Δημήτρης Κανελλόπουλος: Ἡ κυ­ρί­α μὲ τὰ λου­λού­δια

 

planodion Ἰούλ. 21 ΧΕΔΟΝ πάν­το­τε, κά­θε φο­ρὰ ποὺ ἔ­βγαι­να μὲ τὴ φί­λη μου, μό­νος ἢ μὲ τὴν πα­ρέ­α μου, ὅ­που κι ἂν πή­γαι­να, ἀ­πὸ τὸ πιὸ ἀ­κρι­βὸ ρε­στο­ράν, ἂς ποῦ­με τὸ «Μπελ­βεν­τέ­ρε», μέ­χρι τὸ πιὸ φτω­χο­μά­γα­ζο, ὅ­πως τὸ «Κρά­μα», παν­τοῦ τὴν ἔ­βλε­πα. Ἔ­σερ­νε τὰ πό­δια της στὸ χι­ό­νι, χω­μέ­νη μέ­σα σ' ἐ­κεῖ­νο τὸ πα­λιὸ καὶ φθαρ­μέ­νο παλ­τό, ποὺ ὡ­στό­σο δι­α­τη­ροῦ­σε κά­τι τὸ ὁ­ποῖ­ο πρό­δι­δε τὴν εὐ­γε­νι­κή της κα­τα­γω­γή. Ἦ­ταν τυ­λιγ­μέ­νη μ' ἕ­να τε­ρά­στιο γκρὶ κα­σκὸλ καὶ φο­ροῦ­σε σκοῦ­ρο πλε­κτὸ μπε­ρὲ στὸ κε­φά­λι. Τὸ πρό­σω­πό της, πα­ρὰ τὶς ἀ­μέ­τρη­τες ρυ­τί­δες, δι­α­τη­ροῦ­σε τὴ φω­τει­νό­τη­τά του, ἀλ­λὰ τὰ μά­τια της εἶ­χαν ξε­θω­ριά­σει. Πο­τὲ δὲν μὲ εἶ­χε κοι­τά­ξει στὰ μά­τια, πα­ρὰ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι ἐ­γὼ πάν­το­τε τὴν κοί­τα­ζα κα­τευ­θεί­αν στὰ δι­κά της.        Δὲν ἀ­να­ρω­τή­θη­κα πο­τὲ ἂν ἦ­ταν Μα­γυά­ρα, Ρου­μα­νί­δα ἢ Γερ­μα­νί­δα... Ἂν καὶ πο­τὲ δὲν τὴν εἶ­χα ἀ­κού­σει νὰ μι­λᾶ, ἀ­πὸ τὴν πρώ­τη φο­ρὰ ποὺ τὴν εἶ­δα ἤ­μουν βέ­βαι­ος πὼς ἦ­ταν Μα­γυά­ρα. Αὐ­τὸ μοῦ τὸ βε­βαί­ω­σε ὁ Λό­τσι Μόκ­σα­ϊ, ὁ φί­λος μου, καὶ ἀ­φοῦ τὸ εἶ­πε ὁ Λό­τσι Μόκ­σα­ϊ δὲν εἶ­χα λό­γους νὰ τὸ ἀμ­φι­σβη­τή­σω.        Ἐρ­χό­ταν πρὸς τὸ μέ­ρος μας καὶ ἔ­τει­νε μὲ τὸ δε­ξί της χέ­ρι ἕ­να μα­τσά­κι ἄ­σπρα ἢ μὸβ λού­λου­δα.

H ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ

 

Πάνω στην Ακρόπολη, μέσα στη σιωπηλή αγκαλιά του τοπίου τούτου που τινάχτη από την προϊστορία, υψώνεται ένας λόγος περίπαθος, σχεδόν μια κραυγή, μια βοή σύντομη, ακέραιη, βίαιη, συμπαγής, βαριά, σουβλερή, κοφτερή, αποφασιστική: το μάρμαρο των ναών φέρει την ανθρώπινη φωνή

 

Le Corbusier, 1935 *

 

Eκατοντάδες τουρίστες συσσωρεύονται μπροστά στην είσοδο της Ακρόπολης, παρά τον καύσωνα που επικρατεί

Ειδήσεις, Ιούλιος 2023

 

Woody Allen, συναυλία στο Ηρώδειο , 9.9.23

 

Του Γιάννη Σχίζα

 

        Τη νύχτα, μέσα  στη κατάσταση του ημίφωτος, τότε  που  οι λεπτομέρειες   αποδυναμώνονται  μπροστά στην ολότητα  και η ασάφεια αποβαίνει δημιουργική,  ο μεγαλειώδης βράχος  της Ακρόπολης  διεγείρει   τον ιστορικό στοχασμό για μια από τις μεγαλύτερες περιπέτειες  που βιώθηκαν ποτέ -  την  περιπέτεια του κλασικού πνεύματος. Η Ακρόπολις είναι εδώ , σε ένα νέο πολεοδομικό περίγυρο αλλά  θαυμαστή  όσο και  στις αρχές του 20^ου  αιώνα, όταν ο Σίγκμουντ Φρόϋντ , «κριτικός» επισκέπτης της Αθήνας (1904)  και επιφυλακτικός  απέναντι στην  ελληνολατρεία  του γερμανικού λόγου, σημείωνε στο ημερολόγιό του : «Ώστε όλα αυτά υπάρχουν πραγματικά , όπως τα μάθαμε στο σχολείο»...

      

Πυρκαγιές

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 29.7.23

 Αυτό το θέαμα  με τις πυρκαγιές είναι ένας συνδυασμός αποστροφής και πλήξης . Το ζούμε κάθε χρόνο, και μόλα αυτά τείνουμε να το ξεχάσουμε την περίοδο  -  που προηγείται αλλά και έπεται της  καταστροφής! Ένας από τους λίγους ανθρώπους που τοποθετήθηκαν για τις πυρκαγιές ήταν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Χαρίτσης: «Έχει γίνει κάτι σαν άγραφος κανόνας να συζητάμε κάθε καλοκαίρι για τεράστιες ελλείψεις, τεράστια προβλήματα στον συντονισμό, έλλειψη κονδυλίων….ενώ οι πολίτες απαιτούν ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο διαχείρισης ».

 Όλα αυτά είναι πολύ σωστά, αρκεί όμως να είναι έγκαιρα. Την ίδια ώρα που μιλάμε εμείς post Festum  (κατόπιν εορτής) έχουν ξεσπάσει  50 (προς το παρόν)πυρκαγιές  μόνο στη Σικελία . Εν τω μεταξύ, με δεδομένο ότι το νησί δεν «μανιπουλάρεται» σε βορειότερες  γεωγραφικές  συντεταγμένες και παραμένει δίπλα στην Αφρική (!!!), το θερμόμετρο δείχνει  γύρω στους 48 βαθμούς , ενώ αντίστοιχα στο Βορρά η χώρα αντιμετωπίζει μια «επιδημία» χαλαζιού : Στις περιοχές της Φεράρας και  της Ραβένας  παρατηρήθηκε έντονη χαλαζόπτωση  και ανεμοστρόβιλος, όπως έγινε τελευταία  και στη περιοχή του  Μιλάνο. Ίσως γι αυτό ο Χανς Μάρτιν Φούσελ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος αποφαίνεται  στα ΝΕΑ ότι το κλίμα θα γίνεται θερμότερο, με τις  ξηρασίες χειρότερες και τις  φωτιές συχνότερες. Εκτός από τις πυρκαγιές που είναι σκόπιμες ή που οφείλονται σε άλλους λόγους όπως οι κεραυνοί, υπάρχουν και πυρκαγιές που ξεσπούν αυθόρμητα – συνήθως από την ιδιότητα των ποωδών φυτών να εμπεριέχουν και αλκοόλη στη σύστασή τους. Το θέμα είχε ανακινηθεί μια  περίοδο – μετά ξεχάσθηκε.

 

Το κλίμα στρέφει τον κόσμο προς τη θάλασσα , όμως έλα που η ακτογραμμή κατέχεται από διάφορους  που πουλάνε παν το πωλήσιμον  για να πλουτίσουν…Στη Μύκονο λέγεται  ότι κάτοικοι και παραθεριστές θέλουν να βάλουν  τέλος στον «ιμπεριαλισμό της ξαπλώστρας», συνδυάζοντας το χιούμορ με την απόλυτη σοβαρότητα του αιτήματος. Αλλά εκεί που έγινε «της τρελής» από πολίτες διαμαρτυρόμενους για το καθεστώς ιδιωτικοποίησης της ακτογραμμής είναι στην Πάρο,  όπου 300 κάτοικοι  βρέθηκαν στην παραλία της  Σάντα Μαρίας και προχώρησαν σε συμβολική διαμαρτυρία. Επί κεφαλής ο Χρίστος Γεωργούσης της Κίνησης Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες παραλίες  καθώς και η Οικολογική Ομάδα του «Αρχίλοχου» : Ομάδα που το άκουσμά της  μου προκάλεσε συγκίνηση, καθώς ήταν συνδεδεμένη με πολλούς αγώνες στο παρελθόν…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κόμβος Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Europa Nostra στην Αθήνα.

 

2η δράση δικτύωσης:

Πολιτιστικοί φορείς των Βαλκανίων συναντιούνται στο Πήλιο

 

27 Ιουλίου 2023

 

 

Στον ιστορικό και εξαιρετικά διατηρημένο οικισμό του Αγ. Λαυρεντίου στο Πήλιο, νέοι εκπρόσωποι πολιτιστικών φορέων από τα Βαλκάνια συναντήθηκαν στις 20 και 21 Ιουλίου 2023, στη 2^η δράση δικτύωσης του Κόμβου Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Europa Nostra στην Αθήνα (Athens Heritage Hub), που συντονίζει η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ).

 

Σε συνέχεια της 1ης συνάντησης στις Πρέσπες που συγκέντρωσε φορείς από όλα τα Βαλκάνια, πολιτιστικοί φορείς από την Ελλάδα, Αλβανία, Σερβία και Βόρεια Μακεδονία συμμετείχαν στη φετινή διοργάνωση στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Ανοιχτό Χωριό,” και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτή την εξαιρετικά επιτυχημένη πρωτοβουλία που ενισχύει τον προβληματισμό και τις απαιτούμενες δράσεις και πολιτικές για την τοπική ανάπτυξη με την αξιοποίηση των τοπικών πολιτιστικών και φυσικών πόρων.

 

Σκοπός της φετινής δράσης του Athens Heritage Hub ήταν η ανάδειξη των αναγκών και προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί φορείς στα Βαλκάνια, εστιάζοντας σε εργαστήρια δικτύωσης και συνδιαμόρφωσης της εξέλιξης του κόμβου. 

 

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν τις κοινές ανάγκες τους, όπως το να εντοπίζουν και να έρχονται σε επαφή με όσους υλοποιούν παρόμοιες δραστηριότητες σε άλλες χώρες, ή την ανάπτυξη δεξιοτήτων για μεγαλύτερο αντίκτυπο στις προσπάθειές τους να διασώσουν στοιχεία της κληρονομιάς τους. Εξέφρασαν επίσης τον προβληματισμό τους για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν, όπως τη δυσκολία επικοινωνίας με τις αρχές ή την έλλειψη ενημέρωσης για διαθέσιμες χρηματοδοτικές ευκαιρίες.

 

Ακόμα αναγνώρισαν κοινές θεματικές που απασχολούν τις οργανώσεις όπως: τον υπερτουρισμό, τις ευκαιρίες βιώσιμης επιχειρηματικής ανάπτυξης βασισμένης στη βιοποικιλότητα (π.χ. βότανα), τη διατήρηση των παραδοσιακών οικισμών και την επανάχρηση των ιστορικών κτιρίων, την προφορική ιστορία και τα μονοπάτια που ενώνουν σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος και χώρες μεταξύ τους. 

Ελένη Μαρούδη : Ο πρίγκιπας Άσγκαρ και τα κρυμμένα θηρία

 

 

Τιμή: 13,50 ευρώ, Σελίδες: 422

ISBN: 978-618-5722-00-5

Εκδόσεις Διάνοια

 

 

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάνοια το μυθιστόρημα της Ελένης Μαρούδη «Ο πρίγκιπας Άσγκαρ και τα κρυμμένα θηρία».

 

Όλοι σε αυτόν τον κόσμο περιμένουνε έναν ήρωα. Όλοι έχουμε έναν ήρωα. Αλλά συνήθως κανείς δεν τον ξέρει και όταν τον βρει τον φοβάται. Ίσως να φοβάται και ο ίδιος λίγο μέχρι να ανακαλύψει τις δυνάμεις του.
Έτσι λοιπόν εκείνη την ημέρα σε εκείνο το ερειπωμένο σπίτι, και τη νύχτα του Φέοχ ο πρίγκιπας Άσγκαρ ανακάλυψε για πρώτη φορά τη δύναμη του. Το κορμί του έκαιγε, ένιωθε να παίρνει φωτιά από τα σημάδια που χαραζόντουσαν όταν ήθελαν να τον προειδοποιήσουν ή να του δείξουν το επόμενο βήμα. Τα όνειρά του κάθε φορά τον εξαντλούσαν, έμοιαζαν τόσο αληθινά. «Γιατί σε μένα; Είμαι ο μοναδικός ή όχι;»

Η Παλιά Δημοτική Αγορά στη Λαμία πάρκο υψηλού πρασίνου και μόνο!

του Στέφανου Σταμέλλου

 

Για να συζητήσει κανείς σήμερα για τις μελλοντικές αναπλάσεις στον βασικό πυρήνα της πόλης της Λαμίας, πρέπει να καταλήξει ποιες είναι οι βασικές ανάγκες της πόλης. Ποια προβλήματα χρειάζονται άμεση και μεσοπρόθεσμη αντιμετώπιση και ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις απέναντι σε μια βιώσιμη, αξιοπρεπή διαβίωση των κατοίκων. Θεωρώ ότι προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στη βιώσιμη κινητικότητα και στο κυκλοφοριακό, στο πράσινο και τους ελεύθερους χώρους. Οι όποιες μελέτες και αναπλάσεις πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να λαμβάνουν υπόψη αυτά τα δύο ως προτεραιότητες. Αναφέρομαι στην επιλογή της Δημοτικής Αρχής να κατασκευάσει πολυώροφο κτήριο και υπόγειο πάρκινγκ στην Παλιά Δημοτική Αγορά. Οφείλω να τονίσω από την αρχή ότι δεν είμαι ειδικός ή ακόμα και ο καταλληλότερος για τέτοια θέματα σύνθετα, που απαιτούν επιστημονικές προσεγγίσεις και γνώσεις. Καταθέτω όμως την άποψή μου με βάση την εμπειρία και τη λογική.

 

Είμαι αντίθετος με την επιπλέον τσιμεντοποίηση των ελάχιστων ελεύθερων χώρων της πόλης και θεωρώ ότι η Παλιά Δημοτική Αγορά πρέπει να γίνει πάρκο υψηλού πρασίνου και μόνο. Σήμερα, λένε κάποιοι ειδικοί, για να λειτουργήσει μια πόλη χρειάζεται τουλάχιστον δέκα τετραγωνικά πράσινο ανά κάτοικο. Η Λαμία είναι μια τσιμεντούπολη, από τις πιο ζεστές πόλεις της Ελλάδας, με ελάχιστο αστικό πράσινο. Και η ανάσα της πόλης δεν μπορεί να είναι τελευταία προτεραιότητα στην σημερινή πραγματικότητα και με βάση τις δυσοίωνες μελλοντικές προβλέψεις της κλιματικής αλλαγής.

 

Αντιλαμβάνομαι ότι για την Δημοτική Αρχή και για την αντιπολίτευση η κατασκευή του πολυώροφου κτηρίου και του υπόγειου πάρκινγκ στην θέση της Παλιάς Δημοτικής Αγοράς θεωρείται ως "αυτονόητο έργο". Η αλήθεια όμως δεν είναι και τόσο αυτονόητη.

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΣΤΙΣ Δ Ε ΦΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ

 

https://www.facebook.com/kpfournakaiktimenion

e-mail: kpfourna.ktimenion@gmail.com

 

Ανοιχτή επιστολή - ανακοίνωση

Προς την κυβέρνηση. τους βουλευτές και τα κόμματα, τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης, προς κάθε υποψήφιο -εν δυνάμει αιρετό- και προς όλους τους συμπολίτες μας

 

Κατατέθηκαν στην Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, στον «κύκλο Ιουνίου»-και είναι στην αρχική φάση αξιολόγησης- νέες αιτήσειςγια Αιολικούς ΣταθμούςΠαραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) 28 ανεμογεννητριώνστην κορυφογραμμή από τον Προφήτη Ηλία της Αγίας Τριάδας -Νεοχωρίου Τυμφρηστού μέχρι τη Βρύση Ζαχαράκη (Ταρζάν)και άλλες 22 στην Βουλγάρα - Κερασιά - Μεγάλη Ράχη (Βουλγαρομνήματα).Επίσης έχουν κατατεθεί αιτήσεις για 18 νέες α/γ από το Περίβλεπτο ως τη Βρύση Ζαχαράκη, από τη μεριά της Φθιώτιδας, στις θέσεις Λυκομνήματα -Ρέλια -Ταμπούρια. Είναι δε στην διαδικασία της έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων άλλοι έξι ΑΣΠΗΕ, συνολικά 36 α/γ, στις θέσεις Κόκκαλα (5),Τρία Σύνορα (7), Σπανός (8),Γάβραινα (5), Αλογόβρυση (7) και Ρεντίνα (4). Γι’ αυτά έχουν γίνει αιτήσεις ακύρωσης και προσφυγές από τους Δήμους και πολίτες.

 

Η τελευταία αυτή εξέλιξημε την εγκατάσταση αιολικών σταθμώνεκατόν τεσσάρων (104) συνολικά ανεμογεννητριών-μέχρι στιγμής- ύψους πάνω από 180μ και σε υψόμετρα μέχρι 1.650μ,είναι η καταστροφή της ορεινής αυτής περιοχής και του πανέμορφου δάσους του Δασαρχείου Φουρνά. Πρόκειται να σκαφτούν και να τσιμεντοποιηθούνόλες οι κορυφές από το Βελούχι μέχρι την Βουλγάρα, δημιουργώντας κινδύνους για πυρκαγιές και πλημμύρες, αλλάζοντας εντελώς το τοπίο και δίνοντας την εικόνα μιας βιομηχανικής περιοχής. Εμπορευματοποιούν τη φύση και το ορεινό δασικό τοπίο με μοναδικό σκοπό την εύκολη κερδοφορία. Προχωρούν στις αδειοδοτήσεις και δημιουργούν τετελεσμένα, χωρίς να σεβαστούν τη γνώμη και τη θέληση των τοπικών κοινωνιών, των ανθρώπων που έχουν περιουσιακά στοιχεία και έννομο συμφέρον και που θα ήθελαν μια άλλη προοπτική για την αξιόλογη από κάθε άποψη περιοχή.Και, φυσικά, αν αρχίσουν, ποιος τους σταματά… Στόχος τους είναι να μας κάνουν «Νότια Εύβοια» και σε κάθε κορυφογραμμή, σε κάθε ύψωμα, να μπει και μια ανεμογεννήτρια. Ακυρώνουν με λίγα λόγια και το Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο της Στερεάς,το οποίο χαρακτηρίζει την Ευρυτανία ως «Περιφερειακό Πάρκο Ορεινής Αμιγούς Φύσης και Ορεινής Μεσογειακής Παραδοσιακής Κληρονομιάς».

 

Ακόμη μια προσπάθεια για την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος της Αθήνας

 

Η ΕΛΛΕΤ προσφεύγει κατά της οικοδόμησης 2 ογκωδών ξενοδοχείων

έναντι του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Προσωρινή αναστολή οικοδομικών εργασιών αποφάσισε το Σ.τ.Ε.

Κρίνονται θέματα ύψους, συντελεστή δόμησης, διαδικασιών και κυρίως

η σημειακή αλλαγή χρήσης γης από Γενική Κατοικία σε Πολεοδομικό Κέντρο

 

26 Ιουλίου 2022

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) παλεύοντας ήδη από το 1972 για την προστασία, αφενός της ποιότητας του δομημένου περιβάλλοντος και αφετέρου της τήρησης των θεσμικά ορθών διαδικασιών του πολεοδομικού σχεδιασμού, έχει να επιδείξει σημαντικές νίκες σε αυτόν τον διαρκή αγώνα, τόσο σε περιοχές εντός σχεδίου σε σχέση με την ένταση των αναπτύξεων, όσο και σε εκτός σχεδίου περιοχές σε σχέση με την οικοδομησιμότητα και την προστασία της υπαίθρου και του τοπίου, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της πρoστατευτικής νομολογίας του Σ.τ.Ε..

 

Σε συνέχεια αυτής της διαρκούς προσπάθειας, η ΕΛΛΕΤ προσέφυγε μαζί με 23 πολίτες, κατά των οικοδομικών αδειών ανέγερσης 2 ογκωδών ξενοδοχείων έναντι του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στο κέντρο της Αθήνας, και ειδικότερα κατά: α. Ξενοδοχείου 3*, 10 ορόφων, ύψους 32 μ και δυναμικότητας 637 κλινών, και, β. Ξενοδοχείου 4*, 9 ορόφων, ύψους 31,55 μ και δυναμικότητας 258 κλινών, καθώς και κατά της σημειακής τροποποίησης του Γ.Π.Σ.(Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου)  Δ. Αθηναίων και της έγκρισης του ΥΠ.ΠΟ.Α. που εκδόθηκε για το πρώτο από αυτά, στις οποίες στηρίζονται οι οικοδομικές άδειες.

 

Συγκεκριμένα, με την προσφυγή μας ζητάμε από το ΣτΕ να ελεγχθεί η νομιμότητα:

 

·       

Ανάλυση του Vertical Forest του Μιλάνου με όρους υψηλής αρχιτεκτονικής και βιοποικιλότητας.

 

Ανάλυση του Vertical Forest του Μιλάνου με όρους υψηλής αρχιτεκτονικής και βιοποικιλότητας.

 

Περίληψη:

        Με την επιτάχυνση της παγκοσμιοποίησης και της ανάπτυξης του ανθρώπινου πολιτισμού, η αστικοποίηση οδήγησε τους ανθρώπους ζώντας σε έναν χώρο γεμάτο βιομηχανικά υλικά τα οποία δημιουργούν σύγχρονες εικόνες, ενώ την ίδια ώρα προκαλούν υψηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας και ρύπανσης. Τα αυξανόμενα περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν ωθήσει τους αρχιτέκτονες να εξετάσουν την όλο και πιο ασταθή σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τον φυσικό κόσμο και την επιστροφή στην φύση. Ο στόχος αυτής της έρευνας είναι να εξεταστεί πως η αρμονία μεταξύ αρχιτεκτονικής κα φυσικής οικολογίας έχει γίνει το κύριο ζήτημα στο σημερινό περιβάλλον, προσπαθώντας να βρει μια ισορροπία μεταξύ της φύσης και της πόλης. Σε αυτή την έκθεση, θα εξετάσω το πλαίσιο και το στοιχείο «δέντρο» του vertical forest στο Μιλάνο της Ιταλίας, το vertical forest ως έναν ζωντανό οργανισμό, την ανάλυση των αρχιτεκτονικών δομών, την διεπιστημονική εξερεύνηση της βιωσιμότητας, τον μη-ανρθωποκεντρισμό που ενσωματώνεται στα Vertical Forest, και την μετάβαση από τα «vertical forest» στην «πόλη δάσος». “ Η μετάβαση από το «vertical forest» στην «πόλη-δάσος» και η συζήτηση για την έννοια της «πόλης-δάσος». “ Από το «vertical forest» στην «πόλη-δάσος» ένας διαλεκτικός προβληματισμός σχετικά με τις προθέσεις του Vertical Forest και του «δάσους», μία ανάλυση του οικολογικού σχεδιασμού του «Vertical Forest» και η καινοτόμα ενοποίηση των πολλαπλών η συζήτηση αφορά, την καινοτόμα ενοποίηση των vertical forests και των «δασών», και την κατασκευή μίας πόλης, με πραγματικά υψηλής-πυκνότητας βιοποικιλότητα.

 

 

 

1.  Εισαγωγή

        Με την επιταχυνόμενη παγκοσμιοποίηση και την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού, η αστικοποίηση επέτρεψε στους ανθρώπους να ζήσουν σε έναν χώρο γεμάτο βιομηχανικά υλικά, που έχουν δημιουργήσει σύγχρονες εικόνες, καθώς και υψηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας και ρύπανσης. Τα αυξανόμενα περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν ωθήσει του αρχιτέκτονες να εξετάσουν την σταδιακά ασταθή σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και του φυσικού κόσμου, όπου η επιστροφή στη φύση και η εναρμόνιση της αρχιτεκτονικής με την φυσική οικολογία έχει γίνει βασικό ζήτημα στο σημερινό περιβάλλον. Ο Brundtland πρότεινε ότι ο σχεδιασμός των χώρων θα πρέπει να σχεδιαστεί ανταποκρινόμενος τις περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές επιταγές. Πως λοιπόν επιστρέφουμε στην οικολογία; Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν αριθμό ζητημάτων όπως η οικολογική ποικιλομορφία. Πολλοί αρχιτέκτονες έχουν προσπαθήσει να βρουν μια ισορροπία και σχέση μεταξύ φύσης και πόλης, για παράδειγμα, τον δέκατο ένατο αιώνα, ο Howard πρότεινε την θεωρία της ειδυλλιακής πόλης ως απάντηση στην περιβαλλοντική ρύπανση λόγω της ταχείας αστικοποίησης της βιομηχανικής επανάστασης στην Αγγλία (Howard, 2008). Σκεπτόμενοι ότι περιβαλλοντικά ζητήματα συνέβαλαν επίσης στη βιωσιμότητα και την οικολογία του σύγχρονου αστικού σχεδιασμού.

 

 

2.  

Τοπική Αυτοδιοίκηση : Εκλογές 2023 Ας βγάλουμε το φίδι από την τρύπα…

 

του Παντελή Οικονόμου  Με τις πυρκαγιές και τον καύσωνα να έχουν προστεθεί στα όποια  καθημερινά μας βάρη, μικρά και μεγάλα, είναι αναμενόμενο το ενδιαφέρον για άλλα θέματα να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Και όμως! Λίγες εβδομάδες μόνο μας χωρίζουν από τις εκλογές για την ανάδειξη Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών. Από τις οποίες ακριβώς περιμένουμε, για μια φορά, να σταθούν δίπλα μας σ’ αυτές τις  έκτακτες, αλλά επαναλαμβανόμενες, καλοκαιρινές αναποδιές.   Αλλά από τα αποτελέσματα των εκλογών δεν κρίνεται μόνον η «πολιτική προστασία» και η αποτελεσματικότητα της. Κρίνεται η, εν γένει, ποιότητα της  καθημερινότητάς μας και το κόστος της βελτίωσης των συνθηκών της ζωής μας. Κρίνεται η διαχείριση σημαντικών πόρων για την ανάπτυξη και τον διατηρήσιμο χαρακτήρα της και την καταπολέμηση της ανεργίας. Κρίνεται, τέλος, και η δημοκρατική μας συνείδηση, ευαισθησία και τάξη. Πραγματικά αποτελεί θέμα δημοκρατικής τάξης, σε κάθε εκλογική διαδικασία, το πολιτικό σώμα να κρίνει τους απερχόμενους, να τους επιδοκιμάζει όποτε τα κατάφεραν αλλά και να τους αποδοκιμάζει όποτε αστόχησαν. Θέμα δημοκρατικής ευαισθησίας είναι να σταματήσουν οι ορισμοί υποψηφίων (χρίσματα έχουμε συνηθίσει να τους ονομάζουμε), μιας και με την παρακμή των κομμάτων, έχουν αρχίσει «το ίδιο βιολί» και κάθε λογής παράγοντες, με κριτήριο πια το, μικρότερο και από το κομματικό, ιδιωτικό τους συμφέρον.

Το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη την παράσταση «ΑΤΡΕΙΔΕΣ - Η επιστροφή»

 

Σκηνοθεσία Γιάννης Μαργαρίτης Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας Γιάννης Μαργαρίτης συνδέει τις τραγωδίες «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, «Αγαμέμνων» του Αισχύλου και «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή με αποσπάσματα από την «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, φωτίζοντας τη διαχρονική διάσταση του μύθου των Ατρειδών. «ΑΤΡΕΙΔΕΣ - H επιστροφή» Δραματουργική σύνθεση και σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νεάπολης-Συκεών «Μερκούρεια 2023» Κυριακή 27 Αυγούστου στο ανοικτό θέατρο «Μάνος Κατράκης» Ο μύθος Ο Αγαμέμνονας καλείται να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια για να κατευνάσει τη θεά Άρτεμη και να μπορέσει ν’ αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών από την Αυλίδα για την Τροία («Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη). Με το τέλος του Τρωικού Πολέμου, ο βασιλιάς Αγαμέμνονας επιστρέφει νικητής στο Άργος, αλλά δολοφονείται από τη σύζυγό του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της-ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης για τον φόνο της κόρης της, Ιφιγένειας («Αγαμέμνων» του Αισχύλου). Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης, τα παιδιά της Κλυταιμνήστρας, εκδικούνται για τον φόνο του πατέρα τους Αγαμέμνονα, δολοφονώντας τη μητέρα τους («Ηλέκτρα» του Σοφοκλή). Τρεις αρχαίες τραγωδίες, στη σκιά ενός αιματοβαμμένου πολέμου, συνθέτουν τη βαριά κατάρα της οικογένειας των Ατρειδών, δημιουργώντας τεράστια ερωτήματα, εμπνέοντας ακόμη και τη σύγχρονη ψυχανάλυση. Μια ιστορία με πολλές αναλογίες στο σήμερα.

Κωνσταντίνα Δούκα: Η κόρη του Στρατηγού

 

Τιμή: 14,40 ευρώ, Σελίδες: 224
ISBN: 978-960-651-059-5
Εκδόσεις Βεργίνα

 

Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Δούκα στο μυθιστόρημα «Η κόρη του Στρατηγού» μας αποκαλύπτει αλήθειες και νοοτροπίες μιας εποχής σ’ έναν κόσμο καθωσπρεπισμού και ανωτερότητας, επιχειρώντας να εισχωρήσει στον βυθό της ψυχής των ηρώων της. Πρόκειται για την πορεία της οικογένειας του Στρατηγού, μιας από τις ευυπόληπτες και εύπορες οικογένειες της πόλης, που ξεδιπλώνεται μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν.
Ο γερο-Μακρής, από γενιά στρατιωτικών, στρατιωτικός κι ο ίδιος –παρασημοφορημένος μάλιστα–, μεγάλωσε τρία παιδιά με την τάξη και τις αρχές που όριζε η γενιά του. Του άρεσε να ’χει τον πρώτο λόγο στο σπίτι του, όπως και στον στρατώνα, κι έλεγε πως, με την πειθαρχία πρώτα κι ύστερα με την αγάπη, προχωράει μια οικογένεια. Η Μαρούλα, η μοναχοκόρη του, μεγαλωμένη σ’ ένα τέτοιο σπίτι, όπου η πειθαρχία και η τιμή καθόριζαν την καθημερινότητά της, έκανε τα δικά της όνειρα για το μέλλον, για τις μέρες που θα ’ρθουν. Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της ονειρευόντουσαν κι εκείνα να φτιάξουν την καινούργια γενιά των Μακρήδων. Όμως ο πρώτος χάθηκε από ένα τίποτα. Ο δεύτερος από ένα «λάθος». Ο γάμος του πριν παντρευτεί η αδελφή του, η Μαρούλα, έφερε τριγμούς στην οικογενειακή σταθερότητα.

Η ζωή μας είναι στη θάλασσα

 

Του Γιάννη Σχίζα

Δρόμος της Αριστεράς, 22/7/23

Στην ομαδική θερινή έκθεση ζωγραφικής

της  Gallery Art Prisma,  24 καλλιτέχνες  μας μεταδίδουν μια αίσθηση που ιδιαίτερα εκφράζει  η Λουϊζα Καρπιδάκη, ιστορικός τέχνης : «Ατέρμονα ταξίδια, θελκτικά αρμενίσματα, μαγευτικά πελάγη …  Και πριν απ’ όλα η θάλασσα του καθενός, κατασκευασμένη από τα δικά του εικαστικά υλικά». Η θάλασσα είναι απέραντη σε σχέση με τη στεριά, είναι 366.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή τα 7/10 του συνολικού γήϊνου χώρου, ο οποίος  στη χερσαία του μορφή έχει τεράστιους φυσικούς πόρους, διαθέτει εκτάσεις για καλλιέργειες και βόσκηση, διαθέτει βουνά πανύψηλα.

 Η θάλασσα όμως είναι μια στεριά από την ανάποδη! Έχει βουνά, χαράδρες, πεδιάδες, όλες τοποθετημένες αντιστρόφως ! Η θάλασσα διαπλέεται με τα πλωτά μέσα –κατοικείται μάλλον ευκαιριακά -  πως όμως θα μας φαίνονταν αν υπήρχε ένα υβρίδιο θάλασσας και στεριάς;

Έχω υπόψη  μου τον παλιό Πρύτανη του Πολυτεχνείου, Στέλιο Μαγειρία, πρωτεργάτη των χωματουργικών έργων του Αχελώου, που έλεγε ότι η θάλασσα γεφυρώνεται – και σαν παράδειγμα ανέφερε εκείνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που κατέλαβε την Τύρο της Φοινίκης μετά πολύμηνη  πολιορκία, αφού προηγουμένως κάλυψε την απόσταση της Τύρου από ορισμένο μέγεθος της στεριάς με όγκους χωμάτων. Έχω υπόψη μου τον Κλωντ Λεβύ Στρως, μεγάλο ανθρωπολόγο, που όμνυε στη θάλασσα πριν να γίνει οπαδός του δασικού χώρου. Κι  ακόμη έχω υπόψη μου τον Κώστα τον Μοσχόπουλο, εκλεκτό συνάνθρωπο, που έπαιζε τον φίλο της θάλασσας πάντα από τη προοπτική του πλοιάρχου κρουαζιερόπλοιου.

Αλλά δεν είχα καθόλου υπόψη την αναφορά του Παντελή Κάκαρη, στην Oeanix, τη πρώτη πλωτή πόλη που θα κατασκευασθεί στη Νότια Κορέα σαν επίνειο της δεύτερης μεγάλης πόλης, μέχρι το 2025! Πάντως   ανακαλούσα στη μνήμη μου την εντύπωση που μου είχε προκαλέσει  ο Μαγειρίας όταν έλεγε ότι η πρόσχωση  του διαδρόμου 03/21 (καταρχήν τροχόδρομου) στην θάλασσα του Σαρωνικού ήταν μια πανεύκολη διαδικασία, ακόμη και από τον ορίζοντα του 1988 : Τότε που δεν  υπήρχε νέο αεροδρόμιο στην Αθήνα, τη  χρονιά στην οποία γινόταν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο μια Ημερίδα για τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν  η γέφυρα Ρίου-Αντιρίου και άλλα.  

 

Ε­στὲρ Ἀν­τρά­δι (Esther Andradi) [Ἀφιέρωμα 1/5 (κάθε Κυ­ρια­κή)] Ὁ λα­βύ­ριν­θος [El laberinto]

 

planodion posted: " Ἐ­στὲρ Ἀν­τρά­δι (Esther Andradi) [Ἀφιέρωμα 1/5 (κάθε Κυ­ρια­κή)] Ὁ λα­βύ­ριν­θος [El laberinto] ΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ὅ­τι ἡ γά­τα μου ἀ­παι­τοῦ­σε νὰ γρά­ψω τὴν ἱ­στο­ρί­α της. Μὲ ἔ­βα­ζε σὲ ἕ­να παρ­κο­κρέ­βα­το μὲ τὸν ὑ­πο­λο­γι­στή μου, μοῦ πε" Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι planodion Ἰούλ. 23 ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ὅ­τι ἡ γά­τα μου ἀ­παι­τοῦ­σε νὰ γρά­ψω τὴν ἱ­στο­ρί­α της. Μὲ ἔ­βα­ζε σὲ ἕ­να παρ­κο­κρέ­βα­το μὲ τὸν ὑ­πο­λο­γι­στή μου, μοῦ πε­τοῦ­σε ἕ­να κου­βά­ρι κόκ­κι­νο μαλ­λὶ καὶ μὲ δι­έ­τα­ζε:        «Γρά­φε!»        Ἐ­γὼ σκέ­φτη­κα τὸ λα­βύ­ριν­θο. Νὰ ἦ­ταν ἄ­ρα­γε αὐ­τὴ ἡ πραγ­μα­τι­κὴ ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἀ­ριά­δνης καὶ τοῦ κόκ­κι­νου μί­του; Κα­νεὶς δὲν μοῦ εἶ­χε πεῖ ὅ­τι ὁ Μι­νώ­ταυ­ρος ἦ­ταν γά­τα. Ρὲ λὲς ὁ Μι­νώ­ταυ­ρος νὰ ἦ­ταν τε­λι­κὰ Ψι­ψι­νό­ταυ­ρος;        Ἡ γά­τα μου πη­δά­ει πά­νω στὸ πλη­κτρο­λό­γιο τοῦ ὑ­πο­λο­γι­στῆ μου, μὲ ἀ­ναγ­κά­ζει νὰ πα­τή­σω στὰ κου­του­ροῦ σύμ­βο­λα ποὺ ἀ­γνο­ῶ, ἁρ­πά­ζει τὸ πον­τί­κι.        Καὶ μὲ κοι­τά­ζει, μὲ κοι­τά­ζει ἐ­πί­μο­να.        Ἀ­πὸ χθὲς ξέ­ρω αὐ­τὸ ποὺ θέ­λει. Ἀλ­λὰ ἐ­γὼ δὲν ξέ­ρω νὰ γρά­φω.        Ἐ­κεί­νη μὲ κοι­τά­ζει καὶ γε­λά­ει. Ξέ­ρει ὅ­τι οὔ­τε νὰ τὴ δι­α­βά­σω μπο­ρῶ. * * * Ἡ γάτα στὸν Λαβύρινθο Πηγή: Microcósmicas (ἐκ­δ. Macedonia, 2017, Μορὸν τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς). Ἐ­στὲρ Ἀν­τρά­δι (Esther Andradi) (Ataliva, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1956). Ἀρ­γεν­τι­νὴ συγ­γρα­φέ­ας, ποὺ μοι­ρά­ζει τὸ χρό­νο της με­τα­ξὺ Βε­ρο­λί­νου καὶ Μπου­έ­νος Ἄϊ­ρες. Γρά­φει μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α, δι­η­γή­μα­τα, μυ­θι­στο­ρή­μα­τα καὶ ποί­η­ση. Ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Microcósmicas κυ­κλο­φό­ρη­σε τὸ 2017, ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Macedonia στὴν πό­λη Μορὸν τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἱσπανικά: Ἡ πα­ρούσα ὁ­μα­δι­κὴ με­τά­φρα­ση εἶ­ναι προ­ϊ­ὸν τοῦ μα­θή­μα­τος «Με­τα­φρα­σε­ο­λο­γί­α καὶ με­τά­φρα­ση κει­μέ­νων ἱ­σπα­νό­φω­νης λο­γο­τε­χνί­ας στὴν ἑλ­λη­νι­κή» ποὺ δί­δα­ξε, κα­τὰ τὸ ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κὸ ἔ­τος 2022/23, ὁ Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος στὸ Τμῆ­μα Ἰ­τα­λι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας τοῦ ΑΠΘ. Συμ­με­τεῖ­χαν οἱ φοι­τή­τρι­ες καὶ οἱ φοι­τη­τές: Ἑ­λέ­νη Ἀ­λε­ξιά­δου, Αἰ­κα­τε­ρί­νη Ἀν­τω­νιά­δου, Ἑ­λέ­νη Ἀρ­γυ­ρί­ου, Ἄν­να-Μα­ρί­α Δηλ­γε­ρά­κη, Χρι­στί­να Δη­μη­τρί­ου, Παν­τε­λὴς Κου­τσια­νᾶς, Ντί­μη Μα­ρι­ό­γλου, Μα­ρί­α Μαρ­κο­πού­λου, Ἰ­ω­άν­να Μπέ­τσιου, Κων­σταν­τί­να Πα­να­γι­ώ­του, Ἀ­ρε­τὴ Παν­τε­λί­δου, Να­τά­σα Πα­ξι­νοῦ, Κων­σταν­τί­να Σταυ­ρι­νοῦ, Ἰ­σι­δώ­ρα Τζε­λί­δου, Κα­τε­ρί­να Τσιν­τσι­φύλ­λη, Στέρ­γιος Τσι­ουμπέ­ρης, Alejandro Laguna Lopez.

Πάνε τα Δερβενοχώρια

 

Του Γιάννη Σχίζα

 Aυγή 22.7.23

Αυτό το κύμα θερμότητας δεν πρέπει να ονομαστεί «Κλέων»  αλλά «Κλαίων»- έτσι όπως ο θρήνος του ταιριάζει… Υπάρχουν τόσα πολλά επεισόδια  ώστε να αισθανόμαστε μια επικίνδυνη  «πλησμονή»,  καθώς  στεκόμαστε  αδύναμοι να παρέμβουμε  μπροστά στα   ιστορικά, πολιτικά, εθνικά και άλλα γεγονότα  του Ιουλίου.  Δεν έχει πού  να πρωτοαναφερθεί κανείς, ξεκινώντας από τους πνιγμούς που σαν θύελλα έχουν πληγώσει τη χώρα μας  . Ακόμη  όμως δεν μπορεί να μην αναφερθεί στο  επεισόδιο της   17/7/23, όταν   μέλη των  ΜΑΤ μπήκαν στο πάρκο Δρακόπουλου στα Άνω Πατήσια:  Οι κάτοικοι τους ζήτησαν να επιδείξουν   άδειες, όμως  τόσο ο εργολάβος όσο και η αστυνομία αρνήθηκαν και πραγματοποίησαν  προσαγωγές κατοίκων  , που αντιστέκονται επί μήνες στην ανάπλαση ή αν θέλετε στον «εκπολιτισμό» του πάρκου. Στη συνέχεια  μεταφέρθηκαν λαμαρίνες και τσιμεντόλιθοι, άρχισε η περίφραξη του χώρου, η δε  διοίκηση του Δήμου  αρνήθηκε για άλλη μια φορά να δώσει  εξηγήσεις για το τι πρόκειται να επακολουθήσει, υπενθυμίζοντας  το «επιτυχημένο»  πείραμα  της οδού  Πανεπιστημίου….

 Αίσθηση εξ άλλου προκαλεί η αποφασιστικότητα    Περιφέρειας και Δήμου  να αποκλείσει  το κοινό από  την πρόσβαση στους μεγάλους χώρους πρασίνου,