του Γιάννη Σχίζα
Αυτό το βιβλίο το είχα χαμένο, για πάντα. Κατά καιρούς βέβαια το αναζητούσα, αλλά στο τέλος κάθε αναζήτησης ήμουν πεισμένος πως δεν θα το βρω ποτέ... Ήταν «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» , του Στέφανου Γρανίτσα, που ερχόταν από τη Γρανίτσα της Ευρυτανίας – κοντινό χωριό με το Ραυτόπουλο, από όπου η καταγωγή του Πατέρα μου και όπου πηγαίναμε τακτικά για πολλά χρόνια μαζί με τα άλλα μου αδέλφια. Τελικά το βιβλίο βρέθηκε ως εκ θαύματος – ας όψεται ο μεγάλος μου αδελφός γι αυτό ! – και είναι έκδοση του 1921, δηλαδή γιορτάζει κι αυτό την επέτειό του, έχει την εκατονταετηρίδα του. Το βιβλίο είναι απλό, είναι δεμένο με κάποιο είδος κλωστής και διαθέτει πρόλογο με την υπογραφή του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
Ο Στέφανος Γρανίτσας πέθανε σε ηλικία 35 χρονών, ξεπερνώντας βέβαια τον Κώστα Κρυστάλλη, έναν λόγιο των ορέων και ποιητή- που έζησε μόνο 26 χρόνια. Ήταν τότε που πήγαινες στον άλλο κόσμο από ένα συνάχι - ακόμη δεν είχε ειπωθεί το γνωμικό που ίσχυε τις δεκαετίες 1980-2010, που λεγε πολύ σοφά , ότι "σύνταξη παίρνεις από ένα κρυολόγημα".... Για τον Γρανίτσα, που πέρασε μάλιστα από την Αθήνα διατελώντας και φοιτητής της Νομικής, εγραψε ο Ζ.Παπαντωνίου : «Το πέρασμά του από τας Αθήνας αφήκεν την χαρμόσυνον ανάμνησιν αγρίου και θαλερού δένδρου, το οποίον σαλεύει και πρασινίζει χίλια μέτρα υπέρ την θάλασσαν…Ολίγων λεπτών συνομιλία με αυτόν άφινε φυσιολατρικήν χαράν εις τον ακροατήν. Την φιλολογίαν του δεν πρόφθασε να την γράψει, την είπεν όμως. Ήτο άσωτος εις αυτό….»
Ήταν λοιπόν συγγραφέας, εργάσθηκε με τις εφημερίδες Αστραπή, Χρόνος, Εστία και Πατρίς ως αρχισυντάκτης, στην εργογραφία του περιλαμβάνονται μερικά ποιήματα και τα θεατρικά του έργα «Μητσέλος και Σια» και «Αράξαμε» - σύμφωνα με πηγές από τη Βικιπαίδεια. Υπήρξε και πολιτικός, το 1911 εξελέγη ως βουλευτής με την Βενιζελική παράταξη -που τότε προέβαινε στη διαμόρφωση του νέου συντάγματος - και συνέβαλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής για την ύπαιθρο : Ήταν σοσιαλιστικών τάσεων και προωθούσε τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις , καθώς υπήρξε ο βασικός συντάκτης πολλών αγροτικών νομοσχεδίων που κατέθεσε στην Βουλή ο Βενιζέλος. Όμως ήταν και πατριώτης: Το 1912 αντί να κρυφτεί πίσω από τη βουλευτική ασχολία στρατεύθηκε – ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός και πολέμησε στο μέτωπο της Ηπείρου, εκεί όπου σκοτώθηκε ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης .
«Κατασκοπεύει το μυστήριον της ζωϊκής φύσεως μέσα εις τα άγρια ελληνικά τοπεία που το ελίκνισαν», έγραψε ο Ζαχαριας Παπαντωνίου για τα «Άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» : Πόση αλήθεια κρύβεται σ’ αυτές τις γραμμές !
Σε άλλο σημείο λέει ο Παπαντωνίου:
"Εγράφη (τα ΗΜΕΡΑ και τα ΑΓΡΙΑ) από συγγραφέα ο οποίος δεν έχει πολύν σεβασμόν εις τον άνθρωπον, αλλά θεωρεί τα ζώα ως αδελφούς του αξίους πάσης υπολήψεως, οι οποίοι δεν κατέχουν το αριστοκρατικόν προνόμιον του λόγου, γνωρίζουν όμως να χαίρωνται και να λυπούνται και επί τέλους γνωρίζουν να σιωπούν".....
Εκτίμησα πολύ που πρόσφατα ο δικτυακός τόπος «Δασαρχείο» παρουσίασε το αφήγημά του για τον «Τρυποφράκτη»: «Έχει και έναν έκπτωτο Βασιληά ο Λόγγος. Ονομάζεται τρυποφράχτης. Έχετε ιδή αυτό το φτερωτό ψίχουλο; Υποθέτω, όχι, διότι ακολουθεί το αξίωμα των σοφών μετριοτήτων, αι οποίαι προτιμούν να ακούωνται παρά να φαίνωνται»…...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου