Δίρφη

του Γιάννη  Ζήβα

Οι  ομορφιές  που  μας  αποκαλύπτει  αυτός  ο  τόπος  σε  κάθε  έξοδο  που  πραγματοποιούμε  από  τα  τσιμεντένια  κλουβιά  μας  είναι  κάτι  μοναδικό. Οι  εναλλαγές  των  τοπίων  μέσα  σε  λίγη  απόσταση, το  πράσινο  σε  άμεση  συνάφεια  με  το  γαλάζιο  των  κόλπων  και  των  ανοιχτών  θαλασσών,  τα  βουνά , οι  πεδιάδες  με  τα  ποτάμια  και  τις  λίμνες  και   τα  παράλια   με  τα  γειτονικά  νησιά  και  νησίδες    δεν  μας  κάνουν  να  πλήξουμε  ποτέ.Καθώς  ταξιδεύεις  από  την  Αττική  πρός  την  Βοιωτία, ρίχνοντας  μία  ματιά  στα  δεξιά  μας  διακρίνουμε   έναν  κώνο  που  θυμίζει  ηφαίστειο. Δεν  είναι  άλλο  από  το  ελληνικό  Φούτζι , που  παραπέμπει   στο    περίφημο  ηφαίστειο  της  Ιαπωνίας ,  Φούτζι  Γιάμα. Είναι η    Δίρφη, που  κυριαρχεί  στο  μέσον  του  δευτέρου  σε  έκταση  νησιού  της  χώρας  μας , της  Εύβοιας,   και  υψώνεται  μέχρι  τα  1743  μέτρα.

  Από  την  Χαλκίδα  η  απόσταση  έως  την  Στενή , το    χωριό  που  αποτελεί  την  κύρια  πρόσβαση  για  το  βουνό  είναι  28  χιλιόμετρα. Η  Στενή (Άνω  και  Κάτω) είναι  τόπος  πυκνότατης  βλάστησης  με  κυρίαρχα  τα  πλατάνια, τις  καστανιές , τις  κουμαριές  και  τις  βελανιδιές , ενώ  παντού  κελαρύζουν  τρεχούμενα  νερά  και  μέσα  στα  πλατάνια  ένα  μικρό  ποτάμι. Για  τους  ορειβάτες  υπάρχει  μονοπάτι  που  έχει  αφετηρία   την  τοποθεσία  "Βρύση  του  Γιατρού", στο  πάνω  μέρος  της  Στενής, αλλά  καί  άλλα  μονοπάτια  που  ξεκινούν  από  άλλα  σημεία  στους  πρόποδες  του    όρους,  όπως  αυτό  κοντά  στο  χωριό  Άγιος  Αθανάσιος.

Φωτογραφία του Κωνσταντίνου Κούτα

Εκεί  ο  ορειβάτης  θα  μαγευθεί  από  την  ομορφιά  του  φαραγγιού  της  Αγάλης, το  οποίο  προσεγγίζει  την  Δίρφη  από  τα  νοτιοδυτικά  κράσπεδά  της. Άν  η  εκδρομή  μας  συνεχίζεται  οδικώς,   μετά  την  Στενή  θα  εισέλθουμε  σε  ένα  υπέροχου  κάλλους  μεικτό  δάσος  καστανιών, βελανιδιών  και  κυρίως  ελάτης που  θα  μας  οδηγήσει  μετά  από  είκοσι  περίπου  λεπτά  στον  μεγάλο  αυχένα ( διάσελο), όπου  στα  δεξιά  μας  θα  αντικρύσουμε  την  συνέχεια  της  Δίρφης,   που  αποτελεί  ξεχωριστό  βουνό , το  Ξηροβούνι (1453 μ.), με  τις  εντυπωσιακές  ορθοπλαγιές  του. Από  το  διάσελο  που  βρίσκεται  στα  1030  μέτρα, μπορούμε  μέσα  από  έναν  κακοτράχαλο  χωματόδρομο  να  φθάσουμε  στο  ορειβατικό  καταφύγιο  της  Δίρφης, το  καταφύγιο  Νικολάου  λίγο  πρίν  την  θέση  "Λειρί"(1150μ.). Από  το  καταφύγιο  ξεκινά  ένα  αρχικά  εύκολο  μονοπάτι  που  σταδιακά  γίνεται  δύσβατο  για  να  μας  οδηγήσει  μετά  από  2  ώρες  και  ένα  τέταρτο  περίπου  στην  κορυφή  Δέλφι ( 1743μ.) , που  έχει  μορφή  κρατήρα  ηφαιστείου. Λόγω  της  δυσκολίας   πρόσβασης  στην  κορυφή  και  της  επικινδυνότητας  ορισμένων  σημείων  της  η  Δίρφη  απέκτησε  από  τους  ντόπιους  ( για  τα  νάζια  της) το  προσωνύμιο  "Ναζού" . Κατά  την  Μυθολογία  μας, η  κορυφή  του  όρους  συνδέεται  με  την  θεά  Ήρα , όπου  τελέσθηκαν  οι  γάμοι  της  με  τον  Δία.

  Άν  συνεχίσουμε  την  περιήγησή  μας  στα  πέριξ  της  Δίρφης  μέρη, θα  απολαύσουμε  την  μαγευτική  χλωρίδα  που  αγκαλιάζει  το  βουνό, με  προεξάρχον  το  τσάϊ  και  το  φασκόμηλο. Στην  κατάβαση  που  θα  επιχειρήσουμε  μετά  τον  αυχένα  που  αναφέραμε  θα  συναντήσουμε  τα  χωριά  Στρόπωνες , τόπο  καταγωγής  του  επιφανούς  δικαστικού  Ντεγιάννη, γνωστού  ως  προέδρου  στην  δίκη  των  πρωταιτίων  του  χουντικού  πραξικοπήματος  του  '67. Το  χωριό  αυτό  φημίζεται  για  τα  εξαιρετικής  ποιότητας  κηπευτικά  του (ντομάτες, φασόλια). Κατόπιν  θα  συναντήσουμε  το  χωριό  Λάμαρη  και  σε  λίγη  ώρα  θα  φθάσουμε  στο  ανοιχτό  Αιγαίο, στην  περίφημη  παραλία  Χιλιαδού.  Άν  επιχειρήσουμε  να  διασχίσουμε  την  περιοχή  προς  ανατολάς  έχοντας  δίπλα  μας  τις  ορθοπλαγιές  του  Ξηροβουνίου,  θα  φθάσουμε  μέσω  μιάς  υπέροχης  καταπράσινης  διαδρομής  το  χωριό  Μετόχι , απ' όπου  ξεκινά  δρόμος  για  την  θαυμάσια  ομώνυμη  με  το  χωριό  παραλία. Στο  Μετόχι , ένα  ζωντανό  χωριό, την  πρώτη  εβδομάδα  του  Ιουνίου  γιορτάζεται  με  πανηγυρικό  τρόπο  το  κύριο  προϊόν  του  τόπου, το  κεράσι ! Οι  κερασώνες  του  Μετοχίου  φημίζονται  για  την  εξαιρετική  ποιότητα  αυτού  του  καρπού,  ο  οποίος  καλλιεργείται  σε  πολλές  ποικιλίες. Γενικότερα  τα δάση  της  Δίρφης  που  κατ' εξοχήν  αποτελούνται  από  βελανιδιές, έλατα  και  καστανιές  αποτελούν  θαυμαστό  εργαστήρι  για  πολλά  μελίσσια, από  τα  οποία  παράγεται  εξαιρετικής  ποιότητας  μέλι.

 Η  Δίρφη  κλιματικά  χαρακτηρίζεται  από  δροσερά  καλοκαίρια  και  δριμείς  χειμώνες, με  πολλές  και  πυκνές  χιονοπτώσεις. Αυτό  εξηγείται  από  το  γεγονός  ότι  αποτελεί  ένα  τείχος, απολύτως  έκθετο  στους  βορείους  ανέμους, όπως  και  το  Πήλιο,   με  κατεύθυνση  από  ΒΔ  προς  ΝΑ. Τα  πετρώματα  του  όρους  είναι  κυρίως  ασβεστολιθικά , με  πολλά  υπόγεια  ύδατα  και  πολυάριθμες  πηγές.

 Η  περιήγησή  μας --- αν  καί  πολύ  συνοπτική---   στην  Δίρφη  τη  ναζού  τελειώνει  εδώ,  ελπίζοντας  να  κεντρισθεί  το  ενδιαφέρον  πολλών  από  εμάς  για  να  την  επισκεφθούμε  έστω  και  οδικώς.