Κοὺρτ Του­χόλ­σκυ (Kurt Tucholsky): Ὁ ψύλ­λος

 

By planodion on 18 Μάϊος 2025 Κοὺρτ Του­χόλ­σκυ (Kurt Tucholsky) Ὁ ψύλ­λος (Der Floh) ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΚΑΡ —γιὰ τὴν ἀκρί­βεια, ἐκεῖ ποὺ βρί­σκε­ται ἡ πό­λη Νὶμ καὶ ἡ γέ­φυ­ρα τοῦ πο­τα­μοῦ Γκάρ, στὴ Νό­τια Γαλ­λία—, ἐκεῖ σὲ ἕνα τα­χυ­δρο­μι­κὸ γρα­φεῖο κα­θό­ταν μία ἐπὶ δε­κα­ε­τί­ες φρο­ϋ­λάιν, ἡ ὑπάλ­λη­λος, ἡ ὁποία εἶ­χε μιὰ κα­κιὰ συ­νή­θεια: ἄνοι­γε κα­τὰ κά­ποιο τρό­πο τὰ γράμ­μα­τα καὶ τὰ διά­βα­ζε. Αὐ­τὸ τὸ γνώ­ρι­ζαν οἱ πάν­τες. Ἀλ­λὰ ὅπως συμ­βαί­νει στὴ Γαλ­λία: θυ­ρω­ρεῖο, τη­λέ­φω­νο καὶ τα­χυ­δρο­μεῖο εἶ­ναι θε­σμοὶ ἱε­ροί, καὶ θε­ω­ρη­τι­κὰ μπο­ρεῖ μὲν κα­νεὶς νὰ τοὺς θί­γει, ἀλ­λὰ στὴν πρά­ξη αὐ­τὸ δὲν ἐπι­τρέ­πε­ται κι ἔτσι δὲν τοὺς ἀγ­γί­ζει κα­νείς.        Συ­νε­πῶς, ἡ φρο­ϋ­λάιν διά­βα­ζε τὰ γράμ­μα­τα καὶ στε­νο­χω­ροῦ­σε πολ­λοὺς μὲ τὶς ἀδια­κρι­σί­ες της.        Στὸν νο­μὸ αὐ­τὸ ζοῦ­σε στὸν ὡραῖο του πύρ­γο ἕνας τε­τρα­πέ­ρα­τος κό­μης. Οἱ κό­μη­τες στὴ Γαλ­λία τυ­χαί­νει νὰ εἶ­ναι κα­μιὰ φο­ρὰ πα­νέ­ξυ­πνοι. Ὁ ἐν λό­γῳ κό­μης ἔκα­νε μιὰ μέ­ρα τὸ

Περιήγηση στο μέλλον

 

Τα  κείμενα που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο προέρχονται από το ΠΟΝΤΙΚΙ και  δημοσιεύονται  με  ελάχιστες διορθώσεις. Εκείνο  που κυρίως με ώθησε  να τους δώσω μια «δεύτερη ευκαιρία ζωής»   ήταν η νοσταλγία: Νοσταλγία των πραγμάτων που πέρασαν, μαζί με τη  νοσταλγία του μέλλοντος.   Γιατί  αυτό που πρόκειται να γίνει ή είναι εν τω γεννάσθαι  είναι υλικό εκείνου του γλυκόπικρου αισθήματος, που κάποτε μας δυναστεύει. Ο Αντόν Τσέχωφ λέει  στις περίφημες «Τρεις αδελφές»  : «Σε διακόσια - τριακόσια χρόνια η ζωή πάνω στη γη θα 'ναι αφάνταστα ωραία - μεγαλειώδης! Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μια τέτοια ζωή. Κι έχει χρέος να την περιμένει, να την προαισθάνεται, να προετοιμάζεται γι' αυτήν»...Φυσικά  η συνειδητοποίηση  του ερχομού μιας νέας ζωής  δεν είναι λόγος για να παρατήσουμε εμείς τα μέτωπά μας.

         Τα κείμενα λοιπόν θα ξεπερασθούν από τα πράγματα, το Παρίσι δεν θα μείνει Παρίσι- η πόλη που ήθελε ο Μάης του 68    «οι πολεοδόμοι  να κατασκευάζουν περιπέτειες» . Το Παρίσι θα αλλάξει πρόσωπο και θα ανακαινισθεί κατά ένα τρόπο που είναι απρόβλεπτος, από την σημερινή οπτική γωνία. Η  εξερεύνηση του διαστήματος θα πάρει νέα τροπή, πολύ μακριά από εκείνη που θεωρήθηκε ως θαύμα των θαυμάτων, με την προσελήνωση των Αμερικανών αστροναυτών το 1969, με  «ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα», κατά πως είπε  ο επικεφαλής της αποστολής Νηλ Άρμστρογκ. Το  σίγουρο είναι ότι  το διάστημα θα αποβεί διαφορετικό από αυτό που ενδημεί  στη σημερινή φαντασία.

Το  φως  εξ άλλου – η παρουσία του ως υλικού της πολεοδομίας ,  η απουσία του από τη σκίαση ή η δημιουργική  φωτοχυσία ως  επαφή που μας δίνει νέα αισθήματα  ή μας βεβαιώνει για μια πορεία τεθλασμένη μέσα από τις στενωπούς των διαφόρων γαλαξιών  - θα εμπλακεί σε νέες συνθέσεις, απρόβλεπτες και ανεπίδεκτες προγραμματισμού...

Τσίρκα και Δελφινάρια !

 

Περισσότερες από 50 χώρες, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν ήδη αναγνωρίσει την ασυμβατότητα μεταξύ των φυσιολογικών - σωματικών, ψυχολογικών και κοινωνικών - αναγκών των ζώων και των συνθηκών ζωής και συμπεριφοράς στις οποίες εξαναγκάζονται στο πλαίσιο της βιομηχανίας του θεάματος - τσίρκα, δελφινάρια, κ.λπ. - νομοθετώντας τις σχετικές απαγορεύσεις. Σε ορισμένες από αυτές οι απαγορεύσεις αφορούν κάποια ζωικά είδη, στις περισσότερες μόνο τα άγρια και εξωτικά ενώ σε άλλες, όπως η Ελλάδα, οι απαγορεύσεις αφορούν όλα, άγρια και οικόσιτα.   Ο δρόμος για την πλήρη αναγνώριση των δικαιωμάτων των ζώων είναι ακόμη μακρύς, αλλά τα βήματα που έχουν γίνει σημαντικά : Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν σήμερα ολοένα και περισσότεροι θεσμοί που επιβάλλουν μερικές ή ολικές απαγορεύσεις. «Όταν τα παιδιά παρακολουθούν παραστάσεις με χρήση ζώων μαθαίνουν ότι τα ζώα υπάρχουν για την διασκέδαση μας», υπογράμμιζε ο φιλόσοφος και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων Πίτερ Σίνγκερ. «Εκτός από την βασανιστική σκληρότητα της ίδιας της αιχμαλωσίας και της περιώνυμης «εκπαίδευσης» στην οποία υποβάλλονται, η ιδέα ότι θα πρέπει να διασκεδάζουμε με το ταπεινωτικό θέαμα ενός ελέφαντα, ή ενός λιονταριού (μιας όρκας ή και ενός δελφινιού) εξαναγκασμένα να πραγματοποιούν παραστάσεις τσίρκου (εκ διαμέτρου αντίθετες στη φυσιολογία τους), δείχνει κατ’ ελάχιστο την πλήρη έλλειψη σεβασμού στα ζώα ως προσωπικότητες.»   - Τον Οκτώβριο 1978 διακηρύσσεται πανηγυρικά η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, σύμφωνα με την οποία «Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.» - Τον Δεκέμβριο 2007 οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ συνυπογράφουν στη Λισαβόνα την «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης» σύμφωνα με την οποία «η Ένωση και τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν πλήρως υπόψη τις απαιτήσεις καλής διαβίωσης των ζώων ως αισθανόμενων όντων.» - Τον Οκτώβριο 2013 φθάνει στο Ευρωκοινοβούλιο το θέμα της διοργάνωσης παραστάσεων με χρήση γερακιών σε σχολεία, που παρουσιαζόταν ως «περιβαλλοντική εκπαίδευση». Η καταγγελία συνοδευόταν από την έγγραφη μαρτυρία 530 ψυχολόγων οι οποίοι εξέφραζαν την ανησυχία τους σχετικά με τις παιδαγωγικές και ψυχολογικές συνέπειες της παρακολούθησης παραστάσεων που χρησιμοποιούν ζώα καθόσον αποτελούν όχημα διαπαιδαγώγησης στον μη σεβασμό στα έμβια, οδηγούν στην μη συνειδητοποίηση των μηνυμάτων βάσανου και εμποδίζουν την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης - που αποτελεί σημαντικό βήμα της ανάπτυξης του παιδιού – προκαλώντας μία ανάρμοστη, χαρωπή και διασκεδαστική αντίδραση στο βάσανο, στη τιμωρία, στον πόνο και στην αδικία. - Τον Αύγουστο 2015, η Ομοσπονδία των Ευρωπαίων Κτηνιάτρων - FVE, 46 κτηνιατρικών

Β Ι Β Λ Ι Ο Π Α Ρ Ο Υ Σ Ι Α Σ Η

 

 

οι εκδόσεις Εκτός Γραμμής σάς προσκαλούν

 

στην παρουσίαση του βιβλίου της

 

 

Françoise Vergès

 

Μια φεμινιστική θεωρία της βίας

Για μια αντιρατσιστική πολιτική της προστασίας

 

 

Τρίτη, 27 Μαΐου 2025, 7:30 μ.μ.

 

MatchPoint

Αινιάνος 1, Πεδίον Άρεως

 

 

Πώς εξηγείται η ένταση της επισφάλειας για τις φτωχές και φυλετικοποιημένες γυναίκες τη στιγμή που πολλαπλασιάζονται οι διακηρύξεις για θεσμικά μέτρα προστασίας των γυναικών από τη βία;