«Μικρά Αγγλία», μέγας Βούλγαρης….

Ο Ιμπραήμ Πασάς, σε μια εκστρατεία του στην Πελοπόννησο εναντίον των επαναστατημένων Ελλήνων του 21, είδε στο βάθος του ορίζοντα το νησί της Ύδρας και την προσφώνησε «μικρά Αγγλία» - εκφράζοντας  την βαθιά  επιθυμία να την καταλάβει , μια ημέρα των ημερών… Η Άνδρος του μεσοπολέμου μπορούσε κι αυτή να εκτρέφει μια  ονείρωξη μεγαλείου  σε μια εποχή βρετανικής θαλασσοκρατορίας (England rule the seas…) ώστε να ονοματίζει ένα από τα καράβια της «Μικρά Αγγλία». Και το φιλμ του Βούλγαρη (σενάριο Ιωάννας Καρυστιάνη) θα μπορούσε να  «παίξει» μόνο με αυτά τα αισθήματα μικρομεγαλισμού, ανατέμνοντας  την ένδοξη αλλά και σκληρή ναυτοσύνη ενός ελληνικού νησιού , με τους ναυτικούς που χάνονταν για μήνες, τις γυναίκες που ζούσαν υποχρεωτικά στις μικροκοινωνίες τους,   τις αναπόφευκτες απώλειες μιας   θαλασσοδαρμένης ζωής.

 Όμως  η «Μικρά Αγγλία» επέτυχε κάτι μεγαλύτερο, δηλαδή  να συναρμολογήσει  πολλούς  ηθογραφικούς πίνακες  με ένα ιδιότυπο ερωτικό δράμα – με μια κατάσταση δυνατού έρωτα και δυνατού μίσους. Να  αναδείξει  ένα κοινωνικό μικροπεριβάλλον κομφορμιστικό και  σκληρό, με ένα ωκεανό συναισθημάτων καταπιεσμένο, με μια mater familias   συμφεροντολόγα.

Ήταν τόσο ευχάριστη  η έκπληξη που μας έκανε ο Βούλγαρης, με αυτό το αψεγάδιαστο και  σαγηνευτικό  φίλμ ! Με εκείνα τα αισθήματα προδοσίας, εκδίκησης, υποκρισίας, ερωτικού πάθους -    μπουρδουκλωμένα , αλλά πολλών μεγατόνων !

Μια φίλη ζωγράφος  μου είπε  πως αισθάνθηκε υπερήφανη  που  μοιράζεται την ελληνική ταυτότητα  με τον Βούλγαρη . Εγώ  αισθάνθηκα την ανάγκη να βυθιστώ για  πολλές ώρες σε μια αίθουσα με εκείνα τα συγκλονιστικά θαλασσινά πλάνα του έργου, εκείνους τους εξαίσιους πίνακες που φιλοτέχνησε  ο φακός ενός  ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ με κεφαλαία…