Του Σταμάτη Σεκλιζιώτη*
Αυτή την εποχή οι χαρουπιές (εντός και εκτός πόλης) είναι γεμάτες χαρούπια, πολλά γεμίζουν τα πεζοδρόμια, πολλά μαζεύονται για τα σκουπίδια ή για ζωοτροφή, κατά κανόνα όμως αυτά τα δένδρα και οι καρποί τους «περιφρονούνται».
Οι χαρουπιές (λατινιστί Ceratonia siliqua, γνωστή ως και «ξυλοκερατιά» ή «Αιγυπτιακό Σύκο» κατά τον Θεόφραστο…!!!) είναι από τα πιο κοινά αειθαλή δένδρα του τόπου και της ευρύτερης παραμεσογειακής βιοκλιματικής ζώνης γνωστής και ως Oleo–Ceratonion zone (με λίγη φυτογεωγραφική χωρο-επανάληψη στη Ν. Αφρική, την Καλιφόρνια, Νότιες περιοχές της Αυστραλίας, τη Ν. Ζηλανδία και τη Χιλή), φύονται παντού σ’ αυτές τις περιοχές, ενώ σε πολλές καλλιεργούνται σε συστηματικούς οπωρώνες. Ευδοκιμούν χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα (πάντα συγκριτικά με άλλες δενδροκαλλιέργειες) και ενώ σε άλλες χώρες αξιοποιούνται για τον πολύτιμο καρπό τους, στη χώρα μας παραμένει «είδος» υποτιμημένο και «δευτερεύουσας» σημασίας για την αγροτική μας οικονομία… (άλλωστε δεν είναι και το μόνο περιφρονημένο οικονομικό φυτό στον τόπο μας, εδώ χάθηκαν καλλιέργειες που τάιζαν κόσμο και κοσμάκη και τώρα τα προϊόντα τους εισάγονται).
Μήπως τελικά το χαρούπι είναι μια υπερτροφή που βρίσκεται δίπλα μας και μάλιστα σε αφθονία;
Είναι γνωστές οι χρήσεις του χαρουπάλευρου (μαζί με σιτάλευρα στην αρτοποιία και τη ζαχαροπλαστική για διαβητικούς), της χαρουπόσκονης (ως εναλλακτικού συστατικού της σοκολάτας με 60% πρωτεΐνη), ως συμπλήρωμα διατροφής κατά της χοληστερίνης (έχει παρατηρηθεί 18-23% πτώση των επιπέδων χοληστερίνης σε χρήστες), φορτωμένο με αντιοξειδωτικά και ασβέστιο, από τις πιο πλούσιες πηγές Βιταμίνης Ε, μαγνησίου, σιδήρου, καλίου και κυρίως πλούσιο σε Σελήνιο (απαραίτητο στοιχείο για τον θυρεοειδή και την προστασία από λοιμώξεις….), για παραγωγή κόλλας από τα σπόρια των χαρουπιών που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων ως σταθεροποιητής, για ζελέδες στην κονσερβοποιία κρεατοσκευασμάτων, για το χαρουποβούτυρο, τα carob cakes, σοκολατάκια από χαρουπόσκονη, τις σάλτσες και τις μουστάρδες, αλλά και αναρίθμητες ακόμη χρήσεις!!!
Είναι γνωστά τα Κυπριακά προϊόντα Χαρουπόμελου (carob syrup), Χαρουπόκρεμας, της Χαρουπέλλας (είδος χαρουποσοκολάτας), χαρουπομπισκότα και η απήχησή τους στις αγορές της Κύπρου και της Ευρώπης…!!! Επίσης γνωστά τα πολύ δημοφιλή Αυστραλέζικα σνακ από χαρούπια γνωστά και ως Kibble Nibbles, και πολλά άλλα.
Η οικονομική εκμετάλλευση της χαρουπιάς θα μπορούσε να «ευδοκιμήσει» σε αγροτικό περιβάλλον «σοβαρότητας» και ενίσχυσης των επενδύσεων των συνδεδεμένων με το φυτό (οπωρώνες συστηματικούς, αγροδασοπονικές φυτείες, φυτιφράχτες, αντιπυρικές αναδασώσεις, περιαστικά δάση, κλπ)…. Το προϊόν δικαιούται της δημιουργίας οπωρώνων παραγωγής και μονάδων μεταποίησης και απόδοσης της μέγιστης δυνατής προστιθέμενης αξίας μέσα από τον τομέα της τεχνολογίας των τροφίμων (π.χ. παραγωγή συστατικών και υποκατάστατων στη βιομηχανία τροφίμων και νέων προϊόντων), των πρόσθετων & συμπληρωμάτων διατροφής (superfoods και functional foods), της φαρμακευτικής, αλλά και του απαραίτητου μάρκετινγκ αν λάβει κάνεις υπόψη ότι είναι αποκλειστικό προϊόν του Νότου με μεγάλη ζήτηση στον Βορρά της Ευρώπης και όχι μόνον…!!
Στη χώρα μας υπάρχει μικρός αριθμός από βιοτεχνίες που το παλεύουν παράγοντας προϊόντα από χαρούπια, χάρη στην ατομική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα. Η δειλή όμως αυτή «προσπάθεια» χρειάζεται περισσότερη στήριξη από την πολιτεία με συνείδηση της αξίας του δένδρου, πόρους, τεχνολογία, επιστημονική παρουσία και τρόπους διεύρυνσης των αγορών προβάλλοντας το «αυθεντικό της ελληνικής γης» των ιδανικών βιοκλιματικών συνθηκών του τόπου και της ποιοτικής ανωτερότητας των προϊόντων της (βιολογικές καλλιέργειες, αυθεντικές γεύσεις, θρεπτικότητα και θεραπευτικότητα των καρπών..).
Με το δεδομένο ότι «παραδοσιακά» η χώρα πάσχει από «δημιουργικές αποφάσεις» από συνεργατικότητα, από κατανόηση και αποδοχή «εννοιών της σύγχρονης αγροτικής οικονομίας» που μόνο αυτές φέρνουν έσοδα, όπως η «έρευνα προσανατολισμένη στις εναλλακτικές αναζητήσεις και απαιτήσεις του ιδιωτικού τομέα και των αγορών», η «αξιοποίηση κρυφών και ανανεώσιμων πόρων στη γεωργία» (π.χ. συχνά από μοναδικά στον κόσμο ντόπια «περιφρονημένα» προϊόντα), ανταγωνιστικές «επενδύσεις», η «προστιθέμενη αξία», το «μάρκετινγκ» και τα παρόμοια, ο δρόμος προς την ανάκαμψη θα παραμένει μακρύς και ανηφορικός εάν δεν αλλαχθούν τα μυαλά και δεν εγκαταλειφθούν οι νοσηρές και αναχρονιστικές νοοτροπίες…!!
ΠΗΓΗ dasarxeio.com
_________________
*Ο Σταμάτης Σεκλιζιώτης είναι γεωπόνος (ΑΠΘ), Αρχιτέκτονας Τοπίου και πρώην Β’ Ακόλουθος Γεωργικών υποθέσεων Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ. Έχει τιμηθεί δυο φορές (2002, 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου