Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Πινακας του Παναγιώτη Τέτση
Του Γιάννη Σχίζα

 

 

Το Global Fire Power(GFP) είναι διεθνής οργανισμός που αξιολογεί την ναυτική   ισχύ των κρατών. Ο οργανισμός αυτός   διαπιστώνει πως η ναυτική ισχύς της Ελλάδας είναι 17^η στο κόσμο ,  υπερέχοντας  κατά ένα «πόντο» της Τουρκίας !  Το Πολεμικό  Ναυτικό αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη άμυνας στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, που είναι εγκατεσπαρμένα σε πολύ μεγάλη θαλάσσια έκταση και γι αυτό το λόγο είναι ιδιαίτερα τρωτά σε προσβολές. Αντίθετα, στον τομέα της εμπορικής ναυτιλίας ,  η Ελλάδα κατέχει τη τρίτη θέση, μετά τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, αποτελώντας  τον μεγαλύτερο και σημαντικότερο εργοδότη της χώρας, καθώς ένας στους εννέα Έλληνες εργάζεται σε ναυτιλιακά επαγγέλματα, στη θάλασσα, στη στεριά, στο εξωτερικό. Δεν πρόκειται μόνο για επαγγέλματα πληρωμάτων και αξιωματικών ναυσιπλοΐας, πολλά από τα οποία εξελίσσονται και δημιουργούν θέσεις γραφείου, ποιοτικών ή περιβαλλοντολογικών ελέγχων, αλλά και  για κάτι ευρύτερο.

    

 

ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ – ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ

Η σχέση της Ελλάδας με τη θάλασσα εκφράζεται με πολλούς τρόπους: Είναι τα νησιά, με αριθμό περίπου 6000, από το σύνολο των οποίων κατοικούνται μόνον τα 227, ενώ μόνο τα 79 έχουν πληθυσμό πάνω από 100 κατοίκους και μόλις 53 πάνω από 1000. Είναι η αλιεία  – που τείνει να μειωθεί προς όφελος των  ιχθυοτροφείων -   και που υφίσταται εσχάτως τις συνέπειες της εισβολής ξενικών ειδών στην Μεσόγειο : Που  έχουν γίνει ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για εκατοντάδες ψαράδες σε ολόκληρη τη χώρα και ιδιαίτερα στην Κάλυμνο, όπου  ζητούν να επικηρυχθούν (!)  συγκεκριμένα είδη … Ο  Νότης Μαριάς ως Ευρωβουλευτής έκανε παλιά  ερώτηση στην Κομισιόν 

για τον «λαγοκέφαλο» - τοξικό είδος προερχόμενο από την Ερυθρά Θάλασσα με προτίμηση στα ψάρια της Μεσογείου και  επιπτώσεις στους αλιείς του Αιγαίου -  αλλά δεν ξέρουμε αν εισακούσθηκε...

 

 

         Είναι η τέχνη, που εκπροσωπείται από αναρίθμητους καλλιτέχνες, που εκφράζει τη θάλασσα και το πλοίο στις απέραντες εκφράσεις και στα χρώματά τους. Πχ η  ομαδική θερινή έκθεση ζωγραφικής της  Gallery Art Prisma,  όπου 24 καλλιτέχνες  μας μεταδίδουν μια αίσθηση που ιδιαίτερα εκφράζει  η  ιστορικός τέχνης Λουϊζα Καρπιδάκη: «Ατέρμονα ταξίδια, θελκτικά αρμενίσματα, μαγευτικά πελάγη …  Και πριν απ’ όλα η θάλασσα του καθενός, κατασκευασμένη από τα δικά του εικαστικά υλικά». Εξ άλλου ο κορυφαίος Έλληνας εικαστικός  Παναγιώτης Τέτσης (1925-2016) δίνει τον καλύτερο εαυτό του στην απεικόνιση της θάλασσας, στα χρώματα και στις συγκυρίες που προσδίδουν συνταρακτικό ενδιαφέρον στην πατρώα του γη, την Ύδρα.

Ο ΚΑΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ

Από τη γενική εικόνα της θάλασσας δεν λείπει το κακό. Πριν λίγα χρόνια  το Λιμεναρχείο Κύμης πραγματοποίησε έλεγχο σε ερασιτεχνικό  σκάφος και κατέσχεσε δυο τόνους  συνολικού  βάρους 82 κιλών, που  είχαν αλιευθεί σε απαγορευμένη περίοδο,  χωρίς  την απαιτούμενη άδεια…. Η είδηση μάλιστα καταχωρείτο  ενώ σε διπλανή στήλη υπήρχε  διαφήμιση  για ένα  «φορητό ανιχνευτή ψαριών», που χρησιμοποιείται  σε θάλασσα, ποτάμι ή λίμνη, επισημαίνοντας  ψάρια μέχρι σε βάθος 100 μέτρων !

 

Μια από τις γενικευμένες παγίδες που δρουν εναντίον των θαλασσών είναι και αυτή των πλαστικών. Σε ανακοίνωσή του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος» σημειώνεται η δράση των μικροπλαστικών :

 

 «Τα μικροπλαστικά είναι μικροσκοπικές ίνες ή σωματίδια από πλαστικό, με μέγεθος ≤5 mm, που δημιουργούνται κατά τη διάσπαση κάθε τύπου πλαστικού. Μέσω της επίδρασης παραγόντων όπως η υπεριώδης ακτινοβολία, ο αέρας, το αλάτι και ο κυματισμός της θάλασσας, οι ρυθμοί διάσπασης των πλαστικών είναι πολύ ταχύτεροι από ό,τι πιστεύαμε έως πρόσφατα. Λόγω του πολύ μικρού μεγέθους τους η πλειονότητά τους δεν είναι ορατή από το ανθρώπινο μάτι….. Αναλύοντας περισσότερα από 1.000 δείγματα από 167 παραλίες των ελληνικών ακτών, δεν βρέθηκε ούτε ένα δείγμα που να μην περιέχει ίνες μικροπλαστικών».

 

 

AΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ

 

                       Η θάλασσα είναι απέραντη σε σχέση με τη στεριά, είναι 366.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή τα 7/10 του συνολικού γήϊνου χώρου, ο οποίος  στη χερσαία του μορφή έχει τεράστιους φυσικούς πόρους, διαθέτει εκτάσεις για καλλιέργειες και βόσκηση, διαθέτει βουνά πανύψηλα.

 Η θάλασσα όμως είναι μια στεριά από την ανάποδη! Έχει βουνά, χαράδρες, πεδιάδες,

είναι  εξαιρετικά «αραιοκατοικημένη»,  έχει τα λιβάδια της Ποσειδωνίας, έχει κοραλιογενείς υφάλους! Ο Ειρηνικός ωκεανός είναι ο μεγαλύτερος ωκεανός της Γης, καλύπτοντας το 1/3 της επιφάνειάς της. Εκεί εντοπίζεται το βαθύτερο σημείο των ωκεανών, η «Τάφρος των Μαριανών», με βάθος που φτάνει τα 11 χιλιόμετρα περίπου. Εκτός από αυτό όμως, στον Ειρηνικό ωκεανό εντοπίζεται και το πιο απομακρυσμένο σημείο της Γης,  το «Σημείο Νέμο» - όνομα που  προέρχεται από τον ήρωα του μυθιστορήματος «20 χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου  Βερν. Η πλησιέστερη στο Σημείο Νέμο στεριά βρίσκεται σε απόσταση 2600 χιλιομέτρων , ενώ το βάθος στο σημείο αυτό  φτάνει τα 4 περίπου χιλιόμετρα.

Η θάλασσα είτε διαπλέεται με γκαζάδικα είτε με κρουαζιερόπλοια, εμπλουτίζει με εμπειρίες ναυτικούς και λαϊκούς, και μάλιστα εμπειρίες που ξεφεύγουν από την στενή «υδάτινη» περιγραφή αλλά οδηγούνται στο να λύσουν διάφορα ιστορικά προβλήματα.

Ο Καπετάν Κώστας Μοσχόπουλος , επί κεφαλής κρουαζιεροπλοίου, ασχολείται με το μυστήριο των απογόνων του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τελευταίου υπερασπιστή   της Κωνσταντινούπολης,  και τελικά βρίσκει  μια λύση  του προβλήματος , που δείχνει  τα απομεινάρια αυτής της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας στα νησιά Μπαρμπάντος :

«Ενθάδε κείται το σώμα του Ferdinando Palaiologus, απογόνου της αυτοκρατορικής γενιάς των τελευταίων χριστιανών αυτοκρατόρων της Ελλάδος, φύλακα της εκκλησίας αυτής της ενορίας το1655-1656, μέλους του ενοριακού συμβουλίου επί 20 χρόνια. Πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1678».     Έχοντας μια πλήρη περιγραφή της γενεαλογίας των Παλαιολόγων, ο Μοσχόπουλος  καταλήγει στο αίτημα της πρώτης επαναστατικής ελληνικής κυβέρνησης προς το νησι(α)  Μπαρμπάντος, που ρώταγε  αν υπάρχει θαμμένος αρσενικός απόγονος των Παλαιολόγων , για να σταλεί  το σώμα του με τιμές στην Ελλάδα και με ανάληψη όλων των σχετικών εξόδων.  Αυτά και άλλα πολλά, ένας καπετάνιος  όπως ο Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος,  χωρίς δόση υπερβολής και  χωρίς να  ακολουθεί τις γνωστές συνήθειες  των ναυτικών, που μοιάζουν  με αυτές των εραστών και των κυνηγών, περιγράφει   στο 5^ο  κατά σειρά βιβλίο του για τη ναυτοσύνη. Είναι ιστορίες που ξεκινάνε από τη θάλασσα -  χωρίς να  μένουν σ’ αυτήν.

 

 

 

 ΥΒΡΙΔΙΟ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΙΑΣ

Η θάλασσα διαπλέεται με τα πλωτά μέσα –κατοικείται μάλλον ευκαιριακά -  πως όμως θα μας φαίνονταν αν υπήρχε ένα υβρίδιο θάλασσας και στεριάς;

Έχω υπόψη  μου τον παλιό Πρύτανη του Πολυτεχνείου, Στέλιο Μαγειρία, πρωτεργάτη των χωματουργικών έργων του Αχελώου, που έλεγε ότι η θάλασσα γεφυρώνεται – και σαν παράδειγμα ανέφερε εκείνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που κατέλαβε την Τύρο της Φοινίκης μετά πολύμηνη  πολιορκία, αφού προηγουμένως κάλυψε την απόσταση της Τύρου από τη στεριά με όγκους βράχων και χωμάτων!   Ανακαλούσα στη μνήμη μου την εντύπωση που μου είχε προκαλέσει  ο Μαγειρίας όταν έλεγε ότι η πρόσχωση  του διαδρόμου 03/21 (καταρχήν τροχόδρομου στο παλιό αεροδρόμιο) στην θάλασσα του Σαρωνικού ήταν μια πανεύκολη διαδικασία, ακόμη και από τον ορίζοντα του 1988 : Τότε που δεν  υπήρχε νέο αεροδρόμιο στην Αθήνα, τη  χρονιά στην οποία γινόταν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο μια Ημερίδα για τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν  η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και άλλα.  

        Ακόμη έχω υπόψη μου τον Κλωντ Λεβύ Στρως, μεγάλο ανθρωπολόγο, που όμνυε στη θάλασσα με ονειρώδεις  περιγραφές πριν να γίνει οπαδός του δασικού χώρου. Αλλά δεν είχα καθόλου υπόψη την αναφορά του Παντελή Κάκαρη, στην Oeanix, τη πρώτη πλωτή πόλη που θα κατασκευασθεί στη Νότια Κορέα σαν επίνειο της δεύτερης μεγάλης πόλης, μέχρι το 2025!

 

Oceanix

 

Παντελής Κάκαρης : Η πρώτη πλωτή πόλη του κόσμου θα κατασκευαστεί στη Νότια Κορέα μέχρι το 2025 . «Αποτελούμενη από μια σειρά από διασυνδεδεμένες πλατφόρμες, η προτεινόμενη «πλωτή πόλη» θα μπορούσε εντέλει να φιλοξενήσει 10.000 ανθρώπους, σύμφωνα με τους σχεδιαστές της, προσφέροντας στις παράκτιες περιοχές μια δραστική λύση απέναντι στην απειλή της ανόδου της στάθμης της θάλασσας» , γράφει ο  Κάκαρης. Και συνεχίζει : «Προκατασκευασμένες σε εργοστάσια και στη συνέχεια ρυμουλκούμενες στην προσχεδιασμένη θέση τους, οι προτεινόμενες πλατφόρμες θα ανεβοκατεβαίνουν μαζί με το επίπεδο της  θάλασσας. Κάθε μία από τις γειτονιές των πέντε στρεμμάτων έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενεί 300 άτομα σε κτίρια ύψους έως και επτά ορόφων».

          Το σχέδιο είναι σαφές και λειτουργικό, σε περιοχές υπερπληθυσμού ή περιοχές που είναι ευάλωτες σε  προβλήματα απομείωσης του μεγέθους του στερεού εδάφους- πχ χάρη στην δράση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Οι προτεινόμενες πόλεις προβλέπεται να είναι αυτοσυντηρούμενες, να παράγουν δική τους τροφή και ενέργεια με μηδενικά απόβλητα,   να διαθέτουν  εγκαταστάσεις τροφίμων υδροπονίας και φάρμες  θαλασσινών ειδών στον γύρω χώρο. Ακόμη όμως, πράγμα που είναι σημαντικότερο : Οι ακατοίκητες πλατφόρμες , εκτός από τη χρήση τους για την καλλιέργεια μπαμπού για τη κατασκευή νέων κτιρίων, θα μπορούν να φιλοξενήσουν πλωτές ανεμογεννήτριες και ηλιακούς συλλέκτες !

Το νέο φαίνεται πως έρχεται στην ώρα του : Τον Απρίλιο αυτής της χρονιάς οι ηγέτες 9 χωρών διατύπωσαν τη «Διακήρυξη της Οστάνδης», τονίζοντας την αναγκαιότητα μιας υπεράκτιας πολιτικής για την άντληση ενέργειας. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η απόφαση του Βελγίου, της Δανίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας, να σχηματίσουν ένα σύμπλεγμα «ενεργειακών νησιών» για την άντληση αιολικής ενέργειας, χωρίς βλαπτικές επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και στις τοπικές κοινότητες.

 

Το σχέδιο περιλαμβάνει την κατασκευή δύο νησιών :  Το ένα θα βρίσκεται στη Βόρεια Θάλασσα, αρχικά θα εξυπηρετεί εγκαταστάσεις 3 GW υπεράκτιων αιολικών πάρκων και στη συνέχεια θα επεκταθεί στα 10 GW. Το δεύτερο νησί θα βρίσκεται στη Βαλτική , από όπου η ηλεκτρική ενέργεια από υπεράκτια αιολικά πάρκα θα διοχετεύεται σε δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Δανία και τις γειτονικές χώρες.

Οι ανεμογεννήτριες σε θαλάσσιο περιβάλλον

 

 

 

Οι  βιομηχανικές  ανεμογεννήτριες  που εγκαθίστανται  σε βουνά  καταστρέφουν τη φύση, είναι ολέθριες για το τοπίο, είναι ψευδώς «ανακλητές» μετά τη χρήση τους,  υποβαθμίζουν το περιβάλλον και την φυσική ποικιλότητα  ανοίγοντας νέες χαράξεις στην επιφάνεια  και επιβάλλοντας «πλατφόρμες» με περίσσεια τσιμέντου και οικοδομικών υλικών. Ο υποφαινόμενος , καθώς και ο αείμνηστος Γιώργος Ντούρος και ο παρ’ Αρείω Πάγω δικηγόρος Τρύφων Κόλιας έχουν επισημάνει : Η προτίμηση των κορυφαίων σημείων του χώρου οφείλεται, εκτός από την μικρή αντίσταση που προβάλουν οι ορεινοί πληθυσμοί και οι ορειβάτες ή φυσιολάτρες,  στο περιορισμένο  κόστος που έχουν αυτοί οι χώροι ! Τώρα βέβαια  είναι  γνωστό ότι οι άνεμοι που πνέουν στο ανοιχτό πέλαγος  έχουν γενικώς μεγαλύτερη ένταση – σύμφωνα και με την άποψη του  Άρνε Εϊκ,

 εκπρόσωπου του νορβηγικού ενεργειακού τιτάνα Equinor. Την ίδια στιγμή που διαδραματίζονται αυτά στην

 Ελλάδα,  στη γειτονική Ιταλία οι πεδιάδες τα τελευταία χρόνια βρίθουν  κυριολεκτικά  από χιλιάδες α/γ !

 

 Τουλάχιστον από το 2008 είχαμε τονίσει την αντιπαλότητα μεταξύ των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών  με τις ευπροσάρμοστες-παραλιακές  αιολικές εφαρμογές – είτε αυτές παρήγαγαν αφαλάτωση είτε παρήγαγαν ρεύμα. Μάλιστα δε τόνιζαμε ότι χώρες με υψηλή περιβαλλοντική προστασία (Ολλανδία, Γερμανία, Δανία) είχαν την τάση να εκτοπίζουν τις συστοιχίες α/γ μέχρι και 25 χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές τους. Παρά το επιχείρημα της «στοχαστικότητας», δηλαδή της εναλλαγής στην παραγωγή ρεύματος με βάση τους κυριαρχούντες ανέμους, οι α/γ  είχαν δυνατότητα της  αναπλήρωσης σε συνδυασμό με την  παράλληλη χρήση συμβατικών εγκαταστάσεων με λιγνίτη.

Αυτή την περίοδο, στην Ευρώπη λειτουργούν ή είναι υπό κατασκευή περίπου 16 GW offshore πάρκα :  Από αυτά μόνο τα 233 MW είναι πλωτά (δένονται με άγκυρα στον βυθό) και τα υπόλοιπα είναι σταθερής θεμελίωσης.
Οι χώρες που παρουσιάζουν αυξημένη παρουσία στα πλωτά αιολικά λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία. Σε αυτές τις χώρες, εκτός από τα 233 MW, βρίσκονται σε  στάδια ανάπτυξης επιπλέον 10,6  GW που αναμένονται να κατασκευαστούν μέχρι το 2030. Ενώ  η απορριπτική στάση απέναντι στις χερσαίες ανεμογεννήτριες οξύνεται στη Γερμανία,  ο  Νορβηγός πρέσβης  στην Αθήνα   Φρούντε Οβερλαντ Αντερσεν ,   είναι ένθερμος υποστηρικτής  των πλωτών ανεμογεννητριών :
«Η χώρα σας με τόσο αέρα και θάλασσα είναι πραγματικά ιδανική  για τέτοια έργα. ….  Έχοντας τεράστια εμπειρία στη ναυπήγηση μπορείτε να συμμετάσχετε στην κατασκευή τους και βέβαια υπάρχει η δυνατότητα εάν προχωρήσει το έργο να γίνετε από τους κορυφαίους ενεργειακούς παίκτες στην περιοχή», λέει σε συνέντευξή του στη «Καθημερινή».

Η κρατική νορβηγική ενεργειακή εταιρεία Equinor, ασχολείται με τη  

δημιουργία πλωτών αιολικών πάρκων, τα οποία παρουσιάζουν δεκάδες  πλεονεκτήματα τόσο σε ενεργειακή απόδοση όσο και σε ελαχιστοποίηση του περιβαλλοντικού και αισθητικού αντίκτυπου.

 

 Σε χώρες όπως η Ελλάδα, σημειώνει ο Άρνε Έϊκ,  « οι συνθήκες του ανέμου είναι ακόμα καλύτερες στα ανοικτά, και τα πλωτά πάρκα μάς προσφέρουν αρκετά μεγαλύτερη ευελιξία σχετικά με το πού να τις τοποθετήσουμε ώστε να αποφύγουμε συγκρούσεις με το τοπίο, την αισθητική, τον τουρισμό και τα οικοσυστήματα πανίδας της περιοχής».(  https://oikologein.blogspot.com/2020/01/blog-post_35.html?fbclid=IwAR1D3RE_F6akbAzUdSaOfozrZiRZaKrwH6z66hMI0OJgPcuC7KA4QzVc3w0  Ψήφισμα της Γενικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας Αναρρίχησης).

 

Εν τω μεταξύ ξεκινά στην Πορτογαλία η διαχείριση της ανοικτής θάλασσας για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Η εταιρεία WindEurope  αναμένει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων  350 Μεγαβάτ και επί πλέον 4-5 GW ως το 2030. Η συγκεκριμένη ανεμογεννήτρια θα παράγει 25 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, καλύπτοντας τις ανάγκες 60.000  νοικοκυριών.

(https://oikologein.blogspot.com/2019/10/blog-post_45.html?fbclid=IwAR3VLeRxJ-7-sM5j_v82N8bHjU9CqlHbp78bS041ZTDq2deTSFMYGvziba4    Πορτογαλία  22.10.19)

Στη Σκωτία το έργο Hywind , που αποτελείται από 5 ανεμογεννήτριες, έχει ισχύ  30 μεγαβάτ  και βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Σκωτίας. Το έργο χρησιμοποιεί την τεχνολογία WindFloat, η οποία επιτρέπει την εγκατάσταση πλατφορμών σε βαθιά νερά.

ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Η τελευταία διεθνής καινοτομία στο πεδίο των ανεμογεννητριών   και μάλιστα από ελληνική εταιρεία ήλθε από το floatmast, ένα πλωτό μετεωρολογικό ιστό για μετρήσεις αιολικού δυναμικού στη  θαλάσσια περιοχή. Μεταξύ των δεδομένων που καταγράφει το Floatmast είναι η ταχύτητα ανέμου (από 20 έως 210 μ. ύψος), η διεύθυνση ανέμου, η θερμοκρασία αέρα, η σχετική υγρασία, η ατμοσφαιρική πίεση, όπως επίσης το ύψος και η περίοδος κύματος, η αλατότητα και η θερμοκρασία του νερού κλπ.

Λέει ο ιδρυτής της Εταιρείας Αντώνης Πέπας :

 

«Το Floatmast έχει τοποθετηθεί και δοκιμάζεται εδώ και περίπου πέντε μήνες στη θαλάσσια περιοχή του Κάβο Ντόρο, μεταξύ Μακρονήσου και Ανδρου, σε μια περιοχή με υψηλό αιολικό πεδίο και κυματισμό και έχει επιδείξει άριστη συμπεριφορά, ακόμα και σε πολύ ισχυρούς ανέμους και σε μεγάλη θαλασσοταραχή. «Ακόμα και με ριπές ανέμου μέχρι 11 μποφόρ, αποδείχθηκε ό,τι πιο σταθερό, αφού η κλίση του ήταν μικρότερη από μία μοίρα»…..(

https://oikologein.blogspot.com/2019/12/blog-post_23.html?fbclid=IwAR3uGnLgdNRZ4ag3luidg1BHajWSB3a4W1aHt9J2CKMD4pO51Y6EreQBi2s#more  Πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ    18.12.19)

Δεν μπορούμε βέβαια να αγνοήσουμε τις επινοήσεις που γίνονται με στόχο την αξιοποίηση του ανέμου για τα πλοία. Οι επινοήσεις αυτές είναι αρκετά παλιές : Αρχής γενομένης από το  άρθρο  «Αιολική ενέργεια για υπερπόντιες μεταφορές», που ενδημούσε το 1983 στο «περιοδικό «Οικολογία και Περιβάλλον», όπως και του Κ.Δεληγιάννη το 2008,  στο  περιοδικό «Κ» της «Καθημερινής».

 

 Το Pyxis Ocean, είναι το πρώτο μηχανοκίνητο σκάφος που εξοπλίστηκε εκ των υστέρων με δύο μεγάλα ιστία ή πτερύγια ύψους έως και 37,5 μέτρων. Τα WindWings, όπως τα ονομάζει η κατασκευάστρια εταιρεία Yara Marine Technologies, μπορούν να τοποθετηθούν στο κατάστρωμα φορτηγών πλοίων για να αξιοποιήσουν τη δύναμη του ανέμου, αποφέροντας μέση εξοικονόμηση καυσίμου έως και 30%.

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η θάλασσα είναι πολλά πράγματα μαζί, για μας τους Έλληνες είναι  υπόθεση μεταφορών – διεθνών και εσωτερικών –είναι υπόθεση  τουρισμού ,  καλοζωϊας στους παραλιακούς χώρους,  συνάντησης παραδοσιακών τρόπων, ανάπτυξης ιδεών για την αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού:  Όμως, στη κρίσιμη φάση που διανύουμε, είναι πρωτίστως το κυρίαρχο  πεδίο ανάπτυξης αμυντικού σχεδιασμού απέναντι στον Οθωμανικό επεκτατισμό. Η ευελιξία μιας  τουρκικής προσβολής σε νησιά που είναι εξ ορισμού ακίνητα(!), μπορεί να υποκατασταθεί με την πιο προχωρημένη ευελιξία του δικού μας  πολεμικού ναυτικού. Η εγγύτητα του ελληνικού νησιωτικού χώρου με τις πόλεις της Μικράς Ασίας  μπορεί να γίνει   το κύριο προσόν μιας αμυντικής στρατηγικής  : Με τη  δυνατότητα προσβολής των εγκαταστάσεων του εχθρού από τη θάλασσα, επικουρούμενου από τα «τεχνητά νησιά» -  που αποτελούν τα πολεμικά πλοία. Από αποστάσεις κοντινές,  όταν μάλιστα  η δράση  του αντιπάλου δεν είναι ταχεία και αποτελεσματική.

           Η θάλασσα προτείνεται ως οικόπεδο  για πολλές και διάφορες χρήσεις, προτείνεται για εργασίες αφαλάτωσης, για ειδικά ιστιοφόρα που θα μεταφέρουν φορτία με μικρές ταχύτητες,  για  οικιστική επέκταση περιοχών που αντιμετωπίζουν στενότητα χώρου. Επί πλέον πρέπει να αναγνωρίσουμε  ότι και οι  φωτοβολταϊκές διατάξεις, οι συνδεδεμένες με το Κεντρικό Ηλεκτρικό Δίκτυο, με διάφορες τεχνικές μπορούν να αντιμετωπίσουν  το περίσσευμα ή υστέρημά  τους με τις τρέχουσες ανάγκες και να εναρμονισθούν με την ζήτηση ενέργειας…. Στο μεταξύ όμως  πρέπει να αναθεωρήσουμε την πολιτική περί ανεμογεννητριών,   σε μια χώρα όπου οι ακτές κατέχουν ένα μήκος 16.000 χιλιομέτρων και τα χωρικά ύδατα είναι 6-12 μίλια.

https://dasarxeio.com/2019/10/26/72215/?fbclid=IwAR1PmmSroP6cBqqW0A3_oMe0ggC1uzu3C02Y69G1xfpYeybOvHw8h7sWXlk Οι ανεμογεννήτριες και το τοπίο 26.10. 19

 

 

 

Και τελευταίο, ελαφρώς  σημαντικό : Σε συνεδρίαση που έγινε στο ευρωκοινοβούλιο το 2022  τάχθηκαν υπέρ της επιτάχυνσης της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας 518 ευρωβουλευτές , έναντι 88 κατά και 85 αποχών…Η απόφαση δεν είναι ιδιαίτερα θετική, όμως είναι κι αυτή κάτι...

ΠΗΓΕΣ

Αιολική ενέργεια  Ρήξη και Ecocrete, 22.8.2008

Παντελής Κάκαρης, Έθνος, 1.5.22

Υπεράκτια αιολική ενέργεια, Αυγή 26.2.22

Oι ανεμογεννήτριες και το τοπίο, Δρόμος της Αριστεράς, 7.10.18

 

 Μαριάννα Τζάννε  7.3.2021, «Οι ανεμογεννήτριες πάνε θάλασσα – έρχονται μεγάλοι «παίχτες» και νέες επενδύσεις»

 

Ινστιτούτο «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ» στο International Committee for the Scientific Exploration of the Mediterranean (CIESM), 2013]

 

Στις περιοχές αυτές έχουν υποβληθεί αιτήσεις που είναι ενεργές από τους ομίλους ΤΕΡΝΑ και Κοπελούζου, οι οποίοι διεκδικούν και ρόλο πιλοτικών έργων, που είναι ένα σχέδιο που υποτίθεται  ότι μελετά το ΥΠΕΝ 

  Περιοδικό «Οικολογία και Περιβάλλον», Απρίλιος 1983

  Κ.Δεληγιάννη, «Το πανί σέρνει καράβι», περιοδικό «Κ» της «Καθημερινής»,  27.7.2008