Σταυρούλα Χριστοδουλάκου: Nothing Compares To You

 

planodion Ἰούλ. 4 ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΛΙ ὁ συ­νή­θης οἶ­στρος πε­ρὶ θε­α­τρι­κῶν καὶ κι­νη­μα­το­γρα­φι­κῶν θε­α­μά­των, ποι­ὰ πα­ρά­στα­ση ἄ­ξι­ζε τὰ λε­φτά της, ποι­ὸς ἦ­ταν ὁ σκη­νο­θέ­της τῆς τά­δε ται­νί­ας, ἂν ἦ­ταν ἢ δὲν ἦ­ταν αὐ­τὸς ὁ κα­λύ­τε­ρος ρό­λος τοῦ δεί­να ἠ­θο­ποι­οῦ στὴν κα­ρι­έ­ρα του. Συμ­φω­νοῦ­σαν, δι­α­φω­νοῦ­σαν, ψευ­το­γε­λοῦ­σαν, πάν­τα χα­μη­λό­φω­να, μὴν ἐ­νο­χλή­σουν τὴ δι­πλα­νὴ κυ­ρί­α πού, ξα­πλω­μέ­νη, τοὺς κοι­τοῦ­σε πό­τε πό­τε μὲ μι­σὸ μά­τι ἀ­πὸ νύ­στα, κού­ρα­ση (ἢ ἐ­νό­χλη­ση;).         Συ­νέ­χι­σαν.         — Τε­λει­ώ­νει τὸ «λι­κε­ρά­κι», εἶ­πε ὁ ἀ­δελ­φός της, δὲ νο­μί­ζω νὰ σὲ πο­τί­σουν ἄλ­λο σή­με­ρα.         Ἐ­κεί­νη γέ­λα­σε καὶ πῆ­ρε τὴ βεν­τά­λια της μὲ τὸ ἐ­λεύ­θε­ρο χέ­ρι, δί­πλα ἀ­π’ τὸ τρα­πε­ζά­κι.         — Αυ­τό τὸ κα­τα­ρα­μέ­νο «λι­κε­ρά­κι» δὲν μοῦ ἄ­φη­σε τρί­χα στὸ κε­φά­λι. Οὔφ!         Τὴν κοί­τα­ξε λί­γο ἀ­νή­συ­χος, τοῦ ἦρ­θε στὸ νοῦ μιὰ ἀ­γα­πη­μέ­νη του κα­ρα­φλὴ τρα­γου­δί­στρια, ἑ­τοι­μα­ζό­ταν κά­τι νὰ τῆς πεῖ, ἀλ­λὰ στὸ δω­μά­τιο μπῆ­κε ἡ νο­σο­κό­μα.         — Αὐ­τὸ ἦ­ταν, εἶ­πε χα­μο­γε­λα­στή. Γιὰ σή­με­ρα τε­λει­ώ­σα­με! Μπο­ρεῖ­τε νὰ φύ­γε­τε…         Ἔ­κλει­σε τὴ βεν­τά­λια καὶ ἀ­φέ­θη­κε στὴ φρον­τί­δα της. Σὲ λί­γα δευ­τε­ρό­λε­πτα τὸ χέ­ρι της ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­θη­κε ἀ­πὸ βε­λό­νες καὶ σω­λη­νά­κια.         — Κυ­ρί­α «δε­σμο­φύ­λα­κα», εἶ­στε πο­λὺ γλυ­κιά, ἀλ­λὰ χαί­ρο­μαι ποὺ παίρ­νω τὴν ἀ­δελ­φή μου καὶ φεύ­γου­με!         Ἡ νο­σο­κό­μα τοῦ ἔ­ρι­ξε ἕ­να βλέμ­μα ἀ­νά­μει­κτο, κά­τι με­τα­ξὺ εὐ­χα­ρί­στη­σης καὶ συμ­πό­νιας…         — Πό­σες ἔ­χε­τε ἀ­κό­μα; ρώ­τη­σε.         — Μί­α καὶ με­τὰ ἀ­κτι­νο­βο­λί­ες, εἶ­πε ἐ­κεί­νη καὶ ἀ­να­κά­θι­σε στὸ κρε­βά­τι, γιὰ νὰ βά­λει τὰ πα­πού­τσια της.         — Άν­τε, τυ­χε­ροὶ εἶ­στε, αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ θὰ πᾶ­τε νω­ρὶς σπί­τι.         Ἔ­σπρω­ξε τὸ κα­ρο­τσά­κι μὲ τὰ μαν­τζού­νια καὶ βγῆ­κε…         Τὸ βρά­δυ στὸ σπί­τι τους —ἡ ἀ­δερ­φὴ του κοι­μό­ταν— ἡ Sinead Marie Bernadette O'Connor τρα­γου­δοῦ­σε με­σ’ ἂ­π’ τὸ βι­νύ­λιο μὲ τὴ βα­θιά, βε­λού­δι­νη κραυ­γὴ της Nothing compares to you…         Ἔ­κρυ­ψε μὲ τὰ χέ­ρια τὸ κε­φά­λι του καὶ ἀ­φέ­θη­κε στὸ πο­τά­μι της καὶ στὸ δι­κό του… Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση. Σταυ­ρού­λα Χρι­στο­δου­λά­κου Ἐκ­παι­δευ­τι­κός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει δύ­ο ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές Ὅ­που νὰ­ '­ναι θὰ βρέ­ξει, (Ἀ­πό­πλους, 2015) καὶ Στὴν ἀ­φε­τη­ρί­α τῆς λή­θης, (Γα­βρι­η­λί­δης, 2017). Συ­νερ­γα­σί­ες της φι­λο­ξε­νοῦν­ται στὸ σα­μια­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ λό­γου καὶ τέ­χνης Ἀ­πό­πλους, στὸ Ποι­εῖν, στὰ Ποι­η­τι­κὰ κ.α. Η Sinead Marie Bernadette O'Connor τρα­γου­δά­ει τὸ «Nothing compares to you»