Περπατώ, περπατώ στην παραλία του Ρεθύμνου. Θάλασσα, θάλασσα είσαι εδώ;
Περπατώ, περπατώ στην παραλία του Ρεθύμνου. Αμμουδιά, αμμουδιά είσαι εδώ;
Δεν βλέπω ούτε θάλασσα, ούτε αμμουδιά μέρα μεσημέρι. Ούτε το βράδυ βλέπω. Περπατώ μέσα σε δάσος από ξαπλώστρες, ομπρέλες, σκέπαστρα με κουρτίνες (γκαζεπώ) και χίλια δυο άλλα εμπόδια. Ορατότης παραλίας μηδέν.
Αντί για τον παφλασμό των κυμάτων ακούγεται ένα μονότονο σφυροκόπημα μουσικής ‘τέκνο’, μπουμ, μπουμ, μπουμ, η ηχητική υπογραφή του Bar που μετακόμισε εν μέρει από την απέναντι πλευρά του δρόμου στην παραλία. Μετακόμισε από εκεί όπου κάποτε, στα αρχιτεκτονικά σχέδια, υπήρχε η πρασιά του καταστήματος. Η οποία πρασιά έμεινε πρασιά στα σχέδια και τις άδειες αλλά μεταμορφώθηκε σε αυθαίρετη παράγκα.
Και η αυθαίρετη παράγκα έγινε επέκταση της επιχείρησης και όλων των επιχειρήσεων του ανατολικού μετώπου σε μια ... «Ελλάδα, ατέλειωτη παράγκα»! Φυσικά ‘τακτοποιήθηκαν’ οι αυθαιρεσίες από την πολιτεία που μόνο της μέλημα είναι οι εισπράξεις από νομιμοποιήσεις/τακτοποιήσεις. Καλές οι αυθαιρεσίες … αυξάνουν τα δημόσια έσοδα!
Αλλά οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος που μετέφεραν μέρος των δραστηριοτήτων τους στην παραλία, εγκατέστησαν εκτός από τραπεζο-καθίσματα και ξαπλώστρες, σύμφωνα με τις παραχωρήσεις απλής χρήσης, ακόμη και στρώματα και μαξιλάρια και ολόκληρες κρεβατοκάμαρες! Ανάμεσα στα άλλα “décor” συμπεριλαμβάνονται γλάστρες, διαφημιστικά και ευτυχώς και συστήματα συλλογής απορριμμάτων, υποτίθεται ξεχωριστά ανάλογα με το είδος του ανακυκλώσιμου προϊόντος. Η καθαριότητα έχει βελτιωθεί. Αλλά η πυκνότητα των «επίπλων» τηςBARαλίας έχει εξαφανίσει τόσο την αμμουδιά όσο και την θάλασσα. Προφανώς παραβιάζοντας τα νόμιμα ποσοστά κάλυψης που προβλέπουν οι παραχωρήσεις…
Όμως έχουμε και νέες αυθαιρεσίες. Φυτεύσεις φυτών μέσα στο οικοσύστημα του αιγιαλού, που επεκτείνονται χωρικά με σταθερούς ρυθμούς, που ποτίζονται συστηματικά τις βραδινές ώρες από το προσωπικό ή με αυτόματα ποτιστικά συστήματα. Μέσα στην παραλία! Σε δημόσιο χώρο! Οι επιχειρήσεις νομίζουν ότι θεωρούνται υψηλού επιπέδου τουριστικές επιχειρήσεις μόνο εάν το φυτικό décor τους προσομοιάζει με εκείνο Αφρικανικών περιοχών! Επιλέγουν, λοιπόν, να φυτεύουν κυρίως φοινικοειδή και κακτοειδή πλευρικά των διαδρόμων των barστην αμμουδιά ή ακόμη και κρινάκια ποτιστικά (νέο είδος!) ή άλλα φυτά σε περιφραγμένους χώρους «παρτεριών» μέσα στην αμμουδιά, για να δηλώσουν ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου της παραλίας! Ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει. Ίσως να προσκληθούν οι δημότες επισήμως να φυτέψουν ο κάθε ένας το παρτέρι του στην παραλία, να βάλει το ποτιστικό του, να φέρει και λίγη κοπριά, για να παράγει τις τοματούλες του και τα ζαρζαβατικά του! Για την παραχώρηση ας πληρώσει ο κάθε ένας και ένα συμβολικό τίμημα για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα!
Αλλά ποιος νοιάζεται για όλα αυτά; …. Έτσι με πήρε ο ύπνος.
Τότε εμφανίστηκε στην παραλία μια ομάδα νέων που φορούσαν μπλουζάκια που έγραφαν «ελευθερώστε την παραλία από τα bar»! Οι νέοι αυτοί άρχισαν να αφαιρούν τις πέτρες περίφραξης και ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου στην παραλία, να απομακρύνουν τα ποτιστικά και να ξεριζώνουν φοινικοειδή, κάκτους, κρινάκια και άλλες φυτεύσεις στην αμμουδιά. Ξαφνικά εμφανίζονται εξαγριωμένοι άνθρωποι της επιχείρησης και παρεμβαίνουν να σταματήσουν του νέους ανθρώπους.
-Τι κάνετε εκεί; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να κάνετε ζημιά στην περιουσία της επιχείρησης;
Μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Οι νέοι άνθρωποι απάντησαν:
-Τι λέει το άρθρο 24 του νόμου Ν. 4607/2019 (Μέρος Τέταρτο: Τροποποίηση του Ν. 2971/2001 «Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις») [[1]]; « Ο παλαιός αιγιαλός … ανήκουν στη δημόσια κτήση, είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και καταγράφονται ως πράγματα κοινόχρηστα, που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου. Επίσης, το άρθρο 31 ορίζει ότι «’Απλή χρήση’ αιγιαλού, παραλίας, όχθης, … είναι κάθε χρήση, εφόσον από αυτή δεν παραβιάζεται ο προορισμός τους ως κοινόχρηστων πραγμάτων και δεν επέρχεται αλλοίωση στη φυσική μορφολογία τους και τα βιοτικά στοιχεία τους.» Επομένως παρεμβαίνουμε αυτόκλητα για να αποκαταστήσουμε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της παραλίας και την φυσική μορφολογία και τα βιοτικά στοιχεία του αιγιαλού.
Ο κόσμος διχάστηκε. Πολλοί χειροκρότησαν και στάθηκαν στο πλευρό των νέων. Άλλοι ήταν σκεπτικοί και ζήτησαν να έρθουν οι αρχές να λύσουν το πρόβλημα. Κατέφθασαν και οι αρχές, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, της περιφέρειας, και της πολιτείας και όργανα της τάξης. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι γίνεται στην παραλία του Ρεθύμνου μέχρι τότε. Κανείς δεν ήξερε την νομοθεσία. Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν υπεύθυνος. Σήκωσαν τους ώμους και έφυγαν λέγοντας πως αν υποβληθούν μηνύσεις θα επιληφθεί η δικαιοσύνη!
Ξύπνησα ανήσυχος. Ο τόπος αυτός δεν έχει θεσμούς που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Στα όποια πρόστιμα, δίνονται εκπτώσεις για να προωθηθούν νέες αυθαιρεσίες και να εισπράξει το δημόσιο περισσότερα έσοδα.
Περπατώ, περπατώ στην BARαλία του Ρεθύμνου. Απογοήτευση! Ας βρω μια απλή παραλία, ας είναι μακριά, ας είναι μικρή, μα να είναι χωρίς έπιπλα, στρώματα και κουρτίνες, χωρίς μεγάφωνα και χωρίς φυτεύσεις, χωρίς επιχειρήσεις αυθαιρεσιών και χωρίς υπεύθυνους της ανευθυνότητας. Μια απλή παραλία με αμμουδιά και με θάλασσα. Να ακούω τον παφλασμό των κυμάτων και να περπατώ στην φύση. Όπως ονειρεύονται όσοι επισκέπτονται και το Ρέθυμνο. Μέχρι να ξυπνήσουν.
+Ομότιμος καθηγητής Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
[1] Ελένη Μπριασούλη, «Απλή χρήση» παραλίας: καυτά ερωτήματα στην άμμο, Κρητική Επιθεώρηση, Γνώμες, 13-07-2019
Περπατώ, περπατώ στην παραλία του Ρεθύμνου. Αμμουδιά, αμμουδιά είσαι εδώ;
Δεν βλέπω ούτε θάλασσα, ούτε αμμουδιά μέρα μεσημέρι. Ούτε το βράδυ βλέπω. Περπατώ μέσα σε δάσος από ξαπλώστρες, ομπρέλες, σκέπαστρα με κουρτίνες (γκαζεπώ) και χίλια δυο άλλα εμπόδια. Ορατότης παραλίας μηδέν.
Αντί για τον παφλασμό των κυμάτων ακούγεται ένα μονότονο σφυροκόπημα μουσικής ‘τέκνο’, μπουμ, μπουμ, μπουμ, η ηχητική υπογραφή του Bar που μετακόμισε εν μέρει από την απέναντι πλευρά του δρόμου στην παραλία. Μετακόμισε από εκεί όπου κάποτε, στα αρχιτεκτονικά σχέδια, υπήρχε η πρασιά του καταστήματος. Η οποία πρασιά έμεινε πρασιά στα σχέδια και τις άδειες αλλά μεταμορφώθηκε σε αυθαίρετη παράγκα.
Και η αυθαίρετη παράγκα έγινε επέκταση της επιχείρησης και όλων των επιχειρήσεων του ανατολικού μετώπου σε μια ... «Ελλάδα, ατέλειωτη παράγκα»! Φυσικά ‘τακτοποιήθηκαν’ οι αυθαιρεσίες από την πολιτεία που μόνο της μέλημα είναι οι εισπράξεις από νομιμοποιήσεις/τακτοποιήσεις. Καλές οι αυθαιρεσίες … αυξάνουν τα δημόσια έσοδα!
Αλλά οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος που μετέφεραν μέρος των δραστηριοτήτων τους στην παραλία, εγκατέστησαν εκτός από τραπεζο-καθίσματα και ξαπλώστρες, σύμφωνα με τις παραχωρήσεις απλής χρήσης, ακόμη και στρώματα και μαξιλάρια και ολόκληρες κρεβατοκάμαρες! Ανάμεσα στα άλλα “décor” συμπεριλαμβάνονται γλάστρες, διαφημιστικά και ευτυχώς και συστήματα συλλογής απορριμμάτων, υποτίθεται ξεχωριστά ανάλογα με το είδος του ανακυκλώσιμου προϊόντος. Η καθαριότητα έχει βελτιωθεί. Αλλά η πυκνότητα των «επίπλων» τηςBARαλίας έχει εξαφανίσει τόσο την αμμουδιά όσο και την θάλασσα. Προφανώς παραβιάζοντας τα νόμιμα ποσοστά κάλυψης που προβλέπουν οι παραχωρήσεις…
Όμως έχουμε και νέες αυθαιρεσίες. Φυτεύσεις φυτών μέσα στο οικοσύστημα του αιγιαλού, που επεκτείνονται χωρικά με σταθερούς ρυθμούς, που ποτίζονται συστηματικά τις βραδινές ώρες από το προσωπικό ή με αυτόματα ποτιστικά συστήματα. Μέσα στην παραλία! Σε δημόσιο χώρο! Οι επιχειρήσεις νομίζουν ότι θεωρούνται υψηλού επιπέδου τουριστικές επιχειρήσεις μόνο εάν το φυτικό décor τους προσομοιάζει με εκείνο Αφρικανικών περιοχών! Επιλέγουν, λοιπόν, να φυτεύουν κυρίως φοινικοειδή και κακτοειδή πλευρικά των διαδρόμων των barστην αμμουδιά ή ακόμη και κρινάκια ποτιστικά (νέο είδος!) ή άλλα φυτά σε περιφραγμένους χώρους «παρτεριών» μέσα στην αμμουδιά, για να δηλώσουν ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου της παραλίας! Ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει. Ίσως να προσκληθούν οι δημότες επισήμως να φυτέψουν ο κάθε ένας το παρτέρι του στην παραλία, να βάλει το ποτιστικό του, να φέρει και λίγη κοπριά, για να παράγει τις τοματούλες του και τα ζαρζαβατικά του! Για την παραχώρηση ας πληρώσει ο κάθε ένας και ένα συμβολικό τίμημα για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα!
Αλλά ποιος νοιάζεται για όλα αυτά; …. Έτσι με πήρε ο ύπνος.
Τότε εμφανίστηκε στην παραλία μια ομάδα νέων που φορούσαν μπλουζάκια που έγραφαν «ελευθερώστε την παραλία από τα bar»! Οι νέοι αυτοί άρχισαν να αφαιρούν τις πέτρες περίφραξης και ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου στην παραλία, να απομακρύνουν τα ποτιστικά και να ξεριζώνουν φοινικοειδή, κάκτους, κρινάκια και άλλες φυτεύσεις στην αμμουδιά. Ξαφνικά εμφανίζονται εξαγριωμένοι άνθρωποι της επιχείρησης και παρεμβαίνουν να σταματήσουν του νέους ανθρώπους.
-Τι κάνετε εκεί; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να κάνετε ζημιά στην περιουσία της επιχείρησης;
Μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Οι νέοι άνθρωποι απάντησαν:
-Τι λέει το άρθρο 24 του νόμου Ν. 4607/2019 (Μέρος Τέταρτο: Τροποποίηση του Ν. 2971/2001 «Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις») [[1]]; « Ο παλαιός αιγιαλός … ανήκουν στη δημόσια κτήση, είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και καταγράφονται ως πράγματα κοινόχρηστα, που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου. Επίσης, το άρθρο 31 ορίζει ότι «’Απλή χρήση’ αιγιαλού, παραλίας, όχθης, … είναι κάθε χρήση, εφόσον από αυτή δεν παραβιάζεται ο προορισμός τους ως κοινόχρηστων πραγμάτων και δεν επέρχεται αλλοίωση στη φυσική μορφολογία τους και τα βιοτικά στοιχεία τους.» Επομένως παρεμβαίνουμε αυτόκλητα για να αποκαταστήσουμε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της παραλίας και την φυσική μορφολογία και τα βιοτικά στοιχεία του αιγιαλού.
Ο κόσμος διχάστηκε. Πολλοί χειροκρότησαν και στάθηκαν στο πλευρό των νέων. Άλλοι ήταν σκεπτικοί και ζήτησαν να έρθουν οι αρχές να λύσουν το πρόβλημα. Κατέφθασαν και οι αρχές, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, της περιφέρειας, και της πολιτείας και όργανα της τάξης. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι γίνεται στην παραλία του Ρεθύμνου μέχρι τότε. Κανείς δεν ήξερε την νομοθεσία. Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν υπεύθυνος. Σήκωσαν τους ώμους και έφυγαν λέγοντας πως αν υποβληθούν μηνύσεις θα επιληφθεί η δικαιοσύνη!
Ξύπνησα ανήσυχος. Ο τόπος αυτός δεν έχει θεσμούς που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Στα όποια πρόστιμα, δίνονται εκπτώσεις για να προωθηθούν νέες αυθαιρεσίες και να εισπράξει το δημόσιο περισσότερα έσοδα.
Περπατώ, περπατώ στην BARαλία του Ρεθύμνου. Απογοήτευση! Ας βρω μια απλή παραλία, ας είναι μακριά, ας είναι μικρή, μα να είναι χωρίς έπιπλα, στρώματα και κουρτίνες, χωρίς μεγάφωνα και χωρίς φυτεύσεις, χωρίς επιχειρήσεις αυθαιρεσιών και χωρίς υπεύθυνους της ανευθυνότητας. Μια απλή παραλία με αμμουδιά και με θάλασσα. Να ακούω τον παφλασμό των κυμάτων και να περπατώ στην φύση. Όπως ονειρεύονται όσοι επισκέπτονται και το Ρέθυμνο. Μέχρι να ξυπνήσουν.
+Ομότιμος καθηγητής Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
[1] Ελένη Μπριασούλη, «Απλή χρήση» παραλίας: καυτά ερωτήματα στην άμμο, Κρητική Επιθεώρηση, Γνώμες, 13-07-2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου