Εὐσταθία Δή­μου: [Κά­πο­τε ὁ χρό­νος]

 

Δ Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 30 Ἰούλιος 2024 ΑΠΟΤΕ ὁ χρό­νος, κου­ρα­σμέ­νος ὅπως ἦταν ἀπὸ τὸ συ­νε­χές του τρέ­ξι­μο, εἶ­πε πὼς ἦρ­θε και­ρὸς ν’ ἀπο­συρ­θεῖ. Ἀπο­φά­σι­σε, λοι­πόν, νὰ βρεῖ ἀν­τι­κα­τα­στά­τη. Κά­λε­σε κον­τά του τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τοῦ λέ­ει: «Εἶ­ναι ὥρα νὰ ἀνα­λά­βεις ἐσύ». «Μὰ ἐγὼ δὲν εἶ­μαι αἰ­ώ­νιος», δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε ἐκεῖ­νος. «Τό­τε κοί­τα νὰ κά­νεις τὸ ἴδιο καὶ μὲ μέ­να.» Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλλογὴ μικρῶν πεζῶν Λευκὸ τοπίο (ἐκδ. Ἐνύπνιο, 2024). Εὐ­στα­θία Δή­μου. Γεν­νή­θη­κε στὴν Ἀθή­να. Σπού­δα­σε Κλασ­σι­κὴ καὶ Νε­ο­ελ­λη­νι­κὴ Φι­λο­λο­γία στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Ἀθη­νῶν, ὅπου ἐκ­πό­νη­σε τὴ δι­δα­κτο­ρι­κή της δια­τρι­βὴ μὲ θέ­μα τὶς θε­α­τρι­κὲς δια­σκευὲς πε­ζο­γρα­φη­μά­των. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς φι­λό­λο­γος στὴ Δη­μό­σια Μέ­ση Ἐκ­παί­δευ­ση. Ἔχει ἐκ­δώ­σει τὶς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γὲς Στὴ Σπο­ρὰ τῶν ἀστε­ριῶν (Νέ­ος Ἀστρο­λά­βος/Ευ­θύ­νη, 2011), Σο­νέ­τα (Gutenberg, 2016) καὶ Ἀπώ­λεια Λή­θης (Οἱ Ἐκ­δό­σεις τῶν Φί­λων, 2019), κα­θὼς καὶ τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Κλέ­φτες ₊ Ἀστυ­νό­μοι (Γκο­βό­στης, 2020). Ἄρ­θρα, δι­η­γή­μα­τα καὶ ποι­ή­μα­τά της ἔχουν δη­μο­σιευ­θεῖ σὲ ἔν­τυ­πα καὶ ἠλε­κτρο­νι­κὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ριο­δι­κά. Τὸ 2011 ἦταν ὑπο­ψή­φια γιὰ τὸ βρα­βεῖο κα­λύ­τε­ρου νέ­ου ποι­η­τῆ στὸ 32ο Πα­νελ­λή­νιο Συμ­πό­σιο Ποί­η­σης. Ἀπὸ τὸ 2021 εἶ­ναι σύμ­βου­λος ἔκ­δο­σης τοῦ πε­ριο­δι­κοῦ Κα­ρυο­θραύ­στις καὶ ὑπεύ­θυ­νη ὕλης στὸ πε­ριο­δι­κὸ Στα­φυ­λή.