Ἄν­να Τσόλ­κα: Ὁ Δεῖπνος

 

Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 2 Νοέμβριος 2024 ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ πέ­θα­νε μα­γει­ρεύ­ον­τας ὅλη νύ­χτα τὰ ἀγα­πη­μέ­να φα­γη­τὰ τοῦ παπ­ποῦ. Μό­λις τε­λεί­ω­σε τὸ μα­γεί­ρε­μα, ἔστρω­σε τὸ κα­λὸ τρα­πε­ζο­μάν­τη­λο καὶ τὸ ἀκρι­βὸ σερ­βί­τσιο, αὐ­τὸ ποὺ εἶ­χε βγά­λει καὶ στὴν κη­δεία τοῦ παπ­ποῦ, καὶ γέ­μι­σε τὰ πιά­τα μὲ ἐδέ­σμα­τα καὶ τὰ πο­τή­ρια μὲ κρα­σί. Ἔκα­τσε ἀνα­παυ­τι­κὰ στὴν πο­λυ­θρό­να της, κοί­τα­ξε τὸ ἄψο­γα στρω­μέ­νο τρα­πέ­ζι, ἕτοι­μο τὸ τρα­πέ­ζι μου, μο­νο­λό­γη­σε καὶ ἔτσι ἁπλὰ ἔφυ­γε νὰ τὸν συ­ναν­τή­σει. Στὰ πό­δια της γουρ­γού­ρι­ζε ὁ γά­τος ὅταν ἀκού­στη­κε τὸ χτύ­πη­μα τῆς πόρ­τας. Σὰν ἀστρα­πὴ ση­κώ­θη­καν καὶ οἱ δύο καὶ ἔτρε­ξαν. Τό ’νιω­θε, ἦταν αὐ­τός. Ἄνοι­ξε ἀρ­γὰ τὴν πόρ­τα καὶ πρὶν προ­λά­βει νὰ δεῖ ποιός ἦταν στὸ μι­σο­σκό­τα­δο, ὁ γά­τος ὅρ­μη­σε κα­τα­πά­νω του. Πηγή: Πρώτη δημοσίευση. Ἄν­να Τσόλ­κα (Ἀγρί­νιο, 1961). Με­γά­λω­σε καὶ ζεῖ στὴν Ἀθή­να. Ἀπό­φοι­τος τῆς Σχο­λῆς Στε­λε­χῶν Ἐπι­χει­ρή­σε­ων τοῦ τμή­μα­τος Λο­γι­στι­κῆς, ἐρ­γά­στη­κε στὴν Κοι­νω­νι­κὴ Ἀσφά­λι­ση τοῦ δη­μό­σιου το­μέα. Ἀσχο­λεῖ­ται μὲ τὴ φω­το­γρα­φία ἔχον­τας συμ­με­τά­σχει σὲ δύο ὁμα­δι­κὲς ἐκ­θέ­σεις στὴν Ἀθή­να καὶ μία στὴ Λέ­σβο. Εἶ­ναι μέ­λος τῆς Θε­α­τρι­κῆς ὁμά­δας ἐνη­λί­κων τοῦ χώ­ρου πο­λι­τι­σμοῦ «Νό­τιος – Χῶ­ρος Τέ­χνης & Δρά­σης» καὶ συμ­με­τέ­χει στὸ Ἐρ­γα­στή­ρι Δη­μιουρ­γι­κῆς Γρα­φῆς ποὺ διευ­θύ­νει ὁ ποι­η­τὴς Ἀλέ­ξιος Μάϊ­νας, στὸν ἴδιο χῶ­ρο.

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2024. Manage your email settings or unsubscribe.