ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 6.1.2017

O ποιητής Φερνάζης είναι ένα φανταστικό πρόσωπο που ο  Καβάφης χρησιμοποιεί για να δείξει τη δύσκολη αλλά εμμονική  στοχοπροσήλωση του καλλιτέχνη στο έργο του, παρά το γεγονός ότι ο κόσμος γύρω του καίγεται...Σήμερα ο καλλιτέχνης και ιδιαίτερα αυτός που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα – σε χώρες που αποδομήθηκαν ή απειλούνται με αποδόμηση, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος – έχει κάτι από τον ποιητή Φερνάζη : Η τέχνη του πρέπει να υπάρχει, έστω και μετ’ εμποδίων…..

Στις ημέρες μας το κρίσιμο «καβαφικό συμβάν» που τραβάει απ’ το μανίκι καλλιτέχνες και δημόσια πρόσωπα είναι το πολιτειακό μέλλον της Κύπρου και η πιθανή χάραξή του ερήμην του λαού, όμως υπάρχουν και τα χιόνια στο καμπαναριό, στο χωριό , ή   στις περιαστικές περιοχές : Υπάρχουν εκείνες οι «λαοπλάνες» όψεις  που κάνουν παιδιά να χαίρονται και μεγάλους να παιδιαρίζουν μέσα στα νέα, παροδικά τοπία, του πάλευκου ή του ημίλευκου. Υπάρχουν οι νέες μορφές και χιονοσυνθέσεις ,  το ηχοτοπίο της χιονόπτωσης με την εντυπωσιακή απόσβεση των θορύβων, ο στροβιλισμός των νιφάδων που έχει κάτι από την κινητικότητα μιας θάλασσας ή της φωτιάς ενός τζακιού : Και όλα αυτά δείχνουν  την ενδότερη, εσωτερική μας κόπωση,  από τις «συνήθεις» μορφές του περιβάλλοντος  χώρου που έχουμε μπουχτίσει…

Οι αστοί που γλεντάνε το χιόνι, οι ευκατάστατοι που βολεύονται στα χειμερινά σαλέ, οι σκιέρ των χιονοδρομικών κέντρων, οι ταβερνοθήρες ορεινών περιοχών που  φωτογραφίζονται με αυτοσχέδια λοφία στα καπό των αυτοκινήτων, είναι η μια κατηγορία. Η άλλη κατηγορία είναι  οι συστηματικοί ορεσίβιοι, που συναντούν αποκλεισμένους δρόμους και αντιμετωπίζουν πολικές θερμοκρασίες με  αποτέλεσμα να ζουν σφιχταγκαλιασμένοι με   ξυλόσομπες  στα  καφεοινοεργαλειοπαντοπωλεία της περιφέρειας….

Για όλους αυτούς, χρήστες και θύματα του χιονιού, μιλάει ο μύθος του Αισώπου : Ένας πατέρας είχε δυο κόρες, που κάποτε παντρεύθηκαν , αποχωρίστηκαν την οικογενειακή στέγη και στήσαν δικά τους νοικοκυριά…Τις  επισκέπτεται λοιπόν μετά από καιρό, η πρώτη  είναι  σύζυγος γεωργού, η δεύτερη  σύζυγος  κεραμοπλάστη . Η  πρώτη   δηλώνει ότι περνά καλά, αν εξαιρέσει τις περιορισμένες βροχοπτώσεις που δεν αφήνουν τα φυτά να αναπτυχθούν…Η δεύτερη   δηλώνει επίσης καλά, παραπονούμενη  μόνο για τις υπερβολικές βροχοπτώσεις που δεν αφήνουν τα κατασκευάσματα του πηλού να στεγνώσουν…

Ο  πατέρας της Αισώπειας ιστορίας μένει αποσβολωμένος από τις διαμετρικά αντίθετες επιθυμίες των θυγατέρων του, το ίδιο όμως δε συμβαίνει  με τους σύγχρονους διαχειριστές αντίθετων αιτημάτων, που απλώς ανέχονται ό,τι υπάρχει : Έτσι οι επιχειρηματίες των χειμερινών σαλέ χορεύουν σαν Ινδιάνοι το χορό του χιονιού, ενώ οι ορεσίβιοι,  οι περιφέρειες , οι Δήμοι  και οι φορτηγατζήδες, παρακαλάνε για καθαρούς δρόμους …. Δηλαδή ο  καθένας του συμφέροντός του το χαβά….