ΔΕΣΠΟΙΝΕΣ ΤΡΕΙΣ

της Μαίρης Κακολύρη 

Δέσποινες τρεις λογομαχούν στων ιδεών το στίβο

Τις λέξεις στη φαρέτρα τους σαν όπλα ακονίζουν

καλλίστης εκλογή ζητούν απ’ τους Ελλανοδίκες

Φύση, Πατρίδα, Λευτεριά γράφει η υπερηφάνεια

Η Ελευθερία είμ’ εγώ, που στέργω σου το θάρρος

την πίστη και την τόλμη σου άφοβα να δηλώνεις

αγέρωχα να περπατάς, ν’ αντρειεύεις δοξασμένος

να μάχεσαι το άδικο, το δίκιο να υψώνεις

στο φως το ανέσπερο και της ζωής σου μαχητής

τον όρκο σου σαν φλάμπουρο σε με να τον σηκώνεις.

Η Πατρίδα σου είμ’ εγώ που δένεις τ’ όνομά σου

με τη λαλιά μου κοινωνείς τον σπόρο της ημέρας

μ’ αυτήν σμιλεύεις κι ιστορείς μύθους και μεγαλεία

μόχθων τραγούδια υμνωδείς, μ’ ευλάβεια με νοιώθεις

Για μένα δίνεις την ψυχή βάρβαροι σαν φανούνε

μη μαγαρίσουν τους βωμούς, την πόλη, την εστία.

Η θάλασσά μου μήτρα σου κι ο ουρανός σοφία

Κι όλα τα φιόρα μύρα σου κι όλοι καρποί ψωμί σου

Κάτω από δέντρο θα σταθείς, να φας, να ξαποστάσεις

Βροχές μου σε ποτίζουνε, βουνά, λίμνες, ποτάμια

Εγώ είμ’ η Φύση κι η πνοή , που διαφεντεύεις τάχα

Μ’ εμένα αρμονικά αν ζεις θα γένεις άρχοντάς μου

Κυράδες, στη φαρέτρα σας βάλτε ξανά τα όπλα

όλες σας είστε η μαγιά στο ανθρώπινο ζυμάρι

Κι οι τρείς σας τροφοδότριες στης ζήσης το καντήλι

Που δίνει ανάστημα βαρύ και όνομα μεγάλο

κι Απόστολοι μας γίνονται, άσπιλοι φωτοδότες

σαν τον Ανδρέα, τον Ούγκο, και τον Διονύσιο μας.

 ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΟΙΗΜΑ ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΕΠΑΙΝΟ ΑΞΙΑΣ ΣΤΟΝ 4ον ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΗΣ ΕΣΤΙΑΣ