Κώστας Ποῦλος
Τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο
Α
ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΝ, καθὼς φαίνεται, στὸ παρελθόν, τὰ κορίτσια ποὺ
περίμεναν ἕνα ἀγόρι στὸ Θησεῖο τὰ ἀπογεύματα. Ἀργότερα, γιὰ
νὰ μὴν πέσει κάποιο ἀπὸ αὐτά, ἔφτιαξαν γιὰ χάρη τους μιὰ γέφυρα
πάνω ἀπὸ τὶς γραμμὲς τοῦ ἠλεκτρικοῦ, μὲ θέα ὄχι μόνο τὸν ναὸ τοῦ
Ἡφαίστου ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τήν Ἀκρόπολη. Στὴν κουπαστὴ ἐκείνης
τῆς γέφυρας δείχνουν νὰ στηρίζονται τώρα τὰ κορίτσια αὐτὰ μὲ
τὸν ἀγκῶνα ἤ, ἁπλῶς, νὰ ἀκουμποῦν μὲ τὸ σῶμα τους πάνω της, ὥστε νὰ
μὴν κουράζονται μένοντας μετέωρα γιὰ πολλὴ ὥρα. Ὅμως καὶ πάλι
κάθε τόσο ἀλλάζουν βάρδια, καὶ τὴ θέση τῶν πρώτων παίρνουν
ἄλλα, διαφορετικὰ ἀπὸ τὰ πρῶτα, τὰ ὁποῖα ἔχουν στὸ μεταξὺ
φύγει.
Ἄνθρωποι ἔρχονται ἀπὸ πέρα, ὁ ἀέρας φυσάει, τὰ τρένα
περνοῦν καὶ χάνονται, ὅμως ὑπάρχουν, σοῦ λέω, ἀληθινὰ κορίτσια
στὸ Θησεῖο τὰ ἀπογεύματα ποὺ περιμένουν ἕνα ἀγόρι. Λένε
κάποιοι πὼς τὸ γεφύρι, σὰν καράβι, στηρίζει αὐτὴ τὴ
διαδικασία, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα συμβαίνει τὸ ἀκριβῶς
ἀντίθετο: τὰ κορίτσια συγκρατοῦν μὲ τὸ χέρι τους ἐκείνη τὴ
γέφυρα ἀπὸ τὴν κουπαστή της, γιὰ νὰ μὴν πέσει ὅταν περνάει ἀπὸ
κάτω κάποιο τρένο γιὰ τὸν Πειραιᾶ, τὴν ὥρα ποὺ οἱ σκύλοι του
Θησείου ψάχνουν δίπλα στὸν ναὸ γιὰ τὸ κόκαλο ποὺ ἔθαψαν τὴν
προηγούμενη μέρα.
Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλλογὴ διηγημάτων Ἀμφίβια τέρατα. Ἱστορίες στὸν δρόμο γιὰ τὴ λίμνη (Μεταίχμιο, 2021).
Κώστας Ποῦλος. Γεννήθηκε
στὸν Ἐλικώνα τῆς Βοιωτίας. Σπούδασε Φιλολογία, Φιλοσοφία
καὶ Ἱστορία στὴν Ἀθήνα καὶ στὴ Γερμανία. Ἔχει γράψει,
μεταφράσει καὶ διασκευάσει πλῆθος βιβλίων γιὰ μεγάλους καὶ
κυρίως γιὰ παιδιά. Ἔργα του ἔχουν λάβει τιμητικὲς διακρίσεις
(κρατικὸ βραβεῖο παιδικοῦ λογοτεχνικοῦ βιβλίου) ἢ ἔχουν
μεταφραστεῖ σὲ ἄλλες γλῶσσες.
Εἰκόνα: Φωτογραφία τοῦ συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου