Του Γιάννη Σχίζα
Ακούω για το «Ευρωπαϊκό
Φόρουμ Αστικής Ανθεκτικότητας» που
φέτος πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και
αισθάνομαι περίεργα : Το φόρουμ ,που έγινε
σχεδόν παράλληλα με την «Ευρωπαϊκή
Εβδομάδα Κινητικότητας», είναι δείγμα ανταγωνιστικής
συμπεριφοράς , άσε που η «αστική ανθεκτικότητα» είναι ασαφής όρος…
Η κινητικότητα μέσα στην πόλη πρέπει να περιοριστεί, το λένε και οι «ανθεκτικοί», όμως παρουσιάστηκε σαν αντίπαλος όρος προς την βιωσιμότητα….
Η Αθήνα χρειάζεται
μικρότερη κινητικότητα ή περισσότερο χώρο για πεζούς - όχι να κοιτάζεις να βρεις δρόμο ανάμεσα σε
τραπεζάκια ! Υπάρχει βέβαια και μια τρίτη λύση που θα απελευθέρωνε χώρο, αλλά
αυτή είναι μακροχρόνια : Όταν η Αθήνα θα αποκτούσε χώρο υπέργειο και υπόγειο,
δηλαδή όταν θα γινόταν η πόλη ψηλότερη και βαθύτερη..Αυτό έλεγε ο Λε
Κορμπυζιέ , μεταξύ άλλων : Π.χ ότι η πόλη είναι κατάσχεση της φύσης από τον
άνθρωπο…
Η πόλη με λιγότερα αυτοκίνητα ή λιγότερη αυτοκίνηση, είναι πραγματικά ένα ζητούμενο. Ζητούμενο επίσης είναι η πόλη με περισσότερο πράσινο και νερό, με ενοποίηση των χώρων πρασίνου κλπ. – πράγματα που τα λέγαμε από τις στήλες της «Νέας Οικολογίας» από το 1988 . Αλλά για να ξεκινήσουν όλα αυτά χρειάζεται ένας ρυθμός, μια ρέγουλα ούτως ειπείν: Πχ να υποκατασταθούν σταδιακά οι επικοινωνίες με ηλεκτρονικές ενέργειες, να ανοίξουν οι δρόμοι που έχουν καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα, να προωθηθεί η πεζοδρόμηση, να γίνει η πόλη πιο εικαστική και αισθητικώς ενδιαφέρουσα. Επί πλέον όμως να αντιμετωπισθούν τα φαινόμενα ούρησης στους δρόμους – μια βόλτα στην Ομόνοια είναι διδακτική.
Ο εξορθολογισμός της κινητικότητας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια
άλλη βίωσή της. «Σε επίπεδο κυκλοφορίας
αυτό θα σήμαινε την παλινόρθωση της χαμένης γοητείας του ταξιδιού, μέσα και έξω
από την πόλη. Αν όχι όλα, τουλάχιστον κάποια μέρη της Ελλάδας θα μπορούσαν τότε
να μην πληγώνουν», λέγαμε το Μάρτη του 1988 στη Νέα Οικολογία….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου