του Γιάννη Σχίζα
Θυμάμαι, μια φορά κι έναν καιρό, ότι το 1988 περίπου είχε κάνει εμφάνιση στον χώρο των Οικολόγων μια κομπανία που υπέγραφε τα κείμενά της ως «Αντιαλιευτική Πρωτοβουλία». Η κομπανία ήταν εχθρική με την κατανάλωση ψαριών και λαμβανομένου υπόψη ότι, η αντίθεσή της συμπεριλάμβανε τα ζώα εν γένει, υποθέτω ότι δεν απέμενε στον άνθρωπο παρά η κατανάλωση λαχανικών... Ήταν τότε η εποχή που ανθούσαν οι πιο παράδοξες ιδέες, όπως λόγου χάρη η ιδέα της εκπροσώπησης όλων των ειδών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Κοντολογίς το ξεπέρασμα του «μονοσπισικού» χαρακτήρα του Κοινοβουλίου!
Τώρα όμως τα πράγματα δεν προτείνονται για αστεϊσμούς. Το περιοδικό «Αλιευτικά Νέα», που επί χρόνια προϊδέαζε για τη πτώση της αλιευτικής παραγωγής με τη χρησιμοποίηση μεθόδων που υπερέβαιναν τη φέρουσα ικανότητα των θαλασσών, βλέπει τις προβλέψεις του να επαληθεύονται.
«Το μέλλον ανήκει στους fish boys» έγραφα σε ένα παλιό άρθρο -όπου οι fish boys έπαιζαν τον ρόλο επιτηρητή της «ενσταυλισμένης» θαλάσσιας πανίδας...
Οι ιχθυοκαλλιέργειες πλέον έχουν πάρει την πάνω βόλτα στην Ελλάδα αποτελώντας μια τεράστια πηγή συναλλάγματος, όμως τα ελευθέρας βοσκής ψάρια είναι τόσο ελκυστικά ώστε να υπαγορεύουν δράσεις. Γι' αυτόν τον σκοπό πρόσφατα συσκέφθηκαν επαγγελματίες ψαράδες, οι επικεφαλής των έντεκα Φορέων Διαχείρισης Θαλασσίων Προστατευόμενων Περιοχών, εκπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του Λιμενικού και περιβαλλοντικών ΜΚΟ.
Δεδομένου ότι σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος τα 80% των ψαριών απειλούνται από την υπεραλίευση, ενώ σε μια ακόμη πιο κλειστή περιοχή, όπως τα ελληνικά εθνικά ύδατα, τα ψάρια συνεχίζουν να μειώνονται παρότι το 23% των θαλασσών είναι προστατευόμενο από αυστηρή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Επισημαίνει ο Θεόδωρος Μαλαμαντένιας, πρόεδρος των αλιέων της Αλοννήσου: «Βλέπουμε καθημερινά το εισόδημά μας να μειώνεται λόγω της μείωσης των αλιευμάτων και αυτό έχει αρνητικές συνέπειες σε πολλές οικογένειες του νησιού μας που ζουν από το ψάρεμα». Και προσθέτει ο ίδιος: «Θέλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές την κληρονομιά των πατεράδων μας». Οι δε επαγγελματίες αλιείς Νίκος Λυμπέρης και Παναγιώτης Καρανικόλας τονίζουν την ανάγκη εθνικού διαλόγου για την αναζήτηση των καλύτερων δυνατών λύσεων για τη βιώσιμη αλιεία και για τη διατήρηση των ισορροπιών αποφεύγοντας την επιβολή πολιτικών που ζημιώνουν και τους επαγγελματίες, αλλά και το περιβάλλον.
Η βιώσιμη αλιεία είναι η προφανής λύση, που όμως επιβάλλει την αποχή από την αλιεία σε συγκεκριμένες περιοχές. Κοντολογίς, η βιωσιμότητα προϋποθέτει την εγκράτεια...
Τώρα όμως τα πράγματα δεν προτείνονται για αστεϊσμούς. Το περιοδικό «Αλιευτικά Νέα», που επί χρόνια προϊδέαζε για τη πτώση της αλιευτικής παραγωγής με τη χρησιμοποίηση μεθόδων που υπερέβαιναν τη φέρουσα ικανότητα των θαλασσών, βλέπει τις προβλέψεις του να επαληθεύονται.
«Το μέλλον ανήκει στους fish boys» έγραφα σε ένα παλιό άρθρο -όπου οι fish boys έπαιζαν τον ρόλο επιτηρητή της «ενσταυλισμένης» θαλάσσιας πανίδας...
Οι ιχθυοκαλλιέργειες πλέον έχουν πάρει την πάνω βόλτα στην Ελλάδα αποτελώντας μια τεράστια πηγή συναλλάγματος, όμως τα ελευθέρας βοσκής ψάρια είναι τόσο ελκυστικά ώστε να υπαγορεύουν δράσεις. Γι' αυτόν τον σκοπό πρόσφατα συσκέφθηκαν επαγγελματίες ψαράδες, οι επικεφαλής των έντεκα Φορέων Διαχείρισης Θαλασσίων Προστατευόμενων Περιοχών, εκπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του Λιμενικού και περιβαλλοντικών ΜΚΟ.
Δεδομένου ότι σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος τα 80% των ψαριών απειλούνται από την υπεραλίευση, ενώ σε μια ακόμη πιο κλειστή περιοχή, όπως τα ελληνικά εθνικά ύδατα, τα ψάρια συνεχίζουν να μειώνονται παρότι το 23% των θαλασσών είναι προστατευόμενο από αυστηρή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Επισημαίνει ο Θεόδωρος Μαλαμαντένιας, πρόεδρος των αλιέων της Αλοννήσου: «Βλέπουμε καθημερινά το εισόδημά μας να μειώνεται λόγω της μείωσης των αλιευμάτων και αυτό έχει αρνητικές συνέπειες σε πολλές οικογένειες του νησιού μας που ζουν από το ψάρεμα». Και προσθέτει ο ίδιος: «Θέλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές την κληρονομιά των πατεράδων μας». Οι δε επαγγελματίες αλιείς Νίκος Λυμπέρης και Παναγιώτης Καρανικόλας τονίζουν την ανάγκη εθνικού διαλόγου για την αναζήτηση των καλύτερων δυνατών λύσεων για τη βιώσιμη αλιεία και για τη διατήρηση των ισορροπιών αποφεύγοντας την επιβολή πολιτικών που ζημιώνουν και τους επαγγελματίες, αλλά και το περιβάλλον.
Η βιώσιμη αλιεία είναι η προφανής λύση, που όμως επιβάλλει την αποχή από την αλιεία σε συγκεκριμένες περιοχές. Κοντολογίς, η βιωσιμότητα προϋποθέτει την εγκράτεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου