Η μορφή του χώρου

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 23.1.21

Τελευταίος  βανδαλισμός  είναι αυτός  του  ωδείου  Atheneum   : Η είδηση λέει πως «οι παραβατικοί» (σαφής ευφημισμός για τους αλήτες  κάθε είδους)  έκλεψαν ή κατέστρεψαν τα πάντα, στα οποία περιλαμβάνονται οι κιθάρες, τα βιολοντσέλο, τα κοντραμπάσα, η άρπα, μέχρι και  18 πιάνα που βρήκαν  -  αυτά ψεκάσθηκαν με σκόνη από  πυροσβεστήρες …

Η μορφή του χώρου είναι σημαντική,  οι βανδαλισμοί κάθε είδους  - είτε αναφέρονται στην παραμόρφωση των τοίχων είτε στην κακοποίηση αγαλμάτων -  είναι καθοριστικοί για την έλξη του χώρου και  τα «αδήλωτα» υπόγεια   αισθήματα που μας προκαλεί η ανθρώπινη παρουσία. Τώρα με τον Κορωνοϊό διαπιστώνουμε  ότι η έκλειψη της διεξόδου της φυγής είχε σαν συνέπεια να προσέξουμε τα πάρκα, τα πεζοδρόμια όπου κινούμαστε, γενικά τους δημόσιους  κοντινούς   χώρους. Όταν  δεν υπάρχει το εξοχικό και η εκδρομική δραστηριότητα,  τότε η μορφή του χώρου γίνεται ιδιαίτερα σημαντική .  

Στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια δραστηριότητα «αστικής τέχνης» που διακοσμεί με τοιχογραφίες επαρκούς μεγέθους τη πόλη. Οι Μανώλης Αναστασάκος και οι αδελφοί Κρέτσοι, ο Παύλος Τσάκωνας, ο ΙΝΟ, ο Βαγγέλης Χούρσογλου, ο Βασίλης Μαργκοσιάν, είναι  μερικά από τα ονόματα που εμπλέκονται σ’ αυτό το νέο κύμα «αισθητικής  ανάπλασης». Σε αντίθεση με την παραδοσιακή ζωγραφική που παραμένει   στο κάδρο και  επιδιώκει να «εστιάσει»  την αισθητική συγκίνηση σε ένα μικρό πλαίσιο, η νέα τέχνη απευθύνεται στον χρήστη της πόλης με όποια ιδιότητα έχει αυτός και από όποια οπτική γωνία εποπτεύει το αντικείμενο.

Πρόσφατα ήλθε στη φόρα μια υπόθεση δωροδοκίας   στην οποία βαρύνοντα ρόλο έπαιζε ο Ρούντολφ Τζουλιάνι, νομικός σύμβουλος του Τραμπ. Και όμως, ο Τζουλιάνι διετέλεσε δήμαρχος της Νέας Υόρκης μια κρίσιμη περίοδο.… Τότε στο ερώτημα «γιατί επιλέξατε να ξεκινήσετε από τους δρόμους της πόλης σας» ο Τζουλιάνι είχε απαντήσει   :  «Η καθαριότητα ενός τόπου καθρεφτίζει τον σεβασμό που έχουν οι ίδιοι οι κάτοικοι προς τον τόπο τους. Παλαιότερα όταν πολλά από τα υπόγεια τρένα και τα απορριμματοφόρα μας ήταν καλυμμένα με γκράφιτι, περνούσαμε ένα δυνατό μήνυμα σε όσους τα έβλεπαν ότι ήμασταν μια πόλη που δεν έδινε μεγάλη αξία στη δημόσια ιδιοκτησία».

Παρά τις κακές παρέες και συνήθειές του, ο κύριος Σύμβουλος έδειχνε σε  ανύποπτο χρόνο το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει μια πόλη…