Μετά τις διαδηλώσεις

 Toυ Γιώργου Παπαγιαννόπουλου 

Όπως "είχαμε προβλέψει", οι μεγαλειώδεις - σε Ήθος και συμμετοχή- συγκεντρώσεις της 28/2, με αφορμή την Τραγωδία των Τεμπών, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε Πανελλήνια βάση.

Από το αν θα υπάρξει -και ποια-  συνέχεια των κινητοποιήσεων θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα εν δυνάμει μεγάλο κίνημα ή για ξέσπασμα της σωρευμένης λαϊκής οργής, αν υπάρχει δυνατότητα να προκύψει κάτι ΝΕΟ.

 Δεν είμαι ακόμη σε θέση να καταλάβω αν όντως το "πολιτικό σύστημα" της Χώρας "έλαβε το μήνυμα" ή, πάλι, χάθηκε το γράμμα για πολλοστή φορά. Εν πάση περιπτώσει, εμείς κρατάμε το γεγονός ότι το Κίνημα που αναπτύσσεται γύρω από το αίτημα της απονομής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ για την Τραγωδία των Τεμπών( και όχι μόνο), έχει χαρακτηριστικά Ακηδεμόνευτου- Αυτονομίας, Ηθικής υπεροχής, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ.

Οι υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις ,αδυνατούν ως τώρα να το χειραγωγήσουν, παρότι κάποιοι παλαιοί στο κουρμπέτι κάνουν ότι μπορούν για να το καπελώσουν.

Αν μπορούσαν να ακούσουν- ως πρέπει- θα είχαν πολλά να μάθουν από πρώτο χέρι. Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία αυτοκάθαρσης- αν μπορεί να υπάρξει.

Προσοχή: αυτό αφορά ΟΛΕΣ τις πολιτικές δυνάμεις. Όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στις 26/1 και 28/2 επανέφεραν στο προσκήνιο τον ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ, την ανάγκη για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Έχουμε ανάγκη ενός ΝΕΟΥ πάνδημου, παλλαϊκού Πολιτικού υποκειμένου, στηριγμένου στον ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΌ.