Αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας για τα αδέσποτα - ενημέρωση και πρόληψη

 

Του Στέφανου Σταμέλλου

Η σύγχρονη κοινωνία κατάφερε να αναδείξει το σύστημα στη φύση -δυστυχώς- ως ανθρωποκεντρικό. Οι δε νόμοι προσαρμόζονται διαρκώς στα δεδομένα του ανθρωποκεντρισμού. Μ’ αυτή την έννοια η «επικήρυξη» των αδέσποτων σε όλη τη χώρα φοβάμαι ότι θα γίνει σύντομα. Αν δεν γίνει με νόμο, θα εφαρμοστεί η έμμεση «επικήρυξη» κάνοντας τα στραβά μάτια και δείχνοντας ανοχή προς τους αυθαίρετα παρανομούντες, ιδιώτες, δήμους κλπ με το επιχείρημα της «αναποτελεσματικής διαχείρισης του προβλήματος των αδέσποτων».

Η έμμεση «επικήρυξη» σε ένα βαθμό ισχύει∙ και γίνεται, κυρίως στην περιφέρεια, με την ευθανασία χωρίς πολλές αναστολές, είτε από τους φερόμενους «ιδιοκτήτες», κυνηγούς, βοσκούς κλπ, είτε στους δρόμους από τα αυτοκίνητα με κίνδυνο σοβαρών ατυχημάτων, είτε στους κάδους των σκουπιδιών, που είναι επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο. Οι ρεματιές και οι όχθες των ποταμών κοντά στους οικισμούς είναι γεμάτα πτώματα σκύλων. Είναι μια τραγική πραγματικότητα. Ας μην εντοπίζουμε το κακό μόνο στα λεγόμενα κυνοκομεία. Το θέμα βέβαια είναι: τι πρέπει να γίνει;

Είναι ανάγκη να γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια για τη σταδιακή μείωση του αριθμού των αδέσποτων - μέχρι να μηδενιστεί ο αριθμός! Να γίνει με οργανωμένο τρόπο, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των φιλοζωικών οργανώσεων, επιβάλλοντας την εφαρμογή του νόμου και καλλιεργώντας την κουλτούρα της πραγματικής αγάπης και του σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων. Όλων των ζώων! Τέτοια μέτρα, όπως ο έλεγχος με την πλήρη σήμανση(τσιπάκια) και καταγραφή των ζώων συντροφιάς, το Μητρώο των Ζώων συντροφιάς σε κάθε δήμο και η στείρωση, προβλέπονται από τη νομοθεσία. Και το ερώτημα είναι: γιατί δεν εφαρμόζονται και γιατί δεν ελέγχονται όσοι δεν συμμορφώνονται.

Έχω την άποψη ότι οι φιλοζωικές οργανώσεις πρέπει να αλλάξουν τη ρητορική τους και να επιμείνουν στη ρίζα του φαινομένου, με όρους πρόληψης και όχι καταστολής. Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων και όχι τόσο η ίδια η φροντίδα για τα αδέσποτα. Τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι ένα θηλυκό σκυλί κατά μέσο όρο γεννά 4 κουτάβια κάθε 6 μήνες.

Το βάρος του ελέγχου ανήκει πρωτίστως στον εισαγγελέα και στην αστυνομία, που καλούνται να εποπτεύσουν την εφαρμογή του νόμου. Όμως, ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης ανήκει στους δήμους και στη δημοτική αστυνομία. Η εμπειρία γενικά λέει ότι δεν αρκεί η στείρωση μόνο των αδέσποτων. Πρέπει να επιμείνουμε στη στείρωση και των δεσποζόμενων. Επειδή πολλοί επικαλούνται το κόστος στείρωσης -και πράγματι είναι σημαντικό για πολλές οικογένειες- θα μπορούσε οι δήμοι με κάποια προγράμματα να επιδοτήσουν αυτή την καμπάνια στείρωσης ελαφρύνοντας με κάποιον τρόπο το κόστος για τους ιδιοκτήτες. Ίσως θα μπορούσε να το κάνει η ίδια η πολιτεία και το υπουργείο. Στη βάση αυτή θα μπορούσε να γίνει ένας ήπιος και ειλικρινής οργανωμένος διάλογος, χωρίς ακρότητες, να μπουν οι στόχοι και να εφαρμοστούν προγράμματα μετρώντας τα αποτελέσματα. Το φαινόμενο είναι πανελλαδικό και δεν αντιμετωπίζεται τοπικά ή αποσπασματικά.

Τέλος, η ενημέρωση των πολιτών και των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να σταματάει μόνο στην αγάπη για τα ζώα συντροφιάς, αλλά να επεκτείνεται κατά προτεραιότητα στο τι σημαίνει υιοθεσία, τι ευθύνες έχει όποιος υιοθετεί ένα ζώο συντροφιάς και τι λέει ο νόμος. Είναι απαραίτητο να γίνονται ημερίδες και συνέδρια με το θέμα αυτό, ανάλυση της νομοθεσίας και των μέτρων για μια ολοκληρωμένη αντίληψη, σεβασμό και σωστή αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ζώων.

Άρα: ενημέρωση, ενημέρωση και πρόληψη, αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας –όχι άλλη καθυστέρηση!- με ήπιο και ειλικρινή οργανωμένο διάλογο, χωρίς ακρότητες.

Λαμία, 15.10.2019

Στέφανος Σταμέλλος

http://www.e-ecology.gr

https://www.facebook.com/stefanos.stamellos