Ἀ­λέ­ξαν­δρος Βαλ­κα­νᾶς : Σκη­νὴ ἀ­πο­χω­ρι­σμοῦ

 

planodion Αὔγ. 11 ΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΟΤΙ σ’ ἐ­κεῖ­νο τὸ ση­μεῖ­ο γι­νό­ταν ἡ συ­ναλ­λα­γή. Τὸ ἀ­κούμ­πη­σε στὸ παγ­κά­κι κι ἀ­πο­μα­κρύν­θη­κε. Γιὰ τὴν ἀ­κρί­βεια δὲν τὸ ἀ­κούμ­πη­σε, τὸ πέ­τα­ξε, ὄ­χι ἀ­πὸ με­γά­λο ὕ­ψος, πάν­τως τὸ πέ­τα­ξε. Ἔ­κα­νε δέ­κα εἴ­κο­σι βή­μα­τα, στά­θη­κε, γύ­ρι­σε πί­σω νὰ κοι­τά­ξει. Τὸ βι­βλί­ο τοῦ φά­νη­κε σο­κα­ρι­σμέ­νο, ὅ­λο ἕ­να πα­ρά­πο­νο γι’ αὐ­τὴν τὴν ἐγ­κα­τά­λει­ψη. Τὸ εἶ­χε σκε­φτεῖ και­ρὸ πρὶν πά­ρει τὴν ἀ­πό­φα­ση, ἔ­πρε­πε νὰ στε­ρη­θεῖ κά­τι πο­λύ­τι­μο, μιὰ προ­σφο­ρὰ στὴ θά­λασ­σα τοῦ κό­σμου. Μιὰ ρι­πὴ ἀ­νέ­μου τὸ ξε­φύλ­λι­σε, τὸ ἐμ­προ­σθό­φυλ­λο καὶ λί­γες ἀ­κό­μα σε­λί­δες. Ἀ­πο­ρί­α. Ἔ­κλει­σε πά­λι. Στὴν τρί­τη σε­λί­δα ἦ­ταν ἡ ἀ­φι­έ­ρω­ση μὲ μπλὲ με­λά­νι ἀ­πὸ τὸ φι­λό­λο­γό του. Τοῦ εὐ­χό­ταν μί­α ζω­ὴ γε­μά­τη πε­ρι­πέ­τει­ες, εἶ­χε ὑ­πο­γρά­ψει μὲ με­γά­λα γράμ­μα­τα: ὁ Δά­σκα­λός σου. Ἕ­νας πε­ρα­στι­κὸς στα­μά­τη­σε, ἔ­σκυ­ψε, χά­ζευ­ε τὸν τί­τλο. Συ­νέ­χι­σε τὸν δρό­μο του.         Ἐ­πέ­στρε­ψε στὸ παγ­κά­κι. Στρι­μώ­χτη­κε δί­πλα στὸ βι­βλί­ο, τὰ πό­δια ἑ­νω­μέ­να καὶ τὰ χέ­ρια ἀ­νά­με­σα. Δί­στα­σε μί­α στιγ­μή, τὸ πῆ­ρε καὶ τὸ ἀ­κούμ­πη­σε πά­νω στὸν γο­φό του. Ἔ­νι­ω­σε τὴ ζε­στα­σιά του νὰ δι­α­περ­νᾶ τὸ ὕ­φα­σμα τοῦ παν­τε­λο­νιοῦ, μιὰ δι­ά­χυ­ση στὸ δέρ­μα. Ἀ­πο­πλά­νη­ση. Δὲν ἤ­τα­νε ἀ­γνώ­μων, εἶ­χε γί­νει ἀ­φορ­μὴ ν’ ἀ­νοί­ξει μί­α πόρ­τα στὴ ζω­ή, τοῦ ἔ­δει­ξε ἕ­ναν τρό­πο νὰ ἀ­κουμ­πᾶ τὰ πράγ­μα­τα: δυ­ὸ δό­σεις γλύ­κας, ἴ­σες δό­σεις πό­νου. Τὸ ἔ­σπρω­ξε μὲ τὴν ἀ­νά­πο­δη τῆς πα­λά­μης σὰν ἀ­πὸ ἔγ­καυ­μα. Ἐ­κεῖ­νο χο­ρο­πή­δη­σε στὸ παγ­κά­κι, λί­γο καὶ θὰ ‘πέ­φτε. Ση­κώ­θη­κε, τά­χυ­νε τὸ βῆ­μα. Ἄλ­λο καὶ τοῦ­το…, ἄ­κου­γε τσι­ρί­δες, ἤ­θε­λε νὰ κλεί­σει μὲ τὰ χέ­ρια του τ’ αὐ­τιά. «Δὲν τὸ πι­στεύ­ω!» —αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ δὲ γύ­ρι­ζε μὲ τί­πο­τα— «Αὐ­τὸ τὸ βι­βλί­ο δὲν ὑ­πάρ­χει, εἶ­ναι ἐ­ξαν­τλη­μέ­νο. Δὲν φαν­τά­ζε­σαι πό­σο και­ρὸ τὸ ψά­χνω!». Ἡ φω­νὴ ἐ­κτό­ξευ­ε βεγ­γα­λι­κά.

Dragon’s Trail: μια διάσχιση ταχύτητας από τον Γράμμο ως την Τύμφη

 

31.8.2022  120 χλμ. – 3 βουνά – 1 κοινός αγώνας για ανέγγιχτες βουνοκορφές 3 & 4 Σεπτεμβρίου 2022   Το «Μονοπάτι των Δράκων» (Dragon’s Trail) είναι μια δοκιμασία ταχύτητας στον Γράμμο, τον Σμόλικα και την Τύμφη, τα ψηλότερα βουνά της Βόρειας Πίνδου. Σε αυτά τα βουνά βρίσκονται οι τρεις μεγαλύτερες αλπικές λίμνες της χώρας, γνωστές ως Δρακόλιμνες, όπου σύμφωνα με τον μύθο κάποτε ζούσαν εκεί δράκοι. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2022, ο Αθλητής Αντοχής Θοδωρής Ζιάκκας, ξεκινώντας από το χωριό Γράμμουστα στον Γράμμο, θα διανύσει μια εκπληκτική διαδρομή 120 χιλιομέτρων, φτάνοντας σε υψόμετρο άνω των 2.500 μέτρων, για να τερματίσει στο χωριό Πάπιγκο στα Ζαγοροχώρια, σε μια σωματική και πνευματική προσπάθεια διάρκειας 28-30 ωρών. Συνοδοιπόροι στην προσπάθεια αυτή θα είναι ο Χρήστος Δάρτσης και ο Ερρίκος Ράλλης, που θα συνοδεύουν τον Θοδωρή Ζιάκκα στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.  Η δράση αυτή αποτελεί μια πρωτοβουλία αφιερωμένη στον Ασπροπάρη –τον γύπα-σύμβολο της ηπειρώτικης φύσης–, στα αρπακτικά πουλιά και σε ανέγγιχτες βουνοκορφές χωρίς βιομηχανικές εγκαταστάσεις Αιολικών Σταθμών. Είναι όμως και μια προσπάθεια για την υποστήριξη της αδιάλειπτης δράσης της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας για τη διαφύλαξη αυτών των πολύτιμων καταφυγίων βιοποικιλότητας, καθώς πλέον αποτελεί κοινό τόπο πως το όποιο όφελος από την ενέργεια που παράγουν οι αιολικές εγκαταστάσεις σε φυσικές και προστατευόμενες περιοχές εξανεμίζεται από την πολύ σοβαρότερη ζημιά που προκαλείται στη φύση.

ΘΕΜΑ:ηαπουσία περιβαλλοντικής δημοτικής πολιτικής ανοίγει τον δρόμο για καταστροφές του φυσικού τοπίου του Νησιού μας. Με αφορμή μία ακόμη κακή επέμβασηστο Μαστιχαρι Κω.

 

PPlease consider the environment before printing this e-mailΚως31-8-2022

ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟΠΙΚΑ  ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ!

        Είναι δρόμος για την ανάπτυξη του νησιού

Α.Για μια ακόμη φορά, βλέπουμε το καταστροφικό αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης βαριών μηχανήματων, (μπουλντόζες και μικρά ερπυστριοφόρα)με αφορμή αυτή την φορά την διαμόρφωση οικοπέδου για την θεμελίωσηνέου κτηρίου στο παραθαλάσσιομέτωπο του σχεδίου πόλεως Μαστιχαρίου. Ξεπερνώντας τα όρια του οικοπέδουαλλά και του σχεδίουπόλεως, δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλες ισοπεδωτικές εκσκαφές και επιχωματώσεις παραθαλάσσιας βλάστησης και ζωής αλλοιώνοντας το τοπίο σε τέτοιαέκταση που δημιουργηθήκαναντιδράσεις από ντόπιους και επισκέπτες-τουρίστες. Είναι ακατανόητο μέγεθος και χαρακτήρα των επεμβάσεων το βλέπουμε στις φωτογραφίες. Τηλεφωνήματα αγανάκτησης διαμαρτυρίας, με συστάσεις να κάνουμε καταγγελίες και παρεμβάσεις. Θα περιοριστούμε στην δημοσιοποίηση του προβλήματος.Το κύριο πρόβλημα δεν είναι ο κολασμός του ιδιώτη, αλλά η διαπιστωμένη αδυναμία της δημόσιας διοίκησης να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον και την δημόσια ιδιοκτησία και σε τοπικό πολιτικό επίπεδο η απουσία δημοτικής πολιτικής και κατ’ επέκταση τοπικήςσυνείδησηςπροστασίας του ιδιαίτερου φυσικού τοπίου της περιοχής. Τον πρώτο λόγο έχουν οι κάτοικοι του  και της Κοινότητας Αντιμάχειας αλλά οπρόεδρος και το κοινοτικό συμβούλιο θα έπρεπε να έχουν κάνουνπαρέμβαση την προηγουμένηφορά, πριν ένα χρόνο περίπου που έγινεπαρόμοιακαταστροφικήενέργεια σε απόσταση αναπνοής από την σημερινή. Αντί αυτού και τότε και τώρα η τοπική αρχή είναι απούσα, για να μην πούμε ότι …σιωπά σκοπίμως. Εδώ η σιωπή δεν είναι χρυσός, δημιουργεί προβλήματα.

Β.Το σύννομο η όχι αυτών των επεμβάσεων θα το κρίνουν υπηρεσίες.

Aν­να Στρού­λια : H Ξέ­νη

 

planodion Αὔγ. 30 ΝΑ ΠΡΩΙ ξύ­πνη­σα καὶ δὲν θυ­μό­μουν τί­πο­τα. Εἶ­χα μό­λις ἀ­νοί­ξει τὰ μά­τια μου, καὶ πρὶν προ­λά­βω ν’ ἀ­να­ρω­τη­θῶ ποι­ό εἶ­ναι τὸ ἄ­γνω­στο δω­μά­τιο καὶ πῶς βρέ­θη­κα ἐ­κεῖ, ἡ πόρ­τα ἄ­νοι­ξε καὶ μπῆ­κε φου­ρι­ό­ζα μιὰ ἀ­να­μαλ­λι­α­σμέ­νη Κυ­ρί­α —τὰ ροῦ­χα της ἦ­ταν ἔ­τσι βαλ­μέ­να ποὺ δὲν κα­τα­λά­βαι­νες ἂν μ’ αὐ­τὰ εἶ­χε κοι­μη­θεῖ ἢ ἦ­ταν ντυ­μέ­νη γιὰ ἔ­ξω— ἡ ὁ­ποί­α, μὲ ἐκ­πλη­κτι­κὴ βε­βαι­ό­τη­τα, μοῦ εἶ­πε νευ­ρι­α­σμέ­να: «Σή­κω γρή­γο­ρα, Ἄν­να! Τί κά­νεις; Θ’ ἀρ­γή­σεις.»         Πρὶν προ­λά­βω κὰν ν’ ἀν­τι­δρά­σω, εἶ­χε βρον­τή­ξει τὴν πόρ­τα πί­σω της κι εἶ­χε ἐ­ξα­φα­νι­στεῖ, ἐ­γὼ ὅ­μως εἶ­χα ἤ­δη λά­βει τὴν πρώ­τη πλη­ρο­φο­ρί­α γιὰ τὸ ἄ­το­μό μου, ὅ­τι δη­λα­δὴ μὲ λέ­νε Ἄν­να, καὶ ὅ­τι γιὰ κά­ποι­ο λό­γο πρέ­πει νὰ βια­στῶ. Αὐ­τὸ τὸ δεύ­τε­ρο μοῦ δη­μι­ούρ­γη­σε μιὰ κά­ποι­α δυ­σφο­ρί­α. Θὰ προ­τι­μοῦ­σα νὰ εἶ­χα τὸν χρό­νο νὰ πε­ρι­ερ­γα­στῶ τὸ δω­μά­τιο.         Ἔ­τσι ὅ­πως ἦρ­θαν τὰ πράγ­μα­τα, δὲν εἶ­χα χρό­νο γιὰ πολ­λὰ-πολ­λά. Ση­κώ­θη­κα γρή­γο­ρα, ἔ­ρι­ξα μιὰ κλε­φτὴ μα­τιὰ στὸν κα­θρέ­φτη, κι ἄ­νοι­ξα τὴ ντου­λά­πα γιὰ νὰ ντυ­θῶ. Φό­ρε­σα μιὰ μπλού­ζα κι ἕ­να παν­τε­λό­νι, πῆ­ρα καὶ ἕ­να παλ­τὸ κι ἄ­νοι­ξα τὴν πόρ­τα.         Πρὶν ἀ­κό­μη προ­λά­βω νὰ φτά­σω στὸ κε­φα­λό­σκα­λο, ἡ ἴ­δια Κυ­ρί­α πε­τά­χτη­κε ἀ­π’ τ’ ἀ­ρι­στε­ρὰ καί, πάν­το­τε φου­ρι­ό­ζα, δί­χως στιγ­μὴ νὰ στα­μα­τή­σει, μοῦ φώ­να­ξε: «Τί νὰ σοῦ ἔ­χω γιὰ με­ση­μέ­ρι; Καὶ μὴ δι­α­νο­η­θεῖς νὰ κά­τσεις μὲ τὶς ὧ­ρες, ὁ για­τρὸς τὸ εἶ­πε: Πρέ­πει νὰ ξε­κου­ρά­ζε­σαι.» Ἡ φω­νή της ἐρ­χό­ταν ἀ­π’ τὰ δε­ξιά μου τώ­ρα.

Το φθινοπωρινό Smile Bazaar από «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

  

● Έως -70% σε μία τεράστια συλλογή από μοναδικά επώνυμα brands

● Από 3 έως 18 Σεπτεμβρίου 2022

 

Με μεγάλη χαρά, για μία ακόμη χρονιά, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» προσκαλεί μικρούς και μεγάλους στο φθινοπωρινό Smile Bazaar, το οποίο θα πραγματοποιηθεί από 3 έως 18 Σεπτεμβρίου 2022, με δωρεάν είσοδο, στους χώρους του Οργανισμού, Γαρυττού 80, Αγία Παρασκευή, 5ος όροφος (πλησίον μετρό Αγ. Παρασκευής).

Στο Bazaar θα βρείτε σε πολύ χαμηλές τιμές (έως -70%!) μία τεράστια συλλογή από μοναδικά επώνυμα ρούχα, υπέροχα brands σε ανδρικά, γυναικεία και παιδικά ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ παιχνίδια και σχολικά είδη.

Καθημερινά το bazaar θα λειτουργεί από τις 10:00π.μ. έως τις 7:00μ.μ. και το Σαββατοκύριακο από τις 11:00π.μ. έως τις 8:00μ.μ.

Και μην ξεχνάτε: όλα τα έσοδα από το Smile Bazaar θα ενισχύσουν το πολύπλευρο έργο και τις εξειδικευμένες και ολιστικές δράσεις του Οργανισμού δίπλα σε κάθε ευάλωτο παιδί και την οικογένειά του που βρίσκονται σε ανάγκη ή κίνδυνο.

Εθνική πολιτική για την ενέργεια ΤΩΡΑ!

 

 

Την ενεργειακή πολιτική στη χώρα μας και τις τιμές στην ηλεκτρική ενέργεια την καθορίζει το ολιγοπώλιο/καρτέλ των παραγωγών και των παρόχων μέσω των τριών χρηματιστηρίων:

-          του χρηματιστηρίου του φυσικού αερίου στο Άμστερνταμ,

-          του χρηματιστηρίου ενέργειας και

-          του χρηματιστηρίου των ρύπων.

Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

 

Η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να τους επιδοτεί - με το πρόσχημα ότι επιδοτεί τον καταναλωτή- και μάλιστα με χρήματα από το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης, από τους πλειστηριασμούς δηλαδή δικαιωμάτων των εκπομπών ρύπων και τους λογαριασμούς του ρεύματος.Χρήματα που ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών με περισσή άνεση χαρακτηρίζει «δημοσιονομικό χώρο»! Σε τελική ανάλυση τα χρήματα αυτά προορίζονταν για επενδύσεις που θα απέδιδαν μακροχρόνια στην κατεύθυνση της μείωσης της κατανάλωσης, αλλά και στην ποιοτική βελτίωση του ενεργειακού μίγματος της χώρας∙ και όχι για την «άπαξ»επιδότηση των παρόχων.

 

Υπόψη ότι σήμερα στη χώρα μας το 36% περίπου της ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από φυσικό αέριο – και είναι το 1% της ευρωπαικής κατανάλωσης φυσικού αερίου. Όλο το υπόλοιπο 64% - ΑΠΕ, υδροηλεκτρικά, λιγνίτης -απολαμβάνει τιμές ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, σύμφωνα με το targetmodel του Χατζηδάκη. Το 15% δε περίπου αυτής της επιδοτούμενης παραγωγής εξάγεται στις διασυνδεδεμένες χώρες, με εμπορικούς όρους εννοείται! που σημαίνει δεν παράγεται για τις ανάγκες της εσωτερικής κατανάλωσης, για τις ανάγκες της χώρας (στοιχεία του ΑΔΜΗΕ στο iptoAnalytics).

 

Από την άλλη δεν μπορεί παρά να νιώθει κανείςτουλάχιστον αμήχανα και σύγχυση,όταν βλέπει να πανηγυρίζουν αρμόδιοι παράγοντες για τα έργα που αναφέρονται στην προώθηση του φυσικού αερίου. Αυτή την περίοδο, που όλοι ισχυρίζονται ότι η τιμή του εκτοξεύεται στα ύψη και ότι η προμήθεια του από τη Ρωσία είναι προβληματική και αβέβαιη, συνεχίζονται με αμείωτορυθμό τα έργα κατασκευής και επέκτασης των δικτύων στις πόλεις, η κατασκευήνέων εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριοκαι άλλα επιδοτούμενα έργα προώθησης του φυσικού αερίου. Σίγουρα κάτι έχουν στο μυαλό τους. Μάλλον θέλουν να αυξήσουν κι άλλο τα «ουρανοκατέβατα» κέρδη του καρτέλ της ηλεκτροπαραγωγής, τώρα στην αναμπουμπούλα με την εργαλειοποίηση του πολέμου.

 

Οφείλουν να πουν ποιο είναι το πρόγραμμα τους για το μέλλον της Οίτης!

 

 

Κάποιες αλήθειες πρέπει να λέγονται: Οι βουλευτές των δύο νομών της Φθιώτιδας και της Φωκίδας - εκτός από τον κ Σαρακιώτη του ΣΥΡΙΖΑ που από την αρχή στήριξε τον αγώνα και ελπίζω να μην το κάνει μόνο ως αντιπολίτευση - και παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της τοπικής κοινωνίας, τοποθετούνται υπέρ της εγκατάστασης των πέντε (5) Αιολικών Σταθμών στην Οίτη, θέλουν τις ανεμογεννήτριες στην Οίτη!

 

Η Αυτοδιοίκηση από την άλλη δείχνει να πορεύεται στην κόψη του ξυραφιού. Ναι, είναι κατά της εγκατάστασης στο βαθμό που δεν συγκρούεται με την κεντρική εξουσία και την κυβέρνηση. Οι δύο δήμοι Λαμίας και Δελφών, τη στιγμή που ο ρόλος τους είναι ρόλος παρατηρητή, ούτε καν γνωμοδοτικός, ποτέ δεν έβαλαν πολιτικά το θέμα στους βουλευτές, στα κόμματα και στην κυβέρνηση. Στην Περιφέρεια, τη στιγμή που ο ρόλος τους είναι γνωμοδοτικός, πήραν αρνητική απόφαση στην Επιτροπή Περιβάλλοντος με θετική όμως την εισήγηση της Υπηρεσίας, γνωρίζοντας ότι στο Περιφερειακό Συμβούλιο Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΠΕΣΠΑ) λαμβάνεται υπόψη μόνο η εισήγηση της Υπηρεσίας.

 

Το ζήτημα για την λειτουργία των Βιομηχανικών Αιολικών Εγκαταστάσεων και την τοποθέτηση των ανεμογεννητριών στην Οίτη, στα 2.000 μ υψόμετρο, δεν είναι μόνο νομικό. Είναι κυρίως πολιτικό. Το νομικό πλαίσιο, το ξέρουμε, είναι κατασκευασμένο στα μέτρα τους και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των φερόμενων επενδυτών. Πρέπει όμως να πουν πώς εξασφαλίζεται, αν εξασφαλίζεται, η βιοποικιλότητα και το ορεινό τοπίο του βουνού, πώς θα ζήσουν, αν πρέπει να ζήσουν τελικά, όσοι κάτοικοι έχουν κάνει επιλογή τους να συνεχίσουν τη ζωή τους στις 25 κοινότητες της Οίτης και έχουν επενδύσει τα όνειρά τους σε παραγωγικές δραστηριότητες στα χωριά αυτά στα πλαίσια του ήπιου ορεινού τουρισμού. Το ξέρουν ότι κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει στον τουρισμό σε μια χαρακτηρισμένη «βιομηχανική περιοχή». Ούτε μπορεί να εγκριθούν προγράμματα, που δεν είναι συμβατά με τον χαρακτήρα της περιοχής…

 

Τζόνσον και σια

 

του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 27/8/22

Ο Μπόρις Τζόνσον διακρίθηκε καταρχήν στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου μπόρεσε  να αντιμετωπίσει ένα σχετικά σεβάσμιο  αντίπαλό του  σε δύο συνεχείς αναμετρήσεις .  Τώρα  κινείται με την οπισθέλκουσα, παρά το γεγονός ότι στο χώρο των συντηρητικών συγκεντρώνει σύμφωνα με μια σφυγμομέτρηση το 49% των ψήφων.  Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσεις τον Τζόνσον  ως απερχόμενο αφής στιγμής μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι επερχόμενος, κι ας μιλάνε  οι εργατικοί  για τις τελευταίες μέρες του  ως ένα μεγάλο πάρτι.….

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν εις Αγγλίας  ο  Τζόνσον διαλέγει να κάνει τις υπ’ αριθμόν 2 διακοπές του εις την Νότια Εύβοια και δη στην Κάρυστο , προφανώς έχοντας τις πληροφορίες του για το μέρος. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι γνωρίζει τον «επιχειρηματία της νύχτας» (παρουσιαστή νυχτερινής εκπομπής) Κώστα Μυλωνά, όπως επίσης τον Δήμαρχο Ραβιόλο. Οι καλές γλώσσες λένε ότι στον κύριο Ραβιόλο εξέφρασε την ικανοποίησή του για το κατατεθειμένο έργο, αλλά οι  κακές  γλώσσες έχουν να πουν πολλά : Πίσω από τα έργα ευπρεπεισμού, ασφαλτόστρωσης πόλης και περιχώρων, πίσω από τη θαυμάσια καρδιά που κοσμεί  το λιμάνι, κρύβονται οι αποδόσεις των  αιολικών έργων , που καταξεσχίζουν τα βουνά και αλώνουν άπαξ δια παντός την γραφικότητα , την οποία  δεν βλέπει ο κύριος Τζόνσον. Τα έργα  στη πόλη και στον περίγυρό της γίνονται, για να  καλυφθεί το συνολικό  κακοφόρμισμα του χώρου, οι βολές που δίνονται στη κτηνοτροφία , στη μελισσοκομία,  στα σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος , στους ορειβάτες , στους ποδηλάτες.

Ου παντός πλειν ες Μύκονον

 

του Γιάννη Σχίζα

Ποντίκι , 25.8.22

Στην αρχαιότητα  η Κόρινθος κατείχε εξέχουσα θέση μεταξύ των ελληνικών χώρων ψυχαγωγίας. Ήταν περίφημη  από κάθε άποψη διασκέδασης, έφερνε  τους καλλίτερους σεφ της εποχής με τα καλλίτερα φαγητά, ενώ από την άποψη  του αγοραίου έρωτα η πόλη   ήταν μια διασημότητα που προσείλκυε τους πλέον ματσωμένους πελάτες ,  έτσι ώστε να υπαγορεύει στη κοινή γνώμη της αρχαιότητας  το γνωμικό "ου παντός  πλειν ες Κόρινθον" - δεν μπορεί ο καθένας να πλεύσει στην Κόρινθο....

Σήμερα  φαίνεται ότι η Μύκονος κατέχει τα πρωτεία της ψυχαγωγίας, ελαφρώς διαφ οροποιημένα  από την εποχή που ήταν γνωστή για την ομοφυλόφιλη κοινότητά της. Το νησί έχει ξεπεράσει προ πολλού την Ύδρα , που έγινε  γνωστή τη δεκαετία του 50 με τη Σοφία Λώρεν και "Το παιδί και το δελφίνι". Σήμερα ο κάθε  πλούσιος πηγαίνει στη Μύκονο για μια  ακαλαίσθητη επίδειξη της οικονομικής του επιφάνειας, πληρώνοντας λογαριασμούς  που μόνο στην φαντασία  των "κοινών" ανθρώπων θα μπορούσαν να πληρωθούν . Οι υπόλοιποι  άνθρωποι  ούτε για αστείο δεν διανοούνται να περάσουν από τα sic μαγαζιά των εχόντων και κατεχόντων:  Σε τέτοιους χώρους, είναι αμφίβολο το κατά πόσο μπορεί στοιχειωδώς "να τη βγάλουν" οι άνθρωποι των κατώτερων τάξεων και να συντηρήσουν , εφ' όσον είναι εργαζόμενοι στο τομέα της αναψυχής, το κεφάλαιο που πετυχαίνουν να συγκροτήσουν  στη διάρκεια των 3-4 μηνών του καλοκαιριού. Μια φίλη καθηγήτρια μου έλεγε  μάλιστα ότι είναι αδύνατο να βγεις έστω και μια βόλτα, όταν ο καφές σε καφετέρια  κοστίζει 10 ευρώ.

Πι­ὲρ Μπεν­τε­κούρ (Pierre Bettencourt): Πυγολαμπίδες

 

planodion Αὔγ. 25 ΙΑ ΦΩΤΙΣΜΟ χρη­σι­μο­ποι­ῶ μό­νο πυ­γο­λαμ­πί­δες. Ἔ­χω εἰ­δι­κευ­μέ­νους ὑ­πη­ρέ­τες ποὺ τὶς μα­ζεύ­ουν, μό­λις νυ­χτώ­σει, καὶ στρῶ­νουν μ’ αὐ­τὲς τοὺς τοί­χους τοῦ σπι­τιοῦ μου.             Φῶς ἁ­πα­λό, ἐ­λα­φρὰ πρα­σι­νω­πό, λί­γο τρε­μου­λια­στό, ποὺ μπο­ρῶ στὴ λάμ­ψη του νὰ ξα­να­δι­α­βά­σω —μαν­τεύ­ον­τάς τα— τὰ ἀ­γα­πη­μέ­να μου βι­βλί­α καὶ νὰ σφί­ξω στὴν ἀγ­κα­λιά μου αὐ­τὴ τὴ γυ­ναί­κα, ποὺ δὲν θὰ γί­νει δι­κή μου πο­τέ.

Π. Ένιγουεϊ The (wo)man who disappeared

planodion Ἰούλ. 26 ΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ τὴν ἔ­ψη­νε κα­θημε­ρι­νὰ (μὲ γλυκό­λο­γα, λου­λού­δια, ποι­ή­μα­τα, ἀ­κρι­βὰ ἑ­στι­α­τό­ρι­α, τὰ ξέ­ρε­τε..) Καὶ ὅ­ταν τοῦ ἔ­κα­τσε, τὴν ἑ­πο­μένη, ἐ­ξα­φα­νί­στη­κε. Δι­καίως.

3ο Θερινό Πανεπιστήμιο Αειφόρου Ελληνικού Σχολείου: Εξασφαλίζοντας μαζί ένα βιώσιμο αύριο

 

 

Τετάρτη, 24 Αυγούστου 2022

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) σε μια ιδιαίτερη, επετειακή χρονιά για τα 50 χρόνια συνεχούς δράσης της, προσκαλεί, για τρίτη χρονιά, εκπαιδευτικούς, στελέχη εκπαίδευσης της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εκπαιδευτές ενηλίκων, εργαζόμενους σε φορείς που ασχολούνται με την αειφορία, φοιτητές, καθώς και κάθε πολίτη που επιθυμεί να διευρύνει τους ορίζοντες και τις γνώσεις του να συμμετάσχουν στο Θερινό Πανεπιστήμιο Αειφόρου Ελληνικού Σχολείου που θα πραγματοποιηθεί στις Σπέτσες από 25 έως 27 Αυγούστου 2022.

 

Γκαμπριὲλ Γκαρσία Μάρκες (Gabriel García Márquez) Τὰ πέν­τε πιὸ ὡ­ραῖ­α μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα τοῦ κό­σμου (1/5) (Los cinco cuentos cortos más bellos del mundo) [Ι. Ἕ­να παι­δά­κι γύ­ρω στὰ πέν­τε...] [Ι. Un niño de unos cinco años...] ΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ γύ­ρω στὰ πέν­τε, ποὺ εἶ­χε χά­σει τὴν μη­τέ­ρ

 

planodion Αὔγ. 21 ΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ γύ­ρω στὰ πέν­τε, ποὺ εἶ­χε χά­σει τὴν μη­τέ­ρα του ἀ­νά­με­σα στὸ πλῆ­θος ἑ­νὸς πα­νη­γυ­ριοῦ, πλη­σιά­ζει ἕ­ναν ἀ­στυ­νο­μι­κὸ καὶ τὸν ρω­τᾶ: «Μή­πως εἴ­δα­τε μιὰ κυ­ρί­α νὰ περ­πα­τά­ει χω­ρὶς ἕ­να παι­δά­κι σὰν ἐ­μέ­να;» Πη­γή: ἀ­πὸ τὴν ἱ­στο­σε­λί­δα Ciudad Seva, Casa digital del escritor Luis López Nieves:

Βε­νε­τί­α Κου­τσοῦ : Κα­πέ­λο με­λὸν στὸν Ση­κουά­να

 

planodion Αὔγ. 23  ΕΜΜΟΝΗ ΜΟΥ μὲ τὸν Ρίλ­κε ξε­κί­νη­σε ἕ­να τυ­χαῖ­ο πρω­ὶ πρὶν χρό­νια. Τὴν ἴ­δια στιγ­μὴ συ­νει­δη­το­ποί­η­σα ὅ­τι ἀ­πὸ πάν­τα, ὁ κό­σμος μου πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται στὸ τε­τρά­γω­νο ποὺ σχη­μα­τί­ζουν ἡ ὁ­δὸς Μὸνζ μὲ τὶς λε­ω­φό­ρους Σὲν Ζερ­μαίν, Ρα­σπά­ιγ καὶ Μον­παρ­νάς. Τὸ πάν­τα εἶ­ναι τὸ τώ­ρα. Πάν­τα καὶ τώ­ρα ἀ­νε­βαί­νω τὸ πλα­κό­στρω­τό τῆς Μου­φτὰρ σχε­δὸν πα­τών­τας πά­νω στὰ χτε­σι­νά μου βή­μα­τα. Πά­νω τους μπο­ρῶ νὰ πι­σω­πα­τή­σω μὲ τὴν ἴ­δια ἀ­κρί­βεια. Στὴν ἀ­νά­μνη­ση τῆς παι­δι­κῆς μου εἰ­κό­νας, εἶ­μαι ἀ­πα­ράλ­λα­χτος μὲ τώ­ρα, ὅ­πως καὶ ἡ εἰ­κό­να τοῦ Πα­ρι­σιοῦ. Φο­ρῶ τὸ ἴ­διο κα­φὲ παλ­τὸ καὶ τὸ ἴ­διο μπε­ρέ. Τὸ νὰ εἶ­σαι μιὰ κα­ρι­κα­τού­ρα θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ ση­μαί­νει κά­τι γιὰ κά­ποι­ον, ἕ­ναν καλ­λι­τέ­χνη ἄς ποῦ­με, ἢ καὶ τί­πο­τε.         Ὁ Πι­ὲρ εἶ­ναι ἕ­να μο­νό­χνο­το ἀ­γό­ρι μὲ κα­φὲ παλ­του­δά­κι ποὺ δι­α­βά­ζει δια­ρκῶς τὸ ἴ­διο βι­βλί­ο· γρά­φει στὸ ἡ­με­ρο­λό­γιο τοῦ πα­τέ­ρα μου. Θὰ γί­νει μᾶλ­λον κα­θη­γη­τής. Εἶ­μαι ἐγ­κλω­βι­σμέ­νος στὴν εἰ­κό­να μου ἀ­πὸ πάν­τα. Ὅ­λη ἡ δρά­ση τῆς ζω­ῆς μου δι­α­δρα­μα­τί­ζε­ται μὲ αὐ­τὴ τὴν ἴ­δια ὄ­ψη. Πῶς ὅ­μως ἀλ­λά­ζει ἡ ὄ­ψη κά­ποι­ου ὅ­ταν αὐ­τὸ ποὺ κου­βα­λά­ει μέ­σα του πα­ρα­μέ­νει ἀ­ναλ­λοί­ω­το μὲ ἀ­κρί­βεια χη­μι­κῆς ἕ­νω­σης;

Το καλοκαιράκι

 

του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 22.8.22

Δεν θα το λέγαμε με το υποκοριστικό του, αν δεν ήταν τόσο σπουδαία εποχή, ιδιαίτερα στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη:  Γιατί είναι ο καιρός  της ραστώνης, της χαλάρωσης, κι ακόμη των σχεδίων που εκπονούνται ή απλώς  ανασχεδιάζονται. Το καλοκαίρι είναι ο  καιρός της αισθητικής, της αναζήτησης σωμάτων και τοπίων,  με ένα φεγγάρι πολλές φορές μαγικό, με κάτι ουρανούς που σε καθηλώνουν : Είτε είσαι ερωτευμένος είτε  όχι . Ο Κωστής Παλαμάς λέει στο "Καλοκαίρι" του, "οι ερωτεμένοι λειτουργοί και τα φιλιά τροπάρια”, βάζοντας μια  θρησκευτική παράσταση με τους ερωτευμένους να παίζουν τους  παπάδες.

 

Βέβαια η εικόνα του καλού  Καλοκαιριού συγκρούεται με την  εικόνα του κακού, όπως αυτή παίρνει ανάπτυξη με τη κακοκαιρία και τα  χιόνια και ειδικά  με τα  «Χιόνια στο καμπαναριό», καθώς  και τα άλλα συμπαρομαρτούντα της ελληνικής παράδοσης  . Κάπου υπάρχουν αντίπαλες εικόνες, αλλά σαν του καλοκαιριού καμιά- αυτή παραμένει  κυρίαρχη πάνω στο ίδιο μας το σώμα: το καλοκαίρι της  θάλασσας με τα υπέροχα νησιά μας,  το καλοκαίρι των βουνών με τα ανταμώματα και την εγκαρδιότητά τους, που  στολίζουν  το χρόνο. Κάτι ήξερε  ο Μπόρις Τζόνσον, που  επισκέφθηκε παραλιακές περιοχές στη Κάρυστο και εθεάθη ψωνίζων στη Νέα Μάκρη. Αλλά από όλες τις διασημότητες   που επισκέφθηκαν  το  Αιγαίο  πέλαγος ( άς κάνουμε ακόμη χρήση του όρου, το μέλλον αόρατο...)δεν πρόκειται να ξεχάσω τον  πατέρα  Μπους , τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ,  που επισκέφθηκε τα ελληνικά νησιά.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

 

Του Γιάννη Σχίζα

Ποντίκι 18.8.22

Η Ελληνική Γλώσσα  είναι καταδικασμένη να υφίσταται διαρκώς τραυματισμούς -πχ η έξωσή της από διάφορους τίτλους καταστημάτων... Είναι  καταδικασμένη να "υπερχρεώνεται" με τα δάνεια που παίρνει από τις ξένες γλώσσες, γι αυτό ακριβώς  η «Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας»  αναλαμβάνει να υπενθυμίσει προς όλους πόσο σημαντική είναι η γλώσσα που ομιλείται επί 4000 χρόνια για την επιστήμη, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, τη θρησκεία και άλλα τινά. Λόγου χάρη για  το διάστημα :   Όπως μας πληροφορεί ο  Θανάσης Οικονόμου, που υπηρέτησε μέχρι πρόσφατα τη ΝΑΣΑ, οι ονομασίες «Τέμπη», «Άγραφα» , «Καλαμπάκα», "Καλάβρυτα"," Λασίθι"  κλπ. δόθηκαν σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη Άρη, ύστερα από δική του πρόταση ! Το «ΟΧΙ» που σημειώθηκε στους χάρτες  μοιράστηκε στην ομάδα της NASA με την υποσημείωση ότι… «28 October is Οchi day in Greece!» (η 28η Οκτωβρίου είναι η ημέρα του ΟΧΙ στην Ελλάδα!), ενώ σε κάποια σημεία του μεγάλου κρατήρα «Ερεβος» δόθηκαν και άλλα ονόματα ελληνικών πόλεων ή οροσειρών. Ποιά είναι η λειτουργικότητα αυτών των όρων ;«Η ονοματοδοσία περιοχών μάς βοήθησε να καταλαβαίνουμε μεταξύ μας για τι συζητάμε» λέει ο Θανάσης Οικονόμου!  Στον ίδιο πλανήτη η υψηλότερη κορυφή  στο πλανητικό μας σύστημα που φτάνει τα 21 χιλιόμετρα (2 φορές το Έβερεστ!) έχει ονομαστεί «Όλυμπος» (Olympus Mons).

ΟΛΟΙ ΠΛΗΝ ΤΟΥΡΚΩΝ !

Μικρές νησίδες του Αιγαίου

 

Οι μικρές νησίδες του Αιγαίου είναι μικρά διαμάντια που παλαιότερα έλαμψαν ως κύτταρα πολιτισμού και πρότυπα αυτάρκειας. Σήμερα, έπειτα από την πλήρη απαξίωσή τους και καθώς αγνοούμε την ιστορία τους (που ποτέ δεν μπήκαμε στον κόπο να αναζητήσουμε), είναι ευάλωτα όχι μόνο σε εξωτερικές απειλές, αλλά και στους επενδυτές της συμφοράς.

 

Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτές οι μικρές ακατοίκητες πλέον νησίδες, όπου στις μέρες μας μετά βίας επιβιώνουν λίγοι θάμνοι, για πολλούς αιώνες όχι μόνο κατοικούνταν, αλλά εκεί παρήγαγαν και εμπορευόντουσαν τυροκομικά προϊόντα, κρέας, σιτηρά (όπως η φημισμένη φάβα του Αιγαίου) και άλλα. Στις μέρες μας που με τόσα σύγχρονα μέσα δυσκολευόμαστε να επιβιώσουμε ακόμα και στα πιο παραγωγικά και γόνιμα οικοσυστήματα, οι παραδοσιακές μορφές διαχείρισης που επί αιώνες ακολουθούσαν οι τοπικές κοινωνίες του Αιγαίου, αποτελούν αντικείμενο διεθνούς επιστημονικής έρευνας, ανεκτίμητης αξίας. Στο πλαίσιο της συνεργασίας του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος με την Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τορόντο (John H. Daniels Faculty of Architecture, Landscape and Design) αναπτύσσουμε τη δράση «Αποτύπωση του ανθρωπογενούς και φυσικού τοπίου και της οικολογικής ταυτότητας των μικρών νησίδων του Αιγαίου». Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να προλάβουμε τους λίγους επιζώντες που έχουν βιώματα και μπορούν να μας μεταδώσουν κάποιες από αυτές τις τόσο χρήσιμες και τόσο επίκαιρες πληροφορίες. Αντικείμενο μελέτης είναι η ιστορία και σταδιακή μεταμόρφωση του κάθε τόπου με βάση τοπικές μαρτυρίες και αφηγήσεις, καθώς και η οικολογική ταυτότητα της κάθε νησίδας σε σχέση με τα διάφορα είδη που τις κατοικούν και τις επιπτώσεις της εντατικής κτηνοτροφίας. Κατά τη διάρκεια της έρευνας με τη χρήση ειδικών drone και σε συνδυασμό με επιτόπια καταγραφή, γίνεται αποτύπωση του ανθρωπογενούς και φυσικού τοπίου (κτίρια, κατασκευές, ξερολιθιές, υποδομές διαχείρισης υδάτων, καλλιέργειες, παραδοσιακές οικοδομικές λεπτομέρειες και τεχνικές κατασκευής). Ο σκοπός της κοινής δράσης του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος» και της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, για την οποία θα εργαστούμε εντατικά τους επόμενους μήνες, είναι όχι μόνο να αντλήσουμε γνώση, αλλά και να εξάγουμε τη γνώση και την κατανόηση των σοφών πρακτικών διαχείρισης, με βάση τις οποίες επιβίωσαν οι κοινωνίες επί χιλιάδες χρόνια στα μικρά νησιά του Αιγαίου, με υποδειγματική αυτάρκεια.

 

 

Για το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος Θοδωρής Τσιμπίδης t.tsimpidis@archipelago.gr