Ευάγγελου Αρεταίου : Σαν άμμος που χάνεται

Οι εκδόσεις της Εστίας και Little Tree Books & Coffee (Καβαλλότι 2, Αθήνα) σας προσκαλούν την Πέμπτη 7 Μαρτίου, στις 19:00, στην παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Αρεταίου

Σαν άμμος που χάνεται

Στιγμές από τη ζωή δεκαέξι γυναικών

Διηγήματα 

Ομιλητές

Κατερίνα Δασκαλάκη

Δημοσιογράφος-συγγραφέας

Ηλίας Μαγκλίνης

Δημοσιογράφος-συγγραφέας 

και ο συγγραφέας

 

«Όλες αυτές τις γυναίκες τις έχω γνωρίσει. Με διαφορετικά ονόματα, αλλά σ’ αυτές τις συγκυρίες. Με κάποιες διασταυρωθήκαμε για λίγο στις περιπλανήσεις μου, με άλλες συνδεόμαστε για χρόνια. Τις θαύμασα για την αστείρευτη δύναμή τους, τη δίχως τέλος αντοχή τους, την ικανότητά τους να παλεύουν, η καθεμιά με τον τρόπο της, και να πιστεύουν σε κάτι ευγενικό.

Αγγλική αποικιακή αρχιτεκτονική στα τέλη του 19ου αιώνα: Το Αγροτοβιομηχανικό και Οικιστικό Συγκρότημα στην Αλίαρτο Βοιωτίας

της Ιφιγένειας Ψαρρά, αρχιτέκτων Το Αγροτοβιομηχανικό Συγκρότημα στην Αλίαρτο Βοιωτίας δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα από την αγγλική εταιρεία Lake Copais Co Ltd, η οποία εγκαταστάθηκε το 1887 στην περιοχή προκειμένου να αποξηράνει τη λίμνη Κωπαΐδα και εν συνεχεία να εκμεταλλευτεί την αποκαλυπτόμενη γη. Τα πρώτα από τα κτίσματα θεμελιώθηκαν το 1887, ωστόσο ο κύριος όγκος τους άρχισε να κτίζεται την περίοδο 1905-1914. Το 1953, η αγγλική εταιρεία πούλησε στο ελληνικό κράτος την αποξηραμένη έκταση και τις εγκαταστάσεις της. Σήμερα το αγροτοβιομηχανικό συγκρότημα ανήκει στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κηρύχθηκε διατηρητέο, καθώς σε συνδυασμό με τα υδραυλικά-τεχνικά έργα και την αρχιτεκτονική τοπίου, χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη αισθητική και ιστορική αξία. Το συγκρότημα (εικ.1) αποτελείτο από στάβλους, εκκοκκιστήριο, αποθήκες, μηχανουργείο (εικ. 2), ξυλουργείο, υδρόμυλους, ριζόμυλο, καθαριστήριο και συσκευαστήριο προϊόντων, καθώς και το διοικητικό-οικιστικό συγκρότημα των "Κήπων", το οποίο περιέλαμβανε το κτήριο διοίκησης και τις κατοικίες των υψηλόβαθμων στελεχών και υπαλλήλων της εταιρείας. Επιπλέον, υπήρχαν συγκροτήματα εργατικών κατοικιών σε συγκεκριμένες περιοχές της Αλιάρτου.

ΝΤΟΝ ΝΤΕΛΙΛΛΟ : ZERO K

(ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ

Ήταν εξηνταπεντάρης ή λίγο παραπάνω, ο Ρος Λόκχαρτ, με φαρδιές πλάτες και ευκίνητος. Τα μαύρα γυαλιά του ήταν στο γραφείο μπροστά του. Ήμουνα συνηθισμένος να τον συναντώ σε γραφεία εδώ κι εκεί. Αυτό εδώ ήταν αυτοσχέδιο, μερικές οθόνες, πληκτρολόγια και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές γύρω στο δωμάτιο. Ήξερα ότι είχε διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά στην όλη επιχείρηση, σ’ αυτό το εγχείρημα, το αποκαλούμενο Σύγκλιση, και το γραφείο ήταν μια πράξη αβρότητας που του επέτρεπε να διατηρεί την επαφή με το δίκτυο από εταιρείες, οργανισμούς, funds, trusts, ιδρύματα, συνδικάτα, κοινότητες και κλίκες.

«Και η Άρτις…».

«Είναι εντελώς έτοιμη. Χωρίς ίχνος δισταγμού ή δεύτερες σκέψεις».

«Δεν μιλάμε για το πνεύμα και την αιώνια ζωή. Πρόκειται για το σώμα»

«Το σώμα θα καταψυχθεί. Κρυογονική αναστολή», είπε.

«Κι έπειτα, κάποια στιγμή στο μέλλον…»

«Ναι. Θα έρθει η στιγμή που θα υπάρχουν τρόποι να αντιστρέψουμε τις συνθήκες που οδηγούν στο τέλος. Το μυαλό και το σώμα αποκαθίστανται και επαναφέρονται στη ζωή».

«Δεν είναι νέα ιδέα, κάνω λάθος;»

«Δεν είναι νέα ιδέα. Είναι μια ιδέα», είπε, «που τώρα πλησιάζει στην πλήρη πραγματοποίησή της».

“SOS για την Στερεά Ελλάδα από τις βιομηχανικές αιολικές συστοιχίες ”

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία συνέντευξη Τύπου, τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου και ώρα 12:00 το μεσημέρι, στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 3ος όροφος), που οργάνωσαν το Συντονιστικό Αθήνας και συλλογικότητες από Ευρυτανία, Εύβοια, Βοιωτία, Φωκίδα και Φθιώτιδα, με θέμα:

“SOS για την Στερεά Ελλάδα από τις βιομηχανικές αιολικές συστοιχίες και τις ανεξέλεγκτες  και αντιαναπτυξιακές εξορύξεις”

 Σκοπός της συνέντευξης ήταν η ενημέρωση σχετικά με το εθνικό έγκλημα που συντελείται συνολικά στη Στερεά Ελλάδα από τις εγκαταστάσεις βιομηχανικών αιολικών συστοιχιών και τις ανεξέλεγκτες και αντιαναπτυξιακές εξορύξεις με αποτέλεσμα τη μη αναστρέψιμη καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον, τις ανθρώπινες δραστηριότητες (παραγωγικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κ.ά) και  την επιβάρυνση στην υγεία των οργανισμών.

Το Αναθεωρημένο Περιφερειακό Χωροταξικό της Στερεάς Ελλάδας παραδίδει το φυσικό περιβάλλον και τους παραγωγικούς πόρους της Στερεάς Ελλάδας στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, αγνοώντας την βούληση των τοπικών κοινωνιών, παραβιάζοντας συστηματικά και κατ΄εξακολούθηση την ευρωπαϊκή και εθνική περιβαλλοντική νομοθεσία, αφού ΔΕΝ ακυρώνει όλες τις προηγούμενες άδειες παραγωγής και εγκατάστασης.

Να­τά­σα Κε­σμέ­τη : Δι­ο­νυ­σί­ου, Ἑ­λέ­νης καὶ ὅ­λων τῶν διὰ πυ­ρᾶς τε­λει­ω­θέν­των

 

Κι ἂν πιοῦν θο­λὸ νε­ρὸ ξα­να­θυ­μοῦν­ται,

δι­α­βαί­νον­τας λι­βά­δια ἀ­πὸ ἀ­σφο­δεί­λι,

πό­νους πα­λιοὺς ποὺ μέ­σα τους κοι­μοῦν­ται...

ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ τῆς λήθης ἀ­πό­δω­σε: πο­τέ, πο­τὲ μὴ θυ­μη­θοῦν τί­πο­τα ἀ­πὸ τὴ χώ­ρα τῆς κα­τά­ρας ὅ­που γεν­νή­θη­καν καὶ ἔ­ζη­σαν ἀ­νί­δε­οι ὅ­πως οἱ προ­η­γού­με­νοι, ὥ­σπου νὰ λε­η­λα­τη­θεῖ ἐ­πι­τη­δεί­ως τῶν ὀ­στῶν τους καὶ ἡ ἔ­σχα­τη στά­χτη. Πο­τέ, πο­τὲ μὴ θυ­μη­θοῦν κα­νέ­ναν ἀ­π' ὅ­σους παν­τὶ τρό­πω τοὺς δι­έ­φθει­ραν, τοὺς ἐ­ξα­χρεί­ω­σαν καὶ τοὺς ξε­πού­λη­σαν κά­θε στιγ­μή, ὡς καὶ αὐ­τὴν τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου τους.

        Πρῶ­τα τὴ Δι­και­ο­σύ­νη τῆς Λή­θης. Κι ὕ­στε­ρα τά­ξον αὐ­τοὺς σταῖς χλό­αις, σταῖς δρό­σους, σταῖς παν­τοῖ­ες ἀ­να­ψυ­χαῖς ἐν Τό­πω Ἀ­να­ψύ­ξε­ως πά­λι καὶ πά­λι!

Ραφαήλ Μωϋσής : Αληθινά και ανέκδοτα

Ο Ραφαήλ Μωυσής, σχεδόν για μισό αιώνα, βρέθηκε στο «τιμόνι» μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων και ακόμη μεγαλύτερων κρατικών οργανισμών. Στο βιβλίο του «Αληθινά και Ανέκδοτα», περιγράφει με τόλμη, ρεαλισμό αλλά και το χαρακτηριστικό του χιούμορ, διεργασίες του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου, στρατηγικές και τακτικές που σχεδιάστηκαν πίσω από κλειστές πόρτες, σχέδια που εφαρμόστηκαν τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, αλλά και σχέδια που έμειναν στα χαρτιά.

Δηλητηριώδης φιλοξενία Μαυρόγυπα στην Ελλάδα

27.02.2019           Ένας νεαρός Μαυρόγυπας, είδος απειλούμενο με εξαφάνιση, προστέθηκε στη μακρά λίστα των θυμάτων δηλητηρίασης της άγριας ζωής στη χώρα μας. Ο Μαυρόγυπας έφερε την ονομασία «Ostrava» και είχε απελευθερωθεί το καλοκαίρι του 2018 στη Βουλγαρία, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος LIFE «Vultures back to LIFE» (LIFE 14 NAT/BG/649). Οι κινήσεις του πουλιού παρακολουθούνταν στενά από τους επιστήμονες χάρη στον δορυφορικό πομπό που είχε τοποθετηθεί στην πλάτη του:  από τον Νοέμβριο του 2018, αφότου είχε περιπλανηθεί στα Βαλκάνια, επέλεξε να διαχειμάσει στη Νότια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στην περιοχή της Ανατολικής Μάνης. Δυστυχώς, στα μέσα Φεβρουαρίου, ο πομπός έδειξε πως ο γύπας βρισκόταν στο ίδιο σημείο για κάποιες ημέρες, ένδειξη που πιθανότατα σήμαινε ότι ήταν νεκρός. Τον Μαυρόγυπα εντόπισαν μέλη του Περιβαλλοντικού Πολιτιστικού Ομίλου Μάνης (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. Μάνης), κατόπιν υπόδειξης της Βουλγαρικής Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Green Balkans. Πρόκειται για τον δεύτερο Μαυρόγυπα που εντοπίζεται νεκρός στη χώρα μας σε διάστημα μόλις λίγων ημερών.

ΧΑΝΣ ΜΑΓΚΝΟΥΣ ΕΝΤΣΕΝΣΜΠΕΡΓΚΕΡ : ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΑΒΕΝΤΟΥΡΑ ΝΤΟΥΡΟΥΤΙ

(ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΠΥΡΟΣ ΜΟΣΚΟΒΟΥ

Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Το πιο γνωστό έργο του Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ και ένα από τα κλασικότερα βιβλία της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, σε νέα μετάφραση από τον Σπύρου Μοσκόβου. Βασιζόμενος σε προσωπικές μαρτυρίες, απομνημονεύματα και ποικίλα αρχεία της εποχής, ο Εντσενσμπέργκερ ανασυνθέτει το πορτρέτο της εμβληματικής μορφής του αναρχικού κινήματος, του Ισπανού επαναστάτη Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, η ζωή και ο θάνατος του οποίου (Μαδρίτη, 19 Νοεμβρίου 1936), κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, απέκτησαν, προϊόντος του χρόνου και των απαγορεύσεων του φρανκικού καθεστώτος, θρυλικές διαστάσεις. Μια συναρπαστική αφήγηση ανάμεσα στον μύθο και την αλήθεια, ένα εκκρεμές ιστορικής και λογοτεχνικής γραφής που μας μεταφέρει στην καθημερινότητα του Ισπανικού Εμφυλίου (1936-1939), ενός από τα κομβικότερα γεγονότα του 20ού αιώνα

Τα καΐκια που έφτιαχναν οι Έλληνες τεχνίτες

Οι Σαμιώτες φημίζονταν για τη ναυπηγική τους τέχνη.
Σε κάθε σαμιώτικο λιμανάκι, στο Πυθαγόρειο, το Κοκκάρι, το Καρλόβασι, στον όρμο του Μαραθοκάμπου, στον Άγιο Ισίδωρο και σε διάφορα άλλα σημεία του νησιού, υπήρχε και ένας ταρσανάς όπου ναυπηγούνταν τρεχαντήρια, βάρκες και καΐκια.

Κατά τον 19ο αιώνα, τα ξύλινα σκάφη που ναυπηγούνταν στη Σάμο θεωρούνταν ως τα καλύτερα του είδους τους και τα πιο ανθεκτικά, καθώς μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του Αιγαίου.
Το μεγάλου τους ατού ήταν το ξύλο από το περίφημο σαμιώτικο πεύκο που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή τους, το οποίο ήταν ποτισμένο με ρετσίνι και το έκανε ανθεκτικό και ευκολοδούλευτο.
Η μακραίωνη παράδοση της σαμιώτικης τέχνης των ταρσανάδων ξεκίνησε τον 18ο αιώνα από τις αρχαίες «Σάμαινες», τις περίφημες εμπορικές και πολεμικές διήρεις που κυριάρχησαν για ένα αιώνα στο Αιγαίο. Η παράδοση συνεχίστηκε έως την αυγή του ατμόπλοιου.

Περικλή Κοροβέση Tango Bar

Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος και ένα ντουέτο αξιόλογων ηθοποιών (Χρήστος Αυλωνίτης, Κώστας Κονταράτος) μεταφέρουν από 7/3 στη σκηνή του θεάτρου Άβατον την μαύρη κωμωδία του Περικλή Κοροβέση “Tango Bar”. Το βιβλίο του γνωστού συγγραφέα και δημοσιογράφου κυκλοφόρησε το 1988 και η πλοκή του εκτυλίσσεται σ’ ένα μπαρ στο κέντρο της πόλης τη δεκαετία του 1980. Το μπαρ είναι έτοιμο να κλείσει όταν εμφανίζεται ο Λάκης, ένας αποτυχημένος θεατρικός συγγραφέας. Η συζήτησή του με τον Φώντα, ιδιοκτήτη του μπαρ και αποτυχημένο ηθοποιό θα κρατήσει ως τα χαράματα. Οι δυο τους θα τσακωθούν, θ’ αγαπηθούν, θ’ ασκήσουν σκληρή κριτική ο ένας στον άλλο. Η σχέση τους θα περάσει από τρικυμίες, δηλαδή ό,τι ακριβώς συμβαίνει από τότε που ήταν παιδιά. Ό,τι συμβαίνει και τώρα, που είναι ενήλικες, κάθε βράδυ.

Κατρίν Μπεναμού : «Άνα ή το Πανέξυπνο Κορίτσι»

  Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει για 1η φορά στην Ελλάδα, το έργο της Κατρίν Μπεναμού

«Άνα ή το Πανέξυπνο Κορίτσι» σε μετάφραση Άννας Δαμιανίδη – Αθηνάς Κεφαλά και σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά, με την Ιωάννα Γκαβάκου και την Ντέπυ Μαυροπούλου, από τη Δευτέρα 4 Μαρτίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, έως την Τρίτη 28 Μαίου, για 20 μόνο παραστάσεις.

   Το έργο γράφτηκε το 2016, παρουσιάστηκε για πρώτη στο Φεστιβάλ της Avignon, με άριστες κριτικές, την ίδια χρονιά στο Παρίσι, και για πρώτη φορά στην Αθήνα, στον Πολυχώρο VAULT.

Είναι φυσιολογικό να ξεχνάς τη χώρα σου;

Είναι τόσο σημαντικό να είσαι από κάποια χώρα;

Η γειτονιά που ζεις, είναι χώρα;

Η χώρα όπου γεννήθηκα είναι η δική μου χώρα;

Πως αποκαλούμε κάποιον που δε ξέρει ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει;

ΑΝΑ όπως ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΗ

Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας

Συνέντευξη στη Μαρία Ατσελέ

Με τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της θρυλικής ταινίας του 1973 «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» της Λίνα Βερτμίλερ, καταπιάνεται ο Γιάννης Λασπιάς, μ’ έναν πολυπληθή θίασο επί σκηνής και τη μουσική του Νίνο Ρότα να κυριαρχεί στη σουρεαλιστική πληθωρικότητα του έργου. Το «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» είναι ένα ανατρεπτικό και προοδευτικό διαμάντι του παγκόσμιου ρεπερτορίου που θίγει ζητήματα πάντα και παντού επίκαιρα. Είναι ένα ισχυρό μήνυμα για την απειλή του φασισμού ή οποιουδήποτε ολοκληρωτικού καθεστώτος που μιλάει για τη μοίρα όλων αυτών που στάθηκαν αντιμέτωποι σε αυτά ενώ, ταυτόχρονα, αποθεώνει τον έρωτα ως την απόλυτη πηγή ζωής.

Ισορροπεί δεξιοτεχνικά ανάμεσα στην πολιτική τραγωδία και την ανατρεπτική κωμωδία παντρεύοντας τη ζωή με τον έρωτα, τον θάνατο και την ίδια την επανάσταση.

Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης που έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου μιλήσαμε με τον ηθοποιό Βασίλη Αθανασόπουλο που έχει στο βιογραφικό του μια σειρά από ενδιαφέρουσες δουλειές όπως τον Ερωτευμένος Σαίξπηρ, του Lee Hall, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, Ελληνικός Κόσμος (2018), τα Μαθήματα Πολέμου, του Γιάννη Λιγνάδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2018), το Κάζιμιρ και Καρολίνα, του Έντεν φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, ΒIOS (2018), το Θουκυδίδης Δραματικός –Το Θέατρο Του Πολέμου Β’, του Γιάννη Λιγνάδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Παναγόπουλου, Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης (2017). Επίσης έχει συμμετάσχει στο φεστιβάλ του Ινστιτούτου Grotowski, Making Tomorrow’s Theatre στο Wrοclaw, Πολωνία (2016), στην όπερα Ιούλιος Καίσαρας του Φίλιππου Τσαλαχούρη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2015) και μέλος του Studio υπό το μηδέν του Νίκου Καραγέωργου (2014).

---

«Μια Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» έρχεται από τις 21 Φεβρουαρίου στην κεντρική σκηνή του BIOS. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.

ΡΟΫ ΓΙΑΚΟΜΠΣΕΝ : ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ

 (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)  ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ   ΓΛΥΝΙΑΔΑΚΗ

ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΟ MAN BOOKER INTERNATIONAL PRIZE 2017

1913-1928. Η Ίνγκρι Μπαρόυ μεγαλώνει σ' ένα μικρό νησί στα δυτικά της Νορβηγίας, ένα νησί ανάμεσα σε χιλιάδες όμοιά του κατά μήκος της νορβηγικής ακτής. Η ζωή της είναι περιπέτεια, είναι η θάλασσα. Είναι τα ψάρια, οι καταιγίδες, η φτώχεια. Της ανήκουν οι εποχές, τα πουλιά, ο ορίζοντας. Η ζωή στο νησί είναι σκληρή: γεννιέται από το χώμα, ψαρεύεται απ' τα κύματα κι έτσι, σαν μεγαλώσει λίγο, η Ίνγκρι στέλνεται στη στεριά, να εργαστεί για μια από τις πλούσιες οικογένειες της περιοχής. Μαζί με το δικό της ξύπνημα, ξυπνάει κι η Νορβηγία· εισέρχεται σ' ένα νέο, ευρύτερο, πολυπλοκότερο, σύγχρονο κόσμο, ένα κόσμο αναπάντεχο, ιδιότροπο και σκληρό. Κι όταν η τραγωδία τής χτυπάει την πόρτα, η Ίνγκρι καλείται να μάθει όσα οι άλλοι δεν μπορούν να μάθουν πια. Καλείται ν' αγωνιστεί να προστατεύσει το σπίτι που νόμιζε ότι είχε, πια, εγκαταλείψει για πάντα.

To έργο "Σκόπια 14" και η επιστροφή της ιστορίας

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στον κατάλογο¹ της έκθεσης ‘Μέλλον υπό Κατασκευή | Ο Δοξιάδης στα Σκόπια’, η οποία φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς (20/12/18 – 17/2/19). Επαναδημοσιεύεται εδώ με μικρές αλλαγές. 

ΠΗΓΗ  ARCHETYPE.GR
Στις 26 Ιουλίου 1963, ένας καταστροφικός σεισμός 6,9 ρίχτερ ισοπέδωσε την πόλη των Σκοπίων. Ακολούθησε ένα τεράστιο έργο ανοικοδόμησης, το οποίο στην πολεοδομική του κλίμακα πραγματοποιήθηκε μεταξύ άλλων και με τη σχεδιαστική συμβολή του γραφείου Δοξιάδη (Doxiadis Associates). Το κέντρο της πόλης επανασχεδιάστηκε από τον Kenzo Tange, ενώ στην κλίμακα των κτηρίων η πόλη απέκτησε πολλά και εκπληκτικά δείγματα μπρουταλισμού, υπογεγραμμένα από Γιουγκοσλάβους αρχιτέκτονες. Τα Σκόπια συγκέντρωσαν τα μάτια των αρχιτεκτόνων και των πολεοδόμων όλου του κόσμου, και για όσο κράτησε η ανοικοδόμηση αποτέλεσαν πεδίο συνεργασίας και συνάντησης πολιτικών και ειδικών από τα αντίπαλα στρατόπεδα του Ψυχρού Πολέμου. Μέχρι και πριν δέκα χρόνια, αυτή η κληρονομιά του σοσιαλισμού κυριαρχούσε στην πόλη, προκαλώντας άλλοτε θαυμασμό -στους ειδήμονες θαυμαστές της ή στους νοσταλγούς της πλέον διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας- και άλλοτε επικριτικά σχόλια για την ‘κουρασμένη’ τους γκρίζα όψη και τα παραμελημένα κελύφη που πλέον δεν μπορούσαν να προστατεύσουν από την υγρασία.

Εικ. 1. Όψη του Κτηρίου Τηλεπικοινωνιών, 1968–81. Janko Konstantinov (1926–2010). Φωτογραφία: Καλλιόπη Αμυγδάλου, 2017.

Έργα του Απόστολου Χαντζαρά

Εδώ και λίγες μέρες έργα του Απόστολου Χαντζαρά φιλοξενούνται στον ολοκαίνουργιο χώρο του 1stdibs στο Μανχάταν. Στεγάζεται στο 45.000 τετραγωνικών μέτρων τούβλινο κτίριο του 19ου αιώνα στην 11th Avenue- άλλοτε Τερματικός Σταθμός- και αποτελεί το μεγαλύτερο δημιουργικό hub στην πιο ζωντανή περιοχή της Νέας Υόρκης, όπως αναφέρουν στο άρθρο τους οι New York Times. Σ’ αυτό το νέο χώρο οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να έρθουν σ’ επαφή με έργα πενήντα εκθετών, ένας εκ των οποίων και η γκαλερί Decorazon των MK Semos και Hugo Garcia Urrutia με την οποία πλέον ο γνωστός Έλληνας ζωγράφος διατηρεί σταθερή συνεργασία. Η ιδιοκτήτρια της γκαλερί MK Semos αναφέρει μεταξύ άλλων για τον δημιουργό: «Συναντήσαμε για πρώτη φορά τον Απόστολο Χαντζαρά το 2013 και αμέσως μπήκαμε στον άγριο, τολμηρό κόσμο μιας δημιουργικής ιδιοφυΐας… Με την πρώτη ματιά μπορεί να δει κανείς την επιρροή των Βυζαντινών και των αρχαίων ηρώων σε πολλούς από τους θαρραλέους χαρακτήρες του, μαζί με στοιχεία και μοτίβα που βασίζονται στη γλώσσα της αρχαίας τέχνης».

The Proust Questionnaire(Το ερωτηματολόγιο του Προυστ)

         Ονοματεπώνυμο: Βασίλης Σγούτας

           Ημερομηνία απαντήσεων: Ιανουάριος 2019

           Κύρια πόλη διαμονής: Αθήνα

           Επάγγελμα: Αρχιτέκτων

Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σας;

Κοιτάζω την επόμενη μέρα, ώρα και στιγμή.

Ποιο είναι το κύριο μειονέκτημά σας;

Θυμάμαι.

           

Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση;

Όπως είχε πει και ο Baudelaire, …κοιτάζω τα σύννεφα, τα σύννεφα που περνούν…

Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

Μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν.

Ποια πόλη (που έχετε επισκεφθεί ή όχι) είναι η αγαπημένη σας;

Η επόμενη που θα επισκεφθώ.

Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών

Το Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών συμμετέχει για τρίτη χρονιά στην Παγκόσμια Εβδομάδα Ευαισθητοποίησης για τις Διατροφικές Διαταραχές, μια πρωτοβουλία που πραγματοποιείται κάθε Μάρτιο σ’ όλο τον κόσμο. Η Μαρία Τσιάκα, Πρόεδρος του Κέντρου και η ομάδα της έχουν σχεδιάσει μια ημερίδα με τίτλο «Αλήθεια…ξέρεις;». Μέσα από τις στοχευμένες εισηγήσεις τους, οι ειδικοί θα επιχειρήσουν να ρίξουν φως στο σκοτεινό μονοπάτι των διατροφικών διαταραχών, επιστρατεύοντας ό,τι νεότερο έχει να επιδείξει η επιστημονική κοινότητα στην αντιμετώπιση μιας νόσου που ταλανίζει περίπου το 7-8 % του ελληνικού πληθυσμού. Για μια ακόμη φορά, τον λόγο θα πάρουν, επίσης, ασθενείς και ο περίγυρος τους μιλώντας για τον αγώνα τους να βγουν στο ξέφωτο και-επιτέλους- να ζήσουν. Κυριακή 3 Μαρτίου, Μητροπολιτικό Κολλέγιο, Ακαδημίας 42, 11:00-19:00. Είσοδος ελεύθερη.

Η αρχιτεκτονική ως μια φαινομενολογική εμπειρία

της Αναστασίας Σάσας Λαδά
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την παρουσίαση του Φινλανδού αρχιτέκτονα Juhani Pallasmaa με αφορμή τη διάλεξή του με θέμα: «Η τέχνη και η αρχιτεκτονική ως εμπειρία: η πνευματική πραγματικότητα της τέχνης», που πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Χώρος: Μ2 - Αίθουσα Μωρίς Σαλτιέλ), την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018.
ΠΗΓΗ ARCHETYPE.GR

Σήμερα έχουμε την ιδιαίτερη χαρά να είναι μαζί μας μία από τις σημαντικότερες μορφές της αρχιτεκτονικής παγκοσμίως, ο Φινλανδός Juhani Pallasmaa (Γιούχανι Πάλασμα, γεν. 1936), ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη προσκεκλημένος του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Είναι, επίσης, ιδιαίτερη τιμή για μένα να προλογίσω αυτή την ομιλία και να αποτολμήσω μια σύντομη παρουσίαση ενός γοητευτικού, ριζοσπαστικού και καινοτόμου διανοητή αρχιτέκτονα. 
Ο Pallasmaa ξεκίνησε από τον ορθολογισμό, την τυποποίηση και τις προκατασκευές, έχοντας επιρροές από τη γιαπωνέζικη αρχιτεκτονική και το έργο του Mies van der Rohe. Ωστόσο, οι ιδέες του δεν έμειναν αναλλοίωτες στον χρόνο. Έπειτα από μια δίχρονη παραμονή του στην Αφρική (1972-74), στράφηκε περισσότερο στη φαινομενολογία, δηλαδή σε μια αρχιτεκτονική που δίνει ιδιαίτερο βάρος στο βίωμα, στην εμπειρία των αισθήσεων και στην αλληλεπίδραση ανθρώπου και κατασκευασμένου χώρου.

Ντέ­ι­βιντ Γκά­λεφ (David Galef) :Τὸ ραν­τε­βού μου μὲ μιὰ Νε­άν­τερ­ταλ (My Date with Neanderthal Woman)

ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ἂν ἔ­πρε­πε νὰ τῆς πά­ω λου­λού­δια, δὲν ση­μαί­νουν κά­τι γιὰ κά­ποι­ον μὲ στοι­χει­ώ­δη πνευ­μα­τι­κὴ καλ­λι­έρ­γεια. Πάν­τως μιὰ ὠ­μὴ μο­σχα­ρί­σια μπρι­ζό­λα ἴ­σως νὰ φαι­νό­ταν ὑ­περ­βο­λι­κὰ ὑ­παι­νι­χτι­κὴ καὶ μά­λι­στα κά­που εἶ­χα δι­α­βά­σει ὅ­τι οἱ Νε­άν­τερ­ταλ ὑ­πο­τί­θε­ται ὅ­τι ἦ­σαν χορ­το­φά­γοι. Τε­λι­κὰ ἐ­πέ­λε­ξα τὴ μέ­ση ὁ­δό: ἕ­να κου­τὶ σο­κο­λα­τά­κια.        Ἔ­φτα­σα ἀ­κρι­βῶς τὴ στιγ­μὴ ποὺ ὁ ἥ­λιος βυ­θι­ζό­ταν πί­σω ἀ­πὸ τὴ γραμ­μὴ τῶν δέν­δρων. Ἡ Γκλέ­να ζοῦ­σε σὲ μιὰ σπη­λιὰ στὴν ἄ­κρη τοῦ δά­σους κι εἶ­χα ἀ­κού­σει ὅ­τι σὲ ἀν­τί­θε­ση μὲ μᾶς, ποὺ μᾶς δυ­να­στεύ­ουν τὰ Ρό­λεξ καὶ τὰ κι­νη­τὰ τη­λέ­φω­να, ἐ­κεί­νη εἶ­χε μιὰ πιὸ φυ­σι­κὴ αἴ­σθη­ση τοῦ χρό­νου. Πάν­τως δὲν ἦ­ταν ἐ­κεῖ ὅ­ταν χτυ­πών­τας στὴν εἴ­σο­δο τῆς σπη­λιᾶς πό­νε­σα τὸ χέ­ρι μου. Δο­κί­μα­σα ξα­νά, αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ μὲ τὸ πό­δι. Ὕ­στε­ρα φώ­να­ξα τὸ ὄ­νο­μά της το­νί­ζον­τας ἰ­δι­αι­τέ­ρως τὸ λα­ρυγ­γι­κὸ γκ, ὅ­πως εἶ­χα ἀ­κού­σει νὰ τὸ προ­φέ­ρουν στὸ Οἰ­κου­με­νι­κὸ Πρα­κτο­ρεῖ­ο Γνω­ρι­μι­ῶν. Ἐμ­φα­νί­στη­κε λὲς καὶ φύ­τρω­σε ξαφ­νι­κὰ μπρο­στά μου. Καὶ νά την ποὺ στε­κό­ταν ἐ­κεῖ, εὐ­ρύ­στερ­νη καὶ στρα­βο­κά­να, ὄ­χι ψη­λό­τε­ρη ἀ­πὸ μιὰ στοί­βα κού­τσου­ρα. Τὰ κα­στα­νὰ μαλ­λιά της, ὅ­μοι­α μὲ γού­να, ἦ­ταν δι­ά­στι­κτα ἀ­πὸ τὸν ἱ­δρώ­τα, ἀλ­λὰ μοῦ χα­μο­γέ­λα­σε ἕ­να ἀ­νέκ­φρα­στο χα­μό­γε­λο κα­θὼς τῆς πρό­σφε­ρα τὴ σο­κο­λά­τα.        Ἅρ­πα­ξε τὸ κου­τὶ ἀ­πὸ τὰ χέ­ρια μου καὶ σκί­ζον­τάς το ἔ­βγα­ζε ἤ­χους εὐ­χα­ρί­στη­σης. Μπου­κώ­θη­κε με­ρι­κὰ γλυ­κὰ μα­ζὶ μὲ τὰ πε­ρι­τυ­λίγ­μα­τα καὶ μά­ση­σε γε­ρά. Τὸ πρα­κτο­ρεῖ­ο μοῦ εἶ­χε πεῖ νὰ μὴ χά­σω τὸ χρό­νο μου λέ­γον­τας πολ­λὰ λό­για, ἔ­τσι ἔ­δει­ξα ἐ­κεί­νην καὶ με­τὰ ἐ­μέ­να καὶ εἶ­πα: «Γκλέ­να, Ρόμ­περτ».

Αναπτύσσοντας πολιτισμό

του Άντη Ροδίτη

Μια φορά ήταν ένα κράτος, που δεν ένιωθε και τόσο καλά με τον εαυτό του. Οι συγγραφείς του, οι ποιητές του, οι καλλιτέχνες του, που θα μπορούσαν να εντοπίσουν το «λάθος», την ασθένεια τέλος πάντων που ταλαιπωρούσε τους πολίτες του ώστε να αναζητηθεί το κατάλληλο φάρμακο, ήταν άφαντοι. Δεν βρίσκονταν πουθενά, λες κι άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Βέβαια υπήρχαν, αλλά έμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους, περνούσαν πολύ καιρό σε υπόγεια με μυστικές εισόδους, σε κρησφύγετα, φύτευαν πυκνούς καλλωπιστικούς θάμνους και τροπικά δένδρα με αγκάθια στις αυλές τους για να μην φτάνει εύκολα ο εχθρός στην πόρτα τους.

Η μόνη παρηγοριά των πολιτών ήταν να δείχνουν στους τουρίστες κάτι κατάλοιπα ενός παλιού πολιτισμού τους, έργα των «ένδοξων προγόνων» τους, έλεγαν, και κόρδωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια! 

Οι ιθύνοντες του κράτους έσπαζαν το κεφάλι τους να βρουν τρόπο ν’ ανεβάσουν το πολιτιστικό επίπεδο και το πολιτισμικό προϊόν της χώρας. Δυστυχώς, όμως, λόγω της κατάστασής τους, δεν μπορούσαν να σκεφθούν πολλά πράγματα, δηλαδή τίποτε το αληθινά αποτελεσματικό.

Η ΤΡΟΦΗ .....

Του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 23.2.2019

    Το τελευταίο καιρό παρατηρούμε   κλασικές νοικοκυρές   μαζί με  ρηξικέλευθους  σεφ της νέας εποχής - με εντυπωσιακές κρεασιόν και μεταμοντέρνα πιατοποιϊα -   να καταλαμβάνουν χώρους στην ύλη εντύπων και χρόνους στα τηλεοπτικά μέσα με τα συνταγολόγιά τους..    Το φαγητό είναι βεβαίως μια θεμελιακή απόλαυση της ζωής , το φαγητό είναι ηδονή που  δεν μπορεί  να υποβαθμιστεί σε μια διαδικασία πρόσληψης «χρησίμων» υλών:  Όμως εκτός από τις επιταγές της γεύσης υπάρχουν και οι επιταγές της υγείας, της αισθητικής, της καλής αφομοίωσης. Γι αυτό όταν ακούω να προτείνονται  συνταγές όπου συμμετέχουν τηγάνια και ανακατεύονται πρωτεϊνες και χρησιμοποιούνται πάμπολλα και αμφίβολης συμβατότητας υλικά, πείθομαι ότι η υγιεινή  δεν λαμβάνεται υπόψη .

Το έλκος εξαφανίζει τα πλατάνια – Δέσμη μέτρων από το ΥΠΕΝ

Δέσµη µέτρων από το υπουργείο Περιβάλλοντος για να περιοριστούν οι συνέπειες της θανατηφόρας ασθένειας η οποία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις έχοντας αφανίσει χιλιάδες δέντρα.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ | www.ethnos.gr

Αγώνα δρόµου κάνει το υπουργείο Περιβάλλοντος για να σωθούν τα πλατάνια, τα οποία έχει αποδεκατίσει το… έλκος. Μεγάλες εκτάσεις, πλατανοδάση στις όχθες ποταµών αλλά και αιωνόβια πλατάνια, κάποια από τα οποία έχουν συνδεθεί µε την παράδοση, αφανίζονται, καθώς το µεταχρωµατικό έλκος του πλατάνου έχει πάρει  διαστάσεις επιδηµίας, νεκρώνοντας χιλιάδες δέντρα.
Ανυπολόγιστη είναι η καταστροφή στις όχθες του Καλαµά και του Αχέροντα στην Ηπειρο, ενώ η θανατηφόρα ασθένεια, που έκανε την πρώτη της εµφάνιση το 2003 στη Μεσσηνία, πήρε γρήγορα εκρηκτικές διαστάσεις. Με εγκύκλιό της η Γενική ∆ιεύθυνση ∆ασών και ∆ασικού Περιβάλλοντος ενηµερώνει τις Αποκεντρωµένες ∆ιοικήσεις σε όλη τη χώρα, και µέσω αυτών τις Γενικές ∆ιευθύνσεις ∆ασών και Αγροτικών Υποθέσεων αλλά και τα ∆ασαρχεία, για τη λήψη µέτρων µε σκοπό να περιοριστεί η εξάπλωση της ασθένειας.

Η Αθήνα ζει δίπλα σε ενεργό ηφαίστειο - Βρίσκεται στο Σαρωνικό και απέχει 50 χιλιόμετρα από την πόλη

Για πρώτη φορά το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΓΙ/ΕΑΑ) θα παρακολουθήσει συστηματικά το ενεργό ηφαίστειο των Μεθάνων, που βρίσκεται στον Σαρωνικό κόλπο, σε απόσταση μόνο 50 χιλιομέτρων από την Αθήνα. Ήδη εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι τρεις μη μόνιμοι σεισμολογικοί σταθμοί που άρχισαν να λειτουργούν εδώ και μία εβδομάδα περίπου, ενώ θα εγκατασταθούν άλλοι τρεις μόνιμοι σταθμοί.

Η πιο πρόσφατη εκρηκτική δραστηριότητα του ηφαιστείου συνέβη τον 3ο αιώνα π.Χ. και αναφέρεται από τους αρχαίους ιστορικούς Στράβωνα, Παυσανία και Οβίδιο. Στην ευρύτερη περιοχή των Μεθάνων η πιο πρόσφατη έκρηξη συνέβη πριν περίπου 300 χρόνια, στον υποθαλάσσιο χώρο ενάμισι χιλιόμετρο βόρεια της χερσονήσου, στην οποία έχουν εντοπισθεί ίχνη τουλάχιστον 30 παλαιών ηφαιστείων, των οποίων η δραστηριότητα ξεκίνησε πριν από ενάμισι εκατομμύριο χρόνια.

Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας : Στὸν Ἅι Θα­νά­ση

ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΜΕ ἀρ­γὰ στὴ φι­δί­σια πλα­γιά. Μιὰ συ­στά­δα ἀ­πὸ κι­τρι­νο­κόκ­κι­να σύν­νε­φα τα­ξί­δευ­αν πρὸς τὸ Ἰ­ό­νιο. Πί­σω ἀ­πὸ τὶς κο­ρυ­φὲς τῆς Πίν­δου, ὁ ἥ­λιος ἑ­τοι­μα­ζό­ταν γιὰ τὸν κα­θη­με­ρι­νό του θά­να­το. Τὸ βου­νὸ ἔμ­παι­νε στὶς μύ­τες μας· χῶ­μα καὶ πεῦ­κο στὸ στό­μα. Γε­λού­σα­με… Δυ­ὸ τσο­πα­νό­σκυ­λα ἀ­λυ­χτοῦ­σαν στὶς ρά­χες.         Μὲ βῆ­μα συγ­χρο­νι­σμέ­νο βα­δί­ζα­με σὰν σὲ πα­ρέ­λα­ση.         Σὲ ἕ­να μπαλ­κό­νι, μιὰ γυ­ναί­κα τί­να­ζε τὶς κου­βέρ­τες στὰ κάγ­κε­λα. Πιὸ δί­πλα, μιὰ γριὰ μαυ­ρον­τυ­μέ­νη, πό­τι­ζε τὰ λου­λού­δια στὶς γλά­στρες.         Ψη­λά­φι­σα τὸ σου­γιὰ στὴν ἀ­ρι­στε­ρή μου τσέ­πη. Ἀ­πὸ ἕ­να σπί­τι ἀ­κού­στη­κε μου­σι­κή· ἡ Μ. κρα­τοῦ­σε σφι­χτὰ τὸ δε­ξί μου χέ­ρι – οἱ φλέ­βες χτυ­ποῦ­σαν στὸ στῆ­θος μου.         Πί­σω ἀ­π’ τοὺς θά­μνους, δυ­ὸ γά­τες μᾶς κοι­τοῦ­σαν μὲ πε­ρι­έρ­γεια ἀν­θρώ­πων ποὺ βλέ­πουν ἄν­θρω­πο γιὰ πρώ­τη τους­ φο­ρά.

Leopold ή κόβοντας τα δάκτυλα του κοινού

Η ομάδα ex.anima παρουσιάζει από 2 Μαρτίου στο θέατρο Άβατον το «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού». Είναι η πρώτη φορά που ενήλικες ηθοποιοί αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στη σκηνή το συγκλονιστικό κείμενο του Θανάση Τριαρίδη. Γραμμένο το 2016, βασίζεται στην ιστορία του Λεοπόλδου του Β’, Βασιλιά του Βελγίου και εκούσια «ιδιοκτήτη» του Κονγκό για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Μέσα από το έργο αποκαλύπτεται ένα από τα μεγαλύτερα- ίσως το πιο υποβαθμισμένο στη μνήμη, εγκλήματα της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στη Μαύρη Ήπειρο. Στόχος του, να κάνει γνωστές τις πράξεις του «σφαγέα του Κονγκό», αλλά και να ταρακουνήσει το κοινό. Για πόσο θα μένουμε άπραγοι; Μας αφορούν όλα αυτά τα εγκλήματα και αν όχι γιατί; Το «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» δεν είναι μια συνηθισμένη παράσταση. Ο τέταρτος τοίχος σπάει και ο θεατής βρίσκεται προ των ευθυνών του. Δεν είναι καν μονόλογος, όπως φαίνεται, αλλά διάλογος, όπου η αφηγήτρια (Μαίρη Ξένου), μαζί με το κοινό θ’ αναζητήσουν τις όποιες απαντήσεις.

Εγχειρίδιο Αντιμετώπισης Δασικών Παραβάσεων

Σε μία πρωτότυπη έκδοση Εγχειριδίου Αντιμετώπισης Δασικών Παραβάσεων προχώρησε η Διεύθυνση Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE Natura 2000 Value Crete: “Οι οικολογικές υπηρεσίες, τα κοινωνικά οφέλη και η οικονομική αξία των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων στις περιοχές Natura 2000 στην Κρήτη” (LIFE13 INF/GR/000188).

Στο έργο, το οποίο χρηματοδοτείται σε ποσοστό 50% από το χρηματοδοτικό εργαλείο LIFE της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος, και συγχρηματοδοτείται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) και από το Πράσινο Ταμείο, συνεργάζονται η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης, το Πανεπιστήμιο Κρήτης - Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης (ΜΦΙΚ) και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία (ΕΟΕ).