
Ως συντάκτης άρθρου υπό τον τίτλο «Χαραυγιακάρα», που
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ (δεκαετία του 90 νομίζω, πάντως θα το βρω
κάποια στιγμή και θα το παρουσιάσω σε ηλεκτρονική μορφή) έτρεφα θερμό
ενδιαφέρον για τις μικρές ποδοσφαιρικές κατηγορίες, που διέθεταν couleur locale
(τοπικό χρώμα…) σε αντίθεση με τις μεγάλες
ομάδες , που ήταν εμφανώς πολυσυλλεκτικοί αθλητικοί θίασοι, άσχετοι με τις τοπικές
κοινωνίες. Τω καιρώ εκείνω ( θα έλεγα παίρνοντας ανάλογη αρχιερατική πόζα) η
κραυγή «ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ- ΣΤΗ ΒΗΤΑ ΕΘΝΙΚΗ – ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ»
εκτοξευόταν εναντίον πρωτοκλασάτων αλλά υπό κατάρρευση ομάδων. Και τότε συνέβη
το παράδοξο : Μια αγωνιστική περίοδο στη Β Εθνική, όπου πλέον συμπεριλαμβανόταν
και ο Χαραυγιακός, το Αιγάλεω μαζί με τη
Προοδευτική έπεσαν μαζί-ομού-από κοινού (κατά τα λεγόμενα Λοχία παλαιάς κοπής…..)
στη Γ Εθνική, προφανώς στενοχωρώντας ποδοσφαιριστές και προπονητές αλλά διασώζοντας τη σαρκαστική ρίμα :ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ-ΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΕΘΝΙΚΗ-
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΚΑΙ ΤΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ…
Τέτοια αυτοθυσία προς χάριν της
ποδοσφαιρικής ομοιοκαταληξίας, ουδέποτε συνάντησα στην μετέπειτα ζωή μου….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου