Υδρογόνο : Ενεργειακό υπόβαθρο μιας νέας κοινωνίας;

  

Στην εκπομπή  «Οικολογία και Πολιτική» του PROMITHEAS TV ο Γιάννης Σχίζας συζητά με τον συγγραφέα Κώστα Λάμπο («Ποιος φοβάται το υδρογόνο;» , εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ) για το  ενεργειακό πρόβλημα .

http://www.ustream.tv/recorded/62264063

Η συζήτηση στην Ελλάδα και αλλού περιστρέφεται γύρω από την οικονομία των υδρογονανθράκων και δευτερευόντως γύρω από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ενώ επίσης εστιάζεται στα κυρίως τεχνικά ζητήματα χωρίς να αναζητά ευρύτερες κοινωνικές συναρτήσεις. Και όμως  υπάρχουν ιστορικά δείγματα τέτοιων συναρτήσεων : Η οικονομία του άνθρακα διαπλέκεται με την Παγκόσμια ηγεμονία της Αγγλίας, η οικονομία του πετρελαίου με την ηγεμονία  των ΗΠΑ. Δεν θα ήταν επομένως άτοπο το να υποθέσουμε ότι  η υποτυπώδης ή περιθωριακή  σήμερα οικονομία του υδρογόνου – βασισμένη θεωρητικά στο  πλειοψηφικό στοιχείο του σύμπαντος – δημιουργεί  μεγάλες προσδοκίες  για αλλαγές και ανατροπές, αρχής  γενομένης από την αντικατάσταση των κινητήρων εσωτερικής καύσης με τις κυψέλες καυσίμων.

http://oikologein.blogspot.gr/2015/05/fuel-cells.html

Δεν πρόκειται για μια ουτοπική σύλληψη , όπως αυτή του Ιουλίου Βερν, που ήδη στη «Μυστηριώδη Νήσο»(1874) διέβλεπε τη χρήση του υδρογόνου ως καύσιμο.  Ούτε ακόμη είναι προϊόν της εμμονής ενός «μπεστσελεριτζή» (Best seller) συγγραφέα όπως ο Τζέρεμυ Ρίφκιν, γνωστού  στο παγκόσμιο κοινό για το έργο του «Το τέλος της εργασίας» (1996), που  υποστηρίζει   ένα άλλο ενεργειακό  μέλλον  με το βιβλίο «Η οικονομία του υδρογόνου» : Με  μια  «αναπαγκοσμιοποίηση» άλλου τύπου, χωρίς επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια, δηλαδή από τα «κάτω» προς τα «πάνω»…

Ουσιαστικά πρόκειται για μια συζήτηση που εκκρεμεί , μακριά από τους εφησυχασμούς που προσφέρουν στη χώρα μας τα  βεβαιωμένα ή εικαζόμενα κοιτάσματα πετρελαίου στην περιοχή της Α. Μεσογείου.

http://www.ustream.tv/recorded/62264063