|
planodion
Ἰούλ. 6
|
ΑΣ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ τὴ σημερινὴ μέρα. Μὲ τὰ
μάτια μισόκλειστα, ἀνασηκώθηκε ἐκείνη ἀπὸ τὸ κρεβάτι καὶ ρώτησε
μὲ ἀγωνία. Ἔχω σχολεῖο; OXI, τὴν καθησύχασα. Κοιμήσου. Τὸ ἔκαμνε
συχνὰ τὰ πρωινά, μαζὶ μὲ ἄλλες ἀλλόκοτες συμπεριφορὲς τὸν τελευταῖο
καιρὸ ποὺ ἔπεσε γιὰ καλὰ στὸ κρεβάτι. Καὶ χτὲς ἀκόμα ὅταν τῆς τάισα
ἀργὰ ἀργὰ τὴ σούπα, ἔτσι ζεστή, καὶ τὴ ‘φχαριστήθηκε, γύρισε χαμογελώντας,
ἕνα καινούργιο χαμόγελο, δὲν τὸ εἶχα ξαναδεῖ, καὶ μοῦ ἐξομολογήθηκε.
Δὲν μοῦ εἶσαι τίποτα, αἷμα μου δὲν εἶσαι καὶ μὲ περιποιεῖσαι τόσο
καλά, καλύτερα κι ἀπὸ κόρη μου, σ’ εὐχαριστῶ βρὲ κορίτσι μου .
Τότε ἦταν ποὺ ἄστραψε στὸ μυαλό μου ἡ ἐρώτηση, βρὲ μήπως, καὶ πῆρα
τηλέφωνο τὴν ξαδέρφη μας τὴν Ἐλπίδα ποῦ νὰ τρέχω σὲ νευρολόγους,
τί ἔπαθε ἡ μάνα μας ποὺ νὰ πάρει καὶ νὰ σηκώσει..
Καὶ ἡ Ἐλπίδα, ἄκουσον ἄκουσον,
σὰν νὰ τὸ περίμενε ἀπὸ πάντα κούνησε τὸ κεφάλι καὶ ἄρχισε νὰ μιλάει
μὲ ἐπισημότητα γιὰ μιὰ υἱοθεσία πρὶν ἀπὸ χρόνια ποὺ ἔπρεπε νὰ
μείνει κρυφή, καὶ ἔμεινε. Ἔτσι γινόταν παλιὰ καὶ νὰ μὴ στεναχωριέμαι.
Ἐντάξει, ἡσύχασα, δὲν τρελάθηκε ἡ μάνα μου, ἀλλὰ καὶ πάλι, μοῦ ἐξήγησε
ὁ παθολόγος , τὰ πράγματα ἦταν ἐξίσου σοβαρά. Μ’ αὐτὴν τὴν ἀρρώστια,
δὲν ἔχεις ἀναστολές, δὲν ἐλέγχεις τὸ λόγο καὶ λοιπά. ΚΑΙ τώρα τί
κάνουμε. Δὲν ἤμουν παιδί τους. Καὶ ποιὰ ἤμουν καὶ πῶς καὶ ἂν καὶ μήπως.
Τὸν νευρολόγο δὲν τὸν γλίτωνα. Ἄς ξαναπάρω τὴν Ἐλπίδα, νὰ περάσει
γιὰ καφέ.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Ἀρχοντούλα Διαβάτη (Θεσσαλονίκη).
Σπούδασε Νομικὰ καὶ Νεοελληνικὴ Φιλολογία στὸ Ἀριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο καὶ ἐργάστηκε ὡς καθηγήτρια νομικὸς στὴ Δευτεροβάθμια
ἐκπαίδευση. Ἔχει ἐκδώσει τὰ βιβλία: Στη μάνα τοῦ νεροὺ (Χρονικό,
ἐκδ. Ροδακιό), Τὸ
ἀλογάκι τῆς Παναγίας (Μυθιστορίες, Νησίδες,
2012) κ.α. Τελευταῖο της βιβλίο: Κινητὴ γιορτὴ (διηγήματα,
Νησίδες, 2018).
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου