ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ
τὸν Γιῶργο Ἰωάννου παραμονὲς ἐκλογῶν τοῦ 1981, στὸ σπίτι του, στὸ ἰσόγειο
τῆς ὁδοῦ Δεληγιάννη, ἀριθμὸς 3, στὸ Μουσεῖο. Φοροῦσε λευκή, ἐφαρμοστὴ
φανέλα Ἀτθίς, ἕνα ἀνοιχτὸ γαλάζιο παντελόνι πιζάμας καὶ καφὲ δερμάτινες
παντόφλες. Ἀπέξω πλῆθος κόσμου συνέρρεε στὸ Σύνταγμα γιὰ τὴν κεντρικὴ
ὁμιλία τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου φωνάζοντας ἐκκωφαντικὰ συνθήματα.
Μοῦ μίλησε ἀσφαλῶς γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Ἀθήνα. Μὲ ρώτησε
ποῦ μένω. «Στὸν Κολωνό» ἀπάντησα, «πίσω ἀπὸ τὸν Σταθμὸ Λαρίσης». Ξαφνιάστηκε
πρὸς στιγμὴν δείχνοντας νὰ χαίρεται. «Ξέρεις» μοῦ εἶπε, «σὲ λίγους μῆνες
θὰ κυκλοφορήσει ἕνας δίσκος μὲ τραγούδια μου, σὲ μουσικὴ τοῦ Μαμαγκάκη.
Ὁ δίσκος λέγεται Κέντρο Διερχομένων, κάποιοι στίχοι διαδραματίζονται
στὸν Σταθμὸ Λαρίσης, ὅπου βρίσκεται ἄλλωστε καὶ τὸ Κέντρο Διερχομένων».
«Ἀνυπομονῶ νὰ τὸν ἀκούσω» εἶπα. «Συχνὰ τὶς νύχτες μοῦ ἀρέσει πολὺ νὰ
περπατῶ στὸν Σταθμὸ Λαρίσης, πίσω ἀπὸ τὰ παρκαρισμένα φορτηγὰ καὶ
τὶς νταλίκες» συνέχισε, σταματώντας ξαφνικὰ ὅταν μιὰ ὁμάδα ψηφοφόρων
φώναξε: «Ἀλλαγή». «Καλὰ ντέ! Κι ἐμεῖς ἀριστεροὶ εἴμαστε» εἶπε, «ἀλλὰ
δὲν κάνουμε ἔτσι!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου