Ἠ­λί­ας Κε­φά­λας : Δυ­σα­ρι­στο­τό­κεια

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΕΣΗ τοῦ μα­θή­μα­τος ὁ φοι­τη­τὴς σή­κω­σε τὸ χέ­ρι του: «Μιὰ ἐ­ρώ­τη­ση κύ­ρι­ε κα­θη­γη­τά. Φω­τί­στε σᾶς πα­ρα­κα­λῶ τὴν πε­ρι­έρ­γειά μου, λύ­στε τὴν ἀ­πο­ρί­α μου.» Ὁ κα­θη­γη­τὴς μὲ τὰ πλεῖ­στα ὁ­μη­ρι­κὰ με­λε­τή­μα­τα συγ­κα­τέ­νευ­σε ἀ­μέ­σως καὶ μὲ τὸ ἐ­ρω­τη­μα­τι­κὸ στὸ βλέμ­μα του πε­ρί­με­νε. Ὁ φοι­τη­τὴς ξε­ρό­βη­ξε καὶ συ­νέ­χι­σε: «Ἤ­θε­λα νὰ μά­θω ἂν ἦ­ταν εὔ­κο­λη ἡ συ­νερ­γα­σί­α σας μὲ τὸν συγ­γρα­φέ­α στὴ με­τά­φρα­ση τοῦ Ὁ­μή­ρου. Εἴ­χα­τε δι­α­φω­νί­ες, εἴ­χα­τε δι­α­πλη­κτι­σμούς; Ποι­ὸς ὑ­πο­χω­ροῦ­σε; Ὁ ἄ­ναρ­χος καὶ πλη­θω­ρι­κὸς δη­μι­ουρ­γὸς τῶν “Τερ­τσι­νῶν” ἤ ὁ με­θο­δι­κὸς φι­λό­λο­γος μὲ τὴν ἀ­κρί­βεια τοῦ γλωσ­σο­λό­γου;» Ὁ κα­θη­γη­τὴς χα­μο­γέ­λα­σε καὶ δι­ευ­κρί­νη­σε: «Ὄ­χι, δὲν εἴ­χα­με δι­α­πλη­κτι­σμούς, του­λά­χι­στον τέ­τοι­ους ποὺ νὰ τοὺς θυ­μᾶ­μαι. Ἀν­τι­θέ­τως ἡ ποι­η­τι­κὴ θη­τεί­α τοῦ συγ­γρα­φέ­α καὶ ἡ γλωσ­σο­πλα­στι­κή του δύ­να­μη ὑ­πῆρ­ξαν γό­νι­μες καὶ λυ­σι­τε­λεῖς. Εἰ­δι­κὰ στὴν με­τά­φρα­ση τῶν σύν­θε­των ὁ­μη­ρι­κῶν λέ­ξε­ων, ποὺ ἔ­πρε­πε νὰ ἀν­τι­κα­τα­στα­θοῦν ἀ­πὸ ἄλ­λες σύγ­χρο­νες σύν­θε­τες, γιὰ νὰ προ­σθέ­τουν εὐ­γλωτ­τί­α στὸ κεί­με­νο καὶ εὔ­στο­χη ἀν­τι­στοί­χως ση­μα­σί­α. Νὰ ἕ­να πα­ρά­δειγ­μα: Στὸ Σ´τῆς Ἰ­λιά­δας, ἐ­κεῖ ὅ­που ἡ Θέ­τις πα­ρα­πο­νι­έ­ται γιὰ τὴν σκλη­ρή της τύ­χη, ποὺ τὴν κα­τα­δί­κα­ζε νὰ δεῖ νε­κρὸ τὸν γιό της, τὸν ἡ­ρω­ι­κὸ Ἀ­χιλ­λέ­α, γιὰ τὸν ὁ­ποῖ­ο οὔ­τε ἡ ἀν­δρεί­α του οὔ­τε ἡ θε­ϊ­κή του κα­τα­γω­γὴ ἦ­ταν ἀρ­κε­τές, γιὰ νὰ τοῦ ἀ­πο­τρέ­ψουν τὸν θά­να­το, χα­ρα­κτη­ρί­ζει τὸν ἑ­αυ­τό της ὡς δυ­σα­ρι­στο­τό­κεια. Πῶς θὰ με­τα­φρά­ζα­με αὐ­τὴ τὴ σύν­θε­τη λέ­ξη; Ὁ εὐ­φάν­τα­στος συγ­γρα­φέ­ας, ἀ­φοῦ τὸ σκέ­φτη­κε γιὰ λί­γο, μοῦ ἔ­δω­σε τὴ λύ­ση: πι­κρο­λε­βεν­το­μά­να!»

Πη­γή:ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ . Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Ἠ­λί­ας Κε­φά­λας (Μέ­λι­γος Τρι­κά­λων, 1951). Ποι­η­τής, δι­η­γη­μα­το­γρά­φος, κρι­­­τι­κός. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κὲς Ἐ­πι­στῆ­μες στὴν Ἀ­θή­να. Ζεῖ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται στὸν Μέ­λι­γο Τρι­κά­λων. Πρῶ­το του βι­βλί­ο: Τὰ μα­στί­για (1980, ποί­η­ση).