|
Για όσους πάνε γυρεύοντας στο χώρο της Οικολογίας και του Πολιτισμού. Υπό τη διαχείριση του Γιάννη Σχίζα
|
Του Γιάννη Σχίζα
Ο «Ιπτάμενος
Ολλανδός», εκτός από όπερα του Ρίτσαρντ Βάγκνερ, ήταν προϊόν μιας
δεισιδαιμονικής φημολογίας της εποχής των μεγάλων ναυτικών ταξιδιών του 17ου
και 18ου αιώνα, για ένα πλοίο
ιπτάμενο-φάντασμα. Πολλοί και κυρίως Ολλανδοί ναυτικοί είχαν συνεισφέρει σ’
αυτό το μύθο, ακόμη όμως περισσότεροι τον ενστερνίσθηκαν : Μεταξύ των άλλων oι
συγγραφείς Σάμιουελ Κόλεριτζ, Χάϊντριχ Χαϊνε, Εντγαρ Αλλαν Πόου. Πριν κάμποσο καιρό ο θάνατος του Έλληνα πιλότου Σπύρου Πισσάνου
(1919- Ιούνιος 2016) έδωσε την ευκαιρία στο διαδίκτυο να μιλήσει για τον «Ιπτάμενο
Έλληνα», που διακρίθηκε στον Β Παγκόσμιο, όμως ο συσχετισμός των
δυο «ιπτάμενων» κάθε άλλο παρά ήταν επιτυχής : Η φαντασίωση
των μεν για τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» ουδόλως ήταν συγκρίσιμη με την
πραγματικότητα του Έλληνα μαχητή πιλότου, που σε «προσωπικές» συγκρούσεις
στους ευρωπαϊκούς ουρανούς είχε αποδεδειγμένα καταρρίψει 10
γερμανικά καταδιωκτικά…
Αφιέρωμα σε Τσέχους, ρομαντικούς συνθέτες
Smetana - Janacek - Suk - Martinu
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024, 20:00
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Πλατεία Καρύτση
Στο πλαίσιο των συναυλιών που πραγματοποιούνται φέτος σε όλο τον κόσμο για τον εορτασμό του επίσημου «Έτους Τσεχικής Μουσικής 2024», το BLACKBOX SHOW -σε συνεργασία με το Τσεχικό Κέντρο Αθήνας- έχει την τιμή να υποδεχθεί στη φιλόξενη αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, το Smetana Trio, που ιδρύθηκε το 1934 από τον θρυλικό Τσέχο πιανίστα Josef Páleníček και αποτελεί ένα από τα κορυφαία τσεχικά σύνολα όλων των εποχών. Παράλληλα, το 2024 το Smetana Trio γιορτάζει τα ενενήντα χρόνια από την ίδρυση του, προσθέτοντας ακόμα μεγαλύτερη εορταστική μουσική αύρα στις εκατοντάδες εμφανίσεις του σε όλο τον κόσμο. Στις 3 Νοεμβρίου θα μας παρουσιάσουν έργα των Suk και Martinů, ενώ θα κλείσουν το πρόγραμμά τους με το εκπληκτικής ομορφιάς Τρίο με Πιάνο έρ.15 του Bedřich Smetana, ένα έργο ορόσημο στην μουσική δωματίου.
|
του Λεωνίδα Κουμάκη*
Στις 3 Οκτωβρίου 2024 έγινε στην Άγκυρα μια έκτακτη συνάντηση μεταξύ του Ρ.Τ. Ερντογάν και του κυβερνητικού εταίρου, αρχηγού των γκρίζων λύκων και του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, λίγες ώρες πριν από τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας.
Επισήμως, συζητήθηκαν τα θέματα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας (εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η ομιλία Ερντογάν κατά την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, στην οποία είχε δηλώσει ότι ο επόμενος στόχος του Ισραήλ είναι η Τουρκία, οι εξελίξεις στην Κύπρο, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα, οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά Κούρδων μαχητών σε Βόρειο Ιράκ και Συρία, σε σχέση και με το επίμονο άνοιγμα που επιχειρεί η Τουρκία προς τη Δαμασκό, ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας και οι σχέσεις μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας).
Ανεπισήμως, όπως προέκυψε είκοσι μέρες μετά, ήταν η μεγάλη προσπάθεια του Ερντογάν να εξασφαλίσει Κουρδική υποστήριξη, με θεαματικές (θεωρητικά) παραχωρήσεις, στον απόλυτα αναγκαίο στόχο θεμελίωσης του καθεστώτος του και μετά από αυτόν, με σχετική (νέα) τροποποίηση του συντάγματος, που εξασφαλίζεται άνετα μόνο με Κουρδική υποστήριξη.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Μετάφραση-Σύντομο
Σημείωμα: Σπάρτη Γεροδήμου
Σελίδες: 272, Τιμή: 14.84 ευρώ
ISBN: 978-960-229-374-4
Εκδόσεις Ερατώ
Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ερατώ το βιβλίο της Βιρτζίνια Γουλφ «Φλας - Ένας σκύλος αφηγείται», σε μία εξαιρετικά καλαίσθητη, σκληρόδετη έκδοση, με 10 δίχρωμες φωτογραφίες της συγγραφέως.
Λυδίας
Μαργαρώνη, «Το αίνιγμα του Ισίδωρου
Ντυκάς», εκδόσεις Ιωλκός, Αθήνα 2024
Του Γιάννη
Σχίζα
Το νέο βιβλίο της Λυδίας Μαργαρώνη για «Το αίνιγμα του Ισιδώρου Ντυκάς » - που
είναι ο Γάλλος ποιητής Λωτρεαμόν -
προσθέτει μια ενιαία ιστορία στο
έργο της συγγραφέως και ταυτόχρονα στοχεύει στο
να δείξει πως ήταν η ζωή «εκείνα τα χρόνια». Δεν μπορεί να δείξει τη
φωτογραφική απεικόνιση ενός αινίγματος – μια αφηρημένη έννοια είναι
εδώ, έτοιμη να κατασπαράξει κάθε χειροπιαστή προσέγγιση – αλλά το πετυχαίνει
κάνοντας μια ευρεία και πολύχρονη αναφορά : Το
πετυχαίνει με την επιμελημένη θέση σε όρους παραγωγής, κατανάλωσης, μέθης,
συσχέτισης με διεγερτικές ουσίες, με
έρωτα, τραγούδι, με ποίηση, με
αμφίδρομη συμπεριφορά απέναντι σε μικρούς και μεγάλους, με αγωγή. Σε
πολλές περιστάσεις η αναφορά αυτή θυμίζει προ-προηγούμενο αιώνα, παραπέμποντας σε ένα τρόπο ζωής προηλεκτρονικό, βασισμένο σε
τέχνες ή τεχνικές χειροποίητες και προσωπικές. Στο τέλος όμως είναι υποχρεωμένη
να προσγειωθεί εξ αιτίας της τραγικότητας των γεγονότων – ο πόλεμος πάντων
πατήρ….
Το έργο της
Μαργαρώνη ξεκινά και τελειώνει με την
αφήγηση μιας ανάκρισης, που είναι στην αρχή σκληρή αλλά προοδευτικά
μετατρέπεται σε έρευνα – κατά τη δήλωση του ίδιου του ανακριτή. Και πιο πέρα, η ανάκριση προοδευτικά εξανθρωπίζεται και περνάει
σε μια γλυκιά σχέση, σχεδόν αγαπητική ,ανάμεσα στον ανακριτή και στην
ανακρινόμενη .
Τα εκφραστικά
της μέσα είναι έξοχα – περί αυτού δεν χωράει καμιά αμφιβολία – είναι όμως
τέτοια ώστε να σε κάνουν να σκέπτεσαι. Και από κοντά έρχεται η κατάδυση σε
περιοχές του εαυτού, η ανάλυση
χαρακτήρων, το αντιπολεμικό της μένος. Ένας αδελφός που αποφασίζει να πολεμήσει
για λογαριασμό των Γάλλων είναι τίποτε, μέσα σε μια ατέλειωτη σειρά θυσιών και κινδύνων, που
παίρνουν αυτή τη σκυθρωπή μορφή του «Mεγάλου Πολέμου» -
όπως έλεγαν τον πόλεμο που ξέσπασε πριν να εφευρεθεί ο αριθμητικός όρος
για τον επόμενο, μαζικό πόλεμο…Τελικά ο αδελφός επιστρέφει, αλλόκοτος έως
παράξενος, με μια γαλλική στρατιωτική ταυτότητα
που έχει τη πράσινη σφραγίδα του
αναπήρου πολέμου….
Όμως
τον «Μεγάλο Πόλεμο» επακολουθούν
χρόνια γελαστά, «ήταν μια χρυσή εποχή της τέχνης» - λέει η Μαργαρώνη - επακολουθεί η εκτόξευση του σουρεαλισμού και του ντανταϊσμού. Έρχεται ο Μαν Ραίη να
ταράξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, επακολουθεί η γνωριμία της ηρωϊδας με
ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, με ανθρώπους που ζουν την εκκεντρική
ζωή τους διασκεδάζοντας, που δοκιμάζουν ουσίες πίσω από τους καπνούς των
Παριζιάνικων μπιστρό, που δοκιμάζουν ακόμη και τις αμφεταμίνες σε ένα κυνηγητό του ονείρου, που έχουν να θυμούνται μια
υπόσχεση που έδωσαν κάποτε στον αδελφό τους – να χορέψουν a’ Paris – όταν δεν τους πτοούσε ο φιλογερμανικός τρόπος
κάποιων Ελβετών και η προσδοκία τους για μια
«Μεγάλη Γερμανία». Έρχεται μια κατάσταση
που θυμίζει από μακριά τον Γούντη
Άλλεν στο «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», καθώς αναπολεί κάποια βραδινά , με
συναντήσεις με εκπρόσωπους της παγκόσμιας
κουλτούρας. Έρχονται οι
τριμελείς και πολυμελείς σχέσεις,
σε μια κοινωνία που είναι κάθε άλλο παρά χορτασμένη από έρωτα. Έρχεται στο
Παρίσι ο Φιτζέραλντ και ο Χεμινγουαιη,
και πολλοί καλλιτέχνες που «έγιναν σνομπ επαναστάτες της τέχνης και συνέχιζαν
να εκτινάσσονται όλο και πιο μακριά, στριμωγμένοι από τον πανικό μη τυχόν
γίνουν πλήρως κατανοητοί από το κατεστημένο φιλότεχνο κοινό» - κατά τα λεγόμενα της Μαργαρώνη .
ΑΠΟ ΤΟΝ «ΜΕΓΑΛΟ
ΠΟΛΕΜΟ » ΣΤΟΝ 2Ο
Τελικά όμως
η κατάσταση αυτή αποδεικνύεται λιγόζωη,
κι απομένουν οι προετοιμασίες για νέο
πόλεμο, καθώς νέα σύννεφα αθροίζονται δίπλα στα παλιά . Βγαίνουν στην
επιφάνεια τα νέα πάθη, οι θλιβερές
εκατόμβες εναντίον των αντιφρονούντων και των Εβραίων , τα βιβλία που πετιώνται
στους δρόμους, η κηρυγμένη ως παρακμιακή
τέχνη, και από κοντά « η μεγάλη Γερμανία », που εξακολουθεί να ζει.
Δεν απομένει
ένα τολμηρό τέχνασμα, κι αυτό είναι η λαθραία εξαγωγή χρυσού με προορισμό την Ισπανία, από μια κομπανία τολμηρή
, που περιλαμβάνει ένα πέρασμα από τις Άλπεις, που προτείνεται μόνο για τολμηρούς
κτηνοτρόφους. Το τέχνασμα θα γίνει σε
ημι-γνώση της διμελούς οικογένειας των κυρ Γιάκομπ και της κυρίας Γκερτ,
Εβραίων χωρίς παιδιά, που ζουν συσσωρεύοντας άχρηστα γι αυτούς πλούτη, σε μια
κοινωνία γεμάτη απαγορεύσεις- κάποτε ο γάμος Ελβετού με άτομο εβραϊκής
καταγωγής τιμωρούσε τη προίκα με ένα
ποσό χρημάτων υπέρ του κράτους ! Και
τώρα, η υπέργηρη κυρία Ζυμουλεν, μεγάλο αστέρι στο χώρο της ποίησης, περιγράφει
όσο γίνεται πιο πιστά την περιπέτειά της : Μια περιπέτεια που ξεκινάει από την
εποχή που ήταν κοριτσάκι και φθάνει ως μια ορειβατική εμπειρία. Οι Ζυμουλέν, παρά το γεγονός ότι
είναι καλοί κτηνοτρόφοι-ορειβάτες, πεθαίνουν
σε μια απόπειρα να περάσουν προς την κοιλάδα του Βαλαίς – και τα πτώματά τους που ανακαλύπτονται μαζί με το χρυσάφι δίνουν την αφορμή ποινικής δίωξης της νεαρής
κάποτε και ήδη εσχατόγηρης κυρίας …
Η Μαργαρώνη
γεμίζει τις περιγραφές των επεισοδίων όπως και την συμπεριφορά των ηρώων σε
τέτοιο βαθμό, ώστε αποκλείεται να αισθανθείς την πλήξη των «καθώς πρέπει»
μυθιστορημάτων. Το μόνο που αφήνει ανεξήγητο είναι η εμμονή στον κόμη του
Σουρεαλισμού, τον επονομαζόμενο Λωτρεαμόν, που παράγει ένα έργο ασυνήθιστο πλην
έκκεντρο . Παρ’ όλα αυτά το
βιβλίο της Μαργαρώνη είναι πλούσιο, εκκωφαντικό από την άποψη της
ανάδειξης ενός λογοτεχνικού κλίματος, απέραντα
ελκυστικό όσον αφορά τις λεπτομέρειές
του, περιπετειώδες και τρυφερό.
ΥΓ.
Ένα
μυθιστόρημα που περιέχει και … βιβλιογραφία, είναι μάλλον ασυνήθιστο στα
ελληνικά εκδοτικά χρονικά. Εν τούτοις, η βιβλιογραφία «δένει» με την υπόθεση
και σε γενικές γραμμές δικαιώνεται….
Αίτηση ακύρωσης της εκτροπής του Αχελώου κατέθεσαν στο ΣτΕ
περιβαλλοντικές οργανώσεις, ΟΤΑ και επιμελητήρια
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγαν, για έβδομη φορά μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια, τέσσερις περιβαλλοντικές οργανώσεις, μαζί με φορείς της αυτοδιοίκησης από την Αιτωλοακαρνανία και επιμελητήρια,[1] με αφορμή το σχέδιο της εκτροπής του Αχελώου. Με την προσφυγή τους, οι φορείς ζητούν την ακύρωση της δεύτερης αναθεώρησης των σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής (ΣΔΛΑΠ) Δυτικής Στερεάς και Θεσσαλίας, στο μέτρο που αυτή επιχειρεί τη νεκρανάσταση του μυθολογικών διαστάσεων φαραωνικού σχεδίου της εκτροπής του ποταμού Αχελώου προς τον Πηνειό, μέσω σήραγγας που διασχίζει την οροσειρά της Πίνδου.
Οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλονται στην αίτηση αφορούν ουσιαστικές παραβιάσεις άρθρων των ευρωπαϊκών οδηγιών 2000/60/ΕΚ για τα ύδατα και 2001/42/ΕΚ για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδίων.