Ἀλέ­ξαν­δρος Ρα­σκόλ­νικ: Νυ­χτε­ρι­νὸ Κυ­νή­γι

 

By planodion on 4 Νοέμβριος 2025 Ἀλέ­ξαν­δρος Ρα­σκόλ­νικ Νυ­χτε­ρι­νὸ Κυ­νή­γι ΗΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ πά­λι! Αὐ­τὸς ποὺ δὲν ἔπρε­πε πο­τὲ ξα­νὰ νὰ τὴν ἁρ­πά­ξει στὰ γαμ­ψά του νύ­χια. Ἔτρε­χε ἀλ­λο­παρ­μέ­νη μέ­σα στὴν ἀφέγ­γα­ρη νύ­χτα. Tο ζεί­δω­ρο φῶς τῶν ἀστε­ριῶν φώ­τι­ζε ἀλ­λό­κο­τα τὸ ἱδρω­μέ­νο της πρό­σω­πο, το­νί­ζον­τας τὴν ἀπό­κο­σμη ἀγω­νία τῶν μα­τιῶν της. Ἔπε­φτε, ση­κω­νό­ταν, συ­νέ­χι­ζε. Ἡ σάρ­κα της πλη­γω­μέ­νη. Τὰ ροῦ­χα της κου­ρέ­λια, στὴν ξέ­φρε­νη πο­ρεία μέ­σα ἀπ’ τ’ ἀγ­κυ­λω­τὰ χα­μό­δεν­τρα. Ὕστα­τη προ­σπά­θεια γιὰ νὰ γλυ­τώ­σει. Μιὰ ἀνε­ξή­γη­τη δύ­να­μη, γέν­νη­μα τοῦ τρό­μου ποὺ τὴν πλημ­μύ­ρι­ζε, τὴν ἔσπρω­χνε μα­κριά του. Τὸν εἶ­χε γνω­ρί­σει. Ἤξε­ρε. Θυ­μό­ταν τὸν πό­νο ποὺ προ­κα­λεῖ τὸ βλέμ­μα του. Εἶ­χε νοιώ­σει τὶς ὀδύ­νες τοῦ ἀγ­γίγ­μα­τός του. «Πρέ­πει νὰ τοῦ ξε­φύ­γω», ἄκου­σε νὰ τῆς λέ­ει τὸ μυα­λό της. Ἔπε­σε ξα­νά. Ἄκου­σε τὴν ἀνά­σα του. Ὅλα εἶ­χαν τε­λειώ­σει. Ὁ Ἔρω­τας τὴν εἶ­χε προ­λά­βει. Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των 121 λέ­ξεις ἀκρι­βῶς (ἐκδ. Φε­ρε­νί­κη, 2022). Ἀ­λέ­ξαν­δρος Ρα­σκόλ­νικ: Εἰκόνα: Στάθης. Ση­μαν­τι­κὴ ἐ­νη­με­ρω­ση γιὰ τὴν πο­ρεί­α τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου: Δεῖ­τε ἐ­δῶ: Γιάν­νης Πα­τί­λης: Πλα­νό­δι­ον – Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζάι. Στρο­φή .