ­νή­θως δεν ομο­λο­γού­νταν ανοι­χτά, αλλά ήταν λο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα δε­δο­μέ­νου ότι αυτές οι μο­νά­δες δια­χω­ρί­ζουν ότι μπο­ρεί να καεί και τα υπό­λοι­πα  επι­στρέ­φο­νται για ταφή.

Σε αντί­θε­ση με τα προη­γού­με­να και ενώ είχε ήδη κα­τα­τε­θεί ο ανα­θε­ω­ρη­μέ­νος ΕΣΔΑ εί­δα­με ότι υπε­γρά­φη η πρώτη και μο­να­δι­κή ως σή­με­ρα σύμ­βα­ση δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα (ΣΔΙΤ) για τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των στην Δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νία. Πώς σχο­λιά­ζεις αυτή την εξέ­λι­ξη;

Είναι προ­φα­νώς μια αντι­φα­τι­κή κί­νη­ση που θα δη­μιουρ­γή­σει προ­βλή­μα­τα και υπε­γρά­φη ενώ το σχέ­διο του νέου ΕΣΔΑ είχε δη­μο­σιο­ποι­η­θεί. Ένα βα­σι­κό πρό­βλη­μα είναι ότι ανοί­γει την πόρτα για να πιέ­ζουν – και από όσο ξέ­ρου­με το κά­νουν- εν­δια­φε­ρό­με­νοι για άλλες πε­ριο­χές ιδιαί­τε­ρα για όσες είχαν σχε­τι­κά προ­χω­ρη­μέ­να ΣΔΙΤ όπως π.χ. η Ήπει­ρος ή η Πε­λο­πόν­νη­σος. Από την άλλη πλευ­ρά πέραν της ανα­ξιο­πι­στί­ας που προ­κα­λεί αυτή η κί­νη­ση, δη­μιουρ­γεί­ται και ένα ου­σια­στι­κό πρό­βλη­μα. Με ποιο τρόπο η Δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νία θα αντα­πο­κρι­θεί στους πο­σο­τι­κούς και ποιο­τι­κούς στό­χους του ΕΣΔΑ που πε­ρι­γρά­φη­καν στην αρχή ; Θα μπει εξαί­ρε­ση που θα λέει ότι ισχύ­ουν για πα­ντού αλλού εκτός από τη Δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νία;

Το μο­ντέ­λο δια­χεί­ρι­σης που έχει επε­ξερ­γα­στεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (π.χ. Τμήμα Οι­κο­λο­γί­ας – Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Χω­ρι­κού Σχε­δια­σμού και όχι μόνο)  στη­ρί­ζε­ται στη μεί­ω­ση των απο­βλή­των, στη δια­λο­γή στην πηγή, στην επα­να­χρη­σι­μο­ποί­η­ση, στην ανά­κτη­ση, στην ανα­κύ­κλω­ση και στην ελα­χι­στο­ποί­η­ση του πο­σο­στού υπο­λειμ­μά­των που οδη­γεί­ται σε υγειο­νο­μι­κή ταφή. Πα­ράλ­λη­λα το μο­ντέ­λο αυτό στη­ρί­ζε­ται στην απο­κέ­ντρω­ση και στην απόρ­ρι­ψη της καύ­σης. Μπο­ρείς να μας πε­ρι­γρά­ψεις συ­νο­πτι­κά τους βα­σι­κούς άξο­νές του καθώς επί­σης και τα κοι­νω­νι­κά, πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά και οι­κο­νο­μι­κά οφέλη αυτής της πρό­τα­σης;

Πα­ρό­τι αυτό το μο­ντέ­λο είναι σε ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση και απαι­τεί εκ βά­θρων αλ­λα­γές στην ση­με­ρι­νή πρα­κτι­κή αλλά και στις κα­θη­με­ρι­νές συ­νή­θειες των πο­λι­τών ωστό­σο δεν ανα­κα­λύ­ψα­με την πυ­ρί­τι­δα. Η βα­σι­κή φι­λο­σο­φία που πε­ρι­γρά­φεις είναι τόσο αυ­τα­πό­δει­κτα  ορ­θο­λο­γι­κή  ώστε πε­ρι­γρά­φε­ται στην ισχύ­ου­σα νο­μο­θε­σία και την επι­κα­λού­νται όλοι ακόμη και αυτοί που απερ­γά­ζο­νται δια­φο­ρε­τι­κές λύ­σεις. Όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο μειώ­νεις την πα­ρα­γω­γή απορ­ριμ­μά­των ή τα ξε­χω­ρί­ζεις στην πηγή τόσο  φθη­νό­τε­ρη είναι η δια­χεί­ρι­ση που κά­νεις, τόσο λι­γό­τε­ρη ρύ­παν­ση προ­κα­λείς, τόσο με­γα­λύ­τε­ρη εξοι­κο­νό­μη­ση ενέρ­γειας και φυ­σι­κών πόρων πε­τυ­χαί­νεις και τόσες πε­ρισ­σό­τε­ρες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας δη­μιουρ­γείς. Η καύση ούτως ή άλλως υπο­τί­θε­ται ότι αφορά μόνο το υπό­λειμ­μα της δια­δι­κα­σί­ας αφού έχουν προη­γη­θεί τα άλλα στά­δια. Το πρό­βλη­μα είναι ότι οι μο­νά­δες καύ­σης εκτός από οχλού­σες, είναι και πα­νά­κρι­βες τόσο στην κα­τα­σκευή όσο και στην λει­τουρ­γία και απαι­τούν απορ­ρίμ­μα­τα πολλά και με συ­γκε­κρι­μέ­νη ποιο­τι­κή σύ­στα­ση. Αν έχεις προ­δια­λέ­ξει για πα­ρά­δειγ­μα, το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος από το χαρτί, το πλα­στι­κό και τα βιο­α­πό­βλη­τα, τότε έχεις αφαι­ρέ­σει το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος από τα καύ­σι­μα των σκου­πι­διών. Επί­σης ο μύθος της ενερ­γεια­κής από­δο­σης ξε­χνά­ει να μας ενη­με­ρώ­σει ότι ακόμη και αν όλα τα σκου­πί­δια της χώρας κα­τέ­λη­γαν χωρίς ανα­κύ­κλω­ση στα ερ­γο­στά­σια,  η συ­νο­λι­κά πα­ρα­γό­με­νη ενέρ­γεια δεν θα ξε­περ­νού­σε το 0,5 ως 1 % των ετή­σιων ανα­γκών μας και το κό­στος λει­τουρ­γί­ας θα ήταν πολ­λα­πλά­σιο του οφέ­λους. Το σχέ­διο μας πη­γαί­νει και με­ρι­κά βή­μα­τα πα­ρα­πέ­ρα Το βα­σι­κό­τε­ρο στοι­χείο είναι η απο­κε­ντρω­μέ­νη αντί­λη­ψη στην δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των και στην ιδιαί­τε­ρη βα­ρύ­τη­τα που απο­δί­δε­ται στην υλο­ποί­η­ση το­πι­κών σχε­δί­ων Δήμων ή ομά­δων Δήμων. Σε αντί­θε­ση με τη συ­γκε­ντρω­τι­κή δια­χεί­ρι­ση που  διευ­κο­λύ­νει αυ­θαι­ρε­σί­ες, συ­ναλ­λα­γές με με­γά­λα συμ­φέ­ρο­ντα καθώς και την επι­μό­λυν­ση των απορ­ριμ­μά­των με βιο­μη­χα­νι­κά και το­ξι­κά από­βλη­τα, η απο­κε­ντρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση διευ­κο­λύ­νει τον κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο και την ευ­θύ­νη των πο­λι­τών ώστε να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σουν ότι τα απορ­ρίμ­μα­τα είναι δικά τους και για το κό­στος αλλά και για το όφε­λος.

Ο ΕΣΔΑ κα­θο­ρί­ζει το πλαί­σιο, τη στρα­τη­γι­κή, τους στό­χους και τις πο­λι­τι­κές για τη δια­χεί­ρι­ση των απο­βλή­των σε εθνι­κό επί­πε­δο.  Πόσο κρί­σι­μος είναι ό ρόλος των επό­με­νων επί­πε­δων, των πε­ρι­φε­ρειών και των δήμων και συ­γκε­κρι­μέ­να των υπό ανα­θε­ώ­ρη­ση πε­ρι­φε­ρεια­κών σχε­δια­σμών (ΠΕΣΔΑ) αλλά και των το­πι­κών δη­μο­τι­κών σχε­δί­ων απο­κε­ντρω­μέ­νης δια­χεί­ρι­σης στην υλο­ποί­η­ση του σχε­δια­σμού; Τι πρέ­πει να γίνει και ποιες πρω­το­βου­λί­ες μπο­ρούν να παρ­θούν δε­δο­μέ­νων και των αντι­δρά­σε­ων που πα­ρου­σιά­ζο­νται;

Είναι μια ευ­τυ­χής συ­γκυ­ρία το γε­γο­νός ότι επι­τέ­λους ξε­κι­νά και η ανα­θε­ώ­ρη­ση των ΠΕΣΔΑ που έπρε­πε να έχει γίνει από χρό­νια, έτσι ώστε να εναρ­μο­νι­στούν με το νέο εθνι­κό σχε­δια­σμό. Στα πλαί­σια των ΠΕΣΔΑ μπο­ρούν να κα­θο­ρι­στούν ακόμη πιο φι­λό­δο­ξοι στό­χοι ανα­κύ­κλω­σης (αλλά όχι χα­μη­λό­τε­ροι) να εντο­πι­σθούν οι γε­ω­γρα­φι­κές ενό­τη­τες εντός των οποί­ων θα ανα­πτυ­χθούν κοι­νές υπο­δο­μές και να σχε­δια­στούν οι απαι­τού­με­νες υπο­δο­μές για την δια­χεί­ρι­ση όλων των στε­ρε­ών απο­βλή­των σε κάθε Πε­ρι­φέ­ρεια. Απα­ραί­τη­το για τους νέους ΠΕΣΔΑ είναι να ορι­στούν οι νέοι Χώροι Υγειο­νο­μι­κής Ταφής Υπο­λειμ­μά­των ιδιαί­τε­ρα σε πε­ριο­χές όπως η Ατ­τι­κή, όπου η κα­τά­στα­ση στη Φυλή είναι ορια­κή. Τέλος η εφαρ­μο­γή των το­πι­κών σχε­δί­ων που ει­σά­γει ο ΕΣΔΑ, είναι κρί­σι­μη: μέσω των το­πι­κών σχε­δί­ων θα εφαρ­μο­στεί το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της δια­χεί­ρι­σης των απορ­ριμ­μά­των που αφορά : τη δια­λο­γή στην πηγή, τις μο­νά­δες κο­μπο­στο­ποί­η­σης και τις απο­κε­ντρω­μέ­νες μο­νά­δες μη­χα­νι­κής δια­λο­γής. Ας μη γε­λιό­μα­στε. Αντι­δρά­σεις θα υπάρ­ξουν, αλλά θα είναι πιο εύ­κο­λο να επι­τευ­χθούν συ­ναι­νέ­σεις αν γί­νουν δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες που θα εγ­γυώ­νται ένα αξιό­πι­στο σχε­δια­σμό με δια­φα­νή, ορ­θο­λο­γι­κά κρι­τή­ρια αλλά και με κρι­τή­ρια κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης. Δεν είναι απο­δε­κτό για πα­ρά­δειγ­μα να επι­βα­ρύ­νε­ται διαρ­κώς η Δυ­τι­κή Ατ­τι­κή.  Τέ­τοιες δια­δι­κα­σί­ες θα δο­κι­μά­σουν και τη φε­ρεγ­γυό­τη­τα στις προ­βλέ­ψεις από τη μεριά της Πο­λι­τεί­ας, της Πε­ρι­φέ­ρειας, του Δήμου και θα απο­δεί­ξουν πόσο  εφαρ­μό­σι­μο είναι ένα μο­ντέ­λο με ελα­χι­στο­ποί­η­ση των πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών και λει­τουρ­γι­κών οχλή­σε­ων όπως αυτό που δια­κη­ρύσ­σε­ται.

Ποιες επι­πρό­σθε­τες, ση­μα­ντι­κές, αλ­λα­γές στο υπάρ­χον θε­σμι­κό πλαί­σιο πρέ­πει να γί­νουν προ­κει­μέ­νου να υλο­ποι­η­θούν τα πα­ρα­πά­νω και να απο­τρα­πεί η επι­στρο­φή των προη­γού­με­νων σχε­δια­σμών δια της πλα­γί­ας; Για πα­ρά­δειγ­μα, το προη­γού­με­νο διά­στη­μα εί­δα­με τους πε­ρι­φε­ρεια­κούς φο­ρείς δια­χεί­ρι­σης (ΦΟΔΣΑ) να επι­χει­ρεί­ται να με­τα­τρα­πούν σε Α.Ε.

Υπάρ­χουν πολλά ση­μα­ντι­κά θε­σμι­κά προ­α­παι­τού­με­να όπως υπάρ­χει ανά­γκη να σχε­δια­στούν και οι ανα­γκαί­ες χρη­μα­το­δο­τή­σεις. Επι­γραμ­μα­τι­κά, θα μπο­ρού­σα­με να ανα­φέ­ρου­με την δυ­να­τό­τη­τα των Δήμων να χω­ρο­θε­τούν όλες τις ανα­γκαί­ες υπο­δο­μές όταν με το ισχύ­ον θε­σμι­κό πλαί­σιο ούτε τα αμα­ξο­στά­σια των απορ­ριμ­μα­το­φό­ρων δεν είναι εύ­κο­λο να αδειο­δο­τη­θούν. Επί­σης, τη δυ­να­τό­τη­τα των Δήμων να εκ­ποιούν τα υλικά της ανα­κύ­κλω­σης και να πα­ρέ­χουν κί­νη­τρα στους δη­μό­τες μέσω π.χ. μιας πο­λι­τι­κής μεί­ω­σης των αντα­πο­δο­τι­κών τελών. Τέλος, η ρι­ζι­κή αλ­λα­γή των λε­γό­με­νων «συ­στη­μά­των εναλ­λα­κτι­κής δια­χεί­ρι­σης» που σή­με­ρα δια­χει­ρί­ζο­νται αδια­φα­νώς και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κά τα τέλη ανα­κύ­κλω­σης που πλη­ρώ­νου­με όλοι μέσα στην τιμή αγο­ράς των προ­ϊ­ό­ντων (συ­σκευα­σμέ­να προ­ϊ­ό­ντα, συ­σκευ­ές κλπ), θα απο­τε­λέ­σει μια ση­μα­ντι­κή πηγή εσό­δων για τους Δή­μους ώστε οι δη­μό­τες να μην χρε­ώ­νο­νται και ξα­να­χρε­ώ­νο­νται για την ανα­κύ­κλω­ση.  Ένας ενιαί­ος φο­ρέ­ας δια­χεί­ρι­σης στε­ρε­ών απο­βλή­των θα μπο­ρού­σε να συ­ντο­νί­σει την εφαρ­μο­γή της πο­λι­τι­κής που εξαγ­γέλ­λει το Εθνι­κό Σχέ­διο.

Σε σχέση με τους ΦοΔΣΑ το νέο εθνι­κό σχέ­διο είναι σε σωστή κα­τεύ­θυν­ση αφού προ­βλέ­πει αφε­νός ότι η νο­μι­κή μορφή τους θα είναι ΝΠΔΔ και αφε­τέ­ρου ότι ο αριθ­μός τους θα αντι­στοι­χεί στις δια­δη­μο­τι­κές υπο­δο­μές που θα σχε­διά­ζει ο κάθε ΠΕΣΔΑ.

Επει­δή πολλή συ­ζή­τη­ση γί­νε­ται για τις ΚΟΙΝ­ΣΕΠ και τον κίν­δυ­νο έμ­με­σης ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και άρσης του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα της δια­χεί­ρι­σης απο­βλή­των, ποιος θε­ω­ρείς ότι πρέ­πει να είναι ο ρόλος τους; Επί­σης, το προ­τει­νό­με­νο σχέ­διο απαι­τεί για την υλο­ποί­η­σή του προ­σλή­ψεις ερ­γα­ζο­μέ­νων στους δή­μους και άρα τη δη­μιουρ­γία στα­θε­ρών και μό­νι­μων θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας;

Δεν θεωρώ ότι υπάρ­χει ανά­γκη να γίνει ξε­χω­ρι­στή μνεία για τις ΚΟΙΝ­ΣΕΠ στο νέο εθνι­κό σχε­δια­σμό. Η υπάρ­χου­σα νο­μο­θε­σία πρέ­πει να βελ­τιω­θεί ώστε να εξα­σφα­λί­ζει ότι οι ΚΟΙΝ­ΣΕΠ θα δια­τη­ρούν τον κοι­νω­νι­κό τους χα­ρα­κτή­ρα και δεν θα απο­τε­λούν ένα ερ­γα­λείο πα­ρά­καμ­ψης της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας ή ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών. Με βάση αυτή τη νο­μο­θε­σία  κάθε Δήμος μπο­ρεί να αξιο­ποιεί μορ­φές κοι­νω­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας όπως αστι­κοί συ­νε­ται­ρι­σμοί και ΚΟΙΝ­ΣΕΠ, αλλά και άλλες πρω­το­βου­λί­ες όπως ομά­δες και κι­νή­σεις πο­λι­τών, ώστε να εξα­σφα­λί­ζει τη με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή εκ­πλή­ρω­ση και διά­χυ­ση των απο­τε­λε­σμά­των του το­πι­κού του σχε­δί­ου. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μόνο συ­μπλη­ρω­μα­τι­κό ή υπο­κι­νη­τι­κό ρόλο μπο­ρούν να έχουν τέ­τοια κοι­νω­νι­κά εγ­χει­ρή­μα­τα στο βαθμό που πα­ρα­μέ­νουν κοι­νω­νι­κά και όχι κερ­δο­σκο­πι­κά. Η υλο­ποί­η­ση ενός το­πι­κού σχε­δί­ου είναι μια πο­λύ­πλευ­ρη και επί­πο­νη δια­δι­κα­σία που απαι­τεί σο­βα­ρή ορ­γά­νω­ση και πό­ρους, αρ­κε­τές θέ­σεις πλή­ρους απα­σχό­λη­σης και πάνω από όλα απαι­τεί λο­γο­δο­σία στους δη­μό­τες. Συ­νε­πώς η βα­σι­κή ευ­θύ­νη πα­ρα­μέ­νει στους Δή­μους και πρέ­πει άμεσα να απε­λευ­θε­ρω­θούν οι προ­σλή­ψεις στην κα­θα­ριό­τη­τα που ως αντα­πο­δο­τι­κή υπη­ρε­σία κα­λύ­πτε­ται εξο­λο­κλή­ρου από τους δη­μό­τες και δεν επι­βα­ρύ­νει τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό.

* Μέλος του συ­ντο­νι­στι­κού του Τμή­μα­τος Οι­κο­λο­γί­ας, Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Χω­ρι­κού Σχε­δια­σμού, της Ν.Ε. Βοιω­τί­ας και της Πρω­το­βου­λί­ας Συ­νεν­νό­η­σης για τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των (ΠΡΩ­ΣΥ­ΝΑΤ), χη­μι­κός μη­χα­νι­κός & σύμ­βου­λος αυ­το­διοί­κη­σης.

Τη συ­νέ­ντευ­ξη πήρε ο Πέ­τρος Ψαρ­ρέ­ας