ΕΛΕΓΕΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

 

του Τάκη Σπετσιώτη

Παρότι δεν θυμάμαι αν πήγα ποτέ, στις νεανικές αλήτικες τσάρκες μου, την αμαρτία μου τη λέω, στενοχωρέθηκα που 'κλεισε ένας ιστορικός κινηματογράφος σαν το Κοσμοπολίτ, στο κέντρο της θυελλώδους ομονοιακής ζωής τόσα χρόνια, ένα μνημείο, όχι σαν την Αγιά Σοφία βέβαια, αλλά και το να δείχνουμε τόση περιφρόνηση σ' ένα ναό που χρόνια ανακούφιζε τόσους στερημένους απ' τον έρωτα και τις χαρές της ζωής (ανέραστους, μοναχικούς, φτωχούς, παρίες), δεν το καταλαβαίνω -άγριες,ψηφιακές εποχές. Κι αυτή την εικόνα που μου 'στειλε ''αντί στεφάνου'' inbox ο φίλος μου ο ΄Αγγελος, με μια βρωμολέξη πάνω στα κατεβασμένα του ρολά, (τι βρισιά! τι απαξίωση!), κι αυτήν, σα μαχαιριά την ένιωσα. Πόσους ευϋπόληπτους κυρίους, επιστήμονες, καλλιτέχνες, διανοούμενους, παντρεμένους οικογενειάρχες, είχε πάρει το μάτι μου απ' το απέναντι καφενείο, να μπαίνουν στο πορνό με προφύλαξη για να μην τους δει κάνας γνωστός. Αχ, αν μιλούσαν τα καθίσματα της σκοτεινής αίθουσάς του! ''΄Εκλεισε άδοξα, για την καραντίνα πρώτα, αλλά μετά το πήραν κάτι Ισραηλινοί να το κάνουν γυμναστήριο!'', με πληροφόρησε ο ΄Αγγελος. Πάλι καλά, ωραία, νέα παιδιά θα συχνάζουνε ξανά μες στο χώρο του, σκέφτηκα, απαντώντας του : ''΄Ενα ήσυχο πρωί, όταν μαζευτούμε απ' τα μπάνια και τις παραλίες το Σεπτέμβριο, θα καλέσω ένα παπά να διαβάσει ένα τρισάγιο... Μη γελάς... Θ' ακολουθήσει κατάθεση στεφάνου έξω απ' τα κατεβασμένα του ρολά... Κι εν συνεχεία για τους λίγους φίλους που θα παραβρεθούν θα δώσω καφέ απέναντι, στο γαλακτοπωλείο '' Η Στάνη''. ΄Ισως απαγγελθούν και κάποια λογοτεχνικά κείμενα για πορνοκινηματογράφους, που με στοιχειώνουν απ' τα εφηβικά μου χρόνια. ΄Εν' απ' αυτά, ''Το αγόρι των 17 ετών'' του Δημήτρη Κολλάτου, δεν άντεξα, όταν μου ζήτησαν κάποιοι πιτσιρικάδες να μιλήσω σ' ένα ντοκιμαντεράκι για το Ροζικλαίρ, τους το πρότεινα και διάβασα ένα απόσπασμα, άφοβα στο φακό. Θα είναι- μη γελάτε- μια σεμνή πολιτιστική εκδήλωση με ανθρωπιά. Γιατί δηλαδή, τι περσότερο έχουν οι άλλες, οι σούξου μούξου ....πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε τρεις και λίγο; Με τις σικέ βραβεύσεις και τις συχνές ανακηρύξεις των ημέτερων σε ιδιοφυίες.