του Νίκου Κωστάρα
Η Θεσσαλική φυλή αλόγου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αρχαίους μύθους και την ιστορία μας. Από τα «αήττητα» αυτά άλογα γεννήθηκε ο μύθος των Κενταύρων όπως μας αναφέρει ο Λουκιανός, Θεσσαλικής φυλής ήταν και το άλογο του Μ. Αλεξάνδρου, ο φημισμένος Βουκεφάλας που τον συνόδευε σ’ όλες τις εκστρατείες και τιμήθηκε από αυτόν, όταν πέθανε, σαν σύντροφος και συμπολεμιστής. Το Θεσσαλικό άλογο είναι εκπρόσωπος του πεδινού τύπου αλόγου, διότι εξελίχθηκε στον πλούσιο Θεσσαλικό κάμπο.
Κατά τον Απόστολο Ζαφράγκα, ολόκληρη η Θεσσαλική φυλή επιστρατεύτηκε, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της για τις ανάγκες του Α’ παγκόσμιου πολέμου. Δυστυχώς ελάχιστα ζώα επέστρεψαν μετά το τέλος του πολέμου. Το κακό συνεχίστηκε την εποχή του μεσοπολέμου, όταν το Υπουργείο Γεωργίας εισήγαγε μεγαλόσωμα άλογα με σκοπό τη βελτίωση της φυλής. Σήμερα η φυλή θεωρείται σχεδόν εξαφανισμένη αν και χαρακτηριστικά της εντοπίζονται σε πληθυσμούς αλόγων στη Θεσσαλία και τη Δ. Μακεδονία. Τα άλογα της Θεσσαλικής φυλής έχουν ύψος 1.32 -1.47 μ. Το κεφάλι τους είναι μεγάλο, ο λαιμός τριγωνικός, η γραμμή της ράχης ευθεία, η λεκάνη ευρεία αλλά κεκλιμένη, η χαίτη όρθια και η ουρά άφθονη. Το χρώμα του τριχώματος συνήθως είναι ορφνό, καστανό ή φαιό. Οι οπλές είναι πάντα σκουρόχρωμες και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εμφανίζονται σπάνια
Πηγή: http://www.amalthia.org/
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ [τεύχος 8, Οκτ. – Δεκ. 2013] Περιοδική έκδοση της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας και Διάσωσης των αυτοχθόνων φυλών κατοικίδιων (αγροτικών & οικόσιτων) ζώων.
Στα θεσσαλικά άλογα εφαρμόσθηκε στη διάρκεια του μεσοπολέμου πρώτη φορά στη χώρα μας, η τεχνητή αναπαραγωγή σε ζώα, στον γεωργικό σταθμό Παλαμά της Καρδίτσας. Ο λόγος ήταν η καταπολέμηση της χωρίς θεραπείας ασθένειας της Δουρίνης, που προκαλείται από το ομώνυμο τρυπανόσωμα και μεταδίδεται στα άλογα με την σεξουαλική επαφή. Με την εισαγωγή της τεχνητής σπερματέγχυσης με νωπό σπέρμα επιβητόρων ίππων ελευθέρων της νόσου, η ασθένεια καταπολεμήθηκε αποτελεσματικά. Η επιτυχία αυτή, δεν ήταν μόνο μεγάλης οικονομικής σημασίας, αφού τότε οι μεταφορές διεξάγονταν κυρίως με ιπποειδή, αλλά και εθνικής αφού κινδυνεύαμε να μην έχουμε άλογα, των οποίων τροφοδότης ήταν κατά κύριο λόγο η Θεσσαλία, στον επικείμενο πόλεμο του 40.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο. Είναι πραγματικά εποικοδομητικό - ίδιον Φιλίστορος και όχι απλού κτηνίατρου...
ΑπάντησηΔιαγραφή