Είπα να
κλείσω ερμητικά σε ένα ποίημα
στην αλεξίσφαιρη
αύρα του ν’ αποφύγω
τη λήθη που
ίαινα μακελεύει
κουφάρια στίχων
κι ονόματα λείψανα
μορφές τιμημένες.
Γιατί εμένα η μνήμη
με τάϊσε
δίχως κομπιούτερ εικόνες
φθινοπώρου να
ρίχνω φύλλα λυγμών στου ύπνου
τα ρηχά. Και όταν άλλοι λουστρίνι κοστουμάκι
πάταγαν γκάζι
σπινάροντας με στίχους
στιχάκια γατιά
που κλαψούριζαν
εγώ έκανα
ποίημα το άγουρο σώμα
τραγούδι σκαλωσιάς
μ’ αιωρούμενα μαδέρια
και η περηφάνια μου ανεμόπτερο πετούσε
μες την
αιθρία του μυαλού. Κάποτε
στα βραχώδη
μου όνειρα κρώζαν ραμφόρυγχοι
με τα
γιγάντια φτερά τους μυστική έστηναν
γέφυρα που
αραιά τη διαβαίνουν
οι μυρωμένοι
του κόσμου αγέρωχοι ποιητές
Από τη
συλλογή «Σαν άλλος Οιδίποδας», εκδόσεις Γκοβόστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου