Το Ελεγκτικό Συνέδριο εμπόδιο στην ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού

Για το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπως και για όλους τους μείζονες ελεύθερους χώρους του λεκανοπεδίου Αθηνών που έχουν προφανώς υπερτοπική σημασία, υποστήριξα  αμετακίνητα και ανυποχώρητα την ανάγκη της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα και της πρόσληψης   ήπιων χρήσεων. Υπενθυμίζω τέσσερεις   από αυτούς τους χώρους, με την ανυπέρβλητη αξία και ποιότητά τους : Τα Τουρκοβούνια, των 4500 στρεμμάτων, στη καρδιά μιας πυκνοκατοικημένης περιοχής, το Μητροπολιτικό Δάσος  του Τατοϊου, των 42000 στρεμμάτων εκπάγλου καλλονής («τροπικό δάσος σε εύκρατη ζώνη», θα έλεγε ο βιολόγος Κόνραντ Λόρενζ , αν ζούσε….), το χώρο του Γουδή των 1000 στρεμμάτων, στη καρδιά του λεκανοπεδίου, με τις άπειρες, πολιτιστικές και φυσιο-λατρικές  δυνατότητες, και φυσικά τον μεγάλο Ελαιώνα, των 9165 στρεμμάτων , που έχει 6 όμορους Δήμους… Η έμφαση που  δόθηκε πρόσφατα στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, ήταν απότοκη των σχεδίων  και τελικά των αποφάσεων άμεσης ιδιωτικοποίησης και  «αξιοποίησης» με τα γνωστά συμβατικά κριτήρια. Εδώ υπήρχε σαφώς ένα «σκάνδαλο»  , που αναγνωρίστηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο και είχε σαν αποτέλεσμα την καταγγελία   της διαγωνιστικής διαδικασίας και την φραγή στη σύμβαση πώλησης .

Η κατάδειξη ενός επί πλέον «σκανδάλου» δεν είναι αμελητέα υπόθεση,  αλλά δεν προσθέτει πολύ περισσότερα  μέσα σε συνθήκες   ολικής σκανδαλοκρατίας  και  αποικιοποίησης της χώρας. Περισσότερο σπουδαία είναι  η κατανόηση και καταγγελία των μορφών κακοδιαχείρισης  του χώρου, που δημιουργούν «κελύφη ζωής» απαγορευτικά για τη ζωή των πολλών, για τις ήπιες χρήσεις , για τη πρόσληψη μιας ακέραιης φύσης, για τη βίωση  τοπίων  αδιατάρακτων από τον πλουτοκρατικό σνομπισμό.  Με αυτό το σκεπτικό,  τα λεφτά του οιουδήποτε κυρίου Λάτση  σε οιοδήποτε μέγεθος,  δεν θα έπρεπε να  νομιμοποιούνται  για την αγορά μιας τόσο σημαντικής έκτασης, όπως αυτή του Ελληνικού.

Οι δυσμορφίες και δυσλειτουργίες που προκαλούνται από τη  χωρο-ταξική πλουτοκρατική αντίληψη, με τις εξωφρενικές πολώσεις μεταξύ γκλαμουριάς ορισμένων και αθλιότητας άλλων αστικών περιοχών,  πρέπει να αποτελούν  καθοδηγητικό στοιχείο στη λήψη ολιστικών πολεοδομικών αποφάσεων. Με αυτό το σκεπτικό, ο υπερτοπικός προγραμματισμός  με στόχο την υπερτοπική κάρπωση των μεγάλων ελεύθερων χώρων από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δεν είναι η τελευταία λέξη αλλά η  απόλυτη προτεραιότητα των  ριζοσπαστικών πολιτικών δυνάμεων.

Γιάννης Σχίζας

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/03/blog-post_22.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2010/09/blog-post_27.html

 http://oikologein.blogspot.gr/2014/04/blog-post_17.html

Eν όψει : Τατόϊ