21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2010.
Ημέρα σημαδιακή, που λένε…Την ημέρα αυτή που είναι γιορτή για τις Μαρίες,
πήγαμε με τον Όμιλο Φίλων Βουνού και Θάλασσας εκδρομή σε ένα ύψωμα της
Πελοποννήσου, κοντινό στο Ναύπλιο, όπου υπήρχε κάποια εκκλησία σε υψόμετρο που
εόρταζε τα Εισόδια της Θεοτόκου…Η πορεία δεν ήταν δύσκολη, ανεβήκαμε λοιπόν και
όταν φτάσαμε κοντά διαπιστώσαμε ότι ήταν πολλοί και διάφοροι κερασμένοι με
τσάί… Σκεφθήκαμε, ότι αυτό περιποιούσε τιμή στους «παράγοντες» της εκκλησίας,
και κεραστήκαμε και εμείς…
Εμ δε : Σε λίγο καθήσαμε σε ένα τραπέζι, ήλθαν ιππείς, πρόσκοποι, απλοί πολίτες, γυναίκες και άντρες, τον αριθμό 300 τουλάχιστον, και χρησιμοποιώντας ένα πήλινο πιάτο πέρασαν μπροστά από καζάνια που ετοιμάστηκαν έτσι στα πρόχειρα και κεράστηκαν σκέτο κρέας, βραστό, σε μεγάλες ποσότητες! Επαναλάβαμε και εμείς την κίνηση !
Είχα μείνει έκπληκτος
παρακολουθώντας αυτό το θέαμα, αλλά το συμπέρασμα που έβγαλα , στην αιχμή των
Μνημονίων, όταν ο λαός υπέφερε καθημερινά πολλές στερήσεις και περίμενε με αγωνία να δει
τη συνέχεια των εκάστοτε μέτρων : ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ. ΑΥΤΟ ΕΊΝΑΙ
ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΚΕΡΝΑΣ, ΕΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΦΑΖΟΝΤΑΣ ΈΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΠΑΔΙ.
Για κάμποσο καιρό,
αισθανόμουν υπερήφανος που ανήκω σ’ αυτή τη συλλογικότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου