
Λίγα χρόνια πριν το θάνατό της, η Τατιάνα Σταύρου δημοσίευσε
μια «ασυνήθιστη μυθιστορία», με θέμα την «βιογραφία ενός δέντρου», της
λεγόμενης Ελιάς…(Εκδόσεις «Ηλίβατον», Αθήνα 2001). Αυτό το έξοχο βιβλίο , αναφερόταν στο κύρος της ελιάς και ιδιαίτερα
του ελαιόλαδου, που εθεωρείτο ανέκαθεν πολύτιμο προϊόν, όμως επίσης κατέγραφε τις εντυπώσεις των ξένων περιηγητών που έρχονταν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.
H ελιά ήταν διάσημη πολύ πριν δανείσει το όνομά της σε
πολιτικούς σχηματισμούς του 21ου αιώνα : «Ελιά-ελιά-και Κώτσο Βασιλιά»,
ήταν το σύνθημα των βασιλοφρόνων στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα που πέρασε.
Σήμερα η «αξιοποίηση
καταγραφών υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων προς την αειφόρο ανάπτυξη» μπορεί
να γίνεται θέμα ημερίδας «δια βίου
μάθησης» , από το Κέντρο Περιβαλλοντικής
Εκπαίδευσης Καλαμάτας.
Το πρακτικό μέρος της Ημερίδας (6.7.14), όπου έγιναν παρουσιάσεις των δράσεων και των προγραμμάτων
του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας , εστιάζοταν στην αξιοποίηση μονοπατιών - από αιωνοβίου ελιάς εις αιωνόβιον….
Τουριστικό το κίνητρο, αλλά κάτι είναι κι αυτό….Αν
σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι πριν καμιά δεκαριά χρόνια, η τουριστικοποίηση
περιοχών της Κέρκυρας και η κοπή γηραλέων ελαιόδενδρων τροφοδοτούσε – σύμφωνα με
τις καταγγελίες Κερκυραίων οικολόγων - τις high πιτσαρίες της Ιταλίας
με καύσιμη ύλη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου