Ἀν­τώ­νη Ψάλ­τη: Ἀ­πο­σκευ­ή

O ΑΛΟΝΣΟ ΚΙΧΑΝΟΣ, ποὺ συ­νή­θι­ζε μέ­χρι τὴν τε­λευ­ταί­α στιγ­μὴ νὰ ὑ­πο­γρά­φει τ’ ὄ­νο­μά του μὲ τὸ ἄλ­φα ἐν­τὸς κύ­κλου, ἔ­στρε­ψε τὸ ὕ­στα­το βλέμ­μα του στὰ δι­α­κο­σμη­τι­κὰ σου­βε­νὶρ ἀ­πὸ τὸ θε­ρι­νὸ τα­ξί­δι στὴν Βαρ­κε­λώ­νη· ἔ­κλει­σε καὶ κλεί­δω­σε, διὰ παν­τός, τὴ θύ­ρα τῆς ἐρ­γέ­νι­κης γκαρ­σο­νι­έ­ρας καὶ μὲ τὸ μυα­λό του ἐ­λεύ­θε­ρο καὶ κα­θα­ρό, χω­ρὶς τὶς σκο­τει­νὲς σκι­ὲς ποὺ πά­νω του ἔ­ρι­χνε τὸ πι­κρὸ καὶ συ­νε­χὲς δι­ά­βα­σμα τῶν ἱπ­πο­τι­κῶν, ὅ­πως τὰ πα­ρο­μοί­α­ζε, βι­βλί­ων, ξε­κί­νη­σε γιὰ τὴ βάρ­δια του, φύ­λα­κας φυ­λα­κῶν, ἔ­χον­τας ἤ­δη κα­τὰ νοῦ πὼς ὁ ἑ­πό­με­νος θὰ τὸν ἔ­βρι­σκε νὰ ἔ­χει ση­μα­δέ­ψει τὴν καρ­διά του μὲ τὸ ὑ­πη­ρε­σια­κὸ πι­στό­λι. Ὅ­πως καὶ ἔ­γι­νε. Δί­χως ση­μεί­ω­μα. Δί­χως ἐ­ξή­γη­ση. Πα­ρὰ μο­νά­χα σὲ μιὰ χα­ρα­μά­δα τῶν μα­τι­ῶν του στιλ­πνὰ νὰ κα­θρε­φτί­ζον­ται, ἀ­κό­μη, ἕ­να ξύ­λι­νο κον­τά­ρι κι ἕ­να μπρού­τζι­νο λε­γέ­νι.

Πηγή: VIA ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ ἐπιθεώρηση The Books’ Journal, ἀρ. 63, Φεβρουάριος 2016.

Ἀν­τώ­νης Ψάλ­της (Κρανιὰ Ὀλύμπου, 1977). Σπού­δα­σε Νο­μικὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς δι­κη­γὀ­ρος στὴ Λά­ρι­σα. Τὸ 2005 κυ­κλο­φό­ρη­σε τὸ πρῶ­το του ποι­η­τι­κὸ βι­βλί­ο μὲ τί­τλο Ὁ ἥ­ρω­ας μέ­σα μου καὶ τὸ 2013 τὸ δεύ­τε­ρο μὲ τί­τλο Τὸ καν­τή­λι καὶ ἄλ­λα ποι­ή­μα­τα. Ποι­ή­μα­τά του ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­τεῖ στὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ : Τε­φλόν, Φαρ­φου­λᾶς, Πα­ρέμ­βα­ση, Πόρ­φυ­ρας, Τὰ ποι­η­τι­κά καὶ Jazz and Jazz. Με­τα­φρά­σεις του ἀ­πὸ τὴν Πα­λα­τι­νὴ Ἀν­θο­λο­γί­α δη­μο­σι­εύ­τη­καν στὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ Ἡ κου­τσὴ Μα­ρί­α καὶ Ποι­η­τι­κή.