Μπούλη Ἀνδρεάδου: Στὸ μπὰρ τῶν συγγραφέων

 

Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 30 Ἰανουάριος 2025 Μπού­λη Ἀν­δρε­ά­δου Στὸ μπὰρ τῶν συγγραφέων ΡΥΩΝΩ. Ἦταν βλα­κεία μου ποὺ ἦρ­θα μὲ τὸ πο­δή­λα­το, ἀφοῦ εἶ­δα ὅτι ἔβρε­χε. Δὲν ἤθε­λα νὰ λεί­ψω ὅμως ἀπὸ τὴ σύ­να­ξή μας. Εἴ­κο­σι χρό­νια ἔχου­με ἀν­τέ­ξει ὁ ἕνας τὸν ἄλ­λο. Καὶ ὅμως ἐγὼ ἀκό­μη τοὺς φο­βᾶ­μαι. Τί καὶ ἂν εἶ­μαι ἀπὸ τοὺς κα­λύ­τε­ρους, τί καὶ ἂν τὰ βρα­βεῖα ἔρ­χον­ται τὸ ἕνα πί­σω ἀπὸ τὸ ἄλ­λο. Κά­θο­μαι πά­ντα στὴν ἄκρη καὶ προ­σπα­θῶ νὰ μι­λάω ὅσο γί­νε­ται λι­γό­τε­ρο. Τοὺς ἀκούω νὰ κομ­πά­ζουν γιὰ τὰ βι­βλία τους, γιὰ τοὺς ἐκ­δό­τες, γιὰ τὶς πα­ρου­σιά­σεις. Ζη­λεύω τὴν ἄνε­ση ποὺ ἔχουν νὰ μι­λοῦν γιὰ τὸν ἑαυ­τό τους. Πού καὶ πού κά­ποιος μοῦ ἀπευ­θύ­νει τὸν λό­γο.        — Τί γρά­φεις τώ­ρα, Ζὰν Πιέρ;        — Κά­τι, ἀπαν­τῶ καὶ σπρώ­χνω μὲ τὸ πό­δι μου τὴν τσάν­τα ποὺ ἔχω ἀκουμ­πή­σει κα­τά­χα­μα. Ἐκεῖ μέ­σα εἶ­ναι ὅλα τὰ χει­ρό­γρα­φα τοῦ τε­λευ­ταί­ου μου βι­βλί­ου. Πῶς νὰ τοὺς πῶ ὅτι καὶ οἱ τρεῖς με­γά­λοι ἐκ­δο­τι­κοὶ οἶ­κοι μοῦ τὰ ζη­τοῦν ἀπε­γνω­σμέ­να. Ἡ φω­νὴ τοῦ πα­τέ­ρα μοῦ τρυ­πά­ει ὄχι μό­νον τὰ αὐ­τιά, ἀλ­λὰ καὶ μέ­να ὁλό­κλη­ρο. Αἱ­μορ­ρα­γῶ.        — Μὴν ψά­χνεις τὰ πα­λιό­χαρ­τα, μοῦ ἔλε­γε, ἄνα­ψα τὸ τζά­κι μὲ αὐ­τά.        Ὅταν ὁ πα­τέ­ρας πέ­θα­νε, κοι­μό­μουν ἀγ­κα­λιὰ μὲ τὴ μά­να μου. Μοῦ χάϊ­δευε τὰ μαλ­λιὰ καὶ μοῦ ψι­θύ­ρι­ζε, εἶ­σαι ὁ κα­λύ­τε­ρος, εἶ­σαι ὁ κα­λύ­τε­ρος. Ἦταν γλυ­κιὲς ἐκεῖ­νες οἱ ὧρες μέ­σα στὴν ἀγ­κα­λιά της. Δὲν μπό­ρε­σα νὰ βρω ἄλ­λη γυ­ναι­κεία ἀγ­κα­λιὰ σὰν τὴ δι­κή της. Δί­νω ἄλ­λη μία κλω­τσιὰ στὴν τσάν­τα μὲ τὰ χει­ρό­γρα­φα. Κοι­τάω ἀπέ­ναν­τι στὸν κα­θρέ­φτη τοῦ τοί­χου. Βλέ­πω ἕναν φο­βι­σμέ­νο γέ­ρο. Κρυώ­νω. Πηγή: Ἀ­πὸ τὴν συλ­λο­γὴ Ἡ ἀ­γε­λά­δα τοῦ γεί­το­να (Μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα, ἐκδ. ΑΩ, 2023).   Μπού­λη Ἀν­δρε­ά­δου (Ἀ­θή­να, 1939). Συμ­μετεῖ­χε στὶς ἀν­θο­λο­γί­ες Φλέ­βες Γρα­φῆς (ἐκδ. Ρώ­μη, 2019) καὶ Γράμ­μα ἀ­πὸ μιὰ ἄλ­λη Ή­πει­ρο (ἐκδ. Ρώ­μη, 2022). Δι­η­γή­μα­τα καὶ ποι­ή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σιευ­τεῖ σὲ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κά.