Με αφορμή την επιλογή της ασφάλτου στους δρόμους της Παύλιανης

 του Στέφανου Σταμέλλου

 

Η πορεία της Παύλιανης τα τελευταία χρόνια είναι δεδομένη. Όλοι αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για έναν ορεινό οικισμό με αισθητική και γούστο, ένα ορεινό τοπίο με ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές, πράσινο και νερά, αλλά και κατοίκους με αγάπη για το χωριό τους, με εθελοντισμό και προσφορά. Οτιδήποτε αναιρεί αυτή την πορεία, μας βρίσκει αντίθετους.

Μπορεί οι πλακόστρωτοι δρόμοι να έγιναν με έναν πρόχειρο τρόπο - πάλι χωρίς μελέτη - που ίσως δημιουργούσε προβλήματα κατά τους χειμερινούς μήνες και σε κάποια σημεία έπρεπε να γίνεται τακτική συντήρηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι το προβληματικό το αντικαθιστάς με ένα επίσης προβληματικό. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η άσφαλτος ταιριάζει σε έναν ορεινό τουριστικό οικισμό και θα λύσει το πρόβλημα, που δεν έλυσε αυτό το πλακόστρωτο. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει η άσφαλτος και δεν είναι η πρώτη φορά που αλλάζουν τα δεδομένα της επίστρωσης των δρόμων. Τουλάχιστον πέντε φορές τα τελευταία χρόνια πήγαν από τσιμέντο σε άσφαλτο, πλακόστρωτο και ξανά πλακόστρωτο και τώρα άσφαλτο.

  Όμως τι λέει η   ΛΟΓΙΚΗ; Η λογική λέει ότι πρέπει να γίνει μια ολοκληρωμένη αρχιτεκτονική μελέτη για τον οικισμό, η οποία να ορίζει ποιες παρεμβάσεις και ποιες κατασκευές μπορούν να γίνονται και πώς. Όχι προχειρότητες και αποσπασματικά έργα. Προχειρότητες και αποσπασματικά έργα χωρίς αρχιτεκτονική μελέτη ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ. Έργα που δεν εντάσσονται σε ένα συνολικό σχεδιασμό για έναν ορεινό τουριστικό οικισμό, αναιρούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Παύλιανης, κινδυνεύει να χαθεί αυτό που έχει κερδηθεί μέχρι στιγμής και που είναι σε καλό δρόμο. 

Η Παύλιανη δεν είναι το μοναδικό χωριό σε όλη την Ελλάδα με αυτά τα χαρακτηριστικά, με έντονα καιρικά φαινόμενα το χειμώνα, παγωνιές και χιόνια. Υπάρχουν αρκετά χωριά. Θα μπορούσαν να έρθουν σε επαφή, να ανταλλάξουν εμπειρίες και πρακτικές. Δεν είναι δύσκολο. Είναι, για παράδειγμα, το Συρράκο και οι Καλαρύτες, τα Ζαγοροχώρια και τα περισσότερα χωριά του Πηλίου, τα Άνω Δολιανά, τα Αμπελάκια, η Καστάνιτσα, το Νυμφαίο, η Βλάστη, η Σαμαρίνα, η Δημητσάνα, η Στεμνίτσα και τόσα άλλα. Ελάχιστα από αυτά αναφέρονται στη Στερεά και κανένα στη Φθιώτιδα… Γιατί;

Κάποιοι λένε πρέπει να ενταχθεί η Παύλιανη σε νόμο ειδικής προστασίας. Δεν είναι απαραίτητο, αρκεί να υπάρξει σχέδιο και μελέτη που να απαντάει στα ερωτήματα για τα έργα, τι και πώς. Όμως οι αρμόδιοι φορείς, η αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών, κοιμούνται στον ύπνο του δικαίου και αφήνουν τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας χωρίς ειδικούς συμβούλους, να αποφασίζει με βάση τον δικό του τρόπο σκέψης.

Να μην ξεχνάμε ότι παράλληλα υπάρχει η διαρκής προσπάθεια να μην προχωρήσουν οι μεταλλευτικές δραστηριότητες στην περιοχή και να μην κατασκευαστεί το Μικρό Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στο Παυλιανίτικο Ρέμα, που απειλεί να ανατρέψει τη φυσιογνωμία του.

Λαμία, Ιούλιος 2019

http://www.e-ecology.gr

https://www.facebook.com/stefanos.stamellos