Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Λεωνίδας Λουλούδης 1947-2014



Δυσκολεύθηκα να πιστέψω το θάνατό του – γιατί από τότε που τον ήξερα, αρχές της δεκαετίας του 80, διέθετε μια έντονη νεανικότητα. Τελευταία φορά που τον είδα ήταν στη κηδεία του Σπήλιου του Παπασπηλιόπουλου, έκτοτε αγνοούσα τα ίχνη του και τις πολιτικο-κοινωνικές δραστηριότητές του. Πιστεύω επομένως  ότι άλλοι «πιο κοντινοί» μπορούν να μιλήσουν γι αυτόν, πολύ καλύτερα από ότι ο υποφαινόμενος.
Με τον Λεωνίδα και  άλλους «συντελεστές» είχαμε οργανώσει το 1983 ένα σύνολο σεμιναρίων με τίτλο «Οικολογία και καθημερινή ζωή». Συναντιόμαστε τότε κάθε Δευτέρα στο Χολαργό, σε ένα βιβλιοπωλείο, και κάναμε brainstorming συζητήσεις- «εγκεφαλοθύελλα», τις  έλεγε ένας παλιόφιλος από την Κύπρο. Ωραία περίοδος, ωραίες διεργασίες, ωραία  διασταύρωση και γονιμοποίηση ιδεών. Και στο τέλος «κλείναμε» το γεγονός σε κάτι ταβέρνες της περιοχής, όπου γνώρισα σε μια φάση και τον μακαρίτη τον Μάργαρη : Τον οποίο  πήγα στο σπίτι του με τη βέσπα μου, αφού διασκέδασα προηγουμένως τους φόβους του για τα πολιτικά αεροπλάνα, στα οποία επιβιβαζόταν συχνότατα για να πάει στη Θεσσαλονίκη να διδάξει….
Ο Λεωνίδας δεν ήταν τόσο επιθετικός όσο ο Μάργαρης απέναντι στην «ασχετίλα» που κατέκλυζε τα χωράφια της οικολογίας και εξέφερε απόψεις χωρίς τεκμηρίωση. Από την άλλη πλευρά όμως ήταν μάλλον  επιεικής μπροστά στα κρούσματα της «από καθέδρας» συμμετοχής στον δημόσιο διάλογο, που μετέτρεπε αυτόν τον διάλογο  σε επίδειξη  πανεπιστημιακών  διαπιστευτηρίων.
Για την «Πολιτοικολογία» του (εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ, 1986) έγραψα μια εγκωμιαστική κριτική, στην οποία μου απάντησε ευχαριστώντας  με μια κάρτα,  με τον Γκαίτε εν όψει. Αυτό που κατάλαβα τότε ήταν ότι εκτιμούσε την ευρύτητα πνεύματος και την «πολυκαλλιέργεια», πράγμα που στη δική του περίπτωση σήμαινε   συγγραφή κινηματογραφικών κριτικών και άλλων δοκιμίων.  Παντεπόπτης δεν είμαι, αλλά έχω την εντύπωση ότι ουδείς του ζήτησε νομιμοποίηση  γι αυτές τις συγγραφικές δράσεις….
Το έργο του Λεωνίδα Λουλούδη στον «Πολίτη», στη «Νέα Οικολογία» και αλλού ήταν πραγματικά τεράστιο, είχε βάθος και πλάτος. Εύχομαι κάποτε κάποιοι να το αναζητήσουν και να το κατηγοριοποιήσουν, καθιστώντας το εύχρηστο για τους μεταγενέστερους….

  




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου